ปาฏิหาริย์ดาบเหล็กนำพี้-มหากาพย์ดาบศักสิทธิ์-

ลำดับตอนที่ #22 : โคลงที่๒๒[เหล็กนำพี้-ปะทะ-เหล็กนำพี้]

 

โคลงที่๒๒[เหล็กน้ำพี้-ปะทะ-เหล็กน้ำพี้]

คงฤทธิ์หัวเราะอย่างน่าเกรงขาม“..ฮ้าฮ่าฮ่าฮ่า ถึงกับจะบั่นคอข้าเชียว มิโหดไปหน่อยรึ?”อาคมทำเป็นไม่ได้ยิน ดาบเหล็กน้ำพี้เปล่งแสงสีเขียวขึ้นมาอีกครั้ง เขาชูดาบขึ้น และ..

ลำแสงสีเขียวพุ่งเข้าหาเจ้าปีศาจอย่างรวดเร็ว“..อั้ก!?”คงฤทธิ์กระอักเลือด ความเสียหายของเจ้าปีศาจดูเหมือนจะส่งไปถึงคงฤทธิ์ด้วย เจ้าพัฒน์เห็นดังนั้นก็สั่งการทันที“..ทหารทุกนาย!!หากยังมีกำลังพอจะรบก็ให้ใช้ปืนใหญ่หรือธนูก็ได้ ยิงเสริมให้ท่านขุน ด่วน!!”โอรสหนุ่มสั่งการทหารที่เป็นชาวบ้านด้วย“..ใครที่ไม่มีแรงจะสู้แต่พอมีแรงเคลื่อนไหวอยู่ ก็ให้รีบพาทหารที่บาดเจ็บกลับไปรักษาที่หมู่บ้านด้วย!!”ห่าธนูนับร้อยนับพันพุ่งโค้งลงสู่เจ้าปีศาจ ในขณะที่ลูกปืนใหญ่ก็ถูกยิงออกไปอย่างไม่ขาดสาย อาคมพุ่งเข้าหาเจ้าปีศาจทันที“..ย้ากก!!!”ชายหนุ่มตะโกน แล้วทะยานขึ้นสูงเสียจนเท่าส่วนหัวของเจ้าปีศาจตนนั้น คงฤทธิ์ไม่รอช้า จัดการสอยอาคมให้ร่วงทันที“อึกกก..”ชายหนุ่มโดนตบกลางอากาศ กระแทกกับพื้นดินอย่างรุนแรง คงฤทธิ์ตบซ้ำอีกครั้ง ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า แต่ดูเหมือนที่คงฤทธิ์กำลังจัดการอยู่จะเป็นเพียงอากาศ“!?”คงฤทธิ์ตกตะลึง“อยู่ทางนี้ต่างหากเล่า ไอ้หน้าแหก!!”อาคมยืนอยู่บนหอปืนใหญ่ ชายหนุ่มยืนนิ่งแล้วหลับตาลง..

“..พลังตราไสยเวทย์[ดาบมหายักษ์]!!!”พริบตาเดียวดาบเหล็กน้ำพี้ของอาคมก็มีแสงสีเขียวสว่างจ้า ก่อนที่จะรวมตัวกันเป็นรูปดาบ ดาบขนาดยักษ์“..ว่าแล้วเชียว วิชานั่นมันจะต้องเข้าไปฝึกในดาบเหล็กน้ำพี้ประมาณสองหรือสามเดือนเต็ม!ในที่สุด แกก็โตขึ้นอย่างที่ข้าคิดไว้ซะที!”เจ้าปีศาจโถมตัวเข้าหา หมายจะบี้ให้แหลก“..แต่วิชาของฉัน..มันแข็งแกร่งกว่าที่แกคิดไว้!!!”ชายหนุ่มยกดาบขึ้น แล้วฟันเข้าไปตรงใจกลางของเจ้าปีศาจ คงฤทธิ์ใช้มืออันมหึมาของเจ้าปีศาจรับ“..คิดไว้แล้วว่าแกจะทำอย่างนั้น แต่ว่า!”เจ้าปีศาจดันดาบออกไป ดาบของอาคมสะท้อนกลับมา แต่อาคมก็อาศัยจังหวะ ฟาดฟันอย่างรวดเร็ว แล้วดาบมหายักษ์ของอาคมก็ผ่าร่างของเจ้าปีศาจออกเป็นสองซีก โดยที่คงฤทธิ์ยังลอยอยู่กลางอากาศ“..อะ-อะไร-กัน!!?”ตราพระราหูแหลกแตกสลายเป็นชิ้นๆ อาคมได้จังหวะก็ไม่รอช้าขึ้นไปซัดคงฤทธิ์ต่อทันที แต่คงฤทธิ์ก็แสยะยิ้มทั้งที่ยังบาดเจ็บ กลายเป็นควันสีดำแล้วหายตัวไป“โธ่เว้ย!!”แต่ในขณะนั้น ชายหนุ่มก็นึกสถานที่ๆคงฤทธิ์จะไปออกทันที “ทหารทุกคน ถอยกลับหมู่บ้านพฤกษภาคนคร เร็วเข้า!!!”อาคมสั่งทหารทุกคน วุฒิสงสัยแต่ก็รีบวิ่งกลับไปที่หมู่บ้านพฤกษภาคนครทันที..

..ปึง!!?อาคมเปิดประตู ภายในเรือนไม้ไผ่ที่มีไฟไหม้อยู่นั้น มีคงฤทธิ์ซึ่งจับมาลัยจันทร์เป็นตัวประกันอยู่!?“มาลัยจันทร์!!”ชายหนุ่มตะโกน คงฤทธิ์แสยะยิ้ม“เฮ้อ สุดท้าย ก็คงต้องใช้วิธีเดิมสินะ”คงฤทธิ์ขยับดาบเหล็กน้ำพี้ดำที่มีดวงตาสีดำเหมือนกับตราพระราหูเข้าใกล้คอของมาลัยจันทร์ยิ่งขึ้นไปอีก“อะ-อาคม ไม่ต้องห่วงข้า จัดการเจ้านี่ซะ!?”หญิงสาวร้องบอกชายหนุ่ม“..ตะ-แต่ว่า”“ก็บอกว่า ไม่ต้องห่ว..อุ๊บ!”คงฤทธิ์เอามืออุดปากของหญิงสาว“เว้ย โวยวายน่ารำคาญ ข้าน่าจะฆ่ามันซะตั้งแต่อยู่ในคุกแล้วนะเนี่ย เอาล่ะ ถ้าเจ้าไม่อยากให้แม่นี่ต้องตายล่ะก็ ส่งดาบเหล็กน้ำพี้มาซะ!”มาลัยจันทร์ร้องตะโกน แต่อาคมทำเป็นไม่ได้ยิน“ได้..ข้าจะทำ..”อาคมยื่นดาบออกมา ในขณะที่คงฤทธิ์ปล่อยตัวมาลัยจันทร์มาเช่นกัน..“..ก็ต่อเมื่อนรกมันหนาวสุดขั้วเท่านั้นแหละ!!”อาคมคว้าตัวมาลัยจันทร์ไว้อย่างรวดเร็ว คงฤทธิ์ในตอนนี้ไร้ตัวประกันแล้ว“..ตัดสินกันล่ะ!!ย้ากก!!!”อาคมฟาดฟันใส่คงฤทธิ์ แต่คงฤทธิ์ก็รับไว้ได้ ชายหนุ่มจึงสวนกลับอีกที แต่คงฤทธิ์ก็ป้องกันไว้ได้หมด เพลงดาบและกระบวนท่าที่ต่างฝ่ายต่างก็มีอยู่ถูกงัดออกมาใช้จนหมด และแล้ว“..พลังตราไสยเวทย์[ดาบมหายักษ์]!!!”ทั้งสองคนต่างก็พูดพร้อมกัน แสงสีเขียวและแสงสีดำถูกปลดปล่อยออกมาจนเห็นได้ชัดจากระยะทางหลายโยชน์ ทั้งคงฤทธิ์ทั้งอาคมต่างก็ตะโกนสุดเสียง ต่างฝ่ายต่างพุ่งเข้าหากัน และแล้ว ดาบเหล็กน้ำพี้ทั้งสองก็ปะทะกันอย่างรุนแรง!!?

จบโคลงที่๒๒