[Fic BSD] เก่งแล้วไงเจอผีไทยหน่อยป่าว

{Goodbye this mother f*cker country}

“โหลม๊า หนูถึงแล้วเนี่ยนั่งเล่นอยู่คาเฟ่ใกล้ ๆ เอาไงต่ออะ”

         ถ้าถามว่าเด็กที่ทุกคนอ่านอยู่นี่เป็นใครก็ขอเริ่มการแนะนำตัวสั้น ๆ ก่อนจะอ่านต่อไป คนสวย(?)คนนี้ชื่อศรุตา วรรณเวทย์ อายุได้ 19 หมาด ๆ สาวไทยแท้ ๆ ที่เก่งภาษาต่างประเทศเสียยิ่งกว่าภาษาแม่ หน้าด้าน ตาหวาน สันขวาน สันดารหมาโดยกำเนิดถึงขั้นที่บุพการียังเอามันไปปล่อยวัดนับครั้งไม่ถ้วน

และเมื่อเปล่อยแค่วัดยังกลับบ้านได้ผู้ให้กำเนิดจึงเลือกเอาไปปล่อยต่างประเทศซะให้หายบ่น ซึ่งที่ไปปล่อยก็ไม่ใช่ที่ไหนนอกจากเกาะเล็ก ๆ อย่างประเทศญี่ปุ่นที่คนสวยอยากไปนักหนา ถึงทีแรกที่บ้านจะกังวลแต่ก็หายห่วงเมื่อคิดได้ว่าเด็กคนนี้ “พิเศษ” กว่าใคร ๆ

“ก็นั่งรถบัสไปตามที่บอกละกัน เดี๋ยวแม่ส่งให้พร้อมโลเคชั่นในแชท อย่าไปตีใครเค้าตายละกัน”

“โหแม่อ-”

ตี๊ด.....ตี๊ด.......ตี๊ด..........

โอเคนัมเบอร์วัน พูดเสร็จตัดสายใส่เลยนี่ลูกแม่นะเห้ย ถ้าไม่ติดว่าหน้านิ่งยังดูน่ารักนี่คนแถวนี้เค้ากลัวกันหมดละมั้ง บ่นไปก็เท่านั้นรีบหาที่พักแล้วหาอะไรกินดีกว่า เป้าหมายปลายทางคือจังหวัดคานางาวะ เมืองโยโกฮาม่านั่นเอง!!!!! เพราะเป็นคนชอบแหล่งน้ำเป็นทุนเดิมบวกกับมีโชคกับน้ำกับท่าเลยชอบที่นี่เอามากแต่ก็ไม่รู้อะไรดลใจให้ลงหลักปักฐานที่นี่ทั้งที่งานก็ไม่มีให้ทำ(ก็ตอนแรกตั้งใจเที่ยวจากเหนือลงใต้ยาว ๆ )แต่ยิ่งเข้าใกล้ก็ยิ่งสัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดประหลาดที่เชื้อเชิญเข้าไป ทำเอาใจเต้นเลยแหละ

บ้านเลขที่13........เออท่าจะหลงแหละ แต่บ้านที่มีกุหลาบเลื้อยสีแดงแถวนี้ก็มีหลังเดียวนะ บ้าบอเราน่าจะไม่ทันสังเกตแหละ วนดูอีกรอบละกัน

.......เออมีแค่หลังนี้จริง ขออนุญาตนะคะ ที่บ้านหรือคฤหาสคะท่านโคตรพ่อโคตรแม่ใหญ่เลยโว้ย!! ไหนทีแรกม๊าบอกว่าหลังเล็ก ๆ ดูแลไม่ยากไง แล้วไอ้บ้านแบบนี้มาอยู่แถวนี้ได้ไงวะเนี่ย โคตรล่อโจรเลยนะล่อผีด้วยมั้ยเนี่ยแต่ดีนะที่ไม่กลัวผีกลัวโจร

บ่นเสร็จสรรพก็ขนกระเป๋าเข้าบ้านเก็บของใช้ส่วนตัวได้ไม่ทันไรรถส่งของก็มาสรุปคือไม่ได้พักจ้ะ ข้าวท่งข้าวเที่ยงอะไรไม่มีรู้จักป่าวข้าวงายอะ(ข้าวเช้าที่กินบ่าย)แต่จากสภาพฟ้าด้านนอกเหมือนจะเป็นข้าวเย็นมากกว่านะจำได้ว่าตอนมาถึงยังเป็นแดดช่วงสาย ๆ กำลังถ่ายรูปสวยเลยไม่ใช่เร๊อะ!?

เห้อ เอาเถ๊อะยิ่งพูดยิ่งหิวเย็นป่านนี้คงต้องหาอะไรง่าย ๆ ยัดลงท้องแล้วกินยานอนซะล่ะมั้งเล่นจัดของหมดวันเดียวเลยนี่ แต่อย่างน้อยก็เหนื่อยน้อยกว่าวิ่งหนีหมาหน้าปากซอยล่ะวะ

ความคูลของญี่ปุ่นคือบรรยากาศดีเว่อร์ ๆ แถมฟุตบาทดีเยี่ยมเดินไม่ต้องกลัวตกท่อ เมื่อยก็รอรถไม่ต้องกลัวรถเลทใด ๆ เหมือนสยามแดนยิ้มที่เราโตมา เรียกได้ว่าที่นี่เดินชิวมาก ถือของหนักแล้วก็ไม่ต้องกังวลเรื่องสะดุดฟุตบาทให้เสียแรงเพิ่มด้วยแหละ

“เห้ยเดี๋ยว หยุดคุยกันก่อนดิ~”

เค้าเรียกใคร เราหรอ? ไม่ให้เบอร์หรอกนะ เอ้ยไม่ใช่ สำเนียงแยงกี้สุด ๆ เลยนะ นักเลงไถตังค์เรอะ

“ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรหรอคะ?”

พูดเสร็จก็ยิ้มตามประสาหญิงไทยใจงาม ไม่ใช่อะไรนะ มันมืด ไม่ได้ใส่คอนแทคเลนส์ด้วย มองไม่เห็นว้อยยยยย

“ส่งเงินมาสักหน่อยสิ~ เป็นลูกครึ่งท่าจะรวยนะเนี่ย หรือไม่จะใช้ตัวก็ได้นะ~”

อ่ะ มาอีกตัวนึงละ อีพวกใช้หว่างขาคิดนี่นะ น่ามคาญ แต่มี๊บอกว่าอย่าไปตัใครตายดังนั้นก็มีวิธีเดียวแล้ว

“พวกคุณ.......เชื่อเรื่องผีมั้ยคะ?:)”

“ห๋า???”

“พลังพิเศษ:ขบวญหมื่นอสุรี”

รู้จักป่าวผีนางรำอะ มาครบเลยนะทั้งเสื้อผ้า หน้า ผม ชฎา พร้อมวงมโหรีเต็มวงแถมเสียงชัดระดับ 4K จงปลาบปลื้ม นี่ขนาดคนไทยหลายคนยังไม่เคยเห็นชัดขนาดนี้เลยนะ

อ่าว ไปกันแล้วเหรอ ไรอ่าอุตส่าห์เรียกพี่เค้ามาโชว์เลยนะ อย่างน้อยก็ชมหรือติกันสักหน่อยสิ ไม่ใช่มาดูเฉย ๆ แล้วไปไม่มีมารยาทผู้ชมที่ดีเลยนะพวกนักเลงนี่

“ถ้างั้นพี่ก็ไปพักเถอะค่ะ”

ภูมิใจจัง นี่สินะผีประจำชาติไทย ถ้ามีโอกาสอาจจะได้ผีญี่ปุ่นมาอยู่ในคลังด้วยก็ได้นะถือว่าเป็นของฝากละกันเนอะ

“จะว่าไป...อยู่นี่ตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะคะ คุณ?”

“ฟุคุซาวะ ยูคิจิ เธอน่ะเป็นผู้มีพลังพิเศษสินะ”

โอ้วว้าว ตรงไปตรงมาดีจังนะ แถมคุณฟุคุซาวะเองก็มีพลังพิเศษเหมือนกันไม่ใช่หรอเนี่ย ขนาดเมื่อกี้พูดเบาแล้วนะยังได้ยินนี่ไม่เบาเลย เอ้ย แต่ตอนใช้พลังมันเห็นได้นี่หว่า

“ค่ะ แต่ว่าไม่ได้ตั้งใจจะทำร้ายใครหรอกนะคะ แค่ทำให้กลัวจะได้ไม่ทำแบบนี้กับคนอื่นเท่านั้นแหละค่ะ”

“งั้นหรอ ถ้างั้นพรุ่งนี้ไปเจอฉันที่นี่ตอน 7 โมงตรง ฉันจะรอ”

“อ่า...ค่ะ”

พูดจบคุณเค้าก็ยื่นกระดาษให้แล้วเดินไปเลย แบบ ไปเลย ไม่คิดจะอธิบายอะไรด้วยนะ ถ้าฉันโง่ขึ้นมาจะรู้เรื่องรู้ราวมั้ยล่ะเนี่ย แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นมันเหมือนเรานึกอะไรขึ้นได้

     “เชี่ย!! ไอติมกู!!!!!!!!!”

     [TALK TIME!!!]

     

     อย่างที่ทุกท่านเห็น ใช่ค่ะเรางอกฟิคใหม่อีกแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าเราจะเอาบางเรื่องลงไหดองนะคะแต่เพราะมีบางเรื่องใกล้จบแล้ว+ความแสนจะบัดซบของประเทศนี้ที่ทำเราปวดกะบาลรายนาทีเลยงอกฟิคนี้ออกมาค่ะ ถึงแม้เรื่องนี้จะพาเจ็บตับไม่น้อยแต่ด้วยพลังของสายผลิตแล้วเราจะโรยกลีบดอกไม้ให้ได้มากที่สุดค่ะ ยังไงก็ฝากเรื่องนี้ไว้ในใจทุกท่านด้วยนะคะ

     ขอให้เป็นวันที่ดีค่ะ(*^▽^*)