ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : แค่เริ่มต้น
นี่เป็นอีวันที่แบม้ออยู่นเียว
ใบหน้าหวาน้อมอประูห้อราวับรอใรมาเปิแ่็เหมือนเิม...นาพยาบาล..ยอแ ุนาย้วน ไม่มีวี่แววอมาร์ันิ นแบมปล่อยวาเสียแล้วอนนี้เธอทำใไ้แล้ว..
แอ๊..
เสียประูเปิออแบมรีบะโหน้ามอแที่เ้ามาเยือน หิสาววัยลานับนใ้อีนนึำลัเินเ้ามา นั้นทำให้แบมยิ้มไ้ อย่าน้อยเธอ็ไม่ไม่้ออยู่นเียวในวันนี้
"ุนายสวัสีะ" พนมมือไหว้้วยท่าทียิ้มแย้มุนาย้วนเินเ้ามาลูบหัวแบมเบาๆ วาอุนาย้วน้อมอแบมอย่าสสาร ใบหน้าอเธอูบผอมเหลือเิน วาที่เยสใส่าอ่อนล้าเหลือเิน..
"เป็นไบ้าลู? ไหวไหม แม่ทำุปมาให้ ทานะหน่อยนะ"
"แบมไม่หิวหรอ่ะ"
"ทานัหน่อยนะะุแบม ุหนูพาละหิวไป้วย" แม่นมอมาร์พูเสริม่อนะยถ้วยุปไ่ที่ัแใส่ถ้วยมาวาให้ที่โ๊ะนไ้ แบม่อยๆพยุัวึ้นมานั่เล็น้อย..ปิเธอไม่นึอยาแ่ท่ายัยหนูในท้อะหิวริๆ ลิ่นหอมอุปลอยิมูนนัวเล็น้ำลายสอ มือเรียว่อยๆัุปเ้าปา าใบหน้าเศร้าแปรเปลี่ยนเป็นรอยยื้ม อาหารมื้อนี่ท่าะถูปานัวเล็น่าู ุนาย้วนยิ้มให้ับท่าทาแสนน่ารัอแบม ผิับุแม่ท้ออ่อนที่บ้านอย่านายอน รายนั้นแพ้ท้อที็วีนไปหม เฮุน็พลอยอ้วามไป้วยราวับแพ้ท้อแทนเมีย นุนาย้วนนึรำา้อหลบมาหาแบม รั้นะวนมาร์ ็เอาแ่พูว่า เป็นห่วนายอน
แบม็เมียแนะามาร์...!
แบมทานุปนหมเลี้ย มือเรียวลูบท้อเบาๆเพื่อเป็นารทัทายลูามปิ "เอ่อ..พี่มาร์ละะ?" แบมเอ่ยถาม ุนาย้วนไม่พูอะไรมา ถ้าพูไปรั้นะทำให้นัวเล็น้อยใเสียเปล่า
"มาร์เ้าทำานน่ะ อย่าไปสนใเลย"
"อ่อ..ฮะๆ" แสร้ทำเป็นหัวเราะทั้ๆที่ในใ็รู้อยู่แล้วว่าอยู่ับนายอน
"เมื่อไหร่ะไ้ลับบ้าน้ะ"
"ยอแบอว่าอี2-3วัน็ลับไ้แล้ว่ะ"
"เี้ยวแม่ให้นับรถมารับนะ"
"เอ่อ..หนูออะไรไ้ไหมะ?"
"ไ้สิ? ะเอาอะไร้ะ" ุนาย้วนมวิ้ว ั้แ่รู้ัันมาแบมไม่เยออะไรเธอเลย
"อย่าบอใรเรื่อที่แบมยัเหลือยัยหนูอีนนะะ..."
_____
"ไม่เอา!!!!ไม่เอาอันนี้!!! ันะเอาุปหอยเลล์!!!"
"รี๊!!! ไม่เอาันะื่มไวน์!!!!"
"รี๊!!!!!!!!!!!! ออไปให้หม ออไป๊!!!!!!!!!!!"
นายอนะโนโหวเหวโวยวายเมื่อโนัใใบหน้ามเรี้ยวราใส่ทุนไปหม หาใรัใ็หา้ออ้าะทำแท้ลอ มีหรือนอย่ามาร์ะให้เมียัวเอแท้ ี้ร้านะามใหมะทุเรื่อ นปล่อยปะละเลยแบม ยิ่นับวันนายอนยิ่ทวีูวามรุนแรนมาร์เรว่าะระทบถึลู
"โอ้ย รำา" เสียหวานทีุ่้นเยัึ้นเมื่อย่ารายเ้ามาในห้อโถ วาทีุ่ราวับเสือ้อมอไปยัเ้าอเสีย้วยแววาื่นระหน..
มันลับมาไ้ไ...
นายอนิ ใบหน้าอเธอีเียวไปหมแล้ว.. วามลัวไ้เ้ามารอบำิใหิสาว...
"ไ้ะ นายอนไม่เอันนานนะ..ิถึแบมไหม"
"ะ..ไ้่าวว่าแท้นี่ ยินี้วยนะ" นายอนยิ้ม่อนะออเินเ้าไปใล้แบม สายาอนายอนอนนี้เรี้ยวราเหลือเิน
่าาแบม..ที่นิ่และมั่น
"อืม ันแท้ทำไมเหรอ?" พูเสียนิ่เยราวับไม่มีอะไร..แ่ภายในแทบแสลายลายเป็นเสี่ยๆ
ร่าบาย่ารายเ้าไป้อมอท้ออ่อนรหน้า มือเล็ำแน่นเ้าหาัน
ยัทำอนนี้ไม่ไ้..้อให้มันายทั้เป็น
"ท้อเหรอ ยินี้วยนะ" แสร้ยิ้ม่อนะถอแว่นันแยี่ห้อัออ วาลม้อมอนรหน้าหัวรเท้า ่อนะเินนนายอนเพื่อึ้นบรรไไป
ลิ่นเหล้าละลุ้ลบอบอวนไปทั่วบ้าน แบมสอส่อหา้นออลิ่น็พบว่าเป็นห้อมาร์
แผนร้าย็ผุึ้นมา...
มือเรียวเอื้อมเปิประูอย่าแผ่วเบาใบหน้าหวานสอส่อหาเ้าอห้อ็เห็นมาร์มานั่ื่มน้ำสีอำพันอยู่ที่ปลายเีย. เห็นอานบนโ๊ะแบม็รู้ทันทีว่าเรียอะไร แบมน่ะรู้ใมาร์ที่สุ..และรู้ว่าะเล่นะหัวใมาร์ยัไบ้า
"พี่มาร์ แบมลับมาแล้ว" เ้าห้อ่อนะลลอนอย่าแน่นหนาเพื่อไม่ให้ใรเ้ามารบวน มาร์ที่ใบหน้ารึ่มเยหน้ามอเมียอีน บอามรว่าอนนี้เ้าำลัหาที่ปลปล่อยและแบม็มาพอี ร่าสูที่มึนเมาเพราะฤทธิ์แอลอฮอลเ้าพุ่รไปประิที่ร่าน้อย ปาหนาูบที่ริมฝีปาบาทัรทีอย่าเร่าร้อน แบมอบรับสัมผัสเธออ้าปาเล็น้อยเพื่อิมให้อีฝ่ายิมวามหวานในโพรปา มาร์่อยๆอุ้มร่าอแบมไปวาบนเีย้าๆ
| cut |
#เี้ยวเอาลิ้มาแปะให้้า
มาร์นอนเล่นผมนที่นอนุเ้าอยู่ แบมอวบึ้นนิหน่อยเท่าที่เ้าสัเ แ้มอูมๆนั้นเป็นหลัาน เ้า้มลุ๊บแ้มเธอเบาๆ ลิ่นหอมอ่อนๆยิ่ทำให้มาร์โล่ใ ราวับเ้าเยไ้ลิ่นนี้มาาไหน แ่นึเท่าไหร่็ไม่ออ แ่เวลามอแบมมาร์็รู้สึผิเสมอ
ไว้ะูแลให้ีว่านี้...
ร่าบาปรือามอนรหน้ามือเล็ยี้ที่วาราวับะร้อไห้ มาร์ลูบหัวแบมเบาๆ
"เป็นไบ้ารับ"
นัวเล็ไม่อบอะไรไ้แ่ยู่ปาเบาๆ แบมทำท่าะลุึ้นหนีแ่มาร์็ุรั้เอวบาเอาไว้ ั้โ่ฝัลที่อระห
"ทำไมไม่มาเยี่ยมแบมบ้า..."
"็พี่้อูนายอนนี่"
"แ่แบม..เสียลูไปพี่มาร์ไม่สสารเหรอ" ีหน้าเศร้าพลาลูบหัวนทีุ่ออยู่
๊อ...๊อๆๆๆ
เสียเาะประูัึ้น มาร์ผละออาร่าบาเพื่อที่ะไปเปิประู แ่แบม็ับแนเ้าไว้เสีย่อน
"แบมเปิเอ"
ร่าบานุ่ผ้านหนูระโมอเินไปเปิประูออ ็เห็นร่าสาวท้ออ่อนยืนั้าหน้าห้อ "อีแบม!!!!! แ!!!!!! แมาทำอะไรที่ห้อพี่มาร์" นายอนระาผมุหมอสาวออมาาห้อ่อนะเหวี่ยลพื้น
"โอ้ย นายอนอย่านะ" แบมแสร้ไม่อบโ้ ถ้าเธอทำนอื่น้อมอเธอไม่ีแน่ๆ
"แ!!! แ!!!" นายอนึ้นร่อมแบม่อนะฟามือลที่แ้มอูมนเป็นรอยแ
"อิม นายอน!" เสียอมาร์ัออมา่อนที่เาะเินมาุัวนายอนออและเินเ้าไปพยุแบมไว้
"พี่มาร์ !! พี่มาร์รัมัน!!! พี่มาร์่วยมัน! พี่มาร์มันะแย่พี่ไปานายอน!!" นายอนี่หน้าแบม
หิสาวในอ้อมอมาร์ยิ้มแสยะออมาราวับำพูอนายอนมันใ่...
ยิ้มที่แสนร้ายา..
"ัน..ไม่ไ้แย่พี่มาร์นะนายอน" แสร้น้ำอลอ่อนะุที่แผอมาร์
นายอนอนนี้ราวับนบ้าาสิเธอพาลรี๊ไปทั่ว มาร์พยุแบมเ้าไปนอนในห้อ และลานายอนเ้าไปอโทษนัวเล็ และปล่อยให้เธอมทั้สอปรับวามเ้าใันโนที่มาร์ไ้ออ้านอ
แบมึ่นอนออ็หันมามอนายอน้วยสายาเยาะเย้ย
"แะมาแย่พี่มาร์..อีแบม"
"ใ่? เ้าผัวเ่าัน ัน็้อแย่นี่..."
"แ..แ!!!!"
นิ้วเรียวแะที่ริมฝีปานายอนเิไม่ให้พู
"ลัวเหรอ?" แบมลุาเียึ้นมาประันหน้าับนายอน เมื่อนรหน้าทำท่าะบเธอ็เบี่ยหลบและผลันายอนลพื้นทันที มือเรียวเอื้อมหยิบโมไฟหัวนอนหมายะเอาฟาหน้านใ้ร่าแ่เ้าัว็พนมมือเิอร้อ
"ยะ อย่าทำันเลยนะแบม ฮึ" ใบหน้ามสะอื้นออมา ทำให้แบมนั้นแสยะยิ้ม แบม้อมอนอร้อ้วยแววาอ่อนโยนน..
"นี้แ่เริ่ม้น้ะ...อิม นายอน"
สิ้นสุำพู แบม็ฟาโมไฟลบนใบหน้านายอนนหัวเธอแ ่อนะผละออมายืนแสยะยิ้มให้เธอวาโมไฟลบนที่เิม ่อนะมอนที่นอนับพื้น นายอนหายใรวยระริน
ร่าเล็เินออาห้อ่อนะยี้าให้แราวับวานร้อไห้
"่วย้วย่ะ ่วย้วยุนายอนลื่นล้ม!"
นอย่าแบม..ะเอาทั้ที้อเอาให้าย...
_____
หายไปนานิถึไหมมม เรียนหนัมาเลยย หยุแล้วเี้ยวมา่อเรื่อยไ เม้นวนไปป
เลิ้ปป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น