คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตอนที่ 1. ฉันไม่ใช่ผู้หญิงโว๊ย!!!100%
กลับมาอีกครั้งแล้วสำหรับเรียลลิตี้สุดฮอตของประเทศเกาหลี The SJ Star ซีซั่นที่ 13 รายการเรียลลิตี้ ยอดนิยมอันดับหนึ่ง..พิเศษสำหรับซีซั่นนี้..เราจะคัดเลือกให้มีผู้เข้ารอบถึง 13 คน โดยไม่มีการคัดออกจากบ้านแต่อย่างใด..โดยที่ผู้เข้าแข่งขันทั้ง 13 คนจะต้องใช้ชีวิตรวมกัน เป็นเวลา 1เดือน!!ท่านผู้ที่มีความสามารถ อย่ารอช้า เพราะเราเปิดรับสมัรคแค่ 2 วันเท่านั้น สามารถดูรายละเอียดได้ที่ www.thesjstar.com
ส่งใบสมัครพร้อมรูปถ่ายที่ บริษัทSM อย่ารอช้าเงินรางวัลกว่า 13 ล้านวอนกำลังรอท่านอยู่
คุณสมบัติของผู้สมัคร
1.เป็นเพศชาย อายุตั้งแต่ 18 -30 ปี
2.ส่วนสูง 170 ซม.ขึ้นไป
3.มีความสามารถ ร้อง เล่น เต้น
ปล.เนื่องจากไม่มีการคัดผู้เข้าแข่งขันออก จึงมีการเก็บคะแนนทุกสัปดาห์ มีคะแนนจากกรรมการและผู้ชมทางบ้านที่ส่งSMS เข้ามาร่วมโหวด ผู้เข้ารอบทั้ง 13 คนจะได้ร่วมเซ็นต์สัญญากับทางบริษัท เพื่อเป็นนักร้องในสังกัดต่อไป
ประกวด The SJ Star หรอ?
“น่าสนดีแฮ่ะ” ผมนั่งพึมพำกับตัวเองหลังจากละสายตาจากจอโทรทัศน์LCD ของมหาลัยที่ติดตั้งไว้ให้นักศึกษานั่งดูระหว่างรับประทานอาหาร
“บ่นอะไรน่ะคยู” พี่ซองมินพี่รหัสที่น่ารักของผมเงยหน้าขึ้นจากหนังสือนิยายเรื่องโปรดของตัวเองก่อนจะเอ่ยถามผมเบาๆ(วันแรกที่เจอผมนึกว่ามีพี่รหัสเป็นผู้หญิงซะอีก ก็พี่ซองมินเล่นใส่ เสื้อฮู๊ดสีชมพูอ่อน กับกางเกงสีชมพูซ็อกกิ้งพิ้งค์คนอะไรน่ารักกว่าผู้หญิงแท้ๆ)
“ก็การประกวดในโทรทัศน์เมื่อกี้ไงครับพี่ไม่ได้ยินหรอ?”
“หือ พี่มัวแต่อ่านนิยายน่ะ เขาประกวดอะไรกันหรอ?”พี่ซองมินมองผมตาแป๋วแล้ววางหนังสือนิยายสุดที่รักลงบนตัก
“ก็รายการThe SJ Star ซีซั่นที่ 13 ไงครับ”
“ว้าว จริงอ่ะคยู”
“ผมจะโกหกพี่ทำไมกัน...เนี้ยผมว่าผมจะลองไปสมัครดู”
“ลองดูสิพี่ว่าคยูทำได้แน่นอน..”พี่ซองมินส่งยิ้มอบอุ่นที่แฝงไปด้วยความน่ารักมาให้ผม พี่รหัสของผมคนนี้น่ารักไม่เคยเปลี่ยนเลยสักครั้ง ตั้งแต่ผมก้าวเข้ามาเรียนที่นี่ ผมก็ได้พี่รหัสที่แสนดีคนนี้ล่ะคอยดูแล เอาใจใส่...อ๊ะ คุณคงคิดว่าเรากิ๊กกันอยู่ล่ะซิ +555 จริงๆแล้วเราสองคนน่ะนับถือกันเป็นแค่พี่น้องเท่านั้นล่ะครับ
“ผมทำได้แน่นอนครับ..แต่ถ้าผมติดเข้าไปจริงๆ ใครกันนะจะคอยกันท่าไอ้พวกผู้ชายหน้าหม้อ หน้าตะหลิวทั้งหลายที่จะมาจีบพี่น่ะ”
“ชิส์ ไม่ต้องพูดมากเลยคยู”
“โถ พี่ซองมินผมว่าน่ะ พี่น่ะเริ่มหาแฟนได้แล้วเขาจะได้มาดูแลพี่ไง”
“พี่ดูแลตัวเองได้น่า” พี่ซองมินค้อนควับผมเข้าให้หนึ่งที ก่อนจะเข้าสู่โลกส่วนตัวของตัวเองอีกครั้ง จะว่าไป..พี่ซองมินร้องเพลงเพราะนี่นา เต้นก็ได้ทำไมผมไม่ชวนพี่ซองมินไปสมัครด้วยล่ะ อาจจะติดทั้งคู่ก็ได้
“แล้วพี่ไม่สนใจไปสมัครกับผมหรอพี่ซองมิน”
“อย่าเลย พี่ไม่ได้เข้ารอบหรอก..ถึงได้ก็อาจโดนคัดออกอยู่ดี”
“เรื่องโดนคัดออกนี่พี่ไม่ต้องกลัว ผมบอกแล้วไงซีซั่นนี้พิเศษไม่มีการคัดออก แต่เขาจะเอาคะแนนจากกรรมการและผู้ชมทางบ้านผมสะสมเรื่อยๆจนสัปดาห์สุดท้าย เป็นไง สนใจมั้ยคร๊าบ~”
“ก็น่าสนน๊า แต่ว่า...”
“มั่นใจในตัวเองหน่อยสิครับพี่ซองมินพี่ต้องทำได้แน่นอนเชื่อน้องรหัสสุดหล่อร้อนแรงแห่งปีของพี่คนนี้เถอะ” ผมว่าพลางเอื้อมมือไปบีบที่มือเล็กของพี่ซองมินแล้วส่งยิ้ม(ที่คาดว่ากวนน้อยที่สุด)ไปให้
“Sey Yes or No พี่ซองมิน”
“umm yes!พี่จะลองดู”
“Good!!!!!”
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
วันรับสมัคร
ตอนนี้ผมกับพี่ซองมินกำลังยืนต่อคิวที่จะส่งใบสมัครกันอยู่โชคดีหรือโชคร้ายว่ะครับ เพราะพวกผมอยู่หายแถวเลย!!!!
“คนเยอะแยะเลยเนอะคยู หน้าตาดีๆทั้งนั้น” ดูพูดเหมือนตัวเองหน้าตาไม่ดีงั้นล่ะ
“ก็เขาเปิดรับแค่ 2 วันเองพี่ซองมินแล้วดูพี่พูดเข้าสิ พูดเหมือนตัวเองหน้าตาไม่ดีงั้นล่ะ”
“โห ไม่ใช่สักหน่อยคยู..คือพี่เหมารวมไงส่วนใหญ่หน้าตาดีไง”
“หนึ่งในนั้นต้องมีผมแน่นอน” ผมว่าพลางอ้าปากหาว ง่วงแล้วนะเฟ้ยอุส่าห์ตื่นแต่เช้าเชียว
“คุณชายครับ คุญชายจะเข้าสมัครจริงๆหรอครับ” O.0 โอ้วว!! สตาร์คราฟช่วย(มันมีแต่คุณพระช่วยไม่ใช่หรอ?) สมัยนี้ยังเรียกคุณชายกันอีกหรอว่ะครับ เรียกคุณหนูมันจะไม่ดูดีกว่าเรอะ ผมคิดในใจพลางหันไปมองที่ต้นเสียงที่กำลังเดินใกล้เข้ามาเรื่อยๆ เขาเป็นผู้ชายตัวสูงกว่าผมนึดนึง นิดนึงจริงๆนะผมว่าผมสูงแล้วนะเนี้ย ใบหน้าหล่อเหลาดูไอโซ กล้ามล่ำๆ(เรียกคุณชายน่ะดีแล้ว อย่าเรียกคุณหนูเลยหุ่นแบบนี้ผมจิ้นไม่ออก เอ๊ะ!แล้วทำไมผมต้องมานั่งบรรยายสรรพคุณ เอ้ย! หุ่นของเมะด้วยกันนะ) ส่วนคนที่เรียกคุณชายๆ นั้นก็หุ่นใหญ่กล้ามล่ำผิวคล้ำนิดๆ กำลังน่ากลัวเลยแฮะ
“ผมพูดคำไหนคำนั้น! ผมบอกจะสมัครก็คือสมัคร!!!!” คุณหนู เอ้ย คุณชายของพี่ล่ำ2คนนั้น เอ่ยเสียงเข้มก่อนจะเดินมาต่อหลังผม
“เอ่อ งั้นเดี๋ยวเราสองคนไปลัดคิวให้นะครับ” อ้าว ไอ้คุณพี่ล้ำทำงี้ได้ไงฟ่ะ
“ไม่ต้อง! ผมมาทีหลังก็ต้องยืนต่อหลังสิ นายสองคนไม่คิดบ้างรึไงคนอื่นเขามารอกันตั้งแต่เช้า เขาต้องยืนรอจนเมื้อแค่ไหน นายสองคนน่าจะรู้นะผมไม่ชอบเอาเปรียบใคร” คุณชายสุดเนี้ยบ ของพี่ล่ำ2คนนั้นพูดเสียงดุก่อนจะหันหน้ามามองผมO.0 เฮ้ย ผมไม่ได้ยุ่งเรื่องคนอื่นนั้น แค่หูมันไปได้ยินเอง ง๊ากก ดุแบบนั้นอย่าสั่งไอ้สองบึกนั้นกระทืบผมนะ ผมยังไม่มีเมียเลย~~~
“เอ่อ ผมขอโทษด้วยนะครับที่ทำเสียงดัง ลูกน้องของผมไม่ได้เรื่องนะครับ ผมชเวชีวอนนะครับยินดีที่ได้รู้จัก
“ห หา เอ่อ ผม โจวคยูฮยอนครับ” ผิดคาดเลยแฮะ
“ครับ ผมหวังว่าคงจะได้เห็นคยูฮยอนในทีวีนะ แล้วมาคนเดียวหรอครับ”
“อ๋อ ผมมากับพี่รหัสน่ะครับ ยืนอยู่ข้างหน้าผมนี่ล่ะ” ผมว่าพลางหันไปสะกิดพี่ซองมิน
“เอ่อ นี่พี่ซองมินพี่รหัสผมครับ”
“สวัสดีครับคุณซองมิน ผมชเวชีวอนนะครับ”
“อ่า สวัสดีครับ ไม่ต้องเรียกคุณก็ได้^^”
พี่ซองมินหันไปส่งยิ้มน่ารักให้ก่อน ก่อนจะชวนพูดคุย ท่าทางจะคุยกันถูกคอแล้ว ตะ แต่ผมเริ่มไม่ไหวแล้วนะ
“คยูฮยอนทำไมยืนบิดแบบนั้นล่ะ”
เอ่อ คือ..
“เป็นอะไรรึป่าวคยู” พี่ซองมินถามผมอีกคน
“คือผมปวดท้องน่ะครับ”
“ไหวมั้ย ถ้าไม่ไหวพี่จะให้ลูกน้องไปซื้อยามาให้” พี่ชีวอน(เรียกพี่ทันทีหลังจากรู้อายุกัน) ไม่ต้องหร๊อก ผมไม่ต้องการยา~~~
“ไม่ต้องหรอกฮยอง กินยาก็ไม่หายหรอก”
“ทำไมล่ะคยู” พี่ซองมินทำหน้าสงสัย
“คือผม ปวดท้องอยากถ่ายนะครับ ศัตรูกำลังบุกฐานลับผม มันจ่อถึงประตูแล้วด้วย”
“อุ๊บ คิกๆ งั้นก็รีบไปสิ เดี๋ยวไหลซะก่อน อ้อ เอาใบสมัครมาฝากพี่ก่อน เผื่อกลับมาไม่ทัน” ผมฝากใบสมัครไว้ที่พี่ซองมินแล้วรีบเดินออกมาหาห้องน้ำอย่างไว ไอ้ศัตรูเว ร อย่าพึงออกมานะแก!!! ห้องน้ำ ห้องน้ำ อ๊ะ นั้นไง ห้องน้ำจ๋าคยูกำลังจะไปหานะเธอ
พลั๊ก!!!!!!
“โอ้ย!! ” ด้วยความรีบร้อนของผมทำให้ผมวิ่งชนกับคนที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำพอดี แต่ขอโทษนะศัตรูมันเริ่มบุกรุกพื้นที่แล้ว ต้องไปจัดการก่อน แต่ทว่าพอผมจะเดินเข้าห้องน้ำก็มีที่ไหนไม่รู้มากระชากคอเสื้อผมไว้ซะก่อน
“นี่นาย!!! เดินชนคนอื่นอ่ะขอโทษเป็นไหมฮ่ะ อาจารย์ไม่เคยสอนมารยาทหรือไง” คนที่ผมเดินชนปล่อยคอเสื้อผมก่อนจะเดินมาดักหน้า อ้าว พูดแบบนี้ได้ไงหาว่าผมไม่มีมารยาท(แกไม่มีจริงๆล่ะคยูเอ้ย) แบบนี้ก็สวยซิ 0.O โอ๊ะ สวยจริงด้วยแฮะ เอ๋ แต่ว่านี่มันห้องน้ำชายนะแล้วยัยนี่เข้าไปทำอะไรฟ๊ะ ดูจากการแต่งตัวแล้วน่าจะเป็นทอมซะด้วยแต่หน้าตาน่ารักใช่เล่นเลย พอๆเสียเวลามามากแล้ว
“ฉันต้องรีบเข้าห้องน้ำหลบ”
“ไม่นายต้องขอโทษฉันก่อนฉันถึงจะหลบให้ !!!” ยัยคนที่ผมวิ่งชนตะโกนป่าวๆ น่ารักซะป่าวแต่เสียงดังชะมัดตอนเกิดมาแม่ยัดลำโพงไว้ในปากรึไง ขอโทษก็ได้ฟ่ะ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็นหาว่าผมรังแกสาวน้อย
“ขอโทษ พอใจยังยัยทอม!!! แล้วก็หลบฉันจะเข้าห้องน้ำ”
“ทอม !!ไอ้บ้าฉันไม่ใช่ผู้หญิงนะเว้ย!!!” แน่ละจะหญิงได้ไงเธอนะทอมชัดๆ
“ใครบอกเธอเป็นผู้หญิงเธอเป็นทอมต่างหาก” ผมว่าพลางกวาดสายตาคู่คมไปตามร่างกายของคนตรงหน้า หือ~ใช้ได้นี่หว่า
“เธอนี่ไม่น่าเป็นทอมเลยนะ น่าตาก็น่ารักจิ้มลิ้ม ผิวขาวเนียนน่าสัมผัส น่าลูบไล้ ริมฝีปากก็แดงระเรื่อน่าจูบ แต่เสียดายหน้าอกแบนไปนะเรา ไม่เป็นไรศัลยกรรมได้ อื้ม~น่ารักแบบนี้เปลี่ยนใจจากทอมบอยมาเป็นแฟนพี่มั้ยครับ ท่าจะมัธยมปลายด้วยสิเราหน้าเด็กแบบนี้” ผมว่าพลางสาวเท้าตัวเองไปยืนใกล้ๆคนตรงหน้า ก่อนจะลูบผมสีน้ำตาลอ่อนที่ซอยคล้ายทรงของผู้ชาย หือ?มัดจุกเล็กๆไว้ข้างหลังด้วยน่ารักไม่หยอกแฮะ(เหมือนจะปวดท้องน้อยลงหลังจากที่เห็นสาวสวย)
“ไอ้บ้า !!!แกอยากตายรึไงฉันไม่ใช่ผู้หญิงเว้ย ดูปาก ไม่- ใช่- ผู้- หญิง-!!!!!”
ร่างเล็กตรงหน้าปัดมือผมออกก่อนจะใช้ดวงตาคู่สวยจ้องผมอย่างจะกินเลือดกินเนื้อ
“เหอะ ตรงไหนที่บอกว่าไม่ใช่ผู้หญิงล่ะ หน้าขาว ปากแดงๆระเรื่อน่าจุ๊ฟ ตากลมๆสวยๆนั้น หือ”
“บอกว่าไม่ใช่ก็ไม่ใช่ไง!!!!!! ไอ้เบื๊อกเอ้ย ตานายทำด้วยอะไรว่ะ ฉันบอกว่าฉันไม่ใช่ผู้หญิงก็คือไม่ใช่ไง”
“ฉันไม่เชื่อหรอก”
“โว๊ย ทำไงถึงจะเชื่อว่ะ!!!”
“อยากให้ฉันเชื่อหรอก?”
“ก็เออสิว่ะ!!”
“จุ๊ๆๆ ไม่เอานะครับ เป็นเลดี้ต้องพูดจากเพราะๆนะครับ” ผมเอ่ยด้วยน้ำเสียงกวนๆก่อนจะเดินไปประชิดร่างเล็กกว่าเก่าจนเจ้าตัวถอยไปชนประตู
“งั้นมาพิสูจน์กัน”
“พี่สูจน์อะไร อ๊ะO////////O” ผมวางฝ่ามือทั้งสองข้างลงบนหน้าอกของคนตรงหน้า ก่อนจะลูบไล้ ไปยังเนินอกที่มีเพียงน้อยนิด 0.0 โอ๊ะ ทำไมมัน!!! กดฝ่ามือลงไปบนเนินอกก่อนจะคลำจนแน่ใจว่า ผู้ชายนี่หว่า!!! ซวยแล้วตู ผมผละมืออกก่อนจะมองร่างเล็กตรงหน้าที่ยืนตาโตหน้าแดง(ที่ไม่รู้ว่าอายหรือโกรธ)
โถ่ เอ้ย ผมไม่ผิดน่ะ ยัยนี่ เอ้ยไอ้ตัวเล็กนี่ต่างหากผิด เกิดมาตัวเล็กยังไม่พอยังหน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิงทำไม!!!
“0.0 นะ น..นายแต๊ะอั๋งฉัน”
“ฉันไม่ได้ตั้งใจฉันคิดว่านายเป็นผู้หญิงนิ!”
“เหอะ-///- ถ้าฉันเป็นผู้หญิงจริงนายก็ไม่ควรทำแบบนี้!! ไอ้ผู้ชายเฮงซวย แกตาย!!!”
พลั๊ก
ร่างเล็กตรงหน้าประเคนกำปั้นจากมืองามๆมาที่เบ้าตาผม พระเจ้าตัวเล็กแต่ทำไมแรงควายจังว่ะ
“ไม่ว่าคนคนนั้นจะเป็นหญิงหรือชาย นายก็ไม่มีสิทธิ์ทำแบบนั้น เหอะฉันไม่แจ้งตำรวจก็ดีเท่าไหร่แล้ว ไอ้ผู้ชายลามก” ร่างเล็กสะบัดมือเบาๆก่อนจะเดินหนีไป เหอะ จำไว้ จำแน่ๆ แค้นนี้ต้องชำระ!!!!!
ฮึย ยังเจ็บใจไม่หายอย่าให้เจอตัวอีกนะ ผมเดินฟึดฟัดออกจากห้องน้ำหลังจากทำธุระส่วนตัวเสร็จแล้ว เหอะ ปากเก่งๆแบบนั้นอย่าให้เจออีกนะ พ่อจะจับจูบให้ปากเจ่อ โหะๆ ตาผมๆๆ มันจะกลายพันธุ์เป็นเจ้าแพนด้าแล้ว
“อ้าว คยูไปซะนานพี่ส่งใบสมัครให้แล้วนะ”
“ขอบคุณครับ”
“ว่าแต่ ปวดหนักหรอ?ไปซะนานเชียวคยูฮยอน เอ๊ะ ตาไปโดนไรมา”
“เรื่องมันยาวน่ะฮยอง เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟังอีกที”
“นายไปมีเรื่องกับใครมาคยู ”
“พี่ก็รู้นี่นาผมไม่ชอบหาเรื่องใคร ไว้ผมจะเล่าให้ฟัง” ผมพูดปัดก่อนจะกวาดสายตามองไปยังผู้ที่มาสมัครคนอื่นๆ จนสายตาไปป๊ะกับ หือ0.0 โลกกลมหรือพรหมลิขิตครับ ไอ้ตัวแสบยืนอยู่นั้น ผมมองร่างเล็กที่กำลังยืนคุยอยู่กับคนสมัครอื่นๆ บอกแล้วไงอย่าให้โจวคยูฮยอนคนนี้เจอ พ่อจะจับจูบให้ปากเจ่อ!!!
ผมค่อยก้าวขายาวๆเพื่อจะไปแก้แค้นเจ้าตัวแสบที่บังอาจมาต่อยตาผม(ตานายไปจับหน้าอกเค้านะ) แต่ทว่าพอก้าวไปได้สองก้าวเสียงเปิดประตูห้องออดิชั่นก็ชะงักขาผมไว้ซะก่อน
“คุณลีทงเฮ หมายเลข 0139 เชิญเข้าห้องออดิชั่นได้ค่ะ” จบคำพูดของเจ้าหน้าที่คนนั้น ร่างเล็กที่ผมตั้งใจจะเดินเข้าไปหา กลับยืนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วเปิดประตูเดินเข้าห้องออดิชั่นไป
หึหึ~~ลีทงเฮงั้นหรอ? หวังว่าไม่นานเราคงได้เจอกันสินะ ลีทงเฮ!!!!!
ปล..ตอนที่ 2 จะมาอัพไวๆนะค่ะ
ความคิดเห็น