ปาฏิหาริย์ดาบเหล็กนำพี้-มหากาพย์ดาบศักสิทธิ์-

ลำดับตอนที่ #8 : โคลงที่๘[กำเนิดตราไสยเวทย์]

 

โคลงที่๘[กำเนิดตราไสยเวทย์]

ในที่สุด ทั้งสามก็เดินเข้าบ้านหลังนั้นไป“ถึงซะที วังแสนสุขของพวกเรา!”พี่ชายพูด บ้านหลังนั้นเป็นบ้านที่ไม่ใหญ่โตเท่าใดนัก แต่สำหรับทั้งสามแล้วมันคือที่ๆอบอุ่นที่สุด มากกว่าพระราชวังที่ทั้งสามเคยอยู่ เมื่อมาถึงหน้าประตู พี่ชายจึงพูดว่า“ไม่ได้มาซะตั้งนานอย่างนี้คงต้องให้เจ้าปัดฝุ่นให้..”พี่ชายหยุดชะงัก“..หน่อย..อะ..อะไร..กัน!?”ทั้งสามมองไปก็เห็นคราบเลือดติดอยู่เต็มบ้านไปหมด น้องสาวเห็นเลยทำท่าจะอ้วก“แหวะ..”พี่ชายนั้นข้องใจเป็นอย่างมาก ชายหนุ่มเดินสำรวจบ้านไปทั่ว จนเมื่อเสียงประตูปิดดังขึ้น ทั้งสามก็หันไปมองพร้อมกันที่ประตู“พวกนายมาทามอารายกานที่นี่”เสียงชายคนหนึ่งพูดขึ้น ไซคลอปส์ในตอนหนุ่มๆนั้นค่อนข้างจะดูดี แต่ดวงตาข้างซ้ายของเขายังใช้การได้ดีอยู่“ทาหานพวกนี้น่าลำคานเจงๆข้าก้อเลยฆ่าพวกมานปายอ่ะนะ เอ๊ะ..อ๋อ..พวกจ้าวคือโอโล้ดแล้ทิดาของจ้าวตรายใช่หมาย?ท่าจำม่ายผิดนะ องค์เล็กนั่น”เขาชี้ไปทางเด็กชาย“จ้าวพะยาพัททะนานิเวสวนสินะ ส่วนองค์หญิงตรงน้าน”เขาชี้ไปยังเด็กหญิง“จ้าวหญิงมาลัยจันใช่มั้ย?และก้อเจ้า”ชายหนุ่มชี้ไปทางพี่ชาย“จ้าวพะยาสิดทาระสาสช่ายอ๊ะป่าว”ทั้งสามต่างตกตะลึง ไม่น่าจะมีใครเคยเห็นหน้าค่าตาของพวกเขาทั้งสามสักครั้ง นอกจากจะเป็นขุนนางเท่านั้น ถึงแม้จะมีคนได้ยินชื่อมาบ้าง แต่ก็ไม่มีใครล่วงรู้โฉมหน้าของพวกเขา“ข้าด้ายร้าบคำสั่งจากขูนนางผู้หนึ่ง ก้อครือกันกับกาบดนาแหละ คงจะพอเดาคามสั่งออกช่ายมั้ย”สีหน้าของผู้เป็นพี่ไม่สู้ดีนัก จึงเตรียมตัวจะสู้ได้ทุกเมื่อ“คำสั่งก้อคือ..”ชายหนุ่มเปลี่ยนจากยิ้มเนิบๆมาเป็นแสยะยิ้ม“..Kill Youไงเน้อ เอ๋อกะหล่ำปลี!!?”พูดจบ ก็ชักกระบอกเหล็กไฟขึ้นมา ผู้เป็นพี่ตะโกน“หลบ!!”ปัง!เสียงปืนคำรามก้องไปทั่วบ้าน ทั้งสามหลบได้อย่างหวุดหวิด“โฮ่!..โสมเป็นองลัดชะทายาด หลบเก่งจีงๆ”พลันก็ปรากฏรูโหว่ขนาดยักษ์ พี่ชายของเจ้าพัฒน์เห็นก็พาทั้งสามวิ่งออกจากบ้านไปทางรูนั้น“คี้ดจาหนีง้านรื้อ?ม่ายมีWayหรอกน้า!?”ไซคลอปส์ตั้งท่าหมายจะยิงทั้งสามให้ดับในนัดเดียว“กาสุนทะลวงจาย!”ปัง!กระบอกเหล็กไฟทำงานอีกครั้ง ครั้งนี้เป้าหมายคือเจ้าสิทธิ์!“จงลุกไหม้ เพลิงสีคราม!!”เมื่อเจ้าสิทธิ์ตะโกน พลันก็มีแสงสีน้ำเงินประดุจมรกตสว่างจ้าออกมา เมื่อแสงจางก็ปรากฏเป็นขวานยักษ์สองท่อนอยู่บนฝ่ามือของเจ้าสิทธิ์“ข้าไม่รู้หรอกนะว่าเจ้าเป็นใคร แต่เจ้าก็จงหายไปซะเถอะ!?”พริบตาชายหนุ่มก็มาประจันหน้ากับไซคลอปส์แล้ว ไซคลอปส์มีสีหน้าตกใจ เมื่อเจ้าสิทธิ์กระโจนเข้าหา แต่ชายหนุ่มก็แสยะยิ้มเพียงเสี้ยววินาที ราวกับจะบอกว่าเจ้าสิทธิ์ติดกับของชายหนุ่มแล้ว..

เปรี้ยง!!กระบอกเหล็กไฟทำงานอีกครั้ง คราวนี้มันเข้าเป้าอย่างจัง..“ท่านพี่!!”เด็กชายมองเห็นพี่ชายของตนเองถูกยิง เขาตกตะลึงไปชั่วขณะ จนไม่อยากเชื่อสายตาของตนเอง ..ท่านพี่..ไม่จริง..ไม่จริงใช่มั้ย?เจ้าพัฒน์ร่ำไห้อย่างโกรธแค้น“อ๊ากกก!?” เขาพุ่งเข้าหาไซคลอปส์ ในขณะที่ไซคลอปส์ก็เตรียมยิงนัดต่อไป เจ้าพัฒน์พุ่งเข้าหาไซคลอปส์อย่างบ้าคลั่ง จนไม่ทันเห็นไซคลอปส์ยกกระบอกเหล็กไฟขึ้นมา..“พัฒน์ ระวัง!!”มาลัยจันทร์ตะโกน แต่ก็ดูจะสายเกินไป..

“..ปุ!?” เจ้าพัฒน์หยุดกึก เขาคิดว่าตัวเองถูกยิงเข้าซะแล้ว แต่ทว่า..“..ม่ะ..ไม่เป็นอะไร..ใช่มั้ย?พะ..พัฒน์”ชายหนุ่มเอาตัวเองเข้าปกป้องน้องชาย ทั้งที่ตัวเองก็สาหัสปางตาย“ทะ..ท่านพี่..ทำ..ไม..กัน!?”เด็กชายถามพลางร่ำไห้พลาง ฝ่ายพี่ชายก็พูดออกมาอย่างทุลักทุเลว่า“..อั้ก!?ไม่..ไม่เป็นอะไรมาก..นักหรอก..ข้าน่ะ..อั้ก!?..”ชายหนุ่มกระอักเลือด“..ไร้..เทียมทาน..อยู่แล้ว!”ฝ่ายไซคลอปส์ หลังจากชมฉากน้ำเน่าระหว่างพี่ชายและน้องชาย ก็เริ่มหมดความอดทน“พวกจ้าวจาน้ามน่าวกานไปถืงหนาย ข้าม่ายมีเวลานานขนาดน้านนาโว้ย!?”ไซคลอปส์ตั้งท่ายิงอีกครั้ง คราวนี้เจ้าสิทธิ์เป็นเป้าหมาย“Bang!?”ไซคลอปส์ยิ้มและปัง!?กระสุนถูกยิงออกไป เจ้าสิทธิ์น้อมรับความตายแต่โดยดี..ลาก่อน น้องรักทั้งสอง..เจ้าพัฒน์ได้แต่มองดูร่างของพี่ชายถูกกระสุนดินดำทะลวงเข้าที่หน้าอก เขาคิดว่าได้ยินเสียงไซคลอปส์หัวเราะอย่างสะใจ และเสียงของบางอย่างในอกที่เปล่งแสงสีแดงออกมา!?“..วิ้ง..”เจ้าพัฒน์รู้สึกได้ถึงบางสิ่งที่ปรากฏต่อหน้า ทั้งไซคลอปส์และมาลัยจันทร์ต่างก็เอามือป้องหน้าจากแสงที่สว่างจ้าออกมาจากตัวของพัฒน์ เด็กชายมองเห็นเป็นรูปขวานลางๆเหมือนกับของพี่ชาย..

จบโคลงที่๘