คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : การกลับมา
"นิยายเรื่อนี้เป็นเนื้อหาเป็นเพียสิ่ที่นัเียนแ่ึ้นมาเอเพียเท่านั้น มิไ้มีเนาุามทาศาสนาหรือวามเื่ออประเพีใใ โปรมีวิาราในารอ่าน"
บทที่ 2
"ารลับมา"
ปี 1893 ยุรุศรีอยุธยา หนุ่มรูปามนาม "ภพาน"ำแหน่อเาือ "หมื่นภพาน" (หมื่นาม้วยื่อ หมายถึ ำแหน่มหาเล็) หมื่นภพานเป็นายรูปามแววาเป็นประายมีเสน่ห์ ยิ่เวลายิ้มาเาเป็น สระอิ หืมม~ ละลายอ่า~ ><
ภพานเป็นมหาเล็ที่ หลุมรัับสาวามนาหนึ่นามีหน้าาล้ายับ วาวาในยุปี 2566 และเ้ารรมนายเวรที่ว่านั้น็ือ ภพาน ที่ยัวเวียนอยู่้าายวาวามาลอ 600 ว่าปี เาเฝ้ามอ วาวา ายและเิใหม่ ายและเิใหม่ หลาย่อหลายรั้ นมาถึในปีนี้ มันแปลมาที่วาวาะมอเห็นเาราวปิหารหรือเปล่า?
หาย้อนลับไปเมื่อ 600 ปี่อนแล้ว เพราะเหุใทำไมเาถึลายมาเป็นเ้ารรมนายเวรนั้นเป็นเพราะวามรัและวามเ้าใผิล้วนๆ ภพานที่หลุมรัวาวาื่ออวาวาสมัยนั้น ื่อ พลอยาว ภพานับพลอยาวทั้สอรู้ัันมา่อนเมื่อสมัยเ็ ทั้สอเยบัเอิ่วยเหลือันไว้ โยภพานนั้นเมื่ออนเ็ัวเล็มาๆ ึถูเพื่อนัวให่รัแเสมอ เเม่พลอยาวที่นิสัยห้าวหาที่เห็น ็ไ้มาปป้อ ทั้สอ่วยันรุม่อยับเ็เเรัวให่ นหน้าเียว้ำทัู้่ เมื่อศึเหล่าเ็น้อยบล ทั้สอนั่มอหน้าันพร้อมหัวเราะ 5555
ภพาน : อบุเ้ามานะที่มา่วย้า ^^
พลอยาว : ไม่เป็นไรอ ้าอบ่วยนที่ถูรัแ :)
ภพาน : ั้นหา้าโึ้น้าะปป้อเ้าแทนละันนะ
พลอยาว : เ้าพูเเล้วนะ -3-
ภพาน : ้าให้สัาเลย :)
ทั้สอเอื่อมมือเี่ยว้อย
แม่อพลอยาว : าว!! ลับบ้าน!!
พลอยาวรีบวิ่ลับบ้าน พร้อมลาภพาน ้าไปละ!
ภพาน : ะเียว..่อน~ เ้าื่ออะรายยย ~0~
พลอยาว : ้าื่อพลอยาวพร้อมยิ้ม ^^
ภพานะโนลับ : ้าื่อภพานนะ :>
นทัู้่เิบโมาอย่าี พลอยาวเป็นหิามมีสุลมีหนุ่มลายล้อม ามีบ แ่ใในนา็เฝ้ารอเาผู้เียว ผู้ที่สัาว่าะมาปป้อเา
เมื่อถึานเทศาลลอยระทประเพีให่อยุนั้น ะนิยมนั่เรือ เพื่อลอยประทีปในะลาอไม้ ลาแม่น้ำ เรือมามายรวมันเพื่อลอยระทะลา ่อนถึวันาน ภพานไ้มาวนพลอยาวไว้อยู่แล้วทัู้่ นัพบันเพื่อไปเทศาลลอยระท เมื่อถึเวลานั พลอยาวที่ใสุ่ไทยามส่า ~ ทำเอา ภพาน ถึับเหวอ ><
พลอยาว : ภพาน ภพาน ภพาน!!
ภพานสุ้ : อ่อเ้า~ ามยิ่นั ~><~
พลอยาวเินพร้อมอมยิ้ม :3
ภพานไปยืนในเรือพร้อมยื่นมือ เพื่อให้พลอยาวลเรือ พลอยาวมอที่มือภพาน พร้อมยื่นมือไปับอย่านุ่มนวล >< ทัู้่พายเรือไปยัลาแม่น้ำพร้อมที่ะลอยระท้วยัน มืออภพานับทับไปับมืออพลอยาว แสไฟอประทีปในะลา ส่อสว่าไปยัใบหน้า พลอยาว ภพานที่หลและลั่รันา ยิ่มอ ยิ่รู้สึ อใไม่ไหวที่ะ เอื่อมมือไปับที่าอพลอยาวเเละพูเบาๆว่า
แม่พลอยาวออเ้าามับใ้ายิ่นั ามน้านั้นมิอาห้ามใไ้อ ~><~ =•3•=
ใบหน้าอภพานยับเ้ามาใล้ับใบหน้าอพลอยาว มืออภพาน่อยๆเลื่อนไปับที่ท้ายทอยพลอยาว เสียหัวใทั้สอที่ั ึ ึ ึ ราวับะทะลุออมา เสียลมหายใที่ใล้เหลือเิน ใล้นทัู้่อใไม่ไหว ที่ะไ้สัมผัสริมฝีปาันและัน ลมไ้พัประทีปับไปพร้อมับูบแรอันและัน ><
ใเพื่อเป็นำลัใเล็ๆ ให้ผู้เียนไ้ไหม่ะ <3 ^^
ความคิดเห็น