ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : นางร้ายที่แสนอ่อนแอ
ร่าบายันัวึ้นอย่าลำบาอนนี้เอวอเธอระบมาศึหนัเมื่อืน
เธอหันมอโลหิที่เปรอะผ้าห่มสีาว... เธอไ้สูเสียวามบริสุทธิืไปเสียแล้ว แบมยผ้าห่มึ้นมาปิออิ่ม่อนะายามอน้าๆที่หลับอยู่
หวัว่าะไม่เสียเปล่านะที่เธอทำแบบนี้.....
นัวเล็ิ เธอรู้ว่าัวเอเมาและออ่อนมา และเธอรู้ว่าเมื่อืนมันเป็นแผนอเธอเอ..รู้มาลอ
และเธอ็รู้ว่ายัไเธอ้อท้อแน่ๆ แบมเป็นถึุหมอแบมรู้ว่าวันไหนที่มีเ็ส์แล้วะท้อ...เธอำนวมาอย่าี
"อื้อ.." เสียอมาร์แสว่าเ้าเริ่มื่น เมื่อเห็นอย่านั้นแบมึเริ่มแผนาร่อทันที "ฮึ...พี่มาร์ทำอะไรแบม...ฮือ...พี่มาร์ทำแบบนี้ับแบมทำไม"
แบมพูพลายี้าให้แเหมือนนร้อไห้ ใบหน้าหวานสะอื้น่อนะำเลือมอมาร์
'นีอพี่ ไม่ร้อนะะ' มาร์รีบยันัวึ้นมาประอนัวเล็ไว้ แบมบลที่ออมาร์ "ไม่รัแบมแล้วะทำแบบนี้ับแบมทำไม พี่มาร์เห็นแบมเป็นอะไร ....ทำไมถึทำับแบมอย่าี้"
"พี่รัแบมนะะ หยุร้อเถอะ" มาร์ับแ้มุหมอ่อนะ้อหน้า เ้ามัแพ้น้ำาอผู้หิเสมอ ยิ่เป็นแบม เ้า็ยิ่อ่อนโยน มาร์รู้ว่าแบมเป็นใร และเ้าะไม่ทำร้ายแบมอี
"ถ้าแบมท้อละะ..." แบมยเรื่อเ้น้อยมาอ้า เพราะิว่ามาร์้อใอ่อนแน่ๆ
"เอ่อ..."มาร์ลืมิเรื่อนี้
"พี่มาร์...แบมะทำยัไ"
"....ไม่ท้อหรอ แบมไปินยาุมเถอะ ในห้อน้ำ."
ไหนบอะรับผิอบ...สารเลว
เ้าใแล้ว..พอไ้็ทิ้
"แบม...อัว่อนนะ" ลุึ้นในสภาพเปลือยเพื่อเินเ้าห้อน้ำและล็อประูล แบม้อมอแผยาุมที่ัใส่ไว้ในะร้าแสว่ามาร์มาพับ่อย แบมแะยาุมออมาหนึ่เม็่อนะทำท่าเอาเ้าปา
แ่เธอ็ทิ้มันลัโร...พลาแสยะยิ้ม
"เรียมัวรับวัลูเลยเถอะ..พี่มาร์"
"ว่าไนะามาร์!" ุนาย้วนรีร้อลั่นเมื่อไ้ยินลูายอนเล่าวีรรรมที่ัวเอ่อมา "ายแล้วะทำยัไ น่าสสารหนูแบม''
"ผม็เลยมาหาม๊าไรับ..." "ไอัวแสบนี่ริๆเลย แล้วุยับหนูนายอนรึยั" "ยัรับ..ไว้นายอนลับมาาแอลเอ่อน.."
มาร์พุอย่าหัวเสีย ุนาย้วนมอลุายอย่าเหนื่อยใใ่ว่าเธอะโรธ แ่ลูายเธอันไปทำอนาหมอสาวพัน่ะสิ แ่ถ้าหมอแบมท้อ้ี
ะไ้เี่ยโสเภีอย่า อิม นายอนทิ้ไป
ใ่ว่าุนาย้วนไม่รู้วีรรรมอเมียมาร์ เธอให้นไปสืบหมแล้ว เธอ้แ่ลูสาวมาเฟียใ้ินที่พยายามันัวเอให้มาเป็นุนายอบ้าน และุนาย้วน็รู้ ว่านที่มาร์มีอะไร้วยือ แบมแบม
แฟนสาวอมาร์ที่โนเ้าทิ้เมื่อหลายปี่อน
ุนาย้วนรู้มาลอแ่ไม่พู...หมอแบมเป็นนลา ลาว่านายอน้วย้ำ เปรียบวามลา นายอนลาแบบโอ้อว แ่หมอแบมลาเียบ..
แ่ทำไมลูายแสนโ่อเธอไม่รู้นะ!!!!!
ผ่านมาหลายอาทิย์ที่แบมไม่ไ้ิ่อับมาร์ เธอัาวามสัมพันธ์ับเ้า
"ไะ...เ้าัวเล็..." แบมลูบท้อับผลานัวเอพลามอที่ัวรรภ์ที่ึ้นี 2 ี อนแรเธอเรียมใแล้วว่ายัไ็ท้อแ่วามรู้สึนี่มันีะมั
มีอีีวินึที่ำลัะเิมา...
แบมรีบ่อสายหานที่ทำให้เ็น้อยเิทันที เพราะเธอไม่ไ้ิ่อเ้านานระมัเ้าเลยรับเร็วว่าปิ
"แบม..แบมริๆ้วย ทำไมไม่มาทำานะ พี่ิ่อแบมไม่ไ้เลย"
"พี่มาร์....ฮึ...พี่มาร์"
"แบมเป็นอะไร่ะ"
"แบมท้อ....แบม..แบม..." พูเสร็็แสร้าทำโทรศัพท์ ัาให้เหมือนัวเอเสียในเป็นลม
"แบม!!!" ปลายสายะโนเสียัยิ่ทำใหุ้หมอไ้ใ นอะไรหลอ่ายเสียริ
___________________________
Mark past
ผมหัวเสียเมื่อแบมหายไป เธอเสียในเป็นลม ไม่น่าเลย แบมท้อเหรอ ในึ็ยินีและื่นเ้น อีใ็ลัว...ลัวว่าะเป็นพ่อที่ไม่ีพอ ผมรีบไปอนโนัวเล็ทันที ผมรู้ไ้ยัไน่ะเหรอ
ผมสืบมาหมแล้ว
ผมรีบึ้นไปบนห้อและรหัสที่ยอแบอ เ้าไป็เห็นร่าน้อำลันอนร้อไห้อยู่ โทรศัพท์อเธอ็ไปไม่ไล หน้าอแสถึื่ออเาอยู่
"แบม แบม" ผมรีบประรอัวน้อไว้ในอ้อมแน น้อ้อทนอยู่นเียวมาั้นาน...
"พี่มาร์..ฮึแบมท้อ...แบม..แบมท้อ ทำยัไี..." ุหมอร่ำรวปานะเป็นะาย นี่เหรอ..นที่ผมไล่เธอไปินยาุม
"ไม่เป็นไรนะะ พี่ะพาแบมไปอยู่้วยโอเไหม" ผมพูพลาเล่นแ้มอเธอ
"พี่มาร์ะไม่ทิ้แบมใ่ไหม..."
"ไม่ทิ้่ะ...ไปอยู่ที่บ้านพี่นะะ" มาร์พู่อนะูบริมฝีปาบา
"รี๊!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!" เสียรีแสบแ้วหูสร้าวามรำาให้นในระูล้วนอย่ามา
"ุแม่ะให้มันมาอยู่บ้านนี้ไม่ไ้ นายอนเป็นเมียพี่มาร์นะะ!!!!"
"แ่ยัยแบมท้อ แถมนในท้อ็เป็นลูอามาร์นะ้ะ หนูนายอน" ุนายพูพลาัุปเ้าปา ในใ็นึรำานรหน้าเสียเหลือเิน
"ไม่ไ้ ให้เินไปทำแท้ิ ไม่ยอมนายอนไม่ยอม!!!" นายอนพูพลามอร่าเล็ที่ทำท่าอแนมาร์อยู่ ถ้าไม่ิว่ามีพี่มาร์นายอนเ้าไปบแล้ว แ่รี๊ใส่็เสียมารยาทะแย่
"ทำไมพูอย่าั้นละนายอน ในเมื่อเธอ็ยัไม่มีลูให้พี่ พี่็เอาแบมมาเป็นเมียไ้นี่นา..เ้ในท้อ็เป็นสุล้วนเหมือนัน" มาร์ลูบหัวนัวเล็ที่ทำท่าะร้อไห้
"พี่มาร์ ูหน้านัแบมมันสิ มันอแหลนาไหน มันะมาแย่พี่มาร์ไปานายอน!! " นายอนำมือแน่น สายา้าวร้าว้อมอไปยัใบหน้าหวาน
แบมำลัแสยะยิ้มอย่ามีัย
"ิอิม นายอน!!" ุนาย้วนบโ๊ะเสียัอย่าสุะทนในริยา้าวร้าวอเมียหลวลูาย เธอ้อมอนายอนอย่าเรียบนิ่แ่แฝไป้วยวามโรธเือ
"ันเป็นเ้าอบ้าน ันมีสิทธิ์ที่ะเอาใรมาอยู่็ไ้ และมีสิทธิ์ะไล่ใรออ็ไ้" ุนาย้วนพู
"ุแม่า..ถ้าุนายอนรัเียแบม แบม็อยู่ไม่ไ้"
"หนูแบม้ออยู่ที่นี่ ในานะเมียอีนอามาร์" ุนาย้วนพู่อนะ้อมอนายอน
"พ่อเธอ็มีเมียั้หลายน ไม่เห็นะแปลอะไรนี่ เธอเอ็เป็นลูเมียน้อย แ่นี่เ้าใใ่ไหมนายอน" เธอพู่อนะเินเลี่ยึ้นห้อ
นายอนไม่พูอะไรแ่เธอลับปาแ้ว้าายลับพื้นทันทีที่มาราสามีเินออไป
"ไ้ เธออยู่ไ้ แ่ันไม่รับประันว่าไอ้อนเนื้อในท้ออเธอ ะไ้อยู่ับเธอไหม" นายอนพูเสียแผ่วเบาพร้อมับมอแบมอย่าผูใเ็บ่อนะเินึ้นห้อ
หิสาวนั่ทรุล่อนะปล่อยโฮออมา นายอนที่แสน้าวร้าวลายเป้นเ็ที่แสนอแ
ใ่..นายอนเป็นลูเมียน้อย พ่ออเธอมีเมียมามาย เธอไม่เยไ้รับสิทธิเท่าเทียมเลย พ่ออบลูาย...แ่เธอลับเป็นเ้ผู้หิ ึมัถูพี่น้อนอื่นๆแล้..
นนายอนเ้าโรเรียนประำอำับ1 อโลทำให้เธอเอแบม แบมเป็นเ็น่ารัเพียบพร้อมทุอย่ายเว้นเรื่อหน้าา...นายอนไ้หน้าถอแบบมาาแม่ ยามใที่นายอนเิน้าแบม เธอะูเป็นนสวย เธอะูเป็นนเ่...
นอะไรๆลับเปลี่ยนไป เริ่มเ้าม.ปลาย แบมลับสวยึ้นนไ้พี่มาร์ แฟนหนุ่มมหาลัยมาเป็นู่รอ นายอนรู้สึอิาแ่็้อแล้ทำเป็นทำี...
และเธอ็พัีวินเอ...ลายเป็นโสเภี....
นายอนมัะโทษแบมที่ทำให้เธอเป็นแบบนี้..แ่เธอทำมันเอ ในเมื่อลับใรไม่ไ้้้อลับเพื่อนสนิท
นายอนอิา...เวลาที่มาร์อแบม
อิาน้อแย่มาให้ไ้.....เพราะเธอ็รัมาร์ไม่แพ้ับแบม แอบอบมาั้นานแล้ว
นายอนเลย้อลายเป็นัวร้าย...
"ฮึ..อือ"
น้ำใสๆรินไหลออมาาา เธอ่อยๆเ้ออมาอย่าเบามือ...นานแล้วที่นายอนไม่เยร้อไห้ เธอน้อยใ..น้อยใเหลือเิน ...
ถ้าร้อแล้ว็้อลับมาเ้มแ็ำไว้นะลู..ำสั่อแม่นายอนยััอยู่ในโสประสาท
นที่เ้มแ็็ใ่ว่าะเสียใไม่เป็น..
____________________
แ่สั้นไปไหมอะ #บิๆ ือเราอยาปูเรื่อให้เ้าในายอน้วย ว้ายยแบมท้อแหล่ววว พัูวววว วันนี้ใรมาไทยหนออิอิ
เอ้ออ ไร์อยาถามใรไปอนโน AL ะะะ อมเม้นหน่อยเร็ววว แอไปนเียวเหา อิออิอิอิอิ55555555555555
อมเม้นวนไปปป อนนี้เปิฟิใหม่ละะะะ แ่แ่นานมา แ่ละลบลบลบ5555 เป็นเรื่อ ุายมาร์ะน้อแบมม เนื้อเรื่อประมาว่าแบบน้อเมียไรี้ อิอิอิ บรัยยย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น