คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : พะเยารอเธอ 1
พะเยารอเธอ
่วโพล้เพล้อเือนธันวาม ศศิรัมภาเินเลี้ยววาออาอยมาถึถนนายว๊าน ทา้ายมืออีฟาฝั่อถนนนั้นเป็นทะเลสาบนาให่ว้าไลสุลูหูลูา หิสาวทอสายามอวะวันำลัล้อย่ำล ราวับมหายลไปในผืนน้ำที่สุโ้อบฟ้า แสสีส้มำลัถูแทนที่้วยวามมื ลมหนาวพัรูมาเป็นระลอ พาวามเย็นมาปะทะใบหน้านนลุ หิสาวห่อัวเล็น้อยระับเสื้อลุมไหมพรมเนื้อบาเ้าแนบลำัว ระหว่าที่เินทอน่อไปามทาเินริมถนนายว๊าน้า ๆ
ศศิรัมภาเพิ่เยมาัหวัพะเยาเป็นรั้แร เ้าอโฮมสเย์ที่เธอมาพัแนะนำว่า สามารถเินออาหน้าที่พัเลี้ยว้ายออาอยไปถึถนนายว๊าน เลี้ยววาไปอีประมาสามร้อยเมร็ะเออนุสาวรีย์พ่อุนำเมืออยู่ทาวามือ ฝั่ร้ามเป็นว๊านพะเยา ทั้สอแห่เป็นแหล่ท่อเที่ยวึ้นื่ออัหวั
หิสาวลี่ยิ้มออมาทันทีเมื่อพบอนุสาวรีย์อยู่ไม่ไลหลัาเินมาไ้เพียแ่ห้านาทีเท่านั้น บริเวั้นบันไใล้านอนุสาวรีย์มอเห็นายหิหลายนำลัุธูปเทียนถือพวมาลัยอาวเรือพวให่อยู่ในมือ
นานมาแล้วที่เธอไม่ไ้เ้าวัไหว้พระทำบุ รั้สุท้ายที่เ้าวัือานศพอุา และห่าเหินารท่อเที่ยว่าัหวัมานานหลายปี เท่าที่สัเู อนุสาวรีย์แห่นี้เป็นสถานที่ึ่นนิยมมาเารพสัาระมาพอสมวร เวลาพลบ่ำอย่าในอนนี้ ็ยัมีผู้น่อน้าหนาา บริเวลานว้า้านหน้าอนุสาวรีย์ หลายนำลัประอโมลอยเพื่อุเื้อเพลิ้านใ้ให้ลุโน เรียมปล่อยึ้นสู่ท้อฟ้า
พะเยาไม่มีสนามบิน โมลอยเหล่านี้อาะไม่ไ้ลอยไปรบวนเรื่อบินเหมือนัหวัอื่น ที่รู้็เพราะเธอเอมาพะเยา้วยเรื่อบินารุเทพฯ มาลที่สนามบินเียรายและ้าเหมารถแท็ี่อสนามบินอี่อหนึ่ให้มาส่ที่นี่
หิสาวสาวเท้ารไปทีุ่้มายพวมาลัยและอไม้ธูปเทียน มือบาสอธนบัรลในู้ เลือหยิบพวมาลัยอาวเรือและธูปเทียนมาหนึุ่
“อปอนป่อุนำเมือ ะว่าะบนะไ้หนาเ้า อไ้ามที่อทุอย่า ศัิ์สิทธิ์แ้ ๆ เน้อ” เสียนายอไม้ธูปเทียนบอเป็นภาษาเหนือที่พอะแปลับใวามาำบาำไ้ว่า ให้เธออพรหรือบนบานอสิ่ที่อยาไ้เพราะพ่อุนำเมือแห่นี้ศัิ์สิทธิ์มา
“เ้า” ศศิรัมภายิ้มรับและอบเป็นภาษาเหนือสั้น ๆ
“ไหว้ป่อุนแล้วมาปล่อยม-ลอยเน้อเ้า ะไ้โี” แม่้าายโมลอยล้านนาที่อยู่แผ้า ๆ รีบนำเสนอ
“เ้า” ศศิรัมภาส่ยิ้ม ๆ เธอเยเห็นโมลอยนี้ในเพท่อเที่ยวภาเหนือหลายแห่ใน่วานเทศาลลอยระทเมื่อนานมาแล้ว แ่ไม่เยปล่อยโมลอยเอเลยสัรั้
พ่อุนำเมือ ือษัริย์ผู้ปรอเมือภูามยาวในอี หรือัหวัพะเยาในปัุบัน
ไหว้อนุสาวรีย์พ่อุนำเมือแล้ว เธอนึอยาปล่อยโมลอยบ้า แ่วามที่มานเียวและไม่มีน่วยับ หันมอไปรอบ ๆ เห็นหลายนำลัุโมลอยอยู่ ทำให้หิสาวยืนลัเลอยู่หน้าร้าน ั่ใว่าะื้อมาพยายามุเอนเียวหรือัใไม่ื้อี
“ุอยาปล่อยโมลอยเหรอ” เสียทุ้มัึ้น้าัว
“ะ?” ศศิรัมภาสะุ้ หันวับไปมอหน้าผู้ายัวโที่เธอไม่เยรู้ัมา่อน
“ถ้าอยาลอ็ื้อมาสิ เี๋ยวะสอนวิธีุให้” เา้อหน้าเธอนิ่ ๆ บอ้วยน้ำเสียราบเรียบ
“อยาลอ่ะ ่วยสอนให้้วยนะะ” ศศิรัมภารีบ่ายเินให้นายและหยิบโมลอยเินออมานอร้านส่ให้เา
หูย มีผู้านีนานี้มาเสนอัว่วย เธอ้อรีบรับไว้สิ
ายหนุ่มเินไปอยืมไฟแ็าร้านายโมลอยและเินลับมายืนใล้ ๆ
“เยลอยหรือเปล่า”
“ไม่เยเลย่ะ”
“เินามผมมาทานี้”
“่ะ” ศศิรัมภาัวเอที่เินามนแปลหน้าอย่าว่า่าย
ภูายยื่นมือมาหยิบโมลอยามือเธอไป เินุ่มนำหน้าไปบนลานว้าหน้าอนุสาวรีย์ ห่าออาหน้าร้านายโมลอยพอสมวร ระาษสาเนื้อบาสีาวที่ยับย่นอยู่นั้นมีไม้ไผ่วลมยึไว้โยรอบ ้านใ้มีไ้สำหรับเป็นเื้อเพลิุให้วันไฟลุันึ้นไป้านบนนระาษสาทรระบอสีาวที่ยับย่นนั้นพอัวยายึ้น
“ุับรนี้ไว้และยสูึ้นนินึ” ปลายนิ้วเรียวยาวส่่อโมให้เธอับ้าหนึ่ เาับไว้้าหนึ่และ้มลุไฟที่ไ้้านล่านลุโน
โมลอยเริ่มพอัวยายออทีละนิและันัวเอสูึ้น มอผ่านระาษสาสีาวเห็นแสสีส้มวโสวยามับา แรันอวันเริ่มทำให้โมลอยสูึ้นอี ศศิรัมภาับอบไม้เอาไว้แน่นโยมีโมลอยอยู่ั่นลาระหว่าเธอับเา
แสไฟสีส้มสะท้อนให้เห็นใบหน้ามสัน เา...เป็นผู้ายแปลหน้า่าถิ่นที่หน้าาีมาและเาว่าน่าะอายุมาว่าเธอ
“้อรอนานไหมะว่าะปล่อยมือไ้” ศศิรัมภาถามเบา ๆ ราวับว่าถ้าพูัเินไปะทำให้โมลอยับ
“อืม รอแป๊บ ุอธิษานไ้เลยนะ ถึัหวะที่ผมบอให้ปล่อย ุ็ปล่อยมือไ้”
++++++++++
*สวัสี่ะ ฝาิามนิยายเรื่อใหม่้วยนะะ ถูใ fav. อมเมน์ให้ำลัใันบ้านะะ
*e-book มาแล้ว่ะ ราา 119 บาทเท่านั้น่ะ
โหล e-book + อนพิเศษที่ไม่ไ้ลในเว็บนี้ ิ้มที่ลิ์้านล่านี้่ะ
*ภาพว๊านพะเยายามเย็น่ะ
ความคิดเห็น