ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้
SERENDIPITY JM II ❥
my son, you are my serendipity of my life - JM
!___________________________________________________________________________!
YoonMin & JiHoon (Woozi) & ??
มินยุนกิ - โปรดิวเซอร์เพลงชื่อดัง คุณพ่อลูกหนึ่ง
"ขอบคุณนะจีมิน"
❥
ปาร์คจีมิน - เจ้าของร้านคาเฟ่แห่งหนึ่งในโซลที่แตกสาขาย่อยมาจากปูซาน
อดีตคุณแม่เลี้ยงเดี่ยว ที่ตอนนี้...
"ผมต้องเหนื่อยเพราะพี่ตลอดเลยให้ตายสิ!"
=
ปาร์คจีฮุน - เด็กชายวัยสิบสี่ปี เด็กหน้านิ่งที่แสนน่าเอ็นดู
ลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของจีมินกับคุณโปรดิวเซอร์มิน
"อัปป้า... ออมม่าเป็นอะไรเหรอ?"
=
มินชาน - สมาชิกใหม่ของครอบครัวมิน เด็กน้อยน่ารัก... แต่ใครจะรู้
"..."
❥
คิมแทฮยอง - นักเขียนบทละครมือทองของวงการบันเทิง คุณพ่อทูลหัวของเด็กทั้งสอง
"ใครว่ามึงเหนื่อยคนเดียวว่ะ..."
etc"
HASHTAG : #จีมินเลี้ยงเดี่ยว
กำลังใจในการแต่งฟิคคือ ทุกคอมเม้นและแฮชแท็กนะคะ ❥
END : 23-02-2017
II Start : 01-04-2017
II End : 10.12.2017
Talk''
ตอนที่เหลือสามารถหาอ่านได้ใน read a write
E-BOOK
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
พี่กิสายคุณพ่อที่อบอุ่น อ่อนโยน
ทำไมพึ่งมาเจอดรื่องนี้
รักไรท์เหมือนกันค่ะ ขอบคุณสำหรับฟิคนะคะ มันช่วยเติมช่องว่างในใจเราได้เยอะเลย ถึงจะตอกย้ำให้เราตื่นจากฝันมากไปหน่อย แต่ก็ขอบคุณจริงๆค่ะ
ยังไงก็สู้ๆ นะแล้วจะผ่านมันไปได้ เมื่อโตถึงจุดหนึ่งแล้วเราพอมี่เวลากลับไปมองเรื่องที่ผ่านมาเราจะเห็นอะไรหลายๆ อย่างที่ตอนนั้นเราไม่เห็นและเข้าใจอะไรๆ ได้มากขึ้นก็ได้นะ... V
ถึงจะยังอิจฉาตั้งแต่วินาทีแรกจนถึงตอนที่ฟิคจบแล้วก็เถอะ55555 ไรท์ทำให้เด็กโง่ๆอย่างเราเข้าใจความหมายของคำว่าครอบครัวขึ้นอีกนิดแล้วแหละ เราจะพยายามใช้ชีวิตต่อไป แม้เราอาจจะไม่มีตัวตนในบ้าน ในกรุ๊ปไลน์ครอบครัว โดนบ่นโดนด่าทุกวัน พี่สาวที่เก่งเกิ๊นนนนคอยอยู่ข้างๆเราเสมอ ถึงจะทะเลาะกันบ้างก็เถอะ555 เราไม่เคยเหนื่อยเลยกับที่ตรงนี้ จนกระทั่งวันหนึ่ง เราคุยไลน์กับพ่อ ไม่ได้เจอพ่อหลายเดือนแล้วแหละตอนนั้น อยู่ๆพ่อก็บอกรักเรา เป็นคำบอกรักในรอบ 12 ปีเลยมั้ง5555 อืม อยู่ๆเราก็รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาทันทีเลยแหละ นำได้ว่าตอนนั้นร้องไห้หนักมาก ตอนนี้เราก็ยังคงไม่เหนื่อย แต่เราอึดอัด เราอึดอัดมาก 55555 ที่นี่คงไม่ใช่ที่ของเราหรอก ถึงหลายๆอบ่างที่นี่มันจะทำให้เรามีความสุข เป็นที่ที่เราเติบโตมา แต่เราคิดว่ามันคงไม่เหมาะกับคนแย่ๆแบบเราหรอก55555 ขอบคุณไรท์มากๆเลยนะคะ
เราร้องไห้นักมากเลย(อีกแล้ว) น้องชานน่ารักมากจริงๆอ่ะ คือน้องไม่สนใจโลกภายนอกอยู่แล้วแต่น้องไม่ยอมให้ใครแตะคนในครอบครัวน้องเลย น้องเท่มากๆ เราก็อยากมีครอบครัวดีๆแบบนี้บ้าง แต่จอนนี้ที่เป็นเราก็พูดว่าไม่ดีได้ไม่เต็มปากหรอก ถึงแม้เราจะต้องเผชิญปัญหาคนเดียวแต่นั่นก็เป็นเะราะเราไม่เคยเล่าให้ใครฟัง แต่มันทำให้เรารู้ว่ารอยแผลของเรามันจะทำให้เราเข้มแข็งขึ้น ถึงเราจะเป็นเด็กห่วย เรียนไม่เก่ง เกีดก็ไม่ได้ 4 แบบที่แม่ต้องการ แต่อย่างน้อยเราก็ภูมิใจกับการที่เกรดเราขึ้นได้ด้วยตัวของเร่เอง ถึงเราจะขี้เกียจเหมือนไม่มีความรับผิดชอบ แต่เราทำอะไรไว้เรารับผิดชอบมันเสมอ น้องชานโชคดีจังเลยเนอะ มีอัปป้าออม่าฮยองที่น่ารักแบบนี้
มันแบบ เออ น่ารักทั้งครองครัว อิจฉาจัง .___. 555555
ความน้องชานนน โอ้ยยยยยมินชานของพรี่ ไรท์ คือเรามีอะไรจะบอก.....ถ้าคืนนี้จู่ๆเราก็หายไป ไม่มาเม้นอีก เราจะบอกไรท์ว่า.....เน็ตเราดากมาก แม่ปิด wifi แล้ว เราจะอ่สนไปก่อนเลยแล้วคอยมาเม้นให้ตินเช้านะคะ หรือ....ถ้าเน็ตมันไปต่อไม่ไหวจริงๆ ก็คงต้องนอนแหละค่ะ ㅠㅠ
จีฮุนดีเกินไปแบบดีเกินไปจริงๆอ่ะ จนเรากลัวว่ามันจะมีอะไรไม่ดี อูจีย่าห์ ขอโทษที่คิดแบบนี้นะ ก็อูรีจีฮุนนี่น่ารักเกินไปแล้ว