[END] YES, My collegian Yoonmin (Sensuality series) #กามมหาลัย

ตอนที่ 1 : YES, My collegian : Begin

YES, My collegian : Begin

.

.

     บรรยากาศช่วงค่ำของมหาลัยที่ตั้งอยู่ด้านหลังของโรงพยาบาลชื่อดัง นักศึกษาส่วนใหญ่ล้วนกลับหอ ไม่ก็บ้านไปพักกันแล้ว แต่คงไม่ใช่กับนักศึกษาแพทย์ปีสุดท้ายที่ต้องเตรียมตัวก่อนจะเข้าไปเป็นนักศึกษาแพทย์ฝึกหัดอีกไม่กี่เดือนข้างหน้าอย่าง

     ปาร์คจีมิน

     คนตัวเล็กเดินไปตามทางเดินของตึกคณะแพทย์ที่คนตัวเล็กพึ่งแยกกับอาจารย์ที่ปรึกษาที่เรียนคนตัวเล็กคุยเรื่องอาจารย์ที่จะรับหน้าที่ดูแลคนตัวเล็กในช่วงฝึกงานหลังจากนี้ ถึงแม้บรรยากาศจะวังเวง ไร้ผู้คน ก็ไม่ได้ทำให้คนตัวเล็กที่เดินอย่างใจเย็นอยู่นี่หวาดวิตกหรือกลัวอะไร

     ดวงตาตี๋ที่จับจ้องคนตัวเล็กอยู่ในมุมมืดผ่านเลนส์กล้องอยู่นั้น มองคนตัวเล็กด้วยสายตาลุ่มหลง และเปี่ยมไปด้วยความต้องการ มือขาวลดกล้องตัวใหญ่ในมือลงทันทีที่เห็นนักศึกษาหน้าตาน่ารักตัวเล็กคนหนึ่งเดินเข้าหาปาร์คจีมินของเขาด้วยท่าทางเขินอาย...

     ดวงตาตี๋ที่แววตาเปลี่ยนไปทันที จากแววตาที่จับจ้องคนตัวเล็กด้วยสายตาลุ่มหลงเป็นแววตาดุร้ายที่พร้อมจะปลิดชีวิตใครสักคนให้หายไปจากโลกใบนี้ทันที มือขาวกำกล้องในมือแน่นพร้อมริมฝีปากเรียวที่เม้มเข้าหากันอย่างหงุดหงิด

     ยิ่งได้ยินบทสนทนาของจีมินของเขากับยัยเด็กคนนั้นแล้ว ยิ่งทำให้ความหึงหวงในตัวปาร์คจีมินพุ่งขึ้นอย่างไม่สามารถหาที่สิ้นสุดได้นอกซะเสียจาก...

     ฆ่ายัยเด็กคนนี้ซะ!!

     รอยยิ้มเหยียดเย็นที่ปรากฏขึ้นบนใบหน้าหล่อ ก่อนที่มือขาวจะจัดการเอากล้องเก็บลงในกระเป๋าสีดำแล้วหยิบกระเป๋าหนังใบเล็กออกมา โดยที่ดวงตายังจับจ้องไปที่นักศึกษาอย่างไม่ปกปิดความประสงค์ร้าย...

     ทันทีที่นักศึกษาสาวแยกออกมากจากจีมิน เขาก็เปลี่ยนเส้นทางเดินตามทางเดินที่มืดและไร้ผู้คนตามนักศึกษาสาวคนเดิมด้วยความเงียบและอันตราย

พรึบ!

"กะ-- อือ!!!"

     มือขาวกระชับสแนปแบลคสีดำให้ลงต่ำ ก่อนจะก้าวขายาวเดินตรงไปด้านหลังนักศึกษาสาว จัดการล็อคคอพร้อมปิดปากของนักศึกษาสาวที่กรีดร้องอย่างตกใจ

     ดวงตาตี๋จ้องมองเหยื่ออย่างเยือกเย็นและถ้าเขาจำไม่ผิด... เด็กคนนี้คงเป็นดาวคณะวิทยาศาสตร์กีฬาของปีนี้... น่าเสียดายอนาคตนะว่าไหม...

     ช่วยไม่ได้ในเมื่ออยากมายุ่งกับปาร์คจีมินของเขาเอง!

     ถ้าเขามาแบบรุ่นน้องหรือเพื่อนเขาก็จะไม่ทำแบบนี้หรอก ขอโทษนะคนสวย... แต่เธอทำตัวของเธอเอง ผู้ชายมีตั้งเยอะในมหาลัยที่ดูดี...

     ถ้าไม่ใช่ปาร์คจีมิน ก็ไม่ต้องเจอแบบนี้หรอก

จึก!

     เสียงเข็มฉีดยาที่ปักลงบนลำคอขาวของเหยือพร้อมกับของเหลวสีใสที่ไหลงจากเข็มสู่ร่างกายหญิงสาว ดวงตาที่หวาดกลัวนิ่งค้างไปชั่วขณะ ก่อนที่ของเหลวนั้นเข้าสู่ร่างกายจนหมดสิ้น มือขาวจัดการดึงเข็มฉีดยาออกจากลำคอขาวและเก็บใส่กระเป๋าเพื่อเอาทำลายหลักฐานที่ที่อื่น ก่อนจะกระซิบด้วยน้ำเสียงอันเยือนเย็นแล้วเดินจากไป ทิ้งไว้เพียงหญิงสาวที่สติแตกกับภาพหลอนรอบตัวและประโยคของเขาที่ดังก้องไปทุกโซนประสาท

"ถ้าไม่อยากโดนไปมากกว่านี้... เลิกยุ่งกับปาร์คจีมินซะ!!"

     เขาไม่ฆ่าใครหรอก เพราะเขาเป็นหมอ แต่ก็นะ ไม่ตายก็เหมือนตายทั้งเป็นนั้นแหละ ภาพหลอนที่แสนโหดร้ายภายในจิตได้สำนึกของเหยื่อก็จะถูกขุดขึ้นมา...

     ถ้าไม่เข้มแข็งพอก็คงเป็นบ้าไปเอง

     ก็เขาบอกแล้วไง ปาร์คจีมินเป็นของเขาคนเดียว คนอื่นไม่มีสิทธิ์!!

     มินยุนกิคนนี้แหละ ตัวอย่างของความจิตที่ซ้อนอยู่ภายใต้ความความสุขุม...

You're mine ...