Dark Story

ลำดับตอนที่ #1 : บ้านใหม่

       

            ในคืนฤดูหนาวอันเงียบสงัด   ณ  บ้านหลังใหญ่หลังหนึ่งที่ตั้งเป็นสง่าอยู่ริมชายหาด  ในห้องอันมืดมิดของชั้นบนสุดของบ้านหลังนั้น  ไม่มีแม้แต่แสงจันทร์ที่จะส่องเข้ามาถึง  มีเพียงเด็กน้อยคนหนึ่งที่นั่งอยู่มุมห้อง 

"แอ๊ดดด…"

หีบสีน้ำตาลแดงใบใหญ่ค่อย  ๆ  เปิดออกมาอย่างช้า  ๆ    มีใครคนหนึ่งกำลังคลานออกมาจากที่นั่น  ในหีบนั้นพร้อมกลิ่นคาวเลือดและกลิ่นเหม็นเน่าน่าสอิดเสอียน

"ฟืด...ฟาด…" 

เสียงหายใจของเด็กน้อยคนนั้นถี่และแรงขึ้นเรื่อย  ๆ  ใครคนหนึ่งที่คลานออกมาพยายามจะคลานมาหาเธอ  และในที่สุด

" กรี้ดดดดดดดดดด...."

^_^ ********************************* ^_^

สามปีต่อมา

" ผิง   พัฒน์   อยู่ไหนกัน  " 

เสียงของณิชาผู้เป็นพี่สาวร้องเรียกหาน้องทั้งสองด้วยความเป็นห่วงเพราะเพิ่งย้ายบ้านมาอยู่ที่นี่

" ฮะ ฮะ ฮะ......... "

เสียงหัวเราะของใครสักคนดังมาจากห้องใต้หลังคาของบ้านมือสองหลังใหญ่ที่ณิชาซื้อไว้

" ผิง  พัฒน์  ลงมาเดี๋ยวนี้นะ "

" มาช่วยพี่จัดของเดี๋ยวนี้เลย  พี่ไม่มีเวลามากพอที่จะจัดของให้เสร็จหมดทั้งบ้านคนเดียวหรอกนะ "

ณิชาตะโกนบอก ผิงและพัฒน์ซึ่งเธอคิดว่าอยู่ในห้องใต้หลังคานั้น  แต่เมื่อเวลาผ่านไปได้ประมาณครึ่งชั่วโมงแล้ว  เด็กทั้งสองก็ยังไม่ลงมา  ณิชจึงตัดสินใจไปตาม  ผิงและพัฒน์ที่ห้องใต้หลังคาด้วยความหงุดหงิด

                " ฉอด ๆ ............."  ณิชาบ่นพึมพำมาตลอดทาง 

" ผิง  พัฒน์  ออกมาเดี๋ยวนี้นะ "

เธอตะโกนออกไปด้วยความโมโหสุดขีดเมื่ออยู่หน้าทางขึ้นห้องใต้หลังคา  แต่แล้วเธอก็ต้องหยุดชะงักเมื่อเธอได้ยินเสียงดัง  " โครม... "  จากห้องใต้หลังคา  เธอรีบวิ่งขึ้นไปทันทีเพราะกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับน้องของเธอ  แต่เมื่อเธอขึ้นไปถึงห้องใต้หลังคาเธอก็พบกับความว่างเปล่า  มีเพียงแต่หีบไม้สีน้ำตาลแดงใบใหญ่ตั้งอยู่กลางห้องเท่านั้น  และเมื่อเธอหันหลังกลับออกไป

                " แอ๊ดดดดด......" 

มีเสียงเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลัง  แต่เมื่อเธอหันหลังกลับไปดูก็ไม่พบอะไร  เธอจึงหันหลังกลับออกมา

                " กรี๊ดดดดด....."

ผิงโผเข้ามากอดเธอและร้องเสียงหลง  หน้าตาตกใจสุดขีด 

" มีอะไรผิง  ร้องไห้ทำไม  แล้วพี่เขาไปไหน "  ณิชาพูดขึ้นมาด้วยความเป็นห่วง

" พี่ชาคะ พี่พัฒน์เขา  เขา  พี่พัฒน์เขาจะเอาน้องหมูของหนูไปทิ้งในทะเลค่ะ  ฮือ...ฮือ...  "

ผิงพูดพร้อมทั้งร้องให้โฮออกมายกใหญ่ 

" เฮ้อเอาอีกแล้ว "  ณิชาพูดขึ้น

"  เดี๋ยวพี่เอามาให้  แต่เราน่ะ  ต้องเอาของไปเก็บในห้องนอนก่อนนะ" 

ณิชาบอกกับผิงน้องสาวของเธอ

                "  พัฒน์  ตุ๊กตาของน้องอยู่ไหน  เอามาให้พี่เร็ว " 

ณิชาบอกกับพัฒน์พร้อมทั้งน่านิ่วคิ้วขมวดใส่

                "   อะไรกันครับพี่  ผมมาถึง  ผมก็มาเล่นน้ำทะเลอย่างเดียวเลยนะ  ยังไม่ได้ไปยุ่งกับของของยัยนั่นเลย  พี่อย่ามาโทษผมอย่างเดียวสิ  " 

พัฒน์พูดและเริ่มโมโหขึ้นมาทันที  เมื่อณิชาได้ฟังดังนั้นเธอจึงบอกให้พัฒน์ไปอาบน้ำ  เปลี่ยนเสื้อผ้า  แล้วไปเจอกันที่ห้องนั่งเล่น