คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : SF ฟาร์มรัก [VIXX FicTion] N x Ravi Ft. LeoKen HongHyuk [100%]
SF ฟาร์มรัก [VIXX FicTion]
N x Ravi Ft. LeoKen HongHyuk
สวัสดีครับทุกคน..แหม่เห็นคนหล่อๆแบบนี้มาเปิดเรื่องแน่นอนครับว่าผมคือพระเอก..ผม ชาฮักยอน หรือถ้ายาวไปก็เรียกแค่เอ็นก็ได้ครับ..ทุกคนเห็นชื่อเรื่องแบบนี้ก็คงเดากันออกใช่มั้ยครับว่าเป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร..
แน่นอนครับฟิคเรื่องนี้ต้องเป็นเนื่องเกี่ยวกับรักกุ๊กกิ๊กสดใสในฟาร์มหมูแห่งนี้..
.
.
คุณคิดว่ามันจะสดใสจริงๆหรอ
ผมว่านะ..มันเริ่มไม่สดใสตั้งแต่เจ้า
เด็กฝึกงานคนนั้นทำถังที่ใส่อุจาระหมูหล่นตรงหน้าผมแล้วครับ..
ลำพังแค่หล่นธรรมดาผมไม่ว่าหรอกครับ..นี่เล่นกระเด็นโดนหน้าหล่อๆของผมอีกด้วย...เจ้าเด็กฝึกงานที่ทำขี้หมูหกใส่ผมตะกี้ชื่อราวี่ครับ....ฝึกงานที่นี่มาได้2เดือนกว่าๆแล้วแต่เจ้าเด็กคนนี้กลับทำตัวสนิทสนมกับผมประดุจดั่งรู้จักกันมาสัก2ปีกว่าๆ....นี่ถ้าไม่ติดว่าเจ้านี่เป็นเพื่อนกับฮยอกน้องผมล่ะก็..ผมไม่ยอมให้เด็กราวี่แก้มป่องมาป่วนในฟาร์มผมแน่ๆครับ
“ฮยองงงงผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ”
เจ้าเด็กฝึกงานแก้มป่องโค้งขอโทษผมพลางพนมมือไหว้ไปด้วย
“ลองนายตั้งใจดูซิ นายไม่ผ่านฝึกงานแน่ๆ”
ผมเอ่ยคาดโทษอีกคนก่อนจะปาดอึหมูออกจากใบหน้าขาวๆเนียนที่ผมโครตภูมิใจ(หลอกตัวเองทำไม) แต่ทำไมพอผมยิ่งปาดมันถึงยิ่งไหลลงมาอีกนะ...แล้วไอ้ที่หยดติ๋งๆมาจากปลายผมหน้าม้าสีแดงสด(ที่พึ่งไปทำมาเมื่อวาน) นั่นมันคืออะไร
.
.
อย่าบอกนะว่า!!!!!!!!
“ผมว่านะฮยองควรจะอาบน้ำมากกว่านะครับ แฮ่ะๆ”
T^T หมดกันเรดแฮร์ที่แสนจะภูมิใจของผม
---------------30 นาทีผ่านไป ----------
ตอนนี้ผมอาบน้ำสระผมเรียบร้อยแล้วครับ....ตัวหอม หน้าหล่อ ผมเป๊ะเหมือนเดิมแล้วครับ
ติ๊ง!!!
เสียงแจ้งเตือนข้อความไลน์ใหม่ของผมดังขึ้นในขณะที่ผมกำลังส่องกระจกเสริมหล่ออยู่...ใครกันนะช่างขัดจังหวะความฟินกับทรงผมสีแดงของผมจริงๆ...
เคนสวยแน่นอก ♥ : ดำวันนี้นัดเจอเลโอวันแรกไปเป็นเพื่อนหน่อยดิ
นึกว่าใครที่แท้ก็คุณเคนสุดสวย(กัดฟันชมสุดๆ) นี่เองครับ ถ้าจะทักกันซะขนาดนี้กรุณาโยนไวท์เทนนิ่งพร้อมกลูต้ามาให้ผมด้วยเถอะครับ
ปริ้นซ์เอ็น : ทักมางี้แกคิดว่าฉันจะไปเป็นเพื่อนแกป่าววะเคะเคน
เคนสวยแน่นอก ♥ : ดำ เอ้ย เอ็นจ๋า เค้าขอโทษไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยน้า เค้าไม่กล้าไปคนเดียวอ่ะ ยิ่งเจอกันครั้งแรกด้วยสุดหล่อไม่กลัวเพื่อนโดนลากไปปล้ำระหว่างทางจะทำไง
ปริ้นซ์เอ็น : ดีซะอีกจะได้หาประสบการณ์ก่อนจะตี๊ดๆกับเลโอจริงๆ
เคนสวยแน่นอก ♥ : T^T *น้ำตาไหลพราก * แกดูรักฉันมากนะเพื่อน
ปริ้นซ์เอ็น : 5555ก็เพราะรักนะดิถึงไล่ให้ไปมีประสบการณ์ก่อนเข้าหออ
เคนสวยแน่นอก ♥ : กรี๊ดดดดดดดดด
ปริ้นซ์เอ็น : ตุ๊ดดดดดดดด
เคนสวยแน่นอก ♥ : งือฮืออตุ๊ดก็ช่าง น้าน้าไปเป็นเพื่อนเค้าหน่อยซิ น้า เลโอเขาพาน้องเขาไปด้วย นายก็ไปด้วยดิน้องเขาน่ารักมากฉันเคยเห็นรูปที่เฟชอ่ะ ชื่ออะไรแล้วน้า ลืมว่ะ ไปนะๆแล้วเดี๋ยวฉันจะเป็นแม่สื่อให้
ปริ้นซ์เอ็น : ชื่ออะไรก็ช่างเถอะ ฉันชอบเคะตัวสูงนะเว้ยยย ไม่ได้จะไปเป็นเคะซะเอง แกอย่าเอาความเคะมาลงให้ฉัน
เคนสวยแน่นอก ♥ : เออ น้องของเลโอสูงนะเฟ้ยน่ารักกมากเลยแหละ -///- ฉันล่ะอยากจับน้องสามีมาทำเมีย
ปริ้นซ์เอ็น :แกจับน้องเค้าทำเมียคิดว่าทำได้หรอ ฮ่าๆๆ คอยดูระฉันจะแคบจอไว้ประจานแก
เคนสวยแน่นอก ♥ : ไอ้ดำ!
ปริ้นซ์เอ็น ดำอีกคำฉันไม่ไปเป็นเพื่อนแกจริงๆด้วย
เคนสวยแน่นอก ♥ : กรี๊ดดดเคนสุดหล่อไปเป็นเพื่อนเขาหน่อยน้า ตัวเองน้า
ปริ้นซ์เอ็น : - - แกเป็นตุ๊ดแล้วหรอ
เคนสวยแน่นอก ♥ : ตุ๊ดที่ไหน เคะเว้ยยยยยยย
ปริ้นซ์เอ็น : ก็เห็นกรี๊ดซะ
เคนสวยแน่นอก ♥ :ฉันกรี๊ดเอาฮานะเข้าใจมั้ยจริงๆฉันแมนนะเฟ้ยยยยย
ปริ้นซ์เอ็น : คนแมนที่ไหนเขามีผัวกันครับ
เคนสวยแน่นอก ♥ : หยาบคายยย -//- สามีพอเถอะ สรุปไปนะฉันจะไลน์บอกเลโอของฉัน ♥
ปริ้นซ์เอ็น : เออเชิญรายงานสามีแกเถอะว่าเพื่อนเมียจะไปด้วย
เคนสวยแน่นอก ♥ : อร๊ายยยเพื่อนน่ารักที่สุดเดี๋ยวเค้าจะซื้อนีเวียร์ไวท์เซรั่มแถมโลชั่นเภสัชกะกลูต้าของวุฒิศักดิ์ส่งตรงจากไทยแลนด์ให้แกด้วยๆ
ปริ้นซ์เอ็น : ห้ามคืนคำตามนั้นถ้าแกผิดสัญญาฉันจะเอารูปที่แคปไว้ให้เลโอจริงๆด้วย
(ไม่ได้ชอบของฟรีแต่ถ้าได้ของดีมาโดยไม่ต้องเสียอะไรเลยมันก็ดีกว่านิ้ครับ)
เคนสวยแน่นอก ♥ : งกอ่ะงกๆๆๆๆๆๆ มึคุยด้วยแล้ว นัดบ่ายสามนะแกมีเวลาอีก3ชั่วโมง
ปริ้นซ์เอ็น : ทำไมนัดซะบ่ายขนาดนั้นว่ะ
เคนสวยแน่นอก ♥ : นี่แกไม่รู้อะไรฉันกะจะนัด4โมงแล้วนะเผื่อนั่งคุยกันนานฟ้ามืดไรงี้ๆฉันจะได้ไม่ต้องกลับบ้านเองเลโอต้องไปส่งฉันที่บ้านแน่ๆ -////- แค่คิดก็ฟินแล้ววว
ปริ้นซ์เอ็น : เหอๆๆอย่าให้พูด
เคนสวยแน่นอก ♥ : ชิส์ฉันรู้ว่าแกกำลังนั่งทำหน้าหมอคล้ำด่าฉันในใจ
ปริ้นซ์เอ็น :ขี้เกียจเถียงแล้วว่ะไปไหนก็ไปเถอะ
เคนสวยแน่นอก ♥ : คิกๆๆๆไปล่ะฉันขอไปเพิ่มไอเทมความน่ารักก่อน เลโอจะได้หลงหัวปักหัวปำ
ผมส่ายหัวเบาๆก่อนจะวางมือถือลงบนโต๊ะตามเดิม นี่ผมต้องเข้าไปในเมืองอีกหรอเนี้ย เง้อ ขี้เกียจชะมัดเลยอ่ะ แต่ลำพังจะปล่อยน้องเคนน้อยผู้(ไม่)อ่อนต่อโลกไปเผชิญหน้ากับผู้ชายที่ไม่เคยเจอหน้ากันจริงๆ ถึงจะขึ้นชื่อว่าแฟนก็เถอะ..แหมะ ถึงจะคุยกันทางเฟช ทางไลน์ ก็ใช่ว่าจะไว้ใจได้นี่ครับจริงป๊ะ..ข่าวโดนหลอกสมัยนี้มีออกทางทีวีออกจะบ่อย..นี่ผมเป็นเพื่อนที่ดีนะเนี้ยอุส่าห์ไปเป็นเพื่อน..ผมไม่ได้หวังว่าเคนจะเป็นแม่สื่อให้ผมหรอกไม่ได้หวัง ไม่ได้หวั๊งงงงงงงง (เสียงสูง)
~ ก๊อก ก๊อก ก็อก~
~ แอ๊ดด~
เสียงเปิดประตูห้องของผมดังขึ้น..แต่ไม่ใช่ฝีมือผมหรอกนะฝีมือคนมายืนต่างหาก..เจ้าเด็กนี่ถ้าเปิดมาตอนผมเปลือยอยู่จะว่าไง - -
“เดี๋ยวก็ตัดคะแนนฝึกงานออกดีมั้ย ทำไมไม่รอให้เจ้าของห้องมาเปิด ถ้าฉันกำลังเปลี่ยนกางเกงอยู่จะทำไง”
“ผมก็เป็นตากุ้งยิงอ่ะดิ อ๊ะๆ ผมขอโทษก็ได้ นี่ๆฮยองงผมโกยอึหมู ให้รำหมู กวาดขยะ บลาๆๆๆๆๆๆๆเสร็จแล้วนะ บ่ายนี้ผมจะเข้าในเมืองด้วย”
“นายจะไปทำอะไรในเมือง”
“ผมก็จะไปเยี่ยมครอบครัวไงครับฮยองง ไหนๆก็หยุดครึ่งวันทั้งที น๊าๆฮยองงผมขอกลับบ้านหน่อย”
“อืม...แต่อย่ากลับดึกล่ะ ยังไงนายก็ยังอยู่ในความดูแลชองฉัน ถ้าเกิดเรื่องอะไรขึ้นมา ม.นายตามมาเอาเรื่องฉันแน่ๆ”
“ผมโตแล้วนะฮยองงผมดูแลตัวเองได้น่า ผมแค่ไปเยี่ยมบ้านไม่ได้ไปเที่ยววว”
“อืม อ้อ..จริงๆฉันก็จะเข้าในเมืองนะ..เอ่อ นายจะเข้าไปพร้อมฉันมั้ย”
“เฮ้ย จริงดิฮยองง งั้นผมไปด้วยจะได้ไม่ต้องเสียเงินค่ารถ ”
เจ้าเด็กนั่นยิ่มร่าก่อนแล้วแทรกตัวเข้ามาในห้องผมแล้วถือโอกาสนั้นกระโดดลงนอนบนที่นอนผมด้วย
0.0
“เฮ้ๆ อย่ามากระโดดลงเตียงคนอื่นตามใจชอบแบบนั้นซิ”
“เตียงคนอื่นที่ไหนกัน....”
.
.
.
ตึก ตึก ตึก ตึก
.
.
ทำไมผมต้องใจเต้นผิดจังหวะเพราะประโยคนี้ด้วยนะ
“ไม่ใช่..ไม่ใช่เตียงของคนอื่นหรอก....เตียงของ”
ตึก ตึก -//-
.
.
“เจ้าของฟาร์มต่างหาก ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”
.
.
.
.
รับประธานจุดกันเลยทีเดียวครับ
ไม่น่าหลงใจเต้นไปกับ..เจ้าเด็กนั่นเลย
.
.
.
หืมมแล้วทำไมผมต้องใจเต้นด้วยล่ะ
.
หรือว่าผมกำลังจะเป็นสมภารกินไก่วัดกัน
-//-
เฮ้ยไม่จริงหรอกอย่าผมเนี้ยนะ..ถึงเด็กนี่จะตรงสเป็คผมก็เถอะ..สูงกว่าผมนิดๆ แก้มป่องๆ เอ่อ ไม่ใช่หรอกเนอะ
.
.
ใช่ป๊ะ??????????
.
.
.
.
.
“ฮยองส่งผมตรงนี้แหละ”
“บ้านนายอยู่ในถึงขยะเปียกของเทศบาลรึไงให้จอดตรงนี้?”
“บ้ารึไงฮยองผมเป็นคนนะไม่ใช่ขยะเปียก แห้ง บลาๆทั้งนั้น ผมจะเซอร์ไพร์แม่ต่างหาก จอดเถอะครับผมลงตรงนี้แหละๆ”
“อืมตามใจ”
ผมเทียบรถจอดข้างทางให้ราวี่...จู่ๆเจ้าเด็กนั้นก็สะกิดไหล่ผมจึ๊กๆ แล้วโค้งหัวขอบคุณพลางส่งยิ้มตาเหลือก เอ้ย ตาหยีมาให้ผม
อ่า ผมก็รอยยิ้มแบบนี้มาตลอดเกือบสองเดือนนะ
แต่ทำไม....
.
แต่ทำไม เดินมาเนิ่นนานไม่ถึงซักที…..
แต่ทำไม มองดูเส้นทางเหมือนยาวออกไป…
อยากรู้ว่าฉันต้องทำตัวอย่างไร
เฮ้ยๆๆผิดครับนี่ไม่ใช่เวลาร้องเพลงนี่นา
ผมแค่จะบอกว่า....ทำไม วันนี้เจ้าเด็กนี่ดูน่ารักเป็นพิเศษอ่ะ -////-
เฮ้ยยย เดี๋ยวๆ บอกแล้วไงสมภารไม่กินไก่วัด...แต่
.
.
ผมไม่ใช่สมภารนี่หว่า...ผมจะกินเด็กฝึกงานก็ไม่แปลก ^////^
อ๊ากกกกกผมพูดอะไรไปอ่ะ -//- (สติเอ็นจงเรียกสติกลับมา)
“อืมแล้วนายจะกลับบ้านตอนไหน”
“คงจะเย็นๆล่ะครับ ฮยองไม่ต้องเป็นห่วงน้า ผมถึงฟาร์มถึงสองทุ่มแน่ๆ”
“คะ ใครห่วงนายกัน พูดอะไรไร้สาระ -///- เสร็จแล้วโทรมาล่ะกัน แล้วก็ไม่ต้องออกมารอตรงนี้นะ ไปรอที่บ้านนู้นแหละเดี๋ยวฉันเข้าไปรับ”
“จริงดิ 0.0 ฮยองใจดีจัง ʅ(´◔౪◔)ʃ ”
“ดีใจแล้วทำไมต้องทำตาเหลือก”
“ปากฮยองหรอนั้น...ถึงว่าล่ะอายุปูนนี้แล้วยังหาเมียไม่ได้”
“ปูนนี้บ้านนายดิฉันพึ่ง 24 เองนะเฟ้ย”
เจ้าเด็กนั้นหัวเราะลั่นรถก่อนจะลอยหน้าลอยตาใส่ผม..ขำเข้าไป
.
อย่าให้ถึงทีผมบ้างนะผมจะเอาคืนให้ขำไม่ออกเลย
.
.
ผมว่าผมเจอช่องทางเอาคืนแล้วนะ หึหึ
ผมกระตุกยิ้มเบาๆก่อนจะหันไปหาราวี่ พลางวางฝ่ามือลงบนกระจกรถข้างๆกายเจ้าเด็กราวี่
.
.
กลายเป็นว่าตอนนี้..ผมกำลังคร่อม(?)ตัวเจ้าเด็กนี่อยู่ล่ะ
ดูซิหน้าเหวอเลยล่ะครับ
“ฮะ ฮยองเล่นบ้าอะไรอ่ะ -/-”
“ไม่ได้เล่นก็จะ หาเมียตามนายบอกไง ^.,^ ”
“ไอ้ฮยองโรคจิต!ไปหาเมียก็ลงไปหานอกรถซิ ไปดิ๊!!! -//-”
“จุ๊ๆ หยาบคายแล้วนะครับน้องราวี่ ทำไมต้องหานอกรถบนรถก็มีตั้งคนนึงแล้ววไง”
เจ้าเด็กราวี่อ้าปากเหวอก่อนที่แก้มป่องๆนั่นจะขึ้นสีแดงระเรื่อเล็กน้อย 0///0
“ฮยอง ฮยองเมาสีผมตัวเองรึไงถึงพูดจาอะไรแปลกๆ 0//0 ..ผะ ผมน่ะจะเป็นเมียฮยองได้ไงผมตัวสูงก็ฮยองนะ”
“ฉันเตี้ยกว่า เตี้ยกว่าแล้วไง..เวลานอนทำกันไปยังไงนายก็นอนครางให้ฉันฟังอยู่ดี” (เอ็นพูดอะไร๊)
“เอ็นฮยองงงงงงงงงพูดอะไรออกมานะ -////- ”
ราวี่โวยวายแก้มแดงก่อนจะพลักอกผมพลางกระชับเป้สะพายหลังตัวเองแล้วรีบเปิดประตูรถลงไป....ผมมองตามอีกคนก่อนจะหมุนกระจกรถลงแล้วตะโกนไล่หลังอีกคนไป
“นี่เยี่ยมแม่ยายเสร็จแล้วโทรมานะเมีย เดี๋ยวสามีจะมารับกลับบ้าน”
“ว๊ากกกกกกกไอ้ฮยองโรคจิต -//////- ”
ราวี่ชี้หน้าคาดโทษผมไว้ก่อนจะรีบวิ่งไป
“ฮ่าๆๆๆๆๆ”
ผมระเบิดเสียงหัวเราะเต็มที่พลางทุบพวงมาลับรถไปด้วยแกล้งเจ้าเด็กนั้นให้อายนี่มีผมรู้สึกดีแฮะ ...ถ้ารู้ว่าแกล้งเด็กนั่นแล้วรู้สึกดีแบบนี้ผมแกล้งไปนานล่ะ...ถึงจะเขินเองไปบ้างก็เถอะ...แต่เวลาเห็นเจ้าเด็กแก้มป่องนั่นน่าแดงแล้วมันน่ารักมากๆเลยนะครับ
โอ๊ยๆฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“มะ แม่ฮ่ะ พี่ผมแดงในรถคนนั้นเขาเป็นอะไรหรอฮ่ะทำไมขำเสียงดังแบบนั้นอ่ะเขาเป็นโรคจิตหรอ”
ฮ่าๆๆๆ หะ หือ ผมแดงหรอ
“แม่ว่าต้องโรคจิตแน่ๆลูก รีบๆเดินเลยลูกอย่าเข้าไปใกล้นะ”
สองแม่ลูกคู่นั้นมองมาที่ผมก่อนจะรีบเดินหนีไป
ผม....ผมว่าผมลืมนะ
.
.
ลืมปิดกระจกรถลงก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะนะซิครับY^Y
ทำไมผมแกล้งใครฟ้าไม่เคยเข้าข้างเลยอ่ะ
.
.
.
.
“ทำไมหน้าบูดเป็นตูดไก่แบบนั้นล่ะเพื่อนรัก”
เคนเอ่ยทักผมหลังจากที่เห็นผมเดินหน้าบูดเข้าไปในร้านที่นัดกับว่าที่สามีมันไว้
“แนะ ถามแล้วไม่ตอบ ยังมายืนตัวดำผมแดงใส่อีก หม่าม้าไม่ซื้อกลูต้าให้รึไงถึงหน้าบูดงี้”
คุณเคนปากเสียอีกแล้วนะครับ - *-
“ขอให้เลโอมองแกแล้วไม่เกิดอารมณ์”
“กรี๊ดดด-///- พูดงี้ได้ไงว่ะ อวยพรดีๆซิ”
“ก็ดูแกพูดก่อนซิ เหอๆ งั้นก็ขอให้เสียจิ้นคืนนี้เลยล่ะกัน”
“บ้า -///////- อวยตรงๆงี้ฉันก็อายนะ”
ว่าแล้วมันก็เขินบิดตัวไปมาครับ..แหมะ เขินได้เคะมาก [ก็เคนเคะอ่ะ]
“แกดูยินดีที่จะเสียจิ้นนะ”
“โถ เพื่อนนได้สามีหล่อๆแบบนั้นก็ต้องคว้าไว้ซิ หล่อด้วย รวยด้วยย อ๊างงงง คิกๆๆ พอเถอะแกสั่งอะไรกินพลางๆก่อนสั่งเพื่อฮงบินด้วยนะ”
“ฮงบินมาด้วยหรอ”
งั้นแปลว่าฮยอกน้องชายผมก็มาอ่ะดิ....ไหนมันบอกให้ผมออกมาเป็นเพื่อนไงว่ะ แล้วยกกันมาเป็นขโยงแบบนี้กะจะมาส่งตัวเจ้าสาวเคนเข้าหอกับเจ้าบ่าวเลโอรึไง
“มาดิ มันพาน้องย๊อกมาด้วยนะ เห็นว่าพาน้องย๊อกมาเดท นี่แกเป็นพี่ยังไงเนี้ยไม่รู้ว่าน้อยย๊อกออกไปไหน”
ฮงบินก็คือเพื่อนอีกคนนึงของพวกเราครับ...แถมพ่วงตำแหน่งว่าที่น้องเขยผมด้วย...ก็ฮงบินอ่ะเป็นแฟนกับน้องชายผมนี่นา
นี่สรุปทั้งแก็งนี้มีแต่ผมที่ไม่มีแฟนหรอ
ทำไมกัน...ทั้งที่ผมหล่อที่สุดในแก็งทำไมผมยังโสดดดดด
“นั้นไง พูดปุ๊ปก็มากันปั๊บเลย ฮงฮงน้องย๊อกทางนี้ๆ” (ดูเรียกเข้าฮงฮง)
เคนยิ้มร่าก่อนจะกวักมือเรียกสองคนนั้น..เอ่อ ฉันเชื่อแล้วว่าแกตื่นเต้นที่จะมีสามีเต็มตัวสักทีนะเคน...สองคนนั้นหันมามองทางพวกเราก่อนจะเดินมาที่โต๊ะ
“เฮียยยยยยย”
ฮยอกเรียกผมเสียงใสก่อนจะกระโจนมากอดแขนผม...น้องผมมันก็เวอร์นะเจอกันทุกวันแท้ๆทำไมต้องกระโจนกอดผมปานไม่ได้เจอกันมาสักปีแบบนั้น
[ดูพระเอกของเราจะแซะตัวละครทุกคนนะว่ามั้ย]
[เอ็น : ผมก็แค่แซะกลับ...ไม่ใช่ผมไม่เข้าใจหรอกเวลาโดนแซะว่าดำมันเจ็บแค่ไหน..ขมขื่นแค่ไหน *ปาดน้ำตา*]
“ไงล่ะตัวแสบ แอบมาเดทกับแฟนไม่บอกพี่นะ..น่าฟ้องอาจารย์จริงๆว่า แอบโดดฝึกงานมาเที่ยวกับแฟน”
“โห ฮยองอ่ะวันนี้น้องฝึกครึ่งวันนะ อย่าใจร้ายกับน้องดิ โถวววววววว”
“เออ นั้นดิแกอย่าใจร้ายกับน้องตัวเองซิว่ะ”
“ฮงนี่แกไม่ค่อยจะเข้าข้างแฟนตัวเองเลยนะ แต่ก็จริงของแกอ่ะคนแถวนี้ตัวดำแล้วก็ใจดำฉันอุส่าห์ตื้อตั้งนานกว่ามันจะมาเป็นเพื่อน..น้องย็อกนี่น่าสงสารมีพี่ตัวดำ เอ้ย ใจดำT^T”
[ควรเปลี่ยนเพลงประกอบฟิคเป็นเพลง ไม่ได้ตั้งใจดำดีมั้ยย สงสารเอ็นเหลือเกินนน *แกแต่งเองนะ*]
“เฮียเขาใจดำกับผมมากเลยพี่เคนน..นี่พี่เคยรู้ป๊ะเฮียนะใจดีกับเพื่อนผมมากกว่าอีก...ผมน่ะพาเพื่อนอีกคนไปฝึกงานด้วยแต่เฮียอะใจดีกับราวี่มากกว่าน้องตัวเองอีก..ดูดิอย่างวันนี้นะราวี่ฝึกงานครึ่งวันเหมือนกัน..เฮียกลับไม่บ่นอะไรสักนิด แถมยังพาขึ้นรถเข้าเมืองมาด้วยกันอีก..อย่าคิดว่าผมไม่รู้ไม่ได้ยินอะไรน้า”
นะ น้องผมม ทำไม -//-
“ได้ยินอะไรอ่ะน้องย็อกเล่าให้พี่ฟังด้วยยยย”
“ก็ตอนแรกผมอ่ะกะจะไปบอกเฮียนี่แหละว่าผมจะออกมากับพี่ฮงบิน...แต่พอผมไปถึงหน้าห้องผมก็ได้ยินที่เฮียคุยกับราวี่ว่าจะมาส่งล่ะแถมบอกว่าอย่ากลับดึกด้วยย ถ้าจะเป็นห่วงขนาดนั้นน”
ฮยอกว่าพลางเชิดหน้าใส่ผม ขายพี่ไม่พอมาเชิดใส่อีกนะ
“จริงดิ หน้าตาน่ารักมั้ยน้องย็อก ระดับเพื่อนน้องย็อกนี่ต้องหน้าตาดีแน่ๆ”
“คึคึ แน่นอนครับ ราวี่เขาน่ารักนะ แก้มป่องๆตัวสูงกว่าเฮียนิดนึง”
“นั้นสเปคแกเลยนะดำ อ๊างงง ฉันว่าแกต้องชอบน้องเขาแล้วแน่ๆ”
“บ้าหรอว่ะเคน พูดอะไรว่ะ -///-”
“แกว่าเคนมันบ้าแต่หน้าแกแดงนะเว้ย ฮ่าๆๆ”
ฮงอีกคนช่วยนั่งเงียบๆสักคนได้มั้ยว่ะ
“อู๊ยย หน้าแดงงงแล้วอ่ะ งั้นแบบนี้เรื่องที่ฉันจะเป็นแม่สื่อแกกับน้องของเลโอก็คงไม่ต้องแล้วม้างงง ”
“เงียบเลยตุ๊ด”
“แร๊งงงงงงอ่ะมาเรียกฉันตุ๊ดได้ไง เหอะ รอฉันเจอว่าที่สามีก่อนเถอะ คนสวยจะสั่งให้สามีตื๊บแก”
เคนว่าพลางมองค้อนผม
“เออฉันเริ่มเห็นด้วยกับแกแล้วอ่ะเอ็น..เคนมันคงตุ๊ดจริงๆอย่างแกว่าดูท่ามันดิโครตตุ๊ดดดดดอ่ะ”
ฮงบินว่าพลางรับแก้วกาแฟเย็นจากพนักงานเสิร์ฟมาตั้งบนโต๊ะ
“เหอะ ใครเขาตุ๊ดว่ะ เงียบไปเลยพวกนาย รอแฟนฉันมาก่อนเถอะพ่อจะอ้อนขอไวท์เทนนิ่งมาปาหัวพวกแกเรียงคน”
“ขอโทษนะ ยกให้เอ็นมันเถอะไวท์เทนนิ่งอ่ะฉันไม่ต้องการหรอก”
ฮงบินเอ่ยด้วยท่าทีชิวๆก่อนจะโอบไหล่น้องผมไปด้วย...น้องผมมันก็ไม่ค่อยเลยเนอะพอแฟนโอบไหล่ปุ๊บก็เอียงหัวซบไหล่แฟนปั๊ป..เหอะเถียงกันไปมาสุดท้ายผมก็โดนตลอดอ่ะ...คอยดูเถอะผมจะยื่นเรื่องนี้ต่อศาลโลก...ชอบเหยียดสีผิวกันนักแต่ละคนT^T
“พวกพี่ๆสงบศึกแล้วมาทานกันเถอะครับ.ผมเริ่มหิวแล้วอ่ะ”
น้องผมว่าพลางลูบท้องตัวเองป้อยๆแล้วหันไปออเซาะแฟนต่อ
เลี่ยนว่ะครับ ทั้งน้องทั้งเพื่อนเลย สวีทกันเข้าไป ป้อนกันเข้าไป
.
.
.
หลังจากที่พวกเรานั่งคุยกันได้สักพัก..เคนกันก็เกิดอาการแปลกๆล่ะครับ ไอ้ท่ากัดขนมค้างแก้มแดงแจ๋มันคืออะไร
“>///////< ละ ละ เลโอหรอ”
“อืม”
เสียงบุคคลที่มาใหม่ตอบรับเบาๆ เพราะผม ฮยอก และฮงบินนั่งหันหลังให้คนมาใหม่เราเลยไม่รู้หรอกครับว่าหน้าตาแฟนมันเป็นยังไง [มันบอกว่าสองที่ข้างๆมันเว้นไว้ให้เลโอกับน้องของเลโออ่ะครับ]
พวกผมทั้งสามคนเลยพร้อมใจกันหันไปมอง อืม หมอนี่ก็หล่อดีแฮะ
.
.
หืม
แต่เดี๋ยวนะ...คนที่ยืนหันซ้ายหันขวาอยู่ข้างหลังเลโอนี่หน้าคุ้นๆนะ
.
.
.
“ข้างหลังแฟนพี่เคนนั้น”
เฮ้ยยย!
“ราวี่ / วีวี่”
ผมกับฮยอกเอ่ยขึ้นพร้อมกัน พลางมองไปที่เจ้าของชื่อที่กำลังหันกลับมามองพวกเรา
“ฮะ เฮ้ย เอ็นฮยอง ฮยอกกี้ด้วยหรอ”
เจ้าเด็กนั้นเอ่ยถามก่อนจะหลบตาผมแล้วหันไปมองหน้าน้องผมแทน
“แกมาได้ไงอ่ะวีวี่”
“พี่เลโอชวนมาน่ะ..”
“งั้นแปลว่าแกก็เป็นน้องของแฟนพี่เคนอะดิทำไมฉันไม่เคยรู้”
“ก็แกเคยถามฉันป๊ะล่ะ”
“วีวี่อ่ะ! ฮึย ”
“ไม่เอาน่าฮยอกน้อยของพี่ฮง..เอ่อ พวกนายมานั่งก่อนซิ..เคนชวนแฟนแกนั่งดิว่ะ มัวแต่นั่งบิดหน้าแดงอยู่นั้นแหละ”
“-//////////- ฮงบ้า อ่ะเอ่อ เลโอมานั่งนี่ซิ เอ่อ น้องเลโอด้วยนะ”
ดูเคนมันพูดดิครับ...ไม่เหมือนมันตอนต้นเรื่องเลยนะว่ามั้ย..
.
.
แต่ทำไมราวี่ยังหลบตาผมอยู่อีก
ผมทำอะไรผิดอ่ะ..หรือเป็นเพราะผมแกล้งเด็กนี่แรงไปหรอ
“เอ่อเลโอจะทานอะไรล่ะ -//-”
“ตัวเองสั่งเถอะ ”
“ตะตัวเองหรอ -/////-“
“อื้มตัวเองมีอะไรรึเปล่า”
“เค้าไม่คิดว่าตัวเองจะแทนตัวแบบนี้อ่ะเวลาเจอกันจริงๆ -////-”
“คิดมาก”
เลโอพูดเบาๆก่อนจะลูบหัวเคน ...เคนมันฉีกยิ้มให้แฟนตัวเองก่อนก่อนจะก้มหน้าก้มตาเลือกเมนู..แฟนเคนนี่ประหยัดคำพูดไปไหมครับ...แต่อย่างน้อยก็ยังดีแฮะที่ไม่ค่อยเย็นชาใส่แฟน..แถมยังดูละมุนๆเบาๆไม่เหมือนคนที่พึ่งเจอกันเลย คู่นี้ดูเป็นคู่ที่ลงตัวดีแฮะ..
คนนึงพูดมากสดใสๆ
คนนึงพูดน้อยแต่แอบอ่อนโยน
ก็น่ารักดีแหละ.....แต่เรื่องคู่นั้นเอาไว้ก่อนเถอะ..
คนที่นั่งตรงข้ามผมนี่ซิ
ยังเอาแต่มองซ้ายมองขวาไม่มองหน้าผมสักทีนี่ผมเริ่มหงุดหงิดมาบ้างแล้วนะ...
โกรธผมขนาดนั้นเลยรึไง
“เอ่อ ฉันว่าเรามาแนะนำตัวกันหน่อยมั้ย”
ฮงบินว่าพลางสอดสายตาไปที่ทุกคน
“อืม..ผมเลโอ”
งึ๊...สั้นๆแค่เนี้ย.....ยังคงพูดน้อยซินะนี่ไรท์เตอร์ให้ค่าตัวมาน้อยใช่มั้ย
“เอ่อ ฉันฮงบินเป็นเพื่อนของเคน”
“ผมชื่อฮยอกครับ เป็นแฟนของพี่ฮงบิน แล้วก็เป็นน้องชายของพี่เฮียคนนี้”
ฮยอกว่าพลางชี้มาที่ผม
“เป็นเพื่อนราวี่ด้วยใช่ไหม”
“ครับบบ^^”
“อืมม”
เลโอพยักหน้าเบาๆก่อนจะหันมามองผม..กดดันตั้งแต่ยังไม่แนะนำตัวเลย
“ผมเอ็นเป็นเพื่อนของเคนเหมือนกัน”
“ตัวเองเอ็นเป็นเจ้าของฟาร์มที่น้องตัวเองฝึกงานด้วยนะ”
เลโอหันมามองหน้าราวี่ก่อนจะเลิกคิ้ว
“พี่เห็นเรายังไม่ทักพี่เขาเลยนะ...เสียมารยาท”
“แล้วทำไมอ่ะ..ถ้าพี่เลโอรู้ว่าฮยองโรคจิตคนนี้แกล้งผมพี่เลโอจะไม่พูดแบบนี้ เหอะฮยอกกี้แกไม่ต้องมามองหน้าฉันแบบนั้นเลยนะ”
“ก็แค่อยากรู้ว่าเฮียแกล้งอะไรวีวี่”
“ไม่ต้องรู้หรอก”
“แล้วแกมาเกริ่นให้อยากรู้ทำไมล่ะ เชอะ งอนแล้วววว พี่ฮงบินใกล้ถึงเวลาดูหนังแล้ว”
“อืม ไปซิ ทุกคนฉันขอตัวนะใกล้เวลาแล้วไว้นัดเจอกันหนหน้าฉันจะเลี้ยงเอง เอ่อ ผมขอตัวก่อนนะเลโอ”
“ครับ”
“ไปแล้วนะว่าที่พี่สะใภ้ เอ้ย วีวี่ คึคึ”
พะ พี่สะใภ้อะไรกันว่ะ -///////-
“ฮยอกกกกก -/////- ชิส์”
คนตรงหน้าผมสบถเบาๆก่อนจะหันมาสบตาผมก่อนจะทำปากขมุบขมิบว่า “ฮยองโรคจิต”
ผมมองหน้าอีกคนก่อนจะคว้าแก้วชาเย็นของตัวเองมาดูด
ทำไมฮยอกถึงเรียกราวี่แบบนั้นกัน..ก็ตอนผมแกล้งราวี่ในรถฮยอกก็ไม่รู้นี่นา
.
.
“พี่เอ็น พี่เอ็นใช่ไหมครับ”
เสียงที่คุ้นหูผมดังขึ้นผมเงยหน้ามองบุคคลที่เรียกผมก่อนจะยิ้มกว้าง
.
.
ชอนจีนี่เอง
ทุกคนคงจะสงสัยซินะครับว่าชอนจีคือใคร...เค้าคือชอนจี Teen Top ครับ
.
.
เกรียนล่ะ... ชอนจีเขาเป็นรุ่นน้องผมตอนเราเรียนมัธยมล่ะครับเองล่ะครับ
“มาไงล่ะเรา”
“ก็นั่งรถมาไงครับพี่เอ็นนี่ถามอะไรแปลกๆฮ่าๆๆ”
“กวนแล้วนะเรานะ”
ผมหรี่ตามองอีกคนก่อนหัวเราะเบาๆก่อนที่สายตาจะมองไปเห็นคนตรงหน้าที่นั่งหน้าบอกบุญไม่รับ - *-
ผมทำไรผิดอีก...
“เอ่อ เอ็น แกจะไม่แนะนำน้องเขาให้พวกเรารู้จักหน่อยหรอ..เอ่อ นั่งด้วยกันไหมครับ”
“ไม่เป็นระ....”
พรึบ..
จู่ๆคนตรงหน้าผมก็ลุกขึ้นยืน
“ผมขอตัวนะครับพี่ๆ...พี่เลโอผมไปเดินเล่นรอนะ”
“อืม”
เลโอพยักหน้าเบาๆก่อนจะเหลือบมองมาทางผมสลับกับน้องตัวเอง..
“เอ่อ ตัวเองน้องตัวเอง”
“ไม่เป็นไรหรอกทานต่อเถอะ….นั่งซิ”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ..ผมจองอีกโต๊ะนึงไว้แล้ว..พอดีผมนัดกับแฟนไว้นะ อ๊ะ แอลโจ ทางนี้ๆ”
ชอนจีเอ่ยขึ้นพลางกวักมือเรียกแฟนให้เดินมาหา
“นี่ๆแอลโจพี่เอ็นก็อยู่ล่ะ”
“สวัสดีครับฮยอง..เอ่อสวัสดีครับทุกคน”
แอลโจโค้งสวัสดีพวกเรา...ชอนจีกับแอลโจอยู่ในสถานะที่ทุกคนเข้าใจนั้นแหละครับ
สองคนนี้เป็นแฟนกัน เป็นแฟนกันตั้งแต่มัธยมแล้ว
“ไม่เจอกันนานเลยนะฮยองงสีผมแจ่มมาก”
“แน่นอนมันเหมาะกับหน้าหล่อๆของพี่อยู่แล้ว”
“โหฮยองหลงตัวเองไม่เคยเปลี่ยน ...จี้ผมว่าเราไปที่โต๊ะเราเถอะอย่าไปกวนฮยองเขาเลย”
“อื้อ” ชอนจีพยักหน้าเบาๆก่อนจะเอ่ยขึ้น
“พวกผมสองคนขอตัวก่อนนะครับ...ไว้ถ้าถ้ามีโอกาศพวกเราคงจะได้สังสรรค์กันสักครั้งนะครับ”
“ได้แน่นอนเลย”
เคนเอ่ยขึ้นพลางโบกมือให้แอลโจกับชอนจี
“ดำนั่นใครอ่ะ”
“ชอนจีกับแอลโจ รุ่นน้องตอนเรียนมัธยม”
“ถึงว่าล่ะฉันไม่เคยเห็น..นี่ถ้าแฟนน้องเขาไม่เดินมาฉันนึกว่ากิ๊กแกล่ะนะ”
“ฉันมีเวลาไปหาใครที่ไหนวันๆอยู่แต่ฟาร์มเจอแต่ราวี่ ฮยอก แล้วก็หมู”
ผมเอ่ยขึ้นอย่างเซ็งๆก่อนจะหยิบคุกกี้ในจานมากิน...พูดถึงราวี่แล้ว ป่านนี้เจ้าเด็กนั้นจะไปเดินเล่นอยู่แถวไหนแล้วนะ
“ถ้าไม่ใช่กิ๊กแล้วทำไมนายไม่ไปง้อน้องฉันล่ะ”
ห๊ะ???
เดี๋ยวนะตะกี้เลโอว่าอะไรนะ
.
“ตะ ตัวเองพูดอะไรน่ะ”
.
“ฉันพอดูออกนะว่านายคิดยังไงกับน้องฉัน”
“ฉะ ฉันไม่”
“ถ้าฉันมองไม่ผิดนายน่ะชอบราวี่...ตั้งแต่พวกเรามาน่ะ..นายแอบมองราวี่อยู่ตลอด..จริงมั้ย”
มันก็จริงอย่างเลโอว่านั้นแหละ..ผมแอบมองเขาอยู่ตลอด..ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองหรอกว่าทำไมถึงต้องทำแบบนั้น
“แล้วอีกอย่าง…ฉันอยากจะถามนายให้แน่ใจ”
ผมว่าหมอนี่ก็เริ่มมีมุมที่พูดมากแล้วนะ
“ชื่อจริงของนายน่ะ ชาฮักยอน รึเปล่า ”
ชา
ฮัก
ยอน
นั้นมันชื่อผมเลยแหละ...แต่หมอนี่
“ตัวเองรู้ได้ไงอ่ะ”
“ก็แอบอ่านไดอารี่ใครบางคนนะ...คนนั้นเขาทำตกไว้ก่อนจะขึ้นห้องตัวเองไปเมื่อบ่าย”
“ไดอารี่ใครบางคน...เค้าเริ่มงงแล้วอ่ะ”
“จริงๆฉันอยากให้นายรู้จากปากราวี่เองน่ะนะ...แต่เห็นแบบนี้ฉันคงต้องบอกอะไรนายบ้าง..ไดอารี่เล่มนั้นเป็นของราวี่...มันหล่นออกมาจากกระเป๋าราวี่โดยที่ราวี่ไม่รู้..ตอนแรกฉันกะจะเรียกราวี่แล้วล่ะ..แต่บังเอิญฉันเหลือบไปเห็นอะไรบางอย่างที่หน้าปกซะก่อน”
.
.
“ที่หน้าปกน่ะ มีคำว่า”
.
.
.
“Kim Won Shik ♥ Cha Hak Yeon”
.
“เข้าใจความหมายใช่ไหม”
.
.
Ravi Past
ตอนนี้ผมกำลังเดินเตร็ดเตร่อยู่แถวหน้าห้างล่ะครับ..จริงๆผมบอกพี่เลโอว่าจะไปเดินในห้าง..แต่มันเบื่อๆนี่นา..แถมเซ็งด้วยรู้สึกไม่ดีด้วยครับ...
.
.
พวกคุณไม่รู้หรอก...ไม่ต้องรู้นะดีแล้ว
.
.
ผมเดินเตะเท้าไปมาอยู่ไม่นานก็รู้สึกถึงแรงกระชากที่แขน..
ก่อนผมจะพบกับ.
.
เอ็นฮยอง..
คนที่ทำให้ผม..เป็นแบบนี้ตอนนี้ไง
.
.
“อะไรหรอครับฮยอง”
“ราวี่..”
“มีอะไรครับ”
“นายชอบฉันหรอ..”
เอ็นฮยองมองหน้าผมพลางดึงตัวผมให้เข้าไปยืนใกล้ๆ
“ผม..”
“นายชอบฉันใช่ไหม ราวี่นายชอบฉัน”
“อื้อ ผมชอบฮยอง..ทำไมหรอครับ ฮยองจะตีผมรึไง”
“ตีซิ...แต่ตีด้วยปากนะ”
พูดจบเอ็นฮยองก็จัดการโน้มใบหน้าของผมลงมาจูบทั้นที
.
.
นะนี่มันหน้าห้างนะฮ ฮยองง -/////-
“อื้ออ”
ผมทุบอกอกอีกคนเบาๆเอ็นฮยองผละออกจากริมฝีปากของผมก่อนจะจ้องตาผม
-////-
“ฮยองรู้ได้ไง”
“รู้ได้ไงเดี๋ยวค่อยบอก….แต่ตอนนี้ฉันอยากจะบอกนายว่า...ฉัน.”
.
.
‘ฉันชอบนายเหมือนกันราวี่”
.
.
พูดจบเอ็นฮยองก็จัดการปิดริมฝีปากผมอีกครั้ง..แต่ครั้งนี้ผมยอมจำนนโดยดี..
.
.
เพราะอะไรน่ะหรอ...
.
.
เพราะคำว่า ชอบผมน่ะซิครับ
.
.
“อื้อออ”
ผมเริ่มประท้วงในลำคอแล้วทุบอกอีกคนเมื่อเริ่มขาดอากาศหายใจ
.
.
-//////-
จะ จูบแรก จูบที่สอง
หน้าห้างหมดเลยครับ พยานอีกหลายร้อยด้วย-///////-
.
.
.
“เอ่อ ..เราไปจากตรงนี้ก่อนเถอะ..ฉันว่าฉันเริ่มอายแล้ว..”
เอ็นฮยองเกาท้ายทอยเบาๆก่อนจะคว้าแขนผมเดินออกไปจากหน้าห้างตรงนั้น
.
.คนเรา..ทำก่อนคิดแล้วมาอายทีหลัง -////-
.
.
The End
.
.
.
คึคึ ยังไม่ End หรอก
.
.
ตอนนี้ผมกับเอ็นฮยองเรากลับมาที่รถแล้วครับ..แล้วผมก็โทรบอกพี่เลโอแล้วด้วยว่าเดี๋ยวจะเข้าบ้านไปเอง...
ทุกคนคงรู้กันไปแล้วว่าผมแอบชอบเอ็นฮยอง
แต่คงจะงงกันใช่ไหมว่าผมแอบชอบฮยองเขาตอนไหน...ก็ตั้งแต่...อยู่ ม.6นั่นแหละ..ตอนนั้นเอ็นฮยองเรียนมหาลัยแล้ว
ช่วงนั้นผมมักจะไปติวหนังสือที่บ้านฮยอกเป็นประจำ..แล้วทุกๆเย็นผมก็จะเจอเอ็นฮยองอุ้มลูกหมูตัวน้อยๆมาป้อนนม...บางทีก็จุ๊ฟปากลูกหมูบ้าง... ตอนนั้นเห็นแล้วแอบอิจฉาหมูน้อยๆนะครับ....
.
.
คิดดูดิผมชอบเอ็นฮยองเขามาตั้งกี่ปี 4 ปีกว่าเข้าไปแล้ว
.
.
ชอบทั้งที่ฮยองไม่รู้...เอ็นฮยองลืมไปซะได้ซ้ำว่าน้องชายตัวเองมีเพื่อนชื่อราวี่
ทั้งๆที่ตอนนั้นเรียกผมว่าวี่น้อยๆแท้ๆเชียว
.
.
แต่ถึงยังไงก็เถอะตอนนั้นผมยังตัวเล็กกว่าฮยองเขานี่นา -///- แถมหน้าตาผมแบ๊วกว่านี้อีกไม่ได้ น่ารักติดหล่อเท่าปัจจุบันหรอก
.
.
แต่ตอนนี้ผมกำลังเขินมากครับ..พอหลังจากที่ผมเล่าทุกอย่างให้ฮยองเขาฟังบนรถฮยองเขาก็..
“วี่น้อยยย”
-////-
นั่นแหละครับ วี่น้อยกลับมาอีกแล้ว
“ทำมาเป็นเรียกผมนะ ...”
“ก็ตอนนั้นวี่น้อยยังตัวเล็กนี่นา แต่ตอนนี้วี่น้อยตัวสูงแล้วว”
“ผมสูงกว่าฮยองฮยองก็ต้องรับแทนผมนะ”
เอ็นฮยองมองหน้าผมเล็กน้อยก่อนจะส่ายหัวพรืดแล้วคร่อมตัวผมเหมือนเมื่อตอนบ่ายเดี๊ยะ
-/////-
“ฮยองเคยบอกวี่น้อยแล้วนิ่ เตี้ยกว่าก็เมะได้ไม่มีปัญหา....จะลองพิสูจน์โดนการนอนร้องในรถเล่นดูสักรอบสองรอบมั้ยครับที่รัก”
.
.
.
ไอ้เจ้าของฟาร์มสุดหื่น
แต่
หื่นยังไงก็รักนะ ♥
.
.
The End
จบแบ้ววววววววววววว คึคึ
เรื่องนี้เกิดจากเพื่อนอยากอ่าน แต่พล็อตมาไงไม่รู้
ความคิดเห็น