ตอนที่ 3 : Lost child ep3(รีไรท์)
นับตั้งแต่วันนั้น ทีชาล่าก็ทำตามความตั้งใจของตัวเองโดยไม่สนสายตาของคนรอบข้าง วันแล้ววันเล่าเขามาพบเอริคที่ห้องขังทุกวัน เพื่อพูดคุยและเล่าเรื่องราวต่างๆในวากันด้าให้เชลยคนสำคัญฟัง ด้วยหวังว่าสักวันความพยายามของเขาจะสามารถละลายกำแพงน้ำแข็ง
.
แต่มันก็ไม่ง่ายเลยสักนิด
.
ช่องว่างระหว่างกษัตริย์หนุ่ม และเชลยเปรียบเสมือนหุบเหวอันไร้ก้นบึ้ง ไม่ว่าเขาจะพยายามถมดินลงไปเท่าไร ก็ไม่มีวี่แววว่าก้นเหวจะตื้นขึ้น ครั้นจะอ้างสิทธิ์เรื่องโชคชะตามาบีบบังคับให้อีกฝ่ายจำนนก็รู้สึกว่ามันน่าละอายเกินไป หากทำเช่นนั้นพวกเขาคงไม่ต่างจากเดียรัจฉาน ต้องการกันและกันเพียงแค่สืบเผ่าพันธุ์
.
“เมื่อไรจะเบื่อ” ทีชาล่าชะงักขณะกำลังเล่าเรื่องแแผนการช่วยเหลือและจัดหาที่อยู่ใหม่ให้ผู้ลี้ภัย
.
“เมื่อสักครู่เจ้าพูดกับพี่หรือ?” พระราชาถามย้ำ
.
“เออ ในห้องของมีแค่ฉันกับแก แกคิดว่าฉันจะพูดกับใครล่ะ ฉันถามว่าเมื่อไรแกจะเบื่อ เมื่อไรจะเลิกมาหาฉันเสียที ไม่เหนื่อยรึไง” เอริคถามด้วยความหงุกหงิด รอยคล้ำใต้ตาของพระราชาแห่งวากันด้าทำให้เขารู้สึกรำคาญใจยิ่งนัก เมื่อวานเพิ่งไปประชุมต่างประเทศมา พรุ่งนี้ก็ต้องไปอีก ทำไมต้องมาหา เหตุใดต้องพยายามขนาดนี้เพียงเพื่อให้เขายอมเอนอ่อน
.
“ก็จนกว่าเราจะปรับตัวเข้าหากันได้”
.
“เหรอ? จะพยายามทำต่อทำไมในเมื่อรู้อยู่แก่ใจว่าวันนั้นไม่มีทางมาถึง”เอ็นจาดาก้ากลั้นใจกรีดมีดลงหัวใจของตนอีกครั้ง กรีดลงให้ลึกกว่าเดิมเพื่อให้เสือดำล่าถอยออกจากโลกส่วนตัวของเขา
.
เมื่อมีกลิ่นของแอลฟ่ามาเร่ง สัญญาณการฮีทของเขาเริ่มรุนแรงขึ้น สิ่งที่เขากลัวที่สุดก็ปรากฏออกมาในรูปของความฝัน ในยามที่แรงปรารถนาต่อคู่ครองก็ก่อตัวเป็นรูปร่าง เขาเห็นภาพตัวเองเสพสังวาสกับกษัตริย์ตรงหน้าด้วยความพึงพอใจ
.
เขาเกลียดความฝันนั้น
เกลียดทีชาล่า
เกลียดโชคชะตา
เกลียดตัวเอง
.
“แกไม่เหนื่อยแต่ฉันเหนื่อย ฉันเหนื่อยกับการเล่นครอบครัวสุขสันต์นี้ เต็มทนแล้ว”ทุกถ้อยคำกรีดลงบนอกของทั้งสอง ทว่าเสือดำกลับไม่ยอมล่าถอยออกห่างตามที่จากัวร์ปรารถนา
.
“อย่างน้อยการได้พยายามทำบางอย่างก็ดีกว่าไม่มีโอกาสทำอะไรเลย สำหรับพี่ยังไงก็ยังมีคนที่พยายามหนักกว่าอย่างไร้ความหวัง ดวงจันทร์โคจรรอบโลกมาก็นาน ยังมิอาจได้เข้าใกล้โลกเลย ต่อให้พี่มาหาเจ้าทุกวัน ชั่วชีวิตนี้ก็ยังพยายามได้ไม่เท่าดวงจันทร์ แล้วพี่จะรีบเหนื่อย รีบท้อไปทำไม” ทีชาล่ายิ้ม
.
แต่ในใจร้าวรานไปทั้งทรวง มีเพียงเขาที่พยายามถมช่องว่างเหมือนคนขาดสติ อีกคนก็พยายามสร้างช่องว่างขึ้นมาใหม่อย่างไม่มีที่สิ้นสุด
.
“พี่เคยบอกเจ้าใช่ไหมว่าเหตุผลที่เจ้ายังอยู่ที่นี่คือพี่รู้ว่าเจ้าเป็นใคร คำพูดนี้ไม่ได้หมายความว่าพี่รู้เจ้าเป็นลูกชายของท่านอา แต่พี่หมายถึงสิ่งสำคัญเพียงหนึ่งเดียว พี่ยอมรับว่าตอนสัมผัสกายของเจ้า พี่หวังถึงบางอย่างที่ลึกซึ้งมากกว่านั้น ความผิดพลาดเพราะอารมณ์ชั่ววูบตอนนั้น ยังตามหลอกหลอนพี่ทุกคืน พี่ไม่กล้าปรารถนาถึงสิ่งอื่นใดนอกเหนือจากโอกาสจากเจ้าหรอก เจ้าจะเมตตามอบโอกาสให้พี่สักครั้งได้ไหม ” เสือดำสารภาพความในใจออกไปจนสิ้น ยอมรับทั้งความผิดและความต้องการในใจของตัวเอง
.
“ถ้าเช่นนั้นพรุ่งนี้ วันต่อไป และวันต่อๆ ไปก็มาหาฉันใหม่ แล้วจะได้รู้ว่าต่อให้โลกดับไปพร้อมกับดวงจันทร์ ก็ไม่มีความหวังให้สายเลือดของฆาตกร”เอริคปฏิเสธออย่างไม่มีเยื่อใยทว่าทีชาล่ากลับคิดว่านั้นเป็นสัญญาณบอกว่าโอกาสของเขายังไม่ได้สิ้นสุญลงเสียทีเดียว
.
“แค่นั้นก็เพียงพอแล้ว แค่มีโอกาสได้เล่าเรื่องราวต่างๆ ให้เจ้าฟัง พี่ก็มีความสุขแล้ว”
.
+++++++++++++++++++++
.
‘ไม่มีหวังสำหรับสายเลือดของฆาตกร’ เอริคประกาศอย่างเลือดเย็น ทว่าพอเช้าวันต่อมา ระยะห่างของเก้าอี้กับซี่กรงกลับลดลงหน่อยหนึ่ง เข้ามาเพียงแค่นิดเดียว แต่ก็มากพอทำให้ใจคนมาหาเปี่ยมล้นด้วยความสุข แต่พอถึงวันต่อมา ระยะห่างก็ไม่ได้ขยับเข้ามาต่อ และเอริคก็ไม่แสดงสัญญาณการตอบรับอื่นเพิ่มให้ทีชาล่าได้ชื่นใจอีก เสือดำจึงตัดสินใจปรับปรุงแผนการเข้าหาเสียใหม่
.
"ซูริช่วยปรุงยาตัวหนึ่งให้พี่หน่อยได้ไหม” กษัตริย์หนุ่มตรัสถามน้องสาวหลังครุ่นคิดอยู่หายหลายวัน
.
"ยา? ฝ่าบาทอยากได้ยาอะไรล่ะ ถ้ายาเสน่ห์ล่ะก็ ไม่มีหรอกนะ” ซูริเอ่ยขำๆ ทว่าคนถามกลับไม่ได้หัวเราะไปกับมุกตลกของเธอ
.
"พี่อยากได้ยาต้านฮีท” เจ้าหญิงแห่งวากันด้าหยุดการอัพเกรดเครื่องยนต์อิเล็กทรอนิกส์ลง ดวงตากลมคู่สวยหรี่มองพี่ชายตัวเอง “ฝ่าบาท…นั่นมุกให้จังงังใช่ไหม”
.
เธอเอ่ยถามหยั่งเชิง ในวากันด้าพวกเขาไม่ใช้ยาต้านเหมือนชาวเอเซีย หรือชาวยุโรป เพราะพวกเขาเชื่อในเทพีบาสต์และพรหมลิขิตอย่างแรงกล้า เมื่อคู่กันแล้วก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติ ไม่มียาต้าน ไม่คุมกำเนิด แต่ปัญหาด้านอาชญากรกลับมีน้อยกว่าประเทศอื่นเพราะศรัทธาได้ก่อเกิดเป็นจารีต
.
กล่าวคือพ่อแม่ต้องสอนลูกหลานเรื่องการล่วงเกินโอเมก้าตั้งแต่เด็ก เพื่อป้องกันไม่ให้เรื่องเสื่อมเสีย มิฉะนั้นทั้งตระกูลจะถูกครหาว่าเป็นเดียรัจฉานในร่างมนุษย์ ทำอะไรก้ไม่รู้จักละอายบาป ไม่สามารถแยกแยะผิดชอบชั่วดี
.
"พี่อยากได้ยาต้านให้เขาจริงๆ” สุรเสียงทุ้มเปี่ยมเสน่ห์ยืนกรานหนักแน่น “ทุกอย่างกำลังเป็นไปได้สวย แต่เขาก็กลับมาต่อต้านพี่อีก บางทีเขาอาจจะเป็นกังวลเรื่องฮีท หากเขาไม่พร้อมเมื่อถึงฮีทรอบนี้ ก็ไม่เป็นไรหรอก พี่ไม่อยากใช้ฮีทมาบังคับเขา”
.
“แต่การใช้ยาต้านนั้น ถือว่าผิดธรรมเนียมประเพณี ท่านแม่ต้องอกแตกตายแน่ๆ ฝ่าบาทมีสิทธิ์ในทุกๆ อย่างของเขาแล้วไม่ใช่หรือ หากมีอะไรเกิดขึ้นก็เป็นเรื่องของลิขิต ไม่จำเป็นต้องมาแคร์ว่ามันช้าไปหรือเร็วไป”
.
หญิงสาววัยแรกรุ่นเม้มริมฝีปากแน่น ดวงตาสีเข้มไหววูบ หลังจากเชลยคนสำคัญฟื้นขึ้นมา เจ้าหญิงน้อยแห่งวากันด้าก็เฝ้ามองพี่ชายของตัวเองทุกวัน เธอเห็นพี่ชายตกหลุมรักคนสามหาวคนนั้นครั้งแล้วครั้งเล่า ราวกับติดอยู่ในวังวนโชคชะตาอันไร้เหตุผลและไม่มีที่สิ้นสุด
.
เธอไม่รู้ว่าทีชาล่าเห็นอะไรในตัวเอริคแต่เธอเกลียดที่ต้องทนมองผู้เป็นที่รักยอมลดตัวลงไปขอความรักจากคู่พรหมลิขิตแบบนั้น การเมินเฉยของเอริคไม่เพียงแค่เท่ากับดูแคลนความรู้สึกของทีชาล่า แต่ยังทำให้เกียรติของพระราชามีมลทิน ทีชาล่าไม่เป็นเพียงแค่แอลฟ่าธรรมดา พี่ชายของเธอเป็นถึงนายเหนือหัวแห่งวากันด้า ไม่มีพระราชาคนไหนในประวัติศาสตร์ยอมให้โอเมก้ากำเริบเสิบสานถึงเพียงนี้ ไม่ว่าจะเป็นเกมการเมือง หรือเกมรัก แอลฟ่าต้องเดินนำโอเมก้าเสมอ ดังนั้นหากราชากำราบคู่ตัวเองไม่ได้ ย่อมถูกสงสัยเป็นธรรมดาว่าจะปกครองประชาชนได้อย่างไร
.
"ไม่เป็นไรหรอก"เจ้าของเสียงทุ้มตอบอย่างใจเย็น "ยอมช้า ดีกว่าต้องจำใจอยู่กันแบบชิงชัง ถ้าพลาดแล้วมีเด็กขึ้นมาโดยเขาไม่พร้อม พี่นึกไม่ออกเลยว่าจะเลี้ยงลูกกันยังไง”
.
พี่ไม่เป็นไร…แต่เธอเป็น....คำดูแคลนจากข้าบริวารยังดังก้องในหัวของเจ้าหญิงน้อย ขอบตาของเธอร้อนผ่าวขึ้น เธอตอบรับคำขอของพี่ชายส่งๆ ก่อนทำท่ากลับไปสนใจอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ของเธอต่อ เพื่อไม่ให้เขาเห็นน้ำตาใต้หน้ากากของเธอ
.
ถึงจะสงสารโอเมก้าคนนั้น แต่ก็จะปล่อยให้เกตุการณ์เหล่านั้นดำเนินต่อไปอีกไม่ได้ ต้องมีใครสักคนยอมเป็นวายร้ายเพื่อรักษาเกียรติให้พระราชา และในเมื่อเธอเป็นคนรักษาเอริค เป็นคนเสนอเรื่องคู่หมั้นให้ทีชาล่า ในฐานะผู้เริ่มหมุนกงล้อ ก็ควรยุติเรื่องราวแสนขมขื่นนี้ด้วยตัวเอง ก่อนประชาชนจะสิ้นศรัทธาต่อทีชาล่า
.
+++++++++++++++++++++
.
“อย่าทำแบบนั้น” หญิงสาวผู้ซ่อนเร้นกายในเงามือสะดุ้งตัวโยน เธอรีบซ่อนขวดยาในมือไว้ด้านกลัง ก่อนหันมองแหล่งต้นเสียงในความมืด
.
“คนนอกอย่ามาแส่” ซูริเก็บความลนลานไว้ในอก แล้วเค้นเสียงขู่ผู้มาเยือน แม้ที่นี่จะปราศจากจากโคมไฟ แต่เธอก็เห็นได้ชัดว่าชายชาวอเมริกันร่างเล็กกำลังมองเธอด้วยความผิดหวัง
.
“ฉันเป็นคนนอกของวากันด้า แต่เธอก็เป็นคนนอกของพวกเขาทั้งคู่” เจ้าหน้าที่รอสส์พยายามเกลี่ยกล่อม การทำงานในฐานะเจ้าหน้าที่ตำรวจทำให้เขาเห็นโอเมก้าที่ถูกกดขี่มามาก
.
ถ้าถามว่าเขาเห็นใจสหายผู้สูงศักดิ์ไหม แน่นอนว่าเขาเห็นใจ เพราะการปฏิเสธของเอริค ย่อมส่งผลกระทบต่อภาพลักษณ์ของทีชาล่าอย่างมาก ไม่เพียงแค่ข้าบริวารเริ่มสงสัยในตัวเขา แต่ฝ่ายสภาก็เริ่มออกความเห็นขัดแย้งกับกษัตริย์รุนแรงขึ้น หากปล่อยเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ช้า บังลังก์ซึ่งสืบทอดต่อจากบิดาของทีชาล่าอาจสั่นคลอน
.
แต่พลันพอเจ้าหน้าที่ชาวสหรัฐลองพิจารณาดูเอริค ภาพเหยื่อที่เขาเคยช่วยจากการข่มขืนและทารุณกรรรมก็ซ้อนทับกับทรราชผู้ชั่วร้าย การบังคับให้สมยอมด้วยฮีทอาจทำให้ทีชาล่าได้อำนาจปกครองกลับมา แต่อีกฝ่ายก็ต้องอยู่เหมือนคนที่ตายทั้งเป็น มันไม่ใช่ทางออกที่ประชาชนในประเทศที่เจริญอย่างวากันด้าควรทำเลยสักนิด
.
“ฉันไม่ชอบเขา ไม่มีใครชอบคิลมังเกอร์” ซูริเริ่มแผดเสียงใส่คนอายุมากกว่า “แต่ฉันไม่ได้จะทำแบบนี้เพราะเกลียดเขา ฉันทำเพื่อรักษาเกียรติให้พี่ชาย มันเป็นธรรมเนียมอันเก่าแก่ของวากันด้า ธรรมเนียมนี้มีมาก่อนบรรพบุรุษของเราจะย้ายออกจากกาฬทวีปนี้เสียอีก”
.
“ซูริ ฉันไม่ตัดสินธรรมเนียมประเพณีของเธอ ฉันไม่เคยตัดสินธรรมเนียมความเชื่อของใครทั้งนั้น เหมือนที่ฉันไม่เคยโพสด่าพวกล่าปลาวาฬในโซเซียลว่าป่าเถื่อน แต่ฉันขอถามเธอในฐานะมนุษย์ผู้มีเลือดเนื้อ…เธอเป็นเขาเธอจะรู้สึกยังไง ถ้าวันหนึ่งมีคนบอกว่าเธอต้องรักคนหนึ่งทั้งๆ ที่เธอแทบไม่รู้จักเขาเลย”เจ้าหน้าที่รอสส์ส่งเสียงดุกลับ เขาหวังจะพูดกับเธอดีๆ สุดท้ายมันก็กลายเป็นการระเบิดอารมณ์ใส่กันและกัน
.
“ใช่ มันอาจเป็นธรรมเนียมว่า โอเมก้าในเชื้อพระวงค์ต้องสมรสกับกษัตริย์เพื่อดำรงเลือดบริสุทธิ์ โดยไม่สนว่าจะเป็นพ่อ พี่ ลุง น้องหรืออา หากคู่สมรสใดขัดขืนลิขิตจนถึงจันทร์เพ็ญแรก ต้องบังคับให้ดื่มยาเพื่อเร่งการเข้าฤดู แต่นั้นมันก็ไม่ต่างอะไรจากการข่มขืนไม่ใช่เหรอ ถ้าเธอทำเพื่อรักษาเกียรติให้พี่ เธอถามทีชาล่าหรือยังว่าเกียรติกับความรู้สึกของคู่ครอง เขาอยากเลือกอะไร”
.
หญิงสาวก้มหน้านิ่งซ่อนหยาดน้ำตาแห่งความละอาย เจ้าหน้าที่ชาวสหรัฐถอนลมหายใจออกยาวๆเพื่อสงบอารมณ์ตัวเอง เขาปล่อยให้เธอร้องไห้อยู่สักพักก่อนเดินเข้าไปโอบกอด พลางลูบแผ่นหลังเธอเบาๆเพื่อปลอบโยน
.
“ถึงไม่ใช่ฉัน ไม่ช้าก็เร็ว แม่ก็ต้องทำ ต้องมีความสักคนยอมทำเพื่อรักษาเกียรติให้พระราชา”เธอสะอื้นไห้หนักขึ้นในอ้อมแขนของโอเมก้าหนุ่ม
.
“ก็ปล่อยให้เป็นเรื่องของแม่สิ ให้เป็นเรื่องของแม่ เป็นเรื่องของคนอื่น อะไรผิดอะไรถูกเธอรู้ดีแก่ใจ” น้ำเสียงของเจ้าหน้าที่รอสส์เริ่มอ่อนลง
.
“ขอโทษนะที่เผลอใส่อารมณ์ ฉันก็แค่ไม่อยากเห็นเธอทำในสิ่งที่ผิด” เขากล่าวขณะเช็ดน้ำตาบนใบหน้าของเธออย่างอ่อนโยน ถ้ายังมีแรงห้ามได้ เขาก็อยากห้ามจนถึงที่สุด เพราะบนโลกนี้ก็คงไม่มีใครอยากเห็นคนที่ตัวเองแอบรักทำผิดพลั้ง
.
“ไม่เป็นไร ขอบคุณที่ชวนเตือนสติฉัน”
.
.
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
