คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : การรบ
แนวายแนระหว่าสยามับอินโีน
ทหารฝ่ายฝรั่เศษไ้บุโมีโยใ้ยุทธวิธีแบบวิ่เ้าปะทะโยร ึ่สยามเป็นฝ่ายั้รับเอาไว้โยไทยใ้ยุทธวิธีในารให้ทหารแอบามป่า้าทาเมื่อฝรั่เศษผ่าน็ระมยิพวฝรั่เศษทันที
ฝรั่เศษ
“รายานสถาา์แนวหน้าอนนี้สยามไ้เ้ามาถึายแนเหลัอโินไน่าแล้วรับท่านประธานาธิปี” นายพล ีเปอ รายานับทาประธานาธิปี
“แปลว่าเราเสียเมร ำปาศัิ์และหลวพระบาให้พวสยามไปแล้วสินะ” ประธานาธิปี เอแปพู้วยสีหน้าสิ้นหวั
“ยัไม่เิเสียร้อยเปอร์เ็น์าที่รายานอนนี้เราเหลือพื้นที่ฝั่ะวันอออเมรอยู่ในอนนี้” นายพลีเปออบ
“นั่นแหละแล้วเราสูเสียทหารำนวนนาไหน” ประธานาธิปีฝรั่เศษถาม
“ประมา 1หมื่นสอพันนรับ” ีเปออบ
“แปลว่าอทหารอเราทั้้หมไม่รวมที่อยู่ในแผ่นินให่อเราเหลือแ่หลัพันนายเอหรอะสู้ทหารหลัแสนทีู่่ ๆ ทลายแนวป้อันอฝรั่เศษที่เป็นาิมหาอำนาไ้และทาอัฤษหล่ะเาะ่วยอะไรเราไหม" เอแปถาม
“ทาออัฤษยัไม่อบรับพวเราเลยรับูเหมือนพวนั้น็ำลัประุมอยู่เหมือนัน” รัมนรีระทรว่าประเทศอบ
“ารสูเสียนี้ถือว่าให่หลวมาแ่เราไม่สามารถ่อรไ้เลย หาะส่ำลัาแผ่นินหลัไปถล่มทาอสยาม้อใ้เวลาเินเรือนหลายเือนอยู่” เอแปพูเามีท่าทีสิ้นหวัมา
ในะเียวันที่ฝรั่เศษทีู่สิ้นหวันั้นทาอัฤษในารประุมระับรัมนรี่ารัน้าม….
“หึอนนี้สยามำลัทำารรบับฝรั่เศษและมีท่าทีว่าะนะเรา็แ่รอให้สยามนะแล้ว่อยยึสยามทั้หมเป็นอาานิม็ไ้เพราะเราะไม่ิพันธสัาที่ใ้สยามเป็นรัันนับฝรั่เศษแล้ว” นายรัมนรีอัฤษล่าว้วยท่าทีีใ
ลับมาทาสถาาร์แนวหน้า
อนนี้อทัพไทยไ้เ้าโมีไ่อนแล้วหลัาเปิสรามไปไ้เพีย 9 วัน ไ่อนอนนี้เหมือนเมือที่เปราะบาเพราะทหารที่เหลือนั้นมีแ่ 1 อร้อยเพียเท่านั้นพวเาโยทหารไปไว้แนวายแนอื่นนหมเพราะไม่ิว่าะมีเหุไม่าฝันที่ศัรูะเร่ัารไ่อน่อนฮานอย รวมถึเรือรบอฝรั่เศษบาส่วน็ไ้โยยึไปแล้ว
ในรุไ่อน
“ผู้อรับอนนี้สยามเ้าประิายเมือแล้วรับ” ทหารายหนึ่รายาน
“ั้นหรอมาถึรนี้แล้วหรอไอพวทหารั้น่ำ ะเสียำลัเยอะสิท่าทุนเรียมัวปะทะนำปืนให่ยิสัเอาไว้้วย” ผู้อออร้อยที่ 21 ล่าวเา่อน้ามั่นใว่าพวสยามใ้นถมเ้ามา้วยอัราส่วนมานทหารแ่ันไม่ไหว่าาไ่อนที่มีปืนให่อยยิสนับสนุนอยู่้วยแ่เาิผิ
ู้ม
อาารเ็บปืนให่้าๆับอาารบัาารเิระเบิทำให้อาารบัาารพัทลายบาส่วน ผู้อไ้เห็นลูน้อาม่อหน้านเอรั้แรรวมถึนี่เป็นรั้แรที่เาโนทหารอาิเอเียโมีอย่านี้
สิ่ที่ระเบินั้น็ือ สยามไ้ยิปืนรใส่ทาฝรั่เศษสิ่นี้เป็นโปรเลับอวลิที่ไ้นำมาลอใ้ในสรามนี้รั้แร
“พลาไปนินึแฮะ” ทหารรายหนึ่ล่าว
“แ่็ถือว่าีนะที่พวฝรั่เศษมันันเอาอาวุธเ็บไว้ใล้อาารบัาารทำให้มันระเบิสร้าวามเสียหายอยู่” ทหารอีรายหนึ่ล่าว
หลัาสยามใ้ปืนรยิไปสอสามลูทำลายวัทหารฝ่ายร้ามเนื่อาอไม่่อยมีพวเา็ไ้วัใโยารเ้าาร์และเ้าไปนับทหารอฝรั่เศษโยร
19 .. 1905 ไ่อนแทหารฝรั่เศษที่เหลือในเไ่อนยอมำนน
22 .. 1905 สหภาพอินโีนยอมำนน่ออทัพสยามถือว่าเป็นัยนะแรออทัพสยามเลยทีเียว
31 1905 ทาฝรั่เศษอเรายินแนอสหภาพอินโีนทั้หมให้แลับไทย้อืนเลยศึาวฝรั่เศษทั้หม
“ท่านนายวลิรับอนนี้เราทำสำเร็แล้วนะรับเรานะพวฝรั่เศษแล้ว” เลาล่าวรายานแ่วลิ้วยท่าทีีใ
“ีมาแ่เรา้อเพิ่มทหารเป็นสอเท่าัวเป้ามหายอเราือารมีทหารมาว่า 7 แสนนายในารประำารแนวายแนรวมถึเมือที่ยัไม่มีวามสบทั้หม” วลิล่าว
“รับทราบรับผมะเปิรับสมัรเพิ่ม” เลาล่าวพร้อมเินออไปในทันที
"สิ่ที่วลิอยาะเร่แ่ทาสยามไม่สามารถทำไ้เนื่อาเทโนโลยีาร่อเรือเป็นอะไรที่ับ้อนมาแม้แ่าิ่อนที่เาเป็นอัริยะ็ไม่สามารถำไ้หม
ัมาทาอัฤษ
“สยามนะแล้วหรอ” นายอัฤษล่าว้วยวามใ
“ใ่แล้วรับอนนี้พวเาผนวสหภาพอินโีนเป็นส่วนหนึ่อนเอเรียบร้อยแล้วรับ” รัมนรีาร่าประเทศอบ
“แล้ววามเสียหายอแ่ละฝั่หละ” นายถาม
“อนนี้ฝั่สยามเสียทหาร 1 พันน ฝรั่เศษ หนึ่หมื่นสอ..” เมื่อรัมนรี่าประเทศล่าวอย่านั้นไม่ทันบทาอนาย็ไ้รีบหยุ
“ันว่ามันูแปลๆนะเรารอูไป่อนยเลิแผนบุสยามั่วรามว่อน” นายล่าวสิ่นี้เาิถูเพราะอนนี้วลิำลัะยายทหารเพ่ิมหาอัฤษโมีอนนี้มีแ่เสียับเสีย
ลับมาที่ทาประเทศไทย
อนนี้เหล่าทหารอสยามำลัลอัยัน้วยท่าทีื่นมยินี่อัวอรับาลอย่ามารวมถึารไ้ินแนที่เยเสียให้แ่ฝรั่เศษืนมา
ทำเนียบรับาล
“ุหยุเี๋ยวนี้ที่นี่เป็นเหวห้ามนะ” ทหารประำทำเนียบพยายามหยุายนหนึ่ที่วิ่เ้าไปในทำเนียบ
“ปล่อยผมนะผม้อพบนายรัมนรี” ายนนั้นล่าวลายเป็นเสียอึทึรึโรม
“มีอะไรันทำไมถึมาเสียัอยู่ในทำเนียบนายอย่านี้โยไม่มีเหุำเป็น” วลิพูเาำลัเินลมาาห้อทำานอัวเาเอ
“ท่านนายรัมนรีาััไม่สิท่านวลิ” ายนนั้นพูทำเอาวลิใมา มีนรู้ื่อาิที่แล้วอเาไ้อย่าไร
“นี่เ้า…..ทหารปล่อยัวายนนั้นให้ผมพาเาเ้ามาุยและเฝ้าไว้ห้ามใรมาแอบฟั” วลิสั่พร้อมพาายนนั้นเ้าห้อไป
“ารทีุ่เรียผมว่าาั แปลว่าุ้อมาายุเียวับผมแน่ๆ” วลิเริ่มั
“ท่านำผมไม่ไ้ริ ๆ หรอนที่อยเสนอไอเียสิ่ประิษ์่าๆออทัพให้ท่านูบ่อยๆหนะ” ายนนั้นล่าว
“หรือว่า สายลมนายหรอ” วลิล่าวท่าทีเหมือนเาไ้เอเพื่อนเ่า
“ใ่แล้วรับ ผมู่ๆถูย้ายมายัโลแห่นี้แบบวยพร้อมับภาริให้มา่วยวลิโยไ้อธิบายว่าือาัลับาิมาเิโยยัมีวามทรำรับ” สายลมอบ
“ีเลยเรา้อารนที่สามารถเียนแบบอาวุธพร้อมแนะนำวัสุไ้ ันอแ่ั้นายเป็นรัมนรีระทรวอาวุธ” วลิพูพร้อมรีบเียนหมายและเ็นอนุมัิแ่ั้ให้แ่สายลมพร้อมับให้เลาอเาัารามที่สายบมบอ
“แปลว่ามีนับามูันอยู่สินะแบบนี้” วลิิเาำลัิว่าอาะมีใรบานับามูเาอยู่็ไ้เพราะว่าารถูย้ายมาโลนี้ไม่ใ่เรื่อธรรมาแน่ๆ ในโลที่ไม่มีเวทย์มน์อย่านี้ หรือว่าัวนอย่าพระเ้าะมีริันนะวลิไ้แ่ิอนนี้เาำลัมีหน้าที่อันยิ่ให่ำนวนมาในารทำาน
สามวัน่อมา
“ารสำรวปราสาทหินที่เสียมราพบวามผิปินิหน่อยรับอยาะให้ท่านนายลพื้นที่ไปู้วยนเอ” เลาล่าว
“ปราสาทหิน???" วลิสสัย เารู้สึแปลใับาร้นพบสิ่แปลประหลาในนรวัทั้ๆที่สิ่นี้ไ้รับารสำรวมาเือบสามร้อยปีแล้วแ่ไม่มีอะไรแปลประหลาเลย ทำให้วลิสนใและไ้เินทาไปยัปราสาทหินที่ื่อว่านรวั
เสียมรา,นรวั
“สวัสีรับท่านนาย” นัโบราีนหนึ่ล่าวทัทาย
“ามสบาย รไหนหรอที่บอว่ามันปัหาไม่ปิหรือ" วลิถาม
เมื่อถามถึรนีู้่ๆ นัโบราีทุน็ทำหน้าเรียพร้อมนำทาไปยัทา้าน้ายอปราสาทมีร่อรอยอารถล่มลไปอยู่้าในมีแสสีฟ้าเรือๆอยู่ ทั้ะไ้เินลไปสำรว้าใ้
ในนั้นูมืมามอไม่เห็นอะไรเท่าใหร่มีเพียแสสีฟ้าา่อเล็ๆมันู่าเย้ายวนมาที่ะลอยื่นมือเ้าไปรวมถึวลิ้วย
ทันในั้นเอเมื่อวลิยื่นมือเ้าไป็เิเสียัึ้นมา"ยืนยันัวนผู้มีุสมบัิ เป็นนอาเนย์ ผ่าน ปรอพื้นที่แห่นี้อยู่ ผ่าน เป็นผู้มีอำนาารปรอ ผ่าน" เสียนั้นัอย่าแปลประหลา พร้อมับเริ่มมีไฟสว่าึ้นมาสำหรับยุที่วลิามานั้นเาไม่่อยรู้สึแปลใแ่สำหรับทุนนั้นสิ่นีู้น่าใมา แ่สิ่นั้นยัน่าใไม่พอเมื่อเสร็แล้วพื้นที่้าหน้าทีู่เหมือนเป็นทาัน็ลายเป็นระเผยให้เห็นโรที่เ็บำสุยออาวุธที่แม้แ่โลอนา็มิอาทำไ้
To be continued
เป็นอย่าไรันบ้ารับถ้าอบอย่าลืมหัวใและอมเม้นท์ุยันหน่อยนะรับ ถ้าอยาสนันสนุนผมส่อวัไ้นะรับ
ความคิดเห็น