ปฎิบัติการรักร้ายเหนือจิตนาการ

ลำดับตอนที่ #2 : มนุษย์ธรรมดากับการเปลี่ยนแปลง

แหมะ แหมะ ...... ซ่า ซ่า ซ่า

“ เอ๋   น้ำจากท้องฟ้า บนโลกมนุษย์นี้มีฝนด้วยหรือ แต่อ๊ากกก.. >O< ไอ้ฝนบ้ามาตกอะไรตอนนี้ฟ่ะ

เปียกไปหมดแล้วเนียะ ท่านพี่น่ะท่านพี่ ดันส่งเรามาโดยกะทันหัน _ *_ มาที่ไหนก็ไม่รู้ ฮือหนาวจะ

แย่อยู่แล้ว มืดด้วย ฉันจะตายไหมเนียะYoY ”  เสียงบ่นพึมพำจากหญิงสาวคนหนึ่งที่กำลังเดินมาใน

ซอยตรอกแห่งหนึ่ง ฝนที่กำลังเทลงมาเรื่อยๆและไม่มีท่าทีว่าจะหยุดมีแต่จะทวีหนักขึ้นเรื่อยๆ ทำ

ให้เธอหนาว เธอเดินกอดตัวเองไปเรื่อยๆ โดยที่ไม่มีจุดหมาย...

 กริ๊ง  กริ๊ง

 “ สะ...เสียงอะไรนะ  ดะ..ดังอีกแล้ว ไม่น่ะ ขะ..เข้ามาใกล้แล้ว ว้ากก จะฆ่าฉันหรือม่ายยยยน้า... ” 

จากเพียงแค่เสียงบ่นพึมพำค่อยๆดังขึ้น แต่สิ่งแปลกประหลาดนั้นก็ไม่มีท่าทีว่าจะหยุด “ อะไรนะ

จะทำอะไรเราไหม” นี้เป็นเสียงที่เธอคิด วนไป วนมา เธอหยุดยืนนิ่ง พยายามมอง ซึ่งแม้แสงไฟจาก

ดวงจันทร์ก็ไม่อาจทำให้เธอมองเห็นสิ่งของหน้าชัดได้

 “ เข้ามาเรื่อยๆแล้ว อ๊ะเดี๋ยวก่อน เริ่มเห็นลางๆแล้ว แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่ามันคืออะไร รู้แต่ว่ามัน มีแต่ก้าง

อ้ากกกก O[]O อะไรฟ่ะมีแต่ก้าง มีล้อหมุนๆด้วย ดูท่าทางจะมีคนขี่มันแหะ เขาแค่ปั่นขาเองน่ะ อ๊ะ

เขาทำไมไม่เปลียกฝน เพราะเขาถืออะไรไม้ๆมีที่บังฝนนั้นละมั่ง โอ้ยตาฝ้าแล้วไม่ไหวแล้ว……

 กริ๊ง  กริ๊ง

 “ เธอ..เป็นอะไรมากหรือเปล่า ” เสียงเด็กผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นมา  แต่ผู้ที่ล้มลงนอนสลบ อยู่ไม่มี

แรงแม้จะขยับปากตอบ...

 “ อา.. อุ้นจังเลย นิ่มด้วยเหมือนเตียงที่ห้องฉันเลย ” เสียงพูดครั้งแรกของฉันดังขึ้นอย่างเนีองๆ

“ อ๊ะ ตื้นแล้วหรอ ”  เสียงของเด็กหญิงคนหนึ่งดังขึ้นดูท่าทางจะรุ่นราวคราวเดียวกับฉัน เธอมี

หน้าตาที่สวยมากเลย ผมสีน้ำตาลอ่อน ตากลมโตสีส้มสดใส ผิวที่ขาวเนียน สวยเป็นบ้าเลย

“ อืม.. ” ฉันไม่กล้าตอบอะไรมาก ฮือกลัวง่ะ ToT

“ เธอเป็นใครหรอ ชื่ออะไรล่ะ ” เด็กผู้หญิงคนนั้นถามด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยน

“ ..... ”  เอาไงดีฟ่ะเราจะบอกความจริงก็ไม่ได้ โฮ่ T O T คิดแล้วเศร้า

 “ อะ..เออ ลืมไป ขอโทษน่ะ  คือฉันชื่อ เชอรี่จ๊ะ ที่นี้บ้านฉันเองจ๊ะ ฉันปั่นจักรยานผ่านมาเห็นเธอ

นอนสลบอยู่ฉันเลยช่วยเธอ ท่าทางเธอจะเหนือยมากเลยน่ะ ว่าแต่ ” เอาฟ่ะฉันจะพูดแล้ว (แค่พูดน่ะ

ไม่ได้ไปรบ : คนเขียน) เออโทษที - . , -

 “ ข้า.. นา เอ้ย อะ..เอ็น..เอ็นเจ ”  ไอ้นารากิหาชื่อที่ดีกว่านี้ไม่ได้แล้วหรือไงฟ่ะ ตอบไปได้ เอ็นเจ

แล้วมนุษย์จะเข้าใจไหมเนียะ คิดแล้วเศร้า โฮ่ TOT ”

 “ อ๋อ งั้นหรอชื่อน่ารักดีน่ะ ”  อ๊ะรู้เรื่องด้วยแหะ

 “ เธอมาจากไหนหรอ ”

 “ อะ เออ มาจาก...มาจากแถวนี้แหละ แฮะ แฮะ ^.,^; ” โอ้ยตูจะบ้าตาย กลืนน้ำลายไม่ลงคอเลย

แหะ ดะ..ดูดิเขาทำหน้าหวอไปเลย  ไม่น่าเล้ย

“ งั้น..เออ ไม่เป็นไรพักที่บ้านเราก่อนก็ได้ อ่ะนี้จ๊ะยืมชุดฉันไปใส่ก่อนก็ได้น่ะ ^_^ : ” 

 “ อืม ขอบใจเจ้ามากเลยน่ะ ”  หวอฉันพูดอะไรผิด ฉ้านผิดตรงหนายยย ดูสิเชอรี่ทำหน้างง แบบงง

โคตรเลยง่ะ ตายแล้ว

“ อะ เออ เอ็น...เอ็นเจ เรียกเราว่า “ เธอ” เรียกแทนตัวเองว่า “เราหรือฉันก็ได้น่ะจ๊ะ ^.,^;  ”  

“ อะ เหอะๆ กะ.. ก็ได้ ” ฉันพูดผิดภาษานี่เอง เอาใหม่ เอาใหม่ ฉัน เธอ จำไว้ ฉัน เธอ โอเค เฮ้อ...

   เช้าวันใหม่ สดใสที่สุดเลย เมื่อคืนนอนกับเชอรี่ เธอสอนฉันเรื่องศัทพ์ที่นี้บางคำให้ ไอ้เราก็พอถูๆ

ไถๆได้  (อย่าคิดลึก)แต่ระหว่างที่เชอรี่สอนเธอหวอนิดๆ เพราะลองคิดดูดิอยู่ดีๆก็มาเจอไอ้บ้าที่ไหน

ก็ไม่รู้ต้องมานั่งบอกว่าไอ้นั้นอะไร ไอ้นี่อะไร

วันนี้เชอรี่บอกว่าจะพาฉันไปสมัครเข้าโรงเรียนอะไรเทือกนี้เละ อันที่จริงฉันรู้จักโรงเรียนน่ะแต่ที่

เชอรี่เล่ามามันไม่เหมือนที่ที่ฉันอยู่สักนิด

เอาล่ะนารา เอ้ย.. เอ็นเจคนนี้สู้ตาย >O<