ปาฏิหาริย์ดาบเหล็กนำพี้-มหากาพย์ดาบศักสิทธิ์-

ลำดับตอนที่ #10 : โคลงที่๑o[ทัพเสริมมาถึง]

 

โคลงที่๑o[ทัพเสริมมาถึง]

..“ตึก”เสียงฝีเท้าของคนที่เดินทางรอนแรมมาแสนไกล มาพร้อมกับคณะผู้ติดตาม “อยู่นี่เองหรอกรึ?”เสียงของชายหนุ่มพูดออกมาในขณะที่กำลังยืนมองดูหมู่บ้านพฤกษภาคนคร..

..เช้าวันต่อมา อาคมก็พบว่าคนทั้งหมู่บ้านกลับมามีกำลังใจเช่นเดิม แม้ว่าจะต้องมีการสูญเสียอย่างใหญ่หลวงเมื่อครั้งที่ไซคลอปส์บุกมาโจมตีหมู่บ้าน แต่กระนั้นชาวบ้านทุกคนก็ยังไม่หมดหวัง เพราะอย่างน้อยก็ยังมีเขาและพัฒน์อยู่ แต่แค่สองคนมันจะไปรอดอย่างงั้นเหรอ?..

ในขณะที่อาคมครุ่นคิดอยู่ ชาวบ้านที่หอเตือนภัยก็ตะโกนลงมาว่า“ทัพคงฤทธิ์บุกมาอีกแล้ว!!?”

อาคมชะงัก ก่อนจะรีบเข้าไปในเรือนที่เขาอยู่และสวมเกราะ ทางด้านเจ้าพัฒน์ก็รีบอพยพชาวบ้านที่สู้ไม่ไหวไปยังท้ายหมู่บ้าน ก่อนที่ตัวเองจะขึ้นไปยังทัพหน้า เตรียมรับการบุกของคงฤทธิ์ทุกเมื่อ..

“เตรียมตัวนะ..”อาคมกระซิบ เขาเห็นเงาลางๆว่าทัพนั้นมีกันประมาณหนึ่งพันคนเลยทีเดียว อาคมรู้ตัวดีว่าคงสู้คนหนึ่งพันคนไม่ไหวแน่ๆจึงได้แต่ตั้งรับอย่างเดียว..

..ผ่านไปประมาณยี่สิบนาทีกว่า.. ทุกอย่างยังคงเงียบสนิท..คงไม่ใช่คงฤทธิ์ซะล่ะม้าง..อาคมคิด เพราะเขารู้นิสัยของคงฤทธิ์ดี แต่ถ้าเป็นนิสัยแบบนี้ล่ะก็..“ท่านพิ..ท่านอาคม ท่านจะไปไหนน่ะ”อาคมเดินไปได้สักพักก็สะดุดกึก นี่เขาได้ยินไอ้เด็กบ้านั่นเรียกเขาว่าพี่อีกแล้วหรือนี่ ชายหนุ่มขี้เกียจจะเทศน์ เลยเดินไปซะดื้อๆ.. พอเดินเข้าไปใกล้ในระยะที่เขาเองคิดว่าไม่ใกล้ไม่ใกลมากนัก เขาจึงเอ่ยปากพูด“มาคุยกันภาษาดาบหน่อยมั้ย?”อาคมชักดาบจากฝัก พลันหนึ่งในกองทัพที่อยู่หน้าสุดก็กระโจนพุ่งขึ้นฟ้า ผ้าคลุมถูกสะบัดออกเผยให้เห็นกระบอกเหล็กไฟที่คำรามอย่างรุนแรง! อาคมนั้นแค่เพียงวาดดาบเป็นวงกลมก็ปัดกระสุนออกไปได้ เศษกระสุนถูกปัดไปข้างตัวของอาคม มันระเบิดอย่างรุนแรง เจ้าพัฒน์ให้สัญญาณเตรียมตัวบุกแต่อาคมตะโกนว่า“อย่า!! ไม่ต้องข้าจัดการเองได้”อาคมยังบู๊แหลกกับบุรุษลึกลับเหมือนเดิม เพียงแต่ครั้งนี้ดูเหมือนว่าบุรุษลึกลับคงไม่อยากให้มันยืดเยื้อ จึงชักมีดสั้นออกมาแล้วพุ่งเข้าหาอาคมอย่างรวดเร็ว!“..ชิ้ง!..”เสียงเหล็กปะทะเหล็กดังสนั่น แต่ถึงแม้จะรวดเร็วแต่ก็ยังสู้ดาบเหล็กน้ำพี้ไม่ได้ บุรุษลึกลับจึงเป็นฝ่านดาบหักและพ่ายแพ้ไป“..เฮ้อ..ชาตินี้ทั้งชาติข้าก็คงสู้ท่านไม่ได้จริงๆสินะ..”บุรุษลึกลับโผเข้ากอดอาคมและ“ท่านพี่!”อาคมคาดการณ์ไว้แล้วว่าต้องเป็นเขา“วุฒิ!เจ้าอยู่ที่พิษณุโลกมิใช่รึ ไปไงมาไงถึงมาที่นี่ได้ล่ะ?”ชายที่ชื่อวุฒิตอบคำถามของพี่ชาย“ก็ข้าได้ยินว่าท่านมารับงานที่นี่นี่นา ประกอบกับข้าได้ยินมาว่าที่นี่ถูกกลุ่มกบฏเข้ายึดครอง ก็เลยพาพรรคพวกของข้ามาด้วย”ทั้งเจ้าพัฒน์และชาวบ้านทุกคนต่างงุนงงกับคำสนทนาระหว่างอาคมกับบุรุษลึกลับ ด้านอาคมก็วิ่งหน้าระรื่นกลับมา“พัฒน์..ข้าว่าเรามีโอกาสชนะเจ้าคงฤทธิ์แล้วล่ะ!”..

..ค่ำวันนั้น ทุกคนฉลองต้อนรับการมาถึงของกำลังเสริมอย่างครื้นเครง พวกของวุฒิคนหนึ่งที่ชื่อพรรณนั้นตัวสูงโย่งจนหลังคาโรงเตี๊ยมแทบทะลุ หลายคนก็ได้มิตรใหม่ หลายคนก็ได้คลายความโศกจากการสูญเสีย หลายคนก็ได้ผ่อนคลายจากความอ่อนเพลีย แต่สำหรับอาคม เขาไม่มีเวลาพอที่จะทำเช่นนั้น ชายหนุ่มรีบรุดไปยังห้องขังของไซคลอปส์ แต่เมื่อมาถึงกลับพบว่า..

“ว้า!”เสียงของชายหนุ่มพูดขึ้น“กะจะกำจัดไอ้สวะตาน้ำข้าวนี่เงียบๆซะหน่อย ก็ดั๊น..”คงฤทธิ์เอ่ยปากอย่างเสียดาย พลางแสยะยิ้ม“..มีคนมาเห็น แถมไม่ใช่ใครที่ใหน..”คงฤทธิ์เริ่มแสยะยิ้มจนเหมือนปากฉีก“..ลูกศิษย์ขี้แยของเจ้าฤทธิ์มั่นนี่เอง!”เพียงแค่เห็นหน้า ไฟแค้นก็สุมอก“คงฤทธิ์..แกกกกกกกกกก!!”อาคมชักดาบ แสงสีเขียวสว่างจ้า..จ้ายิ่งกว่าครั้งไหนๆ เข็มขัดของอาคมก็หมุนอย่างรุนแรง จนในแสงสีเขียวนั้นมีสีดำแซมขึ้นมาเป็นระยะๆ“ตายยยย!!”ชายหนุ่มวิ่งอย่างสะเปะสะปะ จนคงฤทธิ์มองเห็นช่องโหว่“เจ้าก็มีเหมือนกันสินะ ดาบเหล็กน้ำพี้น่ะ..”อาคมหยุดกึก..ดาบเหล็กน้ำพี้!?เป็นไปไม่ได้..ขณะที่ชายหนุ่มคิดอย่างไร้เหตุผล หมอกดำทะมึนก็พุ่งออกมาจากตัวของคงฤทธิ์ ตราพระราหูส่องแสงสว่างแต่เป็นสีดำ พลันมือของชายหนุ่มก็ปรากฏดาบยาวสีดำสนิท คงฤทธิ์หลบดาบที่แกว่งไปมาอย่างสะเปะสะปะพลางแสยะยิ้มสุดๆ..

“..ฉัวะ!?..”อาคมเพิ่งรู้ว่าตัวเองผิดพลาดอย่างมหันต์ เป็นอย่างพัฒน์ที่คลั่งเมื่อเผชิญหน้ากับไซคลอปส์ เขาเพิ่งตัดสินใจชั่ววูบผิดพลาดอย่างมหันต์ ก่อนที่สติสัมปะชัญญะจะดับไป..

จบโคลงที่๑o