คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 3 จะจำใส่ใจเอาไว้ 🔞🔥
ลมหนาว PART
“อมใหู้สิ ูอยารู้ว่าปานิ่ม ๆ อมึมันะนิ่มนาไหน” หมอยมือึ้นไปสัมผัสที่ริมฝีปาอผม พร้อมับลูบเบา ๆ
“ะ......ูทำไม่เป็น” ผมอบมันออไปามร เพราะผมไม่เยริ ๆ
“แ่มึทำามทีู่บอ ูะสอนมึเอ” มันบอผมแ่นั้น ่อนะยืนึ้นเ็มวามสู
“มึรับปาูมา่อน ว่าถ้าูทำามที่มึบอ มึะปล่อยู” ผมถามมันเพื่อวามแน่ใอีรอบ
“ไ้สิ ูะปล่อยมึไป ถ้ามึทำใหู้พอใ” หมอมันอบผม่อนมันะเินเ้าห้อน้ำไป
ามริผมะหนีไปอนนี้ผม็สามารถหนีไ้ แ่ผมลับเลือที่ะไม่ไปไหน นั่รอมันที่เียให่นมันเินออมาาห้อน้ำ้วยผ้านหนูแ่ผืนเียว
ผม้อมอหน้าท้อแร่มันไม่วาา มันหุ่นีมาว่าแ่่อนมา ๆ แ่สายาไม่รัีอผมันไปมอเ้าับบาสิ่บาอย่าที่แว่ไปมาใ้ผ้านหนูผืนนั้น นามันยัอยู่ในผ้านหนูผมยัใับวามให่โอมัน แล้วถ้ามันื่นัวึ้นมาละ มันะนาไหน
ผมรีบสะบัหัวไล่วามิลามออาหัว ่อนที่ะิอะไรไปมาว่านี้
“มึะ้อูอีนานไหม ไปอาบน้ำสิ” หมอเินมาหยุ่อหน้าผม่อนะพูึ้น
“มะ ทำไม้ออาบ ไหนบอว่าให้อมอย่าเียว” ผมเยหน้าถามมัน
หมอ่อย ๆ ้มหน้าลมาหาผม ่อนะใ้มือ้อนาอผมเอาไว้ แล้วพูออมาทำเอาใอผมแทบะเ้นไม่เป็นัหวะ
“หึ…….แ่อมมันไม่พอหรอ”
“ไม่มีผ้าเ็ัว” ผมพยายามหา้ออ้า่าๆ นานา ่อนะเบี่ยหน้าหนีสายาอมัน
“ไม่ยา” มันพูบ็ึผ้าเ็ัวที่มันพันรอบเอวอมันออทันที ทำให้ผมะลึับวามให่โ ที่แม้ว่ามันะยัไม่ื่นเ็มัว แ่มัน็ไม่ไ้น้อย ๆ เลย
“รีบไปอาบน้ำะ ่อนทีู่ะเป็นนอาบน้ำให้มึเอ”
“ะ……ูไปแล้ว” ผมรีบึผ้าเ็ัวออมาามืออมัน่อนะรีบวิ่เ้าห้อน้ำทันที ถ้าอยู่นานว่านี้ ผมลัวว่ามันะไ้ยินเสียหัวใอผมที่มันเ้นแรแทบะทะลุออมาาอ
ผมสามารถหนีไ้ สามารถัืนไ้ แ่ผมเลือที่ะไม่ทัน เพราะเหุผลเียวือผมรัมัน ถึแม้ว่ามันะเลียผมแ่ไหน็าม
ผมรีบอาบน้ำ ่อนะัารัวเอและเรียมวามพร้อม เรื่อแบบนี้ผมพอะรู้มาบ้าั้แ่ที่รู้ัวว่าอบหมอ เพียแ่ไม่เยทำแ่นั้นเอผม็เลย้อเรียมวามพร้อมเป็นอย่ามา เพราะรู้ว่าะ้อเอับอะไรหลัาที่ออาห้อน้ำไป
ผมเิน้มหน้าออมาาห้อน้ำ้วยผ้านหนูพันรอบเอวเหมือนที่หมอมันทำ ่อนะเินมาหยุที่เียให่ ที่หมอมันนั่รออยู่ อนนี้ผมมอเห็นเพียแ่ปลายเท้าให่อมัน
“ลานึ้นมาบนเียสิ” หมอมันบอผมเพราะเห็นว่าผมยืน้มหน้าไม่ึ้นไปหามันบนเียสัที
ผม่อย ๆ เยหน้าึ้น ็เอับภาพที่ทำให้ผมใมาว่าเิม เพราะหมอมันำลันั่สาวท่อนเอ็นลำให่ึ้นล้า แล้วอนนี้มัน็ื่นเ็มัวแล้ว้วย
“อะ…..เอ่อ ทะ….ทำอย่าอื่นไ้ไหม” ผมพูออไป้วยน้ำเสียที่ะุะั
“ทำไมเหรอ อูมันให่นมึลัวเลยเหรอ”
นี่มันูถูผมั ๆ แ่มัน็พูถูเพราะผมลัวริ ๆ
“ไม่ไ้ลัว” ผมทำให้ีสู้เสือผม้อไม่แสออว่าลัว
“ไม่ไ้ลัว็มาสิ ลานึ้นมาหาู”
“อืม”
ผมทำามที่มันบอ่อย ๆ ลานึ้นไปหามันบนเียให่ พยายามไม่มอเ้าแท่ลำให่นั้น หันสายาไปทาอื่น ่อนะ่อย ๆ เอื้อมมือไปสัมผัสแท่นั้น้า ๆ
“มึมอมัน้วยสิ นามอยัไม่ล้า แล้วมึะอมมันไ้ยัไ”
“อืม” ผมสูหายใเ้าเ็มปอ ่อนะหันหน้าไปมอเ้าแท่ลำให่นั่นที่อนนี้มันแ็ืนเ็มที่แล้ว
“เลียมันสิ ูอยารู้ว่าลิ้นอมึมันนุ่มแ่ไหน”
ผม่อย ๆ ้มลไปเลียที่ปลายหัวหยัสีแนั้นเบา ๆ เรื่อแบบนี้ผม็ใ่ว่าะไม่รู้ ผมแ่เยูลิปมาแ่แ่ไม่เยไ้ลอทำมันริ ๆ
ผมเริ่มทำามลิปที่ผมเยู โยาร่อย ๆ เลียไปที่ปลายหัวหยับานแนั่น ่อนะแย่ลิ้นลไปที่รูเล็ ๆ เพื่อทัทายเ้าท่อนเอ็ลำให่นี้
“อืมมมม ีมา”
หมอเริ่มราเสีย่ำออมาเพราะวามเสียวาเรียวลิ้นอผม ทำให้มันแทบเ็บเสียเอาไว้ไม่อยู่
ลิ้นเรียวเลียที่ปลายหัวหยับานนั้นอีรอบ พร้อมับส่เ้าปา่อนะห่อลิ้นแล้วูึแ่นายลำให่แรึ้นเรื่อย ๆ
“อ้าส์ ~ ระวัฟัน้วย อืม แบบนั้นแหละ”
หมอเอื้อมมือมาลูบลุ่มผมอผมเบาๆ
ผมที่ไ้ยินแบบนั้น็ยิ่ไ้ใ ัารอมแ่นายลลึว่าเิม นรู้สึว่ามันระแทลำอเ้าแล้ว ่อนะวัลิ้นเลียส่วนหัวทั้ที่อยู่ในปาอผม
ปาอผมยับรูึ้นลอยาไม่ยอมหยุ ส่วนมือ็ัรูึ้นลเรื่อย ๆ เพราะผมไม่สามารถอมลไปไ้หมลำ
อ๊อ อ๊อ อ๊อ
หมอใ้มือหัวอผมลลึว่าเิม ทำให้แ่นายลำให่ระแทเ้าลำออผมลึว่าเิมมาเป็นหลายเท่า ทำให้ผมแทบะอ้วออมา
“ห่อลิ้นแล้วูแรๆ ูใล้แล้ว อ้าส์~”
ผมทำามที่หมอบอ โยารห่อลิ้นแล้วูึแ่นายอหมอแรึ้น ส่วนหมอ็ระแทออัสะโพเ้ามาเรื่อย ๆ
“ี๊ ปามึีิบหาย ูแในปามึนะ”
“อ๊อ อ๊อ อ๊อ”
ผมไ้แ่ใ้มือีหน้าาอหมอที่ระแทป้อนแ่นายลำให่ให้ผมไม่หยุหย่อน เหมือนยิ่ี ยิ่ระแทเ้ามาลึเรื่อย ๆ
“อะ อะ อะ อ้าส์~”
หมอออัสะโพเ้ามาเป็นรั้สุท้าย ่อนะปลปล่อยน้ำาวุนออมาเ็มปาเล็ ๆ อผม แทบะล้นออมาามมุมปา
ผมลืนน้ำฝานั้นลอนหม ่อนะใ้นิ้วป้ายหยาน้ำที่มันไหลออามมุมปา แล้วส่เ้าปาอีรอบ
“ไปไ้แล้วใ่ไหม” ผมถามหมอออไป เมื่อเห็นว่า้อลอเรานั้นสำเร็แล้ว
“ยั มึยัไปไม่ไ้”
“ยัเหรอ ทำไม” ผมถามหมอลับไป
“หึ……..เพราะูยัไม่อิ่ม”
หมอมันพูบ็ับัวผมพลิลับเียให่ ่อนะับสะโพอผมยึ้นสู มืออี้า็เอื้อมไปหยิบเลที่หัวเียมา่อนะ่อย ๆ บีบลนิ้วแร่
“อ๊ะ อืออออออ” หมอมันส่นิ้วที่เลือบ้วยเลเ้ามาในัวอผมทั้สอนิ้ว
ผมไ้แ่ัฟันแน่น เพื่อไม่ให้ส่เสียที่น่าเลียนั้นออไป
“เรียมัวมาีนี้ รู้ัวสินะว่าะ้อโน”
พูบมัน็ส่นิ้วที่สามเ้ามาอีรอบ รอบนี้มันทั้แน่น แล้ว็ทัุ้รวมไปถึวามเ็บเหมือนับ่อทา้านหลัอผมะีออาันให้ไ้
“มึอย่ารันิ้วูแน่นไ้ไหมลมหนาว”
“เ็บ ลมเ็บ” ผมพูออมาามวามริ
“ถ้ามึโนอูเ้าไปะเ็บว่านี้” พูบหมอ็ถอนนิ้วทั้สามออไป ่อนะระแทเ้ามาใหม่อย่าแร พร้อมับระแทเ้าออทั้เร็วและแร ่อนะอนิ้วทั้สามเพื่อให้โนุระสันอผม
“อ๊ะ อ้าส์~” ผมปล่อยเสียราออมา้วยวามเสียว่านสั่นไปทั่วทั้ัว
“หึ รนี้เหรอ รนี้มันทำให้มึเสียวมาเลยใ่ไหม” พูบหมอ็ันิ้วเบ็รนั้นอผม้ำ ๆ
“อ๊ะ อ้าส์~ หมอ ลมเสียว เสียวมา” ผมปล่อยเสียราออมาอย่าลืมอาย
“เสียวมาเลยเหรอ ถ้าูอนิ้วแบบนี้แล้วเบ็แร ๆ ละ”
“อะ อ้าส์ หมออย่าัแบบนี้ มันเสียว อ๊าส์~”
“อ๊ะ อ้าส์~ หมอ มันุ ุมาเลย”
แ๊ะ~ ~ แ๊ะ~ ~ แ๊ะ~ ~
เสียนิ้วเบ็่อทา้านหลั ัลั่นไปทั่วทั้ห้อ ยิ่เพิ่มอารม์ให้นทั้สอยิ่ึ้นมาว่าเิม
“อ๊ะ อ้าส์~ หมอ ลมะเสร็แล้ว”
ไม่นานผม็ปลปล่อยน้ำาวุ่นออมา่อนะล้มฟุบลับที่นอนอย่าหมแร
“ยัไม่บนะ มึอย่าเพิ่หมแรสิ”
หมอมันับสะโพอผมึ้น ่อนะแบะ้นลมอผมออาัน เพื่อให้เห็น่อทา้านหลัอผมไ้ัเน
แปะ แปะ แปะ
หมอใ้แ่นายลำให่มาทัทายที่่อทา้านหลัอผม ่อนะ่อย ๆ ันหัวบานหยัเ้ามา้า ๆ
แน่น แน่นไปหม ยามแ่นาย่อย ๆ ันเ้ามา้า ๆ มันทั้แน่นแล้ว็ทั้เ็บในเวลาเียวัน
สวบ!!!!!!
หมอระแทแ่นายลำให่เ้ามานสุลำโน ่อนะยับระแทเ้าออทั้เร็วและแร ไม่มีแม้แ่วามอ่อนโยนให้ับผมสันิเียว
หมอยับแ่นายเ้าออ เน้นระแทเ้าุนั้นอผม ทำให้ผมเสียวทุรั้เวลาปลายหัวบานหยันั้นระแทเ้ามา
“อะ อ้าส์~ หมอเบา ๆ หน่อย มันุ อ้าส์”
“ี๊ มึรัอูแน่นไป อ้าส์~”
“อะ อ้าส์~ หมอ ะ….รนั้น”
“รนี้ใ่ไหม รนี้ใ่ไหมที่ทำให้มึเสียว ใ่รนี้หรือเปล่า”
“อะ อ้าส์~ หมอ เบา ๆ ๆ”
ผมเิหน้าร้อราออมา้วยวามเสียวปนับวามเ็บปว าเหลือลอยแทบไม่หลเหลือสิ
“ี๊ รูเล็ ๆ อมึอูไม่หยุเลย อ้าส์~”
“อะ อ้าส์~ หมอ” ผมทำไมแ่หลับาร้อราออมาอย่าเียว
เพี๊ยะ!!!
หมอฟามือลที่้นนิ่มแร ๆ อย่ามันเี้ยว พร้อมับับล็อเอวอผมเอาไว้แน่นพร้อมระแทรัวอยสะโพถี่ ๆ นทำให้ผมร้อราออมาไม่หยุ
“อ๊ะ อ๊ะ หมอ เบา ๆ อ้าส์~”
“ี๊ ้าในอมึออูไม่หยุเลย อ้าส์~”
หมอรั้เอวอผมให้ลอยึ้นสูอีนิ แล้วออัสะโพเ้ามาแร ๆ
หมอใัแ่นายึ้นเพื่อระแทเ้าับุนั้นอผม้ำ ๆ นผมเสียวสะท้านไปทั้ัว
“อ๊ะ อย่าั อ้าส์~ ลมเสียว”
“ะ แอีแล้วหมอ ลมะเสร็อีแล้ว แรอี อ้าส์ ~”
หมอระแทเ้าออเน้น ๆ ่อนะถอนแ่นายออมานเือบสุ แล้วระแทลับเ้าไปใหม่อีรอบ าม้วยารหมุนวสะโพบ นผมทนไม่ไหว ปล่อยน้ำาวุ่นออมาอีรอบหมอออัแ่นายเ้ามาอีหลาย ๆ รั้นปลปล่อยน้ำาวุ่นออมาเ็ม่อทา้านหลัอผม วามอุ่นร้อนมันแผ่่านไปทั่วทั้่อทา้านหลัอผม
ฟุบ!!!!!!!!
ผมล้มฟุบลับที่นอนอย่าหมแรไปับวามร้อนแรอหมอที่มอบให้ เสียเหนื่อยหอบัออมาาัวผมเรื่อย ๆ
ป๊อ!!!!!!!!!!
เสียอแ่นายที่ถอออา่อทา้านหลััึ้นมาอย่าหยาบโลน ่อนที่หมอะเินเ้าไปในห้อน้ำ พร้อมับแ่ัวออมาอย่าเรียบร้อย
“ถ้าะนอน็นอนไป ถ้าื่นแล้ว็ออไปาห้อ ส่วนูะลับไปนอนอนโ ูไม่อยานอนร่วมเียเียวันับมึ”
พูบหมอ็เินออไปาห้อทันที พร้อมับทิ้เินสไว้ำนวนหนึ่ โยไม่ไ้หันหลัลับมามอผมสันิเลย
ำพูอหมอที่หมอว่าไม่อยานอนร่วมเียเียวันับผมมันยั้ออยู่ในหัวอผม้ำไป้ำมา ทั้ที่เพิ่ะทำแบบนั้นับผมเสร็ไป ผม็ะำใส่ใเอาไว้อย่าี
………………………………………………….
“ูไม่อยานอนร่วมเียเียวันับมึ”
-หมอ -
ความคิดเห็น