ปาฏิหาริย์ดาบเหล็กนำพี้-มหากาพย์ดาบศักสิทธิ์-

ลำดับตอนที่ #24 : โคลงอวสาน[ชีวิตนี้มีเพียงเธอ]

 

โคลงอวสาน[ชีวิตนี้มีเพียงเธอ]

ในเช้าวันนั้น ชาวบ้านทุกคนต่างไว้อาลัยกับการสูญเสียคนที่ตนเองรัก วุฒิทำหน้าที่ขุดหลุมศพที่บางหลุมว่างเปล่าเพราะไร้ศพ บางหลุมก็มีคนที่รักอยู่ เขาขุดเสร็จหมดทุกหลุมด้วยตัวเอง จนมาถึงหลุมสุดท้าย..“พรรณ..”วุฒิมีสีหน้าเศร้าใจ เขาปักจอบลงกับพื้น แล้วเริ่มต้นพูดกับหลุมศพที่ว่างเปล่า“เฮอะ สุดท้ายแกก็แย่งบทเด่นของฉันจนได้สินะ แทนที่ฉันจะได้เป็นวีรบุรุษ กลับเป็นนายที่เป็นวีรบุรุษแทนฉันซะได้”วุฒินิ่งสักพัก แล้วพูดต่อ“แกเคยบอกฉันสินะ ว่าไปถูกใจแม่หญิงคนหนึ่งเข้า ฮะฮะ แถมแม่หญิงคนนั้นดันชอบความสูงอย่างกับเปรตของเจ้าไปซะฉิบ ไม่น่าเชื่อว่าในโลกนี้ยังคนถูกใจแกอีก”ใบหน้าของวุฒิเริ่มมีหยดน้ำไหลลงมาจากดวงตา“แก..คอยชะ-ช่วยเหลือฉันมะ-มาตลอด ฉันยังไม่มีโอกาสตะ-ตอบแทนแกเลยสักครั้ง แกก็ดันด่วนตายไปซะก่อน!”วุฒิหยิบปืนกระบอกหนึ่งที่ใหญ่กว่าตัวเขาสองเท่าขึ้นมา“..ฮึบ..ปืนทำพิเศษของแกนี่หนักเป็นบ้า ถ้างั้น..จากนี้ไปคือการช่วยเหลือครั้งสุดท้าย”วุฒิยืนขึ้น“ฉันจะขอใช้ปืนของแกไปจนกว่าชีวิตของฉันจะหาไม่!!”ชายหนุ่มลั่นวาจาสัตย์เพื่อหวังว่าสักวันหนึ่ง เขาจะได้เป็นวีรบุรุษเยี่ยงเพื่อนของเขา.. ..ชาวเมืองทุกคนช่วยกันซ่อมแซมเมืองที่ถูกเผาของพวกเขาให้กลับมาเป็นรูปเป็นร่างอีกครั้ง“ชาวเมืองทุกคนเป็นพยาน”เสียงหนึ่งดังขึ้น และตามด้วยเสียงชาวเมืองทุกคนที่อยู่แถวนั้นชาวเมืองทุกคนเป็นพยาน“นับแต่บัดนี้”นับแต่บัดนี้“ขอแต่งตั้ง”ขอแต่งตั้ง“ให้องค์รัชทายาทเจ้าพระยาพัฒนานิเวศวร”ให้องค์รัชทายาทเจ้าพระยาพัฒนานิเวศวร“สถาปนาขึ้นเป็น”สถาปนาขึ้นเป็น“สมเด็จพระเจ้าขวานฟ้ามหาราช”สมเด็จพระเจ้าขวานฟ้ามหาราช“นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป”นับแต่บัดนี้เป็นต้นไปเจ้าพัฒน์ในชุดกษัตริย์เต็มยศเดินออกมาจากพระอาสน์ แล้วรับพระราชสาส์นที่เหลืออยู่จากการเผาเมืองของคงฤทธิ์ การสถาปนาครั้งนี้ทำให้ชาวเมืองทุกคนมีขวัญกำลังใจมากยิ่งขึ้น เจ้าพัฒน์เองก็ยิ้มแก้มปริ..

อาคมนั่งอยู่บนหลังคาโรงเตี๊ยมที่ประจำ เขารำลึกถึงสงครามที่ผ่านมา สงครามมันผ่านไปไวเหมือนโกหก สักพักมาลัยจันทร์ก็ปีนขึ้นมา“ยังขึ้นมาลำบากเหมือนเดิมเลยนะ โรงเตี๊ยมเนี่ย..”อาคมหัวเราะ“ฮะฮะ ก็เถ้าแก่เป็นคนจีนนี่นา เขาคงไม่รู้วิถีคนไทยล่ะมั้ง แล้วก็นะ เห็นว่าเมื่อหลายปีก่อนตอนที่เถ้าแก่เคยเป็นพ่อค้าเร่ เถ้าแก่เคยสอนเซียนมาด้วยนา เซียนคนนั้นเก่งมากจนเถ้าแก่สอนให้ครู่เดียวก็ชำนาญมวยจีน เห็นว่าชื่อทองดีอะไรเนี่ยแหละ”มาลัยจันทร์ทำหน้างอน“ฮึ!เจ้านี่สนแต่เพียงเรื่องต่อสู้ ไม่เคยสนใจข้าเลย งอนล่ะ เชอะ!”อาคมก็เลยต้องงัดวิชาง้อที่มีอยู่ออกมาจนหมด

“แล้วเนี่ย..นันทกาอะไรนั่นไม่ได้ใช้เสน่ห์อะไรหลอกเจ้าหรอกนะ”อาคมยิ้มทันที“พูดอะไรอย่างนั้น ไม่มีอะไรหรอก เพราะถึงยังไง..”ชายหนุ่มดึงตัวมาลัยจันทร์เข้ามาใกล้ “..ชีวิตนี้ข้าก็มีเพียงเจ้า..คนเดียว”ชายหนุ่มประกบริมฝีปากกับหญิงสาว เธอพึมพำเบาๆว่า“..ตาบ้า..”แล้วจุมพิตตอบ..

อวสาน~มหากาพย์ ดาบศักดิ์สิทธิ์~