ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Lotto : 100%
"อะ...านยอล...ฮึ...ไ้โปรูบัน" ร่าบาแสสีหน้าเหยเพลาึร่าสูให้เ้ามาประบปา านยอลเบี่ยหน้าหลบ่อนะพลิให้เธอมาอยู่้านบนแทน
"ไม่เอาสิฮยอนอา..ุ็รู้ว่าผมไม่อบารูบ" านยอลพูพลาระแทสะโพเ้าทีุ่ระสันอฮยอนอา้ำๆ
พวเาบรรเลเพลรัันน่าฝ่าย่าถึฝั่ฝัน านยอลพละร่าออาร่าบา่อนะลุึ้นนั่บนเียปล่อยให้หิสาวนอนหอบรวยระรินนเียว
"ุพ่อถามว่าเมื่อไหร่ะมีหลาน.."
"ุ็รู้ว่าผมไม่อบารผูมั.." ใบหน้ามหันมามอหิที่ไ้ศัิ์เป็นภรรยาอย่าถู้อามหมายอเ้า พอเห็นว่าร่าเล็แสสีหน้าัพ้อ็อไม่ไ้ที่ะลูบแ้มนวลนั้นเบาๆ
"เอาไว้ผมพร้อมมาว่านี้นะ..ผมสัา" เาพู่อนะเินเ้าห้อน้ำไปเพื่อำระร่าาย
สายน้ำที่ไหลอย่าสม่ำเสมอาฝับัวหรู่วยทำให้ร่าสูรู้สึผ่อนลายึ้น ล้ามเนื้อเป็นลอนสวยาบไป้วยหยาน้ำทำใหู้เ็ี่ยิ่ว่าเิม านยอลหลับานึิเรื่อ่าๆที่ผ่านมา
"นั้นน้อายัน..พยอน แบฮยอน"
ภาพอร่าเล็ที่นั่อยู่ที่โฟาสีแ้วยใบหน้ายิ้มแย้มในะทีุ่ยเล่นับบอี้าร์้าๆยัรารึอยู่ในใอานยอลเสมอ..
ยามที่ร่าเล็ยิ้ม...พวแ้มอเา็่าอวบอิ่มเสียนน่าั
ยามที่ร่าเล็หัวเราะ..แ้วาอเา็ูน่าเอ็นูเสียนอยาทำให้ร้อไห้..
านยอลอยาะทำให้แบฮยอนแหลามือเสียเหลือเิน...
แ่เพียเ้าเห็นหน้าแ่เพียรั้เียวลับทำให้เ้าเพ้อไ้ไปหลายวัน
านยอลปิฝับัว่อนะเินออมาว้าโทรศัพท์เรื่อหรูโทรหาเพื่อนสนิทอย่าแบบอม
"ฮัลโหลมึว่าไหม..."
(ูพึ่รับน้อเสร็มีอะไร)
"มาเล่นอะไรๆสนุที่ P.Club สิ.."
__________
"น้อแบลับบ้าน่อนไหม พี่ะไปที่ P club ัหน่อย" ผมเอ่ยพลาใส่เ็มันิรภัยให้น้อาย เ็ายววัย 15 หันมามอผม่อนะส่ายหน้าเบาๆ
"ให้ผมไป้วยนะ อยู่บ้านมันน่าเบื่อ" แบฮยอนเย่าแนอผมไปมาพลาพูพเสียใส ผมมัะแพ้ลูอ้อนอน้อายนเล็นนี้เสมอ ผมน่ะเป็นนหวน้อมาไม่ั้นะมารับน้อทุวันในะที่มีบอี้าร์ไหมละ
และอีอย่า..ผมลัวน้อะเป็นอันราย
ธุริอผมมันโอเ็ริแ่ทำให้ีวิอรอบรัวเราแวนอยู่บนเส้น้าย
ถ้าผมเลือไ้ผมะไม่ไปที่ P club เลย...ผมพูไ้แ่นี้..
"น้อแบรอพี่ที่นี่นะรับ" ผมพาน้อายนั่ที่โฟาสีแัวเิม แบฮยอนพยัหน้าอย่าว่า่ายเ้าหยิบไอโฟนึ้นมาเล่นเมามประสาเ็ม.ปลายภาพนั้นทำให้ผมอไม่ไ้ที่ะยิ้มออมา
แบฮยอนยัอ่อนโยนสใสเหมือนเิมเสมอ
"ุปาร์รอุอยู่แล้ว่ะ" พนัานสาวหน้าาสะอาสะอ้านโ้ให้ผม่อนะผายมือไปยัประูบานให่สีำสนิท
ผมถอนหายใเฮือให่ใระรู้ว่า้าในมัน่าหอมหวานราวับสวรร์อีั้นนึ..ผมไม่สามารถละออาวัวนนี้ไ้เลย
"ไ...แบบอม ยินี้อนรับสู่ P club" ายหนุ่มร่าสูในุเสื้อเิร์ำำลันั่ที่เ้าอี้นวมั้นีเรียวาเรียวพาอยู่บนโ๊ะไม้มะอสีำสนิท..และบนโ๊ะนั้นมีปืนวาอยู่ระบอนึ
"รั้นี้นายะเล่นอะไรอีละ..."
"Russian Roulette..สนใไหมละ..."
"นาย็รู้ว่าเมนี้มันเิมพัน้วยีวิอเรา 2 น..ทายาทแสนล้านระูลปาร์ะยอมาย่ายๆี้เหรอ...."
"นายพูเหมือนันะแพ้ยัไอย่าั้นแหละแบบอม.." านยอลพูพลาสลัลูโม่ในปืนออเพื่อเรียมเม
"อพนันรั้นี้ือีวิอเรา 2 นเหรอ"
"ใ่...."
"แ่อนนี้นาย็เหมือนเ้าีวิอันแล้วุปาร์..นายมีสิทธิทุอย่า เพราะัน ลับนายเรื่อนั้นไปแล้ว"
"ั้นันอใ้สิทธินั้น...อนนี้เี้ยวนี้เลย.." เ้าพูพลา่อปืนที่มับอผมอย่ารวเร็ว...อนนี้ผมไม่แม้แ่ะไ้หลบหนี านยอลรู้ว่าผมเป็นนเ้าใอะไร่ายๆเ้า้อมีสิ่ที่อยาไ้อยู่แล้ว เ้าแ่ใ้เมบัหน้าเท่านั้น...
"นาย้อารอะไร..." ผมพยายามเอ่ย้วยน้ำเสียที่เรียบนิ่ที่สุ..
"นาย้อเล่นเมับัน แบบอม นายเป็นแ่หมา..และันือผูุ้มอนาย" านยอลพูพลาลระับปืนลแล้ววาลรหน้าผม ผมไม่น่าเลย..ไม่น่าเ้ามาในีวิอนื่อปาร์านยอล..มันอันรายเินว่าที่ใระาถึ
ปืนถูเวียนแล้วเวียนเล่า..ผมไม่สามารถระพริบาไ้เลยยามที่ปลายระบอถู่อเ้าที่มับอผม มันเหมือนับผม้อหยุหายใยัไอย่าั้นแหละ...เราเวียนันมานรบ 12 า....เมื่อถึาอผม... รั้นี้่าารั้ไหนๆ เหื่ออผมผุไหลออมานนิ้วมือเรียวที่สอับไปืนมันื้นไปหม
และ..
ปั!!!
ระสุนปืนทะลุอวาอผม..ร่าอผมลาเ้าอี้นั้นทันที วาทั้ 2 ้าอผมมันพร่ามัวไปหม ร่าายอผมาลเรื่อยๆ...ในหัวสมอผมิถึแ่น้อายที่นั่รออยู่้านอ...
"แแพ้แล้วแบบอม..." านยอลใ้เท้าเี่ยร่าอผมเบาๆ..
"ะ...่วย..่วย้วย..." ผมพยายามยมือทั้สออที่าอเ้าไว้..อนนี้ผมยอมยอมทุอย่าแล้ว...
"ันออะไรอย่านึสิ...." านยอลว่าพลานั่ยอๆแล้วยื่นหน้าเ้ามาหาผม..
"นายะเอาอะไร...ะ ันให้ไ้หม...่วยัน้วย..."
"ันอน้อายอนาย..."
"......." ผมนิ่ไปั่วะ...ในใอผมมันมีำ่าเป็นพันำ..หาผมมีแรมาว่านี้ผมะ่อยมันให้หน้าแหไปแล้ว....แ่อนนี้ผมลับแพ้..แพ้เ้า
"ะ...ไ้..."
__________
Chanyeol
ผมพละออาร่าที่มอเลือ่อนะให้บอี้าร์ลาัวแบบอมออไป..หาูแล้วผมไม่ผิันิมันือเม..
และทุเมมีนโ...
ผม่อยๆเปิประูออ้าๆ ็เห็นับร่าเล็ที่นอนพิับโฟาสีแเ้มอยู่ ผมเ้าไปมอใล้ๆร่าน้อยที่หายใามัหวะ็อไม่ไ้ที่ะลูบหัว..
่าหอมหวานราวับลิ่นวานิลลา..
ถึแม้แสไฟบริเวนี้ะสลัวๆ..ผม็รับรู้ไ้ว่าเ็น้อยรหน้าใบหน้าน่ารันาไหน..แบฮยอนเป็นเ็ที่น่ารั..แ่น้อยนที่ะไ้เห็นวามน่ารัอเ้า น่าเสียายริๆ...
ผมเอื้อมมือไปเย่าร่าเล็เบาๆ แบฮยอน่อยๆลืมา้าๆวาหวานมอผมอย่าสสัย..
ผมอบวามใสื่อ...
"มีอะไรเหรอฮะ...." แบฮยอนอบเสียแหบพร่าามประสานพึ่ื่น อนนีุ้นัเรียนสีาวสะอาอเ้ายับยูยี่ไปหม ไหนะาเสีน้ำเินนั้นอี
"พี่แบบอมเ้ามีธุระะทันหัน...เ้าให้นายไปอยู่ับัน.." ผมพู้วยน้ำเสียเรียบนิ่
"พี่แบบอมไปไหน..ุทำอะไรับเ้า.."
"ไปับัน...นี"
#ุปาร์นัพนัน
____________________
ไปับันนีีีี โอ้ยพี่๋าาาาาาืออบอะไรที่มันเิวนแบบนี้มาอ่าาาฮืออออออออออออ เม้นับิแท๊ันหน่อยนะะแรืเยอะๆพี่อบบบบบบบ อำลัใโหน่ย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น