จุรีรัญจวน

เธอคล้ายกับสายลมอ่อน ๆ ที่พัดโชยในฤดูใบไม้ผลิ  อบอวลไปด้วยกลิ่นไม้เลื้อยนานาชนิด  อยู่ใกล้ชวนให้ปิดเปลือกตาแล้วหลับฝัน  เป็นความสบายใจที่หาได้ยากยิ่งในชีวิตเขา

ความเบื่อหน่ายของ ‘ชนะศร’ หายไปอย่างง่ายดาย ทั้งที่สิ่งตรงหน้าก็ไม่ยักจะมีอะไรให้ตื่นเต้น  แค่มองเพลิน มองได้นาน  และมองได้เรื่อย ๆ จนอยากรู้ว่าเขาจะเบื่อตอนไหน

หรือเขาจะไม่มีทางเบื่อ ‘จุรี’ กันนะ?

ใครรู้คงไม่เชื่อ  ว่าผู้หญิงคนนี้หรือที่เขาเฝ้ามอง  แล้วยังมองเธอด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความรักมากขึ้นเรื่อย ๆ