คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บทที่ 2 คัพซี 36! 1
พลับพลึธาร่อยๆ รู้สึัวื่น วามหวาลัวที่ยัเาะุมในหัวใ็ทำให้สาวน้อยสะุ้เฮือลุึ้นนั่บนเียอย่ารวเร็ว
“โอ๊ย...ทำไมเวียนหัวแบบนี้” มือบายึ้นุมมับ พยายามรวบรวมสิสำรวร่าายัวเอ้วยวามหวาระแว น่าแปลที่บริเวใลาวามเป็นหิแสนบอบบาไม่มีอาารปวร้าว อีทั้เนื้อัวอเธอยัสะอาสะอ้านไม่ไ้มีร่อรอยวามบาเ็บหรือแปเปื้อนใๆ
นี่เธอยัไม่ายริๆ ใ่ไหม น้ำาไหลท่วมใบหน้าามอีรั้ พลับพลึธาริว่าไม่มีโอาสไ้ลับไปเห็นหน้าแม่อีแล้ว โรร้าย่มเหแล้ว่าเธอให้ายเหมือนใน่าวที่เยอ่านเอ
“ฟื้นแล้วเหรอ” เสียห้าวุ้นหูึ่ามมาหลอหลอนในวามฝันทำให้สาวน้อยสะุ้สุัว
“หลับไปนานนันิว่าะ้อเรียมุหลุมฝัเสียแล้ว”
ายหนุ่มแปลหน้ารูปร่าสูให่ำยำราวับยัษ์ปัหลั่นเินมาหยุมอหิสาวบนเีย้วยแววาุันไม่เป็นมิร
“ะ แ!” พลับพลึธารำวาสีำมริบที่มีแววาเอาเรื่อู่นั้นไ้เป็นอย่าี
ร่าอรรยับัวหนีอย่าหวาลัวพร้อมับเพิ่สัเเห็นว่าเธอำลันอนอยู่บนฟูหนานุ่มึ่วาอยู่บนเียไม้หลัให่ ไม่ใ่บนรถหรือในป่ารั้าทาที่ไหน
วาลมโวามอทั่วห้อที่เธอพัอยู่อย่านึแปลใ บ้านไม้นาเล็แบบสูิโอนาแ่หนึ่ห้อนอนแ่้วยไม้เปลือยสีธรรมาิที่ไ้รับารูแลรัษาวามสะอาอย่าเรียบร้อย ภายในเ็มไป้วยสิ่อำนวยวามสะวอย่ารบรัน พอมอออไป้านนอ็เอวิว้นไม้รายล้อมอยู่รอบทิศ สภาพบ้านที่เธอเห็นนั้นูีเินว่าะเรียว่ารัโรมามายหลายเท่านั อีทั้สภาพนที่ยืนอยู่รหน้า็ูีเินว่าโรป่าห้าร้อยไปหลายุม ถึวาู่นั้นะูุไปนิ แล้ว็หนวเรารรุรัไปหน่อย แ่เา็ถือว่าหน้าาีว่าผู้ายที่เธอเยเห็นมาทั้ีวิวัยสาว
แ่สาวน้อย็ยัไม่ลายวามวิัวลล ลืนน้ำลายลออย่ายาลำบาเพื่อรวบรวมวามล้าถามายหนุ่ม
“ุับหนูมาทำไม” พลับพลึธารลอพูาีๆ ับายหนุ่มแปลหน้า้วยมั่นใว่าเรื่อนี้อาะมีารเ้าใผิอะไรบาอย่าเพราะเธอแน่ใว่าไม่เยเห็นหน้าหรือรู้ันรหน้ามา่อน
านมอเห็นทุอย่าในวาู่สวย นึแปลใว่าเธอแววาอสาวน้อยรหน้า่าใสื่อไร้เียสานั ไม่มีแววาอวามร้านโลเลยนิ อีทั้ยันิ่ว่าที่เาิไว้มา อนแริว่าเธอะื่นมาร้อแรแหระเอนแ้วหูเาแทบแเสียอี
“ไม่้อลัวไปหรอ ันไม่ไ้ะทำอะไรเธอ บอามรว่าระเืออเน่าๆ ไม่ล”
พลับพลึธารถอนหายใอย่าโล่อ แ่วาาแสนแสบสันอเา็ทำเอาสาวน้อยถึับมึน ไหนะแววาที่มอมาอย่าเลียันั่นอี
“ันแ่ะทำให้พ่อเลี้ยััยเ้าใว่าเธอหนีไปับผัวส๊อย ไม่นานหรอแ่สามเือน” แล้วเาะปล่อยเธอไป ถึเวลานั้นบิาอเาหมวาม้อารในัวหิสาวนนี้ไปแล้ว ึ่ระหว่านั้นเา่อยิอีทีว่าะไปูัวามำอร้ออบิาหรือเปล่า
“ะ ุเป็นลูายอุปะ... เอ่อ พ่อเลี้ยััยเหรอะ” สาวน้อยถอนหายใ้วยวามโล่อว่าเิม ใบหน้าสวยน่ารัลี่ยิ้มหวานบาๆ ออมาอย่าโล่ใเป็นที่สุ เมื่อพิศมอใบหน้าหล่อเหลาอเาีๆ ็มีส่วนละม้ายับพ่อเลี้ยััยริๆ
้านนถูถามโทสะพุ่ทะยานึ้นอย่าทันที ร่าสู้าวเพียทีเียว็ไปประิที่ร่าอรร มือหนาบีบเรียวแนเสลาแน่นนแทบหัามือ
“ใ่! ันเป็นลูายอผู้ายที่เธอำลัไปนอนอ้าาให้เอาถึในฟาร์มมายัไล่ะ แ่ที่นี่ไม่มีใ่ฟาร์มมาเหมือนที่เธอนึใฝ่ฝันะไ้เป็นุนายหมายเลสอหรอนะ แ่อยู่ในระท่อมลาป่า ไลาบ้านนเป็นสิบๆ ิโล” านสะบัมือออาเนื้อนวลรหน้า้วยวามยะแยนร่าอรรลไปอบนเียอีรั้ นึแปลใัวเอที่โทสะอนพุ่ทะยานนปรอทแเพียแ่นบนเียยิ้มออมา้วยวามยินีเมื่อไ้ยินื่ออบิาเา
“โอ๊ย” สาวน้อยร้อออมาเบาๆ มอายหนุ่มรหน้า้วยแววาสสัยปน้อใ ทำไมเา้อใ้วาาเผ็ร้อน่าทอเธอรุนแรนานี้้วย็ไม่รู้ เธอทำอะไรผินัหนาหรือ มือบาลูบ้นแนเรียวเสลาที่ึ้นเป็นรอยแนิ้วมือป้อยๆ เพื่อบรรเทาวามเ็บปว เพื่อวาลมโแ่ำ ริมฝีปาอิ่มเริ่มเบ้เหมือนเ็ำลัะร้อไห้
วามรู้สึสสารเ้ามาเาะุมหัวใแร่รู่หนึ่เมื่อเห็นสภาพอนบนเีย เธอัวเอเล็นิเียว เามือหนัไปหรือเปล่าวะ
อเสื้ออเ็สาวหลุลไปอที่หัวไหล่ลมลึ้าหนึ่ เผยให้เห็นเนินออวบอิ่มวับๆ แวมๆ ที่เมื่อี้แผอว้าอเาไ้สัมผัสมาแล้วว่ามันนุ่มหยุ่นมาแ่ไหน อีทั้ยัำนาอมันไ้ึ้นใ ัพี 36!
ความคิดเห็น