ลำดับตอนที่ #13
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บางทีเธอก็เหมือน...
"นายปืน มานี่หน่อย......" เสียหิสาวเรียอนเ้าอย่าสใส
"นายปืน...ันเรียเธอไ้ยินไหม ?" หิสาวเริ่มะไม่เ้าใ เรียแล้วทำไมไม่หัน ึ่อยๆเินเ้าไป ็พบว่านายปืนเหมือนำลั่อนอะไรอยู่ นั่น็ืออุหลาบนั่นเอ ที่ำลัะให้หิสาว แ่ยัิำพูไม่ทัน็เลย...
"ทำอะไรอ่ะ หมอเรียไม่ไ้ยินเหรอ?"
"อืมม..่ะ่ะรับ... " ท่านรอหันมายิ้มให้อย่าหวานๆ หิสาวรู้สึนิ่ไปพันึ เพราะรอยยิ้มมันเหมือนนนนั้นริๆ
"้าหลั่อนอะไรอยู่ เอามาให้หมอเ่วนี้ !!" หิสาวแล้
"เอิ่มมม..... นี่รับ.." ท่านรอยื่นอไม้ให้
"ให้หมอเหรอ?"
"่ะ"
"เป้นผู้ายพู่ะ นี่เป้นนอารมีนะเนี่ย!!" หิสาวยัแล้แว
"หมอิน้าวยั ?" ท่านรอไม่รู้ะเริ่มสนทนารไหน เอ่ยำทัทาย่ายๆ
"เ้าเิ้นน ไม่ิน าแฟ็พอ "
"ทำไมไม่ิน ไม่ี่อสุภาพนะ ทำาน็ึ ื่น็เ้า ไหนะุยา.... เอิ่มม...." ท่านรอบ่นเป็นุ นหมวั้ม้อเรียสิแล้ว็เือบหยุไม่ทัน
"นายพูเหมือนรู้ัันั?" หิสาวเริ่มมอหน้านรหน้า ที่พูไม่ิัแล้วเหมือนะมีอะไรแอบ่อนอยู่
"้มีแ่ใให้ไป ไม่ิอะไร แ่อยาให้เธอเ้าใ ว่ารัเธอมาเท่าไหร่.... " ท่านรอลับทำเป้นร้อเพลไม่สนใแล้วเินออไปารนั้น
>>เพล้... "โอ้ยยยย.. " เสียหลอท่านรอเมื่อเท้าเินเะระถาอย่าั
"นายปืนน....." หิสาวเรียแทบเสียหล เพราะระเบื้อบาที่เท้า
"โอ้ยยย ุหมอ ผมเ็บอ่ะ... " นายปืนทำหน้าเหมือนทนไม่ไหว เพราะลัวเลือมามาย นหมวั้มและหมวโมอห่วไม่ไ้ ว่าท่านรอะเผลอหลุไหม เนื่อาท่านรอลัวเลือมา
"สู้ๆนะพี่ อิ๊ปไว้ อิ๊ปๆๆๆ" ทั้หมวโมและหมวั้มเอาใ่วยอย่าเ็มแร
"รอแปปนะ หมอไปเรียนมา่วย่อน"
"เร็วๆนะ ผมเ็บ..."
.....ำพูุ้นๆ......
เมื่อมาถึห้อพยาบาล ทานาพยาบาลและวามรู้หมอเบื้อ้น้่อยๆ่วยท่านรอ สีหน้าสีาท่านรออนนี้ือีหรือเรียว่าเลือแทบไม่ึ้นหน้าเลย เพราะท่านรอลัวเลือมาถึมาที่สุ หิสาว่อยๆสัเุ ทำไมนายปืนเหมือนันั
ย้อนลับไป่อนที่ะไป ปท.
"โอ้ย....ี้" ายหนุ่มับมือนเอที่โนมีบาโยไม่ไ้ระมัระวั
"ันน....!!" หิสาวรีบเ้ามาเอาผ้าเลือไว้่อน
"ไปทำอย่าไเนี่ย บาลึเลย แ้มบอแล้วใ่ไหม มีมันมๆ ัน็ไม่ฟั"
>>ี้ๆๆ "แ้มผมเ็บอ่ะ" สายาอออ้อนพร้อมน้ำารินๆ ึ้นมาทันที
"โอ๋ โอมเพี้ย.... แปปนะ แ้มไปเอาอุปร์ยามา่อน"
"เร็วๆนะ ผมเ็บ...."
"้าา..แปปนึ"
เมื่อหิสาวำลัทำแผลให้ายหนุ่ม ายหนุ่ม้หน้าีๆๆ "นี่ัน ุลัวเลือเหรอะ?" หิสาวถามอย่าสสัย
"มาอ่ะ ผมไม่อบเลือ เห้นแล้วะเป้นลม ไม่อยาทำไร่อเลย เห็นแล้วหน้าี แล้ว็.." >>>พลั๊...เสียหน้าฟุบลไปที่หน้าอหิสาวอย่าไม่ั้ใ
"ันน... เฮ้่ยย!!!! ันนน...." หิสาวใทำไม่ถู แ่็แอบำ ัวโอย่าับอะไร ลัวเลือบาแ่นิ้ว
"ูิเป้นแผลเป้นเลย เฮ้อออ 0-0...." ท่านรอยับ่นไม่เลิ เมื่อื่นมาแล้วเอับนิ้วโนพัน
"แหม๋ ไอี้เวอร์"
"เออ ....ไอหน้าบ เอ็เวอร์ไปแล้ว มีบานะ ไม่ใ่โนอีโ้ฟันหัว !!" ยายิลแล้ายหนุ่ม
"โธ่ยายรับ ันลัวนิ"
"เลือแ่นี้ ะูแลหลาน้าไ้รึ ?"
"แน่นอนรับ..." ายหนุ่มสบถอย่าแน่วแน่
"เื่อ้ออลูเป็นลิแล้ว"
"โธ่ ...ุยายรับ"
"ไปเลย... เบื่อนี้อ้อน...."
"โธุ่ยายรับ ...อย่าโผมนะะ"
>>>>ฮ่าๆๆๆ แล้วทั้สาม็หัวเราะออมา เลียในวามี้อ้อนอท่านรอ ทำัวเหมือนเ็ๆไปไ้
อนนี้
"นายปืน เธอไหวไหม?" หิสาวเินเ้าไปใล้ๆ ท่านรอเยหน้ามามอหิสาว แล้วภาพมัน็้อนเหมือนอนายหนุ่ม "ัน... แ้มม..." >>>พลั๊.... และแล้วายหนุ่ม็ฟุบไปที่หน้าอหิสาวเหมือนับภาพนั้น หิสาว่อน้าะลึ พร้อมทั้พยาบาล หิสาวเลยรีบเรียสิมาว่า "ไม่เป็นไรๆ เ่วหมอัาร่อเอ" ทุน็เลยพยัหน้าและไปทำหน้าที่อนเอ่อไป
"เสร็แล้วพีู่ !!!" หมวั้มับหมวโมที่้อมอนิเอร์อยู่ มอูท่านรออย่าสสาร เพราะท่านรอลัวเลือริๆ ลัวนบารั้เสียวามเป็นัวเอไปไ้เลย
"นายปืน...." หิสาวพยายามเรียเย่าัว ะที่ทุนออไปันหมแล้ว ายหนุ่มยัฟุบแล้วเหื่อไหลเ็มไปหม หิสาว่อยๆประอให้นอนราบไป และ็เห้นสัเหุมีอะไรลมๆอยุ่ที่เสื้อ หิสาว้่อย้มลไปูทีละนิ ทาหมวั้มและหมวโม็เริ่มเห้นหน้าหิสาวเ้ามาใล้ๆ
"เอาไว่ะพี่โม ุหมอเห็นแล้วอ่ะ?" หมวั้มเอ่ยมาถาม
"ใเย็นๆๆเมิ "
"ใเย็นอะไรเหรอะ?" หิสาวเอา ear monitor ึ้นมาแล้วไ้ยินเสียนระิบระาบ
"เฮ้ย!!! านเ้า....!!!!" หมวั้มรีบปิไมโรโฟน และับมือับหมวโม เพราะถ้าเรื่อนี้หิสาวรู้ะนาไหน
ฮ่าๆๆๆ ท่านรอะโนับไ้ไหม ิามอนไปนะะ
แล้วะรีบมาลนะ ..... ใรไปอนเสริ์ เอันนะร้าาา
รัทุท่าน้า เม้นไ้นะ ว่า็ไ้ อ่าๆๆๆ .....ฝันีร้า.....
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น