ปาฏิหาริย์ดาบเหล็กนำพี้-มหากาพย์ดาบศักสิทธิ์-

ลำดับตอนที่ #13 : โคลงที่๑๓[การเดินทาง(กลางบท:ผู้สืบทอด)]

 

โคลงที่๑๓[การเดินทาง(กลางบท:ผู้สืบทอด)]

คงฤทธิ์แสยะยิ้ม“ท่านเลือกข้อไหนล่ะ ท่านพี่?”ส่วนฤทธิ์มั่นก็ยิ้มแบบมีเล่ห์“เอาเป็นว่า ข้าเลือก..”ฤทธิ์มั่นเซเล็กน้อย“..ข้อไหนมันก็ไม่ดีทั้งนั้น!!”ชายชราคว้าลูกประคำที่อยู่ในเสื้อออกมา คงฤทธิ์ไม่รอช้า วิ่งเข้าไปหมายสะบั้นคอพี่ชายสุดที่รักทันที แต่ทว่าเพียงฤทธิ์มั่นพึมพำเล็กน้อย ตัวของคงฤทธิ์ก็เหมือนมีมือที่มองไม่เห็น(ที่รัฐบาลชอบโดนบ่อยๆ)มาชกให้กระเด็นไปอย่างแรงเสียจนพื้นเป็นรูโหว่ คงฤทธิ์กระอักเลือด“อั้กก..ก!?”ชายชราลงมาจากเรือนไม้ไผ่ แล้วใช้ลูกประคำพันไว้ที่มือชกไปข้างหน้า บังเกิดเป็นลมพายุขึ้น!คงฤทธิ์โดนเข้าไปอีกดอก ถึงแม้เลือดจะท่วมตัวแต่ชายหนุ่มก็ไม่มีท่าทีสะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย“แฮ่ก..มีฝีมือเพียงเท่านี้เองรึ ท่านพี่..แฮ่ก แฮ่ก”ฤทธิ์มั่นมีสีหน้าเวทนาน้องชายของตัวเองยิ่งนัก“ทำไม..ทำไมเจ้าถึง..”เมื่อได้ยินคำพูดนี้ คงฤทธิ์ถึงกับเลือดขึ้นหน้า“ทำไม..แฮ่ก ทำไมแกต้องพูดเหมือนไอ้แก่นั่นด้วย!?ไอ้แก่นั่นเก็บชั้นมาเลี้ยงเพราะความสงสาร พอชั้นไปฆ่าเจ้าหัวเมืองอื่น มันก็พูดเหมือนแกนี่แหละ!!”คงฤทธิ์ตะโกนอย่างเจ็บแค้น“ทำไม..แฮ่ก ไอ้แก่นั่นเห็นลูกมันมีดีอะไรนักหนา ข้าเก่งกว่ามันทุกเรื่อง การศึก!การสงคราม!ข้าเหนือมันหมด ซ่อนลูกตัวเองไว้กลัวจะโดนลอบสังหาร เดี๋ยวข้าจะบั่นคอมันเอง!!!” ฤทธิ์มั่นยังคงมีสีหน้าเวทนา“ข้าคงปล่อยเจ้าไว้ไม่ได้แล้ว!..”ชายชราเงื้อมือหมายจะสังหารชายหนุ่ม“[หัตถ์ตะวัน]!”มือของฤทธิ์มั่นมีแสงสว่างราวกับเป็นดวงอาทิตย์ แต่นั่นก็ดูเหมือนจะเป็นดาบสองคม“หา..หะ..เหอะๆ [หัตถ์ตะวัน]งั้นเรอะ ไอ้วิชานี่มันจะร้อนจนมือของผู้ใช้เริ่มไหม้ไปเรื่อยๆมิใช่รึ?”คงฤทธิ์กลับมาแสยะยิ้มอีกครั้ง จริงอย่างที่ชายหนุ่มว่า มือของฤทธิ์มั่นส่วนหนังกำพร้าเริ่มดำและค่อยๆหลุดลอกออกมา“แต่ด้วยพลังทำลายของมัน อึก..แค่นี้ก็คุ้มแล้ว!!”ชายชราชกลงไปที่หน้าของคงฤทธิ์ แต่แล้ว..“..วู่ม..”หัตถ์ตะวันถูกอะไรบางอย่างทำให้พลาดไปโดนแค่เพียงใบหน้าส่วนซ้ายของคงฤทธิ์“อะ..อ้ากกกกกกกกก!!?”คงฤทธิ์ร้องด้วยความเจ็บปวดยิ่งกว่าครั้งไหนๆ ฤทธิ์มั่นดับดวงอาทิตย์เทียมในมือไป ชายชราสงสัยว่าทำไมเขาถึงพลาด และแล้ว..

..“ฉึก!”คงฤทธิ์ยังไม่สิ้นฤทธิ์ง่ายๆ เขาใช้ตราพระราหูปล่อยควันสีดำที่กลายเป็นสิ่งที่แหลมเหมือนดาบ แทงทะลุเข้าที่เหนือลิ้นปี่ตรงหัวใจพอดี“อั้ก..ก อา..คม..”นั่นคือคำพูดสุดท้ายของชายชรา“จัดการง่ายดีนี่..แฮ่ก..อย่างนี้ค่อยสมเป็นพี่ข้า”คงฤทธิ์ลุกขึ้น ตัวเซเล็กน้อย เขาสบตาเข้ากับเด็กชายที่ยืนอยู่หน้าเรือนพอดิบพอดี“ม่ะ..ไม่จริงใช่มั้ย ท่านอา ท่ะ..ท่านอาไม่มีทางฆ่าท่านปู่ได้ลงคอหรอกนะ”คงฤทธิ์นั้นชอบมองคนอื่นมีสีหน้าตกตะลึงเป็นที่สุด เขาพยักหน้า“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวเจ้าก็ได้ตามปู่ของเจ้าไปแน่ๆ แต่ ซี๊ด..”คงฤทธิ์เอามือลูบหน้าส่วนที่โดนหัตถ์ตะวัน“ปู่เจ้านี่มันแสบจริงจี๊งให้ตายเหอะ ฮะฮะฮะฮ้าฮ่าฮ่าฮ่า”อาคมรู้สึกว่าตัวเองช่างอ่อนแอนัก ในขณะเดียวกันเขาก็มีความโกรธแค้นเข้ามาแทนที่“..นับต่อจากนี้ไป ท่านกับข้าไม่ใช่ญาติกัน!”คงฤทธิ์ทำเป็นไม่สน เขายังคงค้นหาดาบทั้งสองเล่มต่อไป“เอ..ตรงนี้ไม่ใช่แฮะ..นี่ก็ไม่ใช่..แฮ่ก แฮ่ก เฮ้ย!เหนื่อยว้อย!!”ระหว่างที่ชายหนุ่มนั่งพักอยู่นั้น ฤทธิ์มั่นก็ยังไม่สิ้นชีวี“แฮ่ก..อาคม..หะ แฮ่ก”

ชายชราร้องเรียกหลานชาย อาคมได้ยินจึงพยายามคลานให้เงียบที่สุด“..แฮ่ก เจ้า เจ้าจงไปเอา อึก ดาบสองเล่มนั้นมาก่อนคงฤทธิ์ อั่ก..ให้ได้ ปู่รู้ว่า อึก ยังไงปู่ก็เหลือพลังแค่พอจะทำให้เจ้าล่องหนเพียงชั่วระยะเท่านั้น..”อาคมร่ำไห้อย่างเงียบๆ แล้วทำตามที่ปู่บอก ก่อนที่จะสิ้นใจฤทธิ์มั่นท่องคาถาล่องหนให้และฝากฝังหลานเอาไว้ว่า“จำไว้..นะหลานปู่ แฮ่ก เจ้าเป็น..ผู้สืบทอด..ของ..ดาบเหล็กน้ำ..พี้..”ฉึก!คงฤทธิ์เสียบดาบเข้าที่ใบหน้าของชายชรา ที่บัดนี้กลายเป็นเพียงร่างไร้วิญญาณไปแล้ว“บ่นอะไรฟะ ไอ้แก่”จังหวะนั้นอาคมก็รีบวิ่งไปทันที ทิ้งคงฤทธิ์ให้สงสัยว่าอาคมหายไปไหน เด็กชายรีบวิ่งไปยังชั้นใต้ดินลับ ที่เขาเคยเข้ามากับปู่“ท่านปู่”เขาร่ำไห้ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากสิ่งที่ปู่สั่ง ในชั้นใต้ดินนี้มีเพียงแสงสว่างจากเทียนที่ไม่เคยดับ แต่ก็ริบหรี่เต็มที อาคมวิ่งมาจนถึงชั้นวางของธูป เทียน ของเซ่นไหว้ แต่ที่ดูจะสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดคือ“อยู่นี่รึ ดาบทั้งสองเล่ม?”

อาคมหันขวับ อะไรกัน มันน่าจะมองเราไม่เห็นนี่นา!?คงฤทธิ์แสยะยิ้ม“เป็นอีกครั้งที่พี่ชายของข้าเดาผิดพลาด ข้ามีตราพระราหูอยู่เว้ย!”คงฤทธิ์พูดพลางชูสิ่งที่ดูเหมือนจี้ขึ้นมา พลางแกว่งดาบไปมาอย่างน่าหวาดเสียว คงฤทธิ์แสยะยิ้มอีกครั้ง ในขณะที่ดาบกำลังจะบั่นคอของเด็กชาย อาคมรู้ดีว่าเขาทำอะไรไม่ได้แน่ๆ จึงได้แต่พูดในใจว่าอยากจะสู้ อยากจะมีพลังที่เอาไว้สู้ ทั้งที่รู้ว่าทำได้แค่นั้น..

แสงสีเขียวสว่างจ้าขึ้นมา ดูเหมือนมันจะผลักตัวของคงฤทธิ์ให้กระเด็นออกไป“เฮ้ยยย!!?”อาคมพยายามจะหลบจากแสงนั้น เด็กชายเห็นลางๆว่าแสงนั้นมาจากดาบที่อยู่ในฝัก..

จบโคลงที่๑๓