[ BLUE LOCK ] อยากมีชูก้าร์แด๊ดดี้

“นิ้กกี้มองมาทางนี้หน่อยสิลูก~”

“…หนูโตแล้วนะคะ”

ร่างของเด็กสาววัย10ขวบผู้มีผมสีนำ้เงินเงางามเปล่งประกาย มีดวงตาสีเหลืองรูปดวงดาวสีทองข้างในดวงตา ผิวขาวอมชมพู แก้มที่ดูอวบอิ่มหน้าหยิก ดูรวมๆแล้วบ่งบอกได้เลยว่าครอบครัวของเธอนั้นดูแลเธอเป็นอย่างดี

ก็ต้องดูแลเป็นอย่างดีอยู่แล้วเพราะตระกูลซาลวาโตเร่นั้นรวยเป็นอันดับต้นๆของโลกเลยก็ว่าได้เพราะคุณพ่อของเธอนั้นที่เป็นคนขยันทำงาน มีความคิดที่ละเอียดรอบคอบ เก่งจนเกินมนุษย์ เป็นคนที่คาดเดาอะไรไม่ได้เพราะเขาจะทำสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเธอมาก

โรเจอร์ ซาลวาโตเร่ ชายร่างสูงสองเมตรกว่าๆมีผมและตาสีสีนำ้เงิน ทรงผมดูยุ่งเหยิงตัดสั้น ใส่สูทราคาแพงกำลังถือมือถือใหม่ล่าสุดกรอบทองคำถ่ายวิดีโอลูกสาวเพียงคนเดียวของเขา

นิ้กกี้ ซาลวาโตเร่ ลูกสาวแสนอัจฉริยะที่จะมีสักครั้งบนโลกใบนี้ เธอสามารถเรียนจบมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของอิตาลีเมื่อสองวันก่อนด้วยอายุเพียงสิบปีแถมยังมากด้วยความสามารถ

แต่หารู้ไม่ว่าจริงๆแล้วจิตวิญญาณในร่างของเด็กสาวนั้นมีอายุแตะเกือบเลขสามแล้ว นิ้กกี้มองตัวเองผ่านกระจกหน้าต่างของคฤหาสน์ซาลวาโตเร่ที่มีถึงหกชั้น

ชั้นในชาติที่แล้วเธเป็นแค่คนธรรมดาที่เรียนเก่งจนได้เกียรตินิยมอันดับหนึ่ง แต่เรื่องการใช้ชีวิตภายนอกรั้วบ้านแทบจะติดลบเพราะชอบโดนมิจชี้(มิจฉาชีพ)หลอกเอาตังค์ไปทุกครั้ง มีเพื่อนน้อยนับจากนิ้วยังได้ การงานก็ธรรมดาเป็นเพียงผู้ช่วยโอเปอเรเตอร์เท่านั้น

ส่วนเรื่องการตายมาจากความเครียดสะสมเลยกินยาเกินขนาดจนตาย ตื่นมาอีกทีก็มาอยู่ในร่างของเก็กทารกแรกเกิดที่คาบช้อนเงินช้อนทอง บ้านรวยเป็นมหาเศรษฐี มีพ่อแม่และพี่ชายอีกสองคนที่แสนใจดีและรักกันมาก

“นิ้กกี้?” ผู้เป็นพ่อมองลูกสาวของตัวเองอย่างสงสัย เพราะตอนนี้แววตาของลูกสาวของเขานั้นเหมือนไม่ได้ยินดียินร้ายกับอะไรเหมือนปลงกับชีวิต

“ไม่มีอะไรหรอกค่ะคุณพ่อ หนูแค่คิดว่านอกจากนี้หนูจะทำอะไรต่อดีน่ะค่ะ….”

“…งั้นลูกลองออกไปเล่นข้างนอกกับคุณอาของลูกหน่อยเป็นไง~” โรเจอร์เก็บมือถือเข้ากระเป๋ากางเกงก่อนที่จะเดินไปอุ้มลูกสาวของเขาขึ้นมา

“คุณอาหรอคะ? ไม่ใช่ว่าคุณพ่อเคยพูดว่าตัดขาดจาดครอบครัวใหญ่แล้วไม่ใช่หรอคะ??” นิ้กกี้มองผู้เป็นพ่อที่ต้องการคำตอบอย่างสงสัย พ่อของเธอนั้นไม่ถูกกับครอบครัวตัวเองที่มักจะเห็นแก่เงินและอำนาจ

พ่อของเธอเลยเดินออกมาจากตระกูลแล้วหันมาตั้งใจทำงานของตัวเองและได้เจอกับแม่ก่อนที่ทั้งคู่จะคบหาดูใจเป็นเวลาห้าปี่ก่อนที่จะแต่งงานกันโดยพ่อใช้นามสกุลของแม่แทนและทิ้งนามสกุลเก่าไป

“คุณอาที่พ่อหมายถึงคือรุ่นน้องสมัยเรียนของพ่อต่างหาก วันนี้พ่อนัดเขาไปกินอาหารข้างนอกน่ะ~”

“….ค่ะ”

.

.

…

.

.

จะว่าฉันเป็นคนเขาสัคงคมไม่เก่งก็ว่าได้ขนาดเพื่อนวัยเดียวกันฉันยังเข้ากับพวกเขายากเลยแต่ถ้าเป็นเพื่อนประเภทเดียวกันต่อให้อายุจะมากจะน้อยแค่ไหนหากเขาเป็นคนประเภทเดียวกันกับฉัน ฉันก็สามารถเข้ากับพวกเขาได้อย่างรวดเร็ว

แต่ไม่ใช่กับเพื่อนของพ่อ….

“นี่ลูกสาวของคุณหรอหรอ? ต่างจากคุณโคตรๆเลยนะคุณโรเจอร์” เพื่อนของพ่อที่เอาแต่จ้องฉันไม่หยุดทำเอาฉันไม่กล้าสบตาใครเลยนอกจากอาหารหรูตรงหน้า

“ใช่แล้วล่ะมาร์ค นี้ลูกสาวคนเล็กของฉันเองเธอเพิ่งจะจบปริญญาตรีด้านสถาปัตย์มาน่ะเห็นเจ้าตัวทำหน้าซึมๆเลยพาออกมาข้างนอกบ้างน่ะ”

“นั้นลูกสาวคุณน่ะครับไม่ใช่หมากระเป๋า ยินดีที่ได้รู้จักนะคุณหนูตัวน้อยฉันชื่อ มาร์ค สนัฟฟี่ เป็นรุ่นน้องของคุณโรเจอร์แล้วชื่อของเธอล่ะ”

“อะ เอ่อ นิ้กกี้ ซาลวาโตเร่ อายุสิบขวบค่ะยินดีที่ได้รู้จักนะคะคุณสนัฟฟี่” หน้าพี่ดูคุ้นๆนะเหมือนหนูเคยเห็นพี่ที่ไหนมาก่อนเลย??

“ส่วนฉันอายุยี่สิบห้าเรียกฉันว่ามาร์คก็ได้ นี่…นิ้กกี้เธอรู้ไหมว่าพ่อของเธอมักจะเล่าเรื่องของเธอให้ฉันฟังประจำหลังจากที่ไปเรียนที่มหาวิทยาลัยน่ะ เล่าว่าลูของฉันโตเร็วเกินไป บ้างครั้งที่เป็นส่วนใหญ่จะชอบพูดแบบน้อยใจว่าเธอไม่อยากเล่นกับเขา”

“เจ้าบ้ามาร์ค!!!” ความลับของโรเจอรืได้ถุกเปิดทำให้นิ้กกี้ได้หันมามองผู้เป็นพ่อ

“…คือ หนูไม่อยากเป็นตัวถ่วงหรือภาระของพ่อน่ะค่ะเพราะว่าพ่อทั้งเก่งและเ็นคนดังหากหนูทำอะไรพลาดหรือไม่ดีจะทำให้ชื่อเสียงของพ่อเสียหายได้น่ะค่ะ”

“….” มาร์ค

“..นิ้กกี้” โรเจอร์ไม่คิดมาก่อนเลยว่าลูกสาวของเขาจะคิดถึงเรื่องพวกนี้ เพราะแบบนี้เองสินะเลยทำให้ลูกสาวของเขานั้นพยายามทำตัใหเ้เป็นผู้ใหญ่และศึกษาหาความรู้ตลอดเวลาจนไม่มีเวลาได้เล่นเหมือนเด็กอายุเท่ากัน

“หนูกลัวความผิดพลาด หนูกลัวทำให้พ่อต้องเสียเงินเรื่องไร้สาระของหนู….หนูก็เลย……” จะว่านั้นเป็นความรู้สึกจากชาติที่แล้วของฉันก็ว่าได้

ฉันกลัวทุกอย่างที่เป็นพวกเกี่ยวกับสังคมภายนอก เพื่อน รุ่นพี่ที่ทำงาน พ่อแม่ พี่น้อง ทุกๆอย่าง…ในชาติก่อนฉันคิดมาเสมอว่าฉันไม่สามารถเปิดเผยความรู้สึกและความคิดในใจออกมาให้ใครฟังได้เพราะบอกไปสุดท้ายพวกเขาก็จะเอาไปบอกต่อๆกันจนไม่ใช่ความลับระหว่าพวกเราไหนจะเรื่องนินทาับหลังอีก

ถ้าบอกว่าเธเป็นพวกอ่อนไหวเรื่องความรู้แันฉันก็คิดว่าฉันเป็นแบบนั้น

“…ลูกไม่ต้องคิดมากนิ้กกี้เงินน่ะพวกเราหาใหม่ได้แต่ความสุขในวัยเด็กอย่างที่ลูกควรมีมันไม่สามารถเอากลับมาได้หากลูกผ่านช่วงอายุนั้นของลูกมาแล้ว อยากจะใช้เงินก็ใช้ให้เต็มที่ ลูกอยากได้อะไรก็ซื้อเลย ลูกอยากทำอะไรพ่อพร้อมสนับสนุนลูก เพราะงั้นไม่ต้องกลัวลูกสามารถเอาชื่อตระกูลของเราไปโล้ดแล่นได้ตามใจที่ลูกต้องการเลยเจ้าบันทึกตัวน้อยของพ่อ^^” โรเจอร์ขยี้ผมนุ่มนิ่มของลูกสาวก่อนที่จะดึงเจ้าตัวมากอด

ถึงแม้ว่านิ้กกี้จะอยู่กับอีกฝ่ายมาสิบปีแต่เธอก็ยังไม่ชินกับพ่อที่มีนิสัยขี้เล่นแบบนี้ตลอดเวลา เพราะชาติที่แล้วพ่อของเธอเป็นคนที่จริงจังเอามากๆ

ๆหลังจากที่พวกเราแนะนำตัวกันเรียบร้อยพวกเราก็เริ่มกินอาหารตรงหน้าทันที อาหารส่วนใหญ่ของฉันจะเน้นไปทางชีสค่อนข้างเยอะ ชาติที่แล้วตังค์ไม่ค่อยมีเลยหาซื้อกินไม่ค่อยได้ชาตินี้โคตรคุ้ม!!

ลาซานญ่า คาสิโอเอเปเป้หรือมอสซาเรลล่าดิบูฟาลา อาหารอิตาลีที่มีชีสนี้สุดยอดสุดๆ นึกถึงชีสแล้วก็อยากกินแซนวิชแฮมชีสชาติที่แล้วเลยแหะ

พอกินข้าวจนอิ่มท้องฉันก็โดนพ่อตัวเองอุ้มไปซื้อของที่อยากได้โดยคุณพ่อบอกว่าไม่ต้องเกรงใจพ่อรวยและรวยมาก

หมั่นไส้จริงๆ!!

ของส่วนใหญ่ที่ฉันซื้อก็จะเป็นพวกปากกา สมุดวาดภาพโทรศัพท์ แลปท๊อปแลดขนมมากกว่า ของเล่นฉันไม่ซื้อหรอกเพราะอย่าลืมสิว่าจิตวิญญาณของฉันมันไม่เด็กแล้วนะ!!

นอกจากนี้ฉันยังโดนคุณมาร์กและพ่อที่เหมือนจะทนดูต่อไปไม่ได้(?)ลากไปที่ร้านขายเสื้อผ้าแบรนด์เนม ร้านเครื่องประดับหรู แต่ไอที่แปลกคือร้านขายสัตว์เลี้ยงซึ่งมันไม่ใช่ร้านขายสัตว์เลี้ยงธรรมดา

แต่มันเป็นร้านขายสัตว์เลี้ยงสำหรับพวกคนรวย!! อยากได้สัตว์ตัวไหนบอกทางล้นมีพร้อมทุกสายพันธุ์!!

นี่สินะอำนาจของเงิน!!

================================

TALK 

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด

มางอกอีกเรื่องจนได้

ช่วงนี้ติดชอบผู้ชายแบบคนอายุมากกว่า

หรือคนที่ดูอายุมากกว่ามาก!!!

ฟิคนี้จึงเกิดขึ้นเพื่อสนองความต้องการของตัวเองล้วนๆ!!

ใครคิดว่าน้องจะได้ใครเข้าฮาเร็มบ้าง

โปรดติดตามกันด้วยนะคะ

คะอย่าลืมเม้นแป็นกำลังใจให้ไรท์กันด้วยน่า~~