คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : บทที่ 6...6-4
“เ็บ... หรือว่าเสียวะ”
“อื้อ... ทั้สออย่า่ะ”
“พอะไหวไหม ออาแ้ัวอีรั้ไ้มั้ยะ อาสัาะทำให้น้อแพรมีวามสุมาที่สุ”
“แ่น้อแพรลัวเ็บ่ะ”
อิยะรีบเลื่อนใบหน้าลไปบริเวเนินเนื้อสาวที่มีเส้นไหมปลุมบาเบาอีที
“ถ้าอาลอทำแบบนี้น้อแพรเ็บมั้ยะ” ปลายนิ้วสาลี่ลีบเนื้ออวบอูมออ้วยวามทะนุถนอม านั้นึ่อยๆ รปลายลิ้นลไปไล้เลียเพื่อปลอบประโลมและหยอเย้า
“อ๊ะ อาอิย์” ร่าอรรระุเบาๆ ้วยวามรัวนใ
วามริบเหลือบมอใบหน้าสวยน่ารัเพื่อสัเอาาร แ่เมื่อเห็นวามทรมานบนใบหน้าเนียนใส เา็ัใถอถอนปลายลิ้นออาลีบายหวาน่ำ้วยวามเสียายทันที ถ้าวันนี้แพรวัยัไม่พร้อม เา็ยอมที่ะหยุทุอย่าล
แ่สาวน้อยลับไม่ยอม มือบาิที่ศีรษะอุอาหนุ่มแน่น พร้อมทั้ออแรหยัสะโพใส่ใบหน้าหล่อเหลาแนบิยิ่ว่าเิม
“น้อแพรอบเหรอะ” อิยะเร่วัไล้ปลายลิ้นสารัวๆ เพื่อหยอเย้าเอาใ ่อนที่ะปรนเปรอหลานสาวให้เร้าใยิ่ึ้นโยารสอปลายลิ้นที่ห่อเป็นแท่่อยๆ สอแทรเ้าไปทัทายโพรสวาทื้นๆ เพื่อทัทาย เมื่อแพรวัไม่มีอาารปวร้าวใๆ เา็ว้านปลายลิ้นเน้นๆ เป็นัหวะเพิ่ม้วย อีทั้ยัส่ปลายนิ้วสาบบี้ทีุ่่มไปพิศวาสไป้วยพร้อมๆ ัน
“อ๊า อาอิย์า... ่วยน้อแพร้วย” แพรวัถึับหูอื้อาลายเมื่อไ้รับารปรนเปรอที่แสนเร่าร้อน
“โอว... อา็ไม่ไหวแล้ว” อิยะเอ่ย้วยน้ำเสียแหบพร่า
“ออาื่นใแบบเนื้อแนบเนื้อไ้ไหมะ อาสัาว่าะแนอนะะนี”
“น้อแพรอยู่ในระยะปลอภัย่ะ” สาวน้อยระิบอบุอาหนุ่มโยที่ไม่มอหน้าเพราะวามเินอาย ผิวาวอมมพูแระเรื่อไปทั้าย แพรวัไม่รู้ัวเลยสันิอนนี้ัวเออยู่ในสภาพโรน่ารัแและยี้ให้แหลามือมาแ่ไหน
“โอ้ววว” อิยะราระหึ่มในลำอ้วยวามพอใ
“ถ้าอย่านั้นอาอแในลึๆ ให้ถึมลูน้อแพรเลย่ะนี”
ร่าอรรนลุู่ไปทั้ร่าเมื่อไ้ยินประโยแสนรไปรมาอุอาหนุ่ม
อิยะบสะโพสอบเป็นัหวะเนิบนาบั่วรู่เพื่อให้หลานสาวไ้ทำวามุ้นเยับท่อนลำนามหึมาอัวเอ และเพื่อหล่อลื่นแ่นายเ้าับหยาน้ำหวานทีุ่หลาบามับออมานเอ่อล้น
“อาะเ้าไปแล้วนะะ น้อแพรไม่้อเร็ และถ้ารู้สึว่าเ็บเมื่อไหร่ให้บออาทันทีนะะ”
ใบหน้าสวยน่ารัพยัหน้า้วยวามยินยอมพร้อมใ เพราะ้อารุอานเริ่มะทนไม่ไหวแล้วเ่นัน
อิยะัรามรอ้วยวามเสียว่านทันทีที่สอประสานเ้าไปในวามอ่อนนุ่มแสนุ่ม่ำอย่าเนิบ้าและใเย็นที่สุในีวิ วามริบับ้อใบหน้าสวยน่ารัไม่วาา ่อนที่ะผวาไปัวรสาิหวานล้ำที่ริมฝีปาหวาน่ำอย่าทนไม่ไหว พร้อมๆ ับเร่เร้าปลายนิ้วสาที่เสรสวาทเพื่อปรนเปรอให้แพรวัเลิบเลิ้มและหลใหล นร่าเล็ยอมให้เาฝาฝั่แ่นายเ้าไปไ้นสำเร็
“ี้” อิยะสูปา้วยวามเสียว่านนเร็สะท้านไปทั้ายเมื่อโนร่อรัอแน่นหนึบหนับรอบทิศทา
“อื้อ อาอิย์า” แพรวัเริ่มอยู่ะอยู่นิ่เยไม่ไหว่อไปเพราะุแน่นและเสียว่านไปทั้ายเ่นัน
ความคิดเห็น