RUNECHEER

ลำดับตอนที่ #11 : ตอนที่ 011 โลกที่ 2 ถูกปลดปล่อย

ตอนที่ 011  โลกที่ 2 ถูกปลดปล่อย





รีเซ่ทรุดตัวลงนั่งด้วยความเหนื่อยหลังจากต่อสู้กับบุคคลผ้าคลุมสีสีดำเมื่อครู่ที่ผ่านมา ไคโอซึ่งจ้องมองรีเซ่ตาไม่กระพริบนั้นทำให้รีเซ่สะดุ้งด้วยความตกใจ

“แกมองชั้นทามมายยย~”รีเซ่พูดกับมันด้วยความเบื่อหน่าย

“ค..คุณพ่อ!!”ไคโอตะโกนพร้อมกับกระโดดเกาะที่หน้าของเด็กหนุ่ม

“เฮ้ยๆ ปล่อยนะโว้ย!!”รีเซ่ตะโกนด้วยความร้อนรนเพราะตอนนี้เจ้าไคโอเกาะที่หน้าของเขา

“นาย...เหมือนคุณพ่อชั้นเลย”ไคโอพูดกับเด็กหนุ่มขณะที่ตนเองเกาะหน้าของเขาไม่ยอมปล่อย

“อ่อยอั้นอ๊ะ(ปล่อยชั้นนะ)”รีเซ่ตะโกนออกไปแต่ก็ไม่ชัดนักเพราะไคโอเกาะอยู่ที่หน้า



ตูม!!



ประตูห้องพักถูกระเบิดออกเป็นจุล  เกิดควันฟุ้งไปทั่วห้อง และในไม่ช้าภายใต้ควันสีดำ เงาของเด็กสาวก็ปรากฏขึ้น

“เกิดอะไรขึ้น!!”แองจี้นั่นเองที่พังประตูเข้ามาเธอตะโกนถามเด็กหนุ่ม แต่ตอนนี้ภาพเบื้องหน้าของเธอคือรีเซ่และกายยืนตะลึงกับพลังที่เธอระเบิดประตูเข้ามา

“ม่ายมีอาราย.....แหะๆ”รีเซ่และกายพูดพร้อมกันด้วยความตกใจ

“คิโอ!!”คิโอร้องออกมาจากข้างหลังของแองจี้ และตามมาด้วยรีซ่ากับเอมิลี่ที่วิ่งตามมา

“อ๊ะ!! คิโอ.....มาอยู่นี่ได้ไง”ไคโอพูดขึนและทำหน้าตกตะลึงที่พบกับสิ่งมีชีวิตที่หน้าคล้ายกัน

“เอ๋...รีเซ่นี่มันตัวอะไรน่ะ หน้าตาเหมือนคิโอเลย”แองจี้ถามเด็กหนุ่มที่กำลังช๊อคกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อตะกี๊

“ชั้นก็ม่ายรู้อ่า รู้แต่ว่ามันตกลงมาจกเรือเหาะ”รีเซ่ตอบ

“นึกว่าเธอตายแล้ว”ไคโอเอ่ยขึ้นพร้อมจ้องมองไปยังคิโอด้วยความตกใจ





........ฆ่า........ฆ่า.........





บางอย่างดังกึกก้องไปในหัวของเจ้าสิ่งมีชีวิตที่ชื่อไคโอ  ภาพการสร้างบางสิ่งที่ ผ่านเข้ามาในหัวของมัน และตามมาด้วยภาพชายหลายคนยืนอยู่รอบตัว ตามด้วดวงตาสีเลือด มันเหมือนภาพที่ฉายในโรงภาพยนต์ ที่หมุนด้วยความเร็วจนฟิมล์แทบขาด





เปรี๊ยะ!!





กระแสไฟฟ้าพุ่งผล่านออกมาจากร่างกายของไคโอ มันดิ้นไปกับพื้นด้วยความทรมาน  เกิดกระแสไฟฟ้าไปทั่วห้อง  หลอดไฟติดๆดับๆ และแตกออกดังเพลี๊ยง ทีวีเปลี่ยนช่องอย่างบ้าคลั่ง แอร์ลดอุณหภูมิอย่างรวดเร็วจนภายในห้องติดลบ 0 องศา  และทุกอย่างก็หยุดลง



ไคโอนอนสลบไสลอยู่บนพื้นไม่ขยับแม้แต่ปลายนิ้ว แองจี้เดินเข้าไปดูมันใกล้ รีเซ่ทำท่าจะห้ามเด็กสาวแต่เธอก็เข้าไปใกล้มันแล้ว  เด็กสาววางฝ่ามือลงบนหน้าท้องของไคโอ เกิดแสงสีขาวรอบฝ่ามือของเด็กสาวและเธอก็ยกมือออกมา



“ชั้นรักษาแผลเบื้องต้นแล้ว คงไม่เป็นไรแล้วล่ะ”แองจี้พูดขึ้น  คิโอบินไปยังร่างของไคโอ และก้มลงดู มันค่อยๆลงพื้นด้วยความนิ่มนวญ มันซบหน้าลงที่หน้าท้องของไคโอ

“คิโอ……”รีซ่าเอ่ยขึ้นด้วยความสงสาร





....................................





เย็นนั้นรีเซ่และกายต้องย้ายไปนอนที่ห้องใหม่  ที่อยู่ติดกับห้องของพวกแองจี้ รีซ่าและเอมิลี่ ไคโอนอนพักอยู่ในห้องของแองจี้ เจ้าสัตว์ประหลาดนอนนิ่งไม่ขยับเหมือนร่างไร้วิญญาณ  



19.00 น. ณ ห้องอาหารภายในโรงแรม



ทุกคนมารวมตัวกันที่ห้องอาหารพิเศษที่เป็นส่วนตัวที่ทางโรงแรมจัดให้  ภายในห้องนั้นประดับตกแต่งไปด้วยรูปภาพแปลกตามากมาย ไฟที่เตาผิงซึ่งถูกจุดเอาไว้ก่อนหน้าที่พวกเขาจะเข้ามากำลังอุ่นสบาย  โต๊ะไม้สีดำ ที่มรอาหารจัดเตรียมให้ไว้เรียบร้อย เก้าอี้จำนวน 5 ตัวถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย  



“แง่มๆ วันนี้มีแต่เหตุการณ์บ้าๆเต็มไปหมดเลย ทั้ง เจ้าพวกชุดดำ และยังมาเจอญาติเจ้าคิโออีก เหอะๆ”รีเซ่บ่นด้วยความเซ็ง

“เอาเถอะน่า....พี่”รีซ่าพูดด้วยความเบื่อหน่าย

“ว่าแต่......ตาลุงหัวดำที่ขึ้นมาบนเรือไปไหนอ่ะกาย”รีเซ่ถามชายหนุ่มที่นั่งดูแผนที่

“อ๋อ...เขาไปพักในห้องพักหลังจากที่เราเกิดเรื่องน่ะ”กายตอบ

“เขาไม่มากินข้างเย็นรึ”รีเซ่ถาม

“ชั้นลองไปเคาะถามดูแล้วเขาบอกว่าจะไม่มา”กายตอบในขณะทีสายตายังจริงจังกับแผนที่เดินเรือของเขา

“ว่าแต่เธอมาจากไหนล่ะ เอมิลี่??”รีเซ่ถามเด็กสาวผมสีฟ้าที่อยู่อีกฝั่งของโต๊ะอาหาร

“เออ...ชั้นมาจาก ทราการ่า”เด็กสาวตอบเรียบๆ

“หรอ...แล้วจะไปที่โอเวอร์ฮิว ทำไมล่ะ”เด็กหนุ่มยังถามต่อ

“คะ..คือ.ชั้นจะไปธุระน่ะ”เอมิลี่ตอบด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักเล็กน้อย



รีเซ่เลิกคิ้ว และบรรจงกินอาหารที่อยู่ตรงหน้าเขา





............................................







ป่าทรีมอสท์ ทางตอนใต้





แฮ่ก แฮ่ก



เสียงหอบของชายหญิงที่วิ่งหนีจากสัตว์ร้ายที่กำลังจะโผล่ออกมาในไม่ช้า  ซีเรียและกาเชียร์วิ่งออกมาเป็นเวลา 2 วันแล้วโดยที่พวกเขาไม่ได้หยุดพักเลย ทั้งสองเริ่มจะตาพร่ามัว ร่างกายแทบจะไม่ขยับ หญิงสาวทรุดตัวลงคุกเข่าลงไปกับพื้น กาเชียร์แทบจะทรงตัวไม่อยู่





ครืน!!



บางสิ่งกำลังตามพวกเขามา มันพุ่งผ่านแมกไม้  ด้วยความเร็วปานเสือชีตาร์  ดวงตาสีแดงที่จับจ้องไปยังข้างหน้า จมูกดังฟุดฟิดตลอดเวลา



กรร!!



มันขู่คำรามตลอดระยะทางที่มันไล่ตามชายหญิงที่ไปเป็นแขกในงานปาร์ตี้เปิดประตูของโลกที่ 2  



“ม..ไม่ไหวแล้ว...กาเชียร์เธอไปก่อนเถอะ”ซิเรียที่ตอนนี้ล้มพับไปกับพื้นบอกกับชายหนุ่มที่อยู่ในผ้าคลุมสีขาว

“ข้าไม่มีทางทิ้งท่านเป็นอันขาด”กาเชียร์ตอบและพร้อมจับร่างของหญิงสาวแบกขึ้นหลังของตนแล้วออกวิ่งต่อไป การกระทำของเขาทำให้ใบหน้าของหญิงสาวแดงก่ำ



กรร!!



ฝูงสัตว์ร้ายสีดำยังไล่ตามพวกเขาอยู่ มันเพิ่มความเร็วขึ้นเรื่อยๆ จนเกือบ 160 กม. ผ่านแมกไม้ไปอย่างรวดเร็ว ดวงตาสีแดงก่ำดั่งเลือด  จับจ้องไปข้างหน้า สัตว์ทั้งหลายพากันแตกตื่นวิ่งหนีสัตว์อสูรย์ที่บ้าคลั่ง  



ฝุบ!!



พวกมันกระโดดขึ้นไปบนยอดไม้ ไล่ตามกาเชียร์และซิเรียที่หนีเอาชีวิตรอด  อยู่ห่างแค่ 2.กม.ข้างหน้า  มันเร่งความเร็วขึ้นไปอีกพุ่งตรงไปยังเป้าหมาย



“ท่านซิเรีย...... อีกนิดเดียวก็จถึงแล้วจุดที่จะเปิดประตูวาร์ปได้แล้วครับ”กาเชียร์บอกกับหญิงสาวด้วยความอ่อนแรง

“อืม...”เธอตอบเสียงเบาแทบที่จะไม่ได้ยิน



ก๊าซ!! ก๊าซ!!



สัตว์ร้ายจากโลกที่สองมุ่งหน้าเร็วขึ้นไปอีกเมื่อรู้ว่าเหยื่อของมันกำลังจะหนีพ้น  กรงเล็บที่ยาวเกือบ 2 เมตรงอกออกมาอย่างรวดเร็ว  พวกมันวิ่งเร็วขึ้นไปอีกจากที่มันวิ่งสี่ขามันเปลี่ยนเป็นสองขาแต่แทนที่ความเร็วจะตกลง มันกลับเร็วขึ้นกว่าเก่า



“อ่ะ..มันมาแล้วท่านซิเรีย”กาเชียร์พูดกับหญิงสาวที่ตอนนี้มองหน้าเขาด้วยสายตาที่แทบจะปิดสนิท



ชายหนุ่มวิ่งเร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่ด้วยความอ่อนเพลีย และน้ำหนักตัวของซิเรียจึงทำให้เขาวิ่งช้ากว่าที่ควรจะเป็น  ทันใดนั้นเงาสีดำที่ทอดมาตามแมกไม้และผืนหญ้ามุ่งตรงมาที่พวกเขาอย่างรวดเร็ว  ข้างหน้าของทั้งสองคืหน้าผาที่ลึกเหมือนกับหลุมที่เกิดขึ้นที่วิหาร



“ท่านซิเรียข้าจะยั้งมันไว้ให้เอง..........ท่านรีบไปยังหน้าผาแล้วรีบเปิดวาร์ปไม่ต้องรอข้าหรอก”กาเชียร์พูดกับหญิงสาวด้วยความเหนื่อยล้า

“ไม่นะ....เราอุตส่ามาถึงจุดวาร์ปแล้ว”ซิเรียตอบเขา

“ข้าขอร้องล่ะ  ท่านเป็นผู้ที่จะนำอณาจักรโอเวอร์ฮิวกลับมาได้อีกครั้งนะ”กาเชียร์พูดขึ้น

“ฮึก..ไม่ต้องมาทำเป็เท่เลยตาบ้า!! ชั้นน่ะไม่อยากจะเสียเพื่อนไปอีกแล้วนะ”ซิเรียตะโกนทั้งน้ำตา  มันไหล่พรากจากใบหน้าที่อ่อนหวานของเธอไปจนสุดใบหน้า

“งั้นข้าสัญญา.......ข้าจะต้องรอดชีวิตไปหาท่านให้ได้”กาเชียร์พูดพร้อมกับหยุดวิ่งและปล่อยให้ซิเรียลง

“ไม่....เธอต้องไปกับชั้นนะ กาเชียร์ขอร้องล่ะ”น้ำตาที่ไหล่พรากจากหน้าของซิเรียนั้นตอนนี้มันยิ่งมากกว่าเก่าหลายเท่า

“งั้น...ชั้นของร้องในถานะอดีตคนรักของเธอก็แล้วกันนะ องค์หญิงซีเรีย”กาเชียร์เปลี่ยนน้ำเสียงของตนและหันหลังไปเผชิญหน้ากับมัจจุราศสีดำที่ทำลายอณาจักรโอเวอร์ฮิว ทิ้งให้ซิเรียที่ตอนนี้ใบหน้าแดงก่ำมองเขา







……….สัญญานะ กาเชียร์.............







แล้วเธอก็ออกวิ่งไปยังหน้าผา และหยุดอยู่ตรงนั้นร่ายบทสวดบางอย่าง  ขณะที่สัตว์ร้ายที่เคยทำลายโอเวอร์ฮิววิ่งมาอย่างบ้าคลั่ง พุ่งตรงสู่ก้เชียร์ ชายหนุ่มชักดาบออกมาจากฝักและพุ่งตรงไปยังสัตว์ร้ายสีดำ



..........ด้วยพลังที่ข้ามี...............

.........ขอให้ท่านช่วยข้าด้วย.......

.............เทพมาร์................





ชายหนุ่มฟันดาบออกไปด้วยความรวดเร็วดั่งสายฟ้า  ตวัดผ่านร่างของสัต์ร้ายไปโดยที่มันไม่รู้ตัว  ปีศาจสีดำไม่ได้รับบาดแผลแม้แต่น้อย มันฟาดกรงเล็บเข้าใส่กาเชียร์ชายหนุ่มรับไว้ด้วยดาบกระโดดลอยตัวสูงขึ้น



“ดาบจักรวาล  COSMOS!!”กาเชียร์ตะโกนออกไป



ชายหนุ่มตะโกนออกไปพร้อมกับฟาดดาบลงเกิดคลื่นพลังมหาสารพุ่งออกมาจากดินสัตว์ร้ายจากโลกที่ 2 กระโดดหลบและพุ่งตรงมายังเขาอีกครั้ง ชายหนุ่มเอี้ยวตัวหลบ  ซิเรียซึ่งมองดูกาเชียร์ตรงหน้าผานั้นเธอพยามที่จะท่องบทสวดต่อให้จบแต่ ภาพของกาเชียร์ก็ทำให้เธอไม่มีสมาธิ

“ซิเรียเร็วเข้า!!”กาเชียร์ตะโกนบอกในขณะที่เขาหลบกรงเล็บที่ยาวเกือบ 2 เมตรของสัตว์ร้าย





.......ด้วยพลังแห่งเทพบนสรวญสวรรค์......



.......ข้าขอดลบัณดาลให้ท่านช่วยเปิดเส้นทางแห่งแสงสว่าง.....



.......เกท ออน.......



แสงสว่างผุดขึ้นจากปลายเท้าของซิเรียมันครอบคลุมร่างของเธอเอาไว้





“กาเชียร์เร็วเข้า!!”ซิเรียร้องเรียกชายหนุ่มที่ตอนนี้ถูกโจมตีอย่างหนัก เขาพยามวิ่งไปยังแสงสว่างที่เปิดขึ้นอยู่ตรงหน้า แต่ถูกสัตว์ร้ายจากโลกที่สองรั้งตัวเอาไว้

“ซิเรียหนีไป!! ไม่ต้องห่วงชั้น”กาเชียร์ตะโกนบอกเธอ

“ไม่!!”หญิงสาวตอบ และทันใดนั้นมัจจุราศสีดำก็พุ่งไปยังเธอ

”ชั้นสัญญาแล้ว ไม่มีทางผิดสัญญษแน่นอน”กาเชียร์พูดป็นคำสุดท้ายแล้วตวัดดาบฟาดเป็นวงกลมตัดร่างของสัตว์ร้ายที่รั้งตัวเขา และพุ่งตรงไปตวัดดาบใส่มัจจุราศที่พุ่งตรงไปยังซิเรีย จนหัวของมันขาดกระเด็น

“สัญญานะ”ซิเรียพูดกับเขาด้วยเสียงที่สั่นคลอ

“อืม.....ชั้นสัญญาแล้วไม่ผิดสัญญาแน่นอน”เขาตอบ



แล้วแสงสีขาวที่ครอบคุมร่างของซิเรียก็เปล่งประกายมากขึ้นมันดูดร่างของหญิงสาวกลืนเข้าไปในแสง และเธอก็หายไปเหลือทิ้งไว้เพียงกลุ่มควัน  กาเชียร์หันหน้าไปยังสัตว์ร้ายที่อยู่เบื้องหน้าเขานับสิบ ชายหนุ่มจับดาบไว้มั่นและพุ่งเข้าใส่พวกมัน





.........สัญญาแล้วนะกาชียร์.......





.......................................................

Nakato

  

แง้ว~ ก็จบไปอีกตอนของ รูนเชียร์แล้วนะงับ หวังว่าท่านทั้งหลายคงจะชอบนะสำหรับตอนที่ 11 แง่มๆ ผมเขียนนิยายที่ออกแนวรักๆไม่เป็นก็เลยให้ผู้ช่วยที่ไม่ค่อยอยากจะต้อนรับเท่าไร เหอะๆ ช่วยเอาสำหรับตอนนี้ (คงต้องให่มันช่วยอีกหลายรอบ)



~Thank for   Hatori   สำหรับที่ช่วยบอกวิธีเขียนนิยายรักๆ เหอะๆ - -