ปาฏิหาริย์ดาบเหล็กนำพี้-มหากาพย์ดาบศักสิทธิ์-

ลำดับตอนที่ #3 : โคลงที่๓[รุกรับพลิกผัน]

 

โคลงที่๓[รุกรับพลิกผัน]

..เสียงเซ็งแซ่ดังมาไม่ขาดสาย ชายหนุ่มอยากจะนอนก็นอนไม่หลับซักที

..ข้างล่างมันทำอะไรกันวะ หนวกหูอิ๊บอ๋าย..ชายหนุ่มคิด ในที่สุด เขาก็ตื่นขึ้นมาสักพักแล้วก็..

“ฮ้าว..หะ..เฮ้ยยยย!?” ชายหนุ่มเอนตัวมากไปหน่อย จึงหล่นลงจากหลังคาโรงเตี๊ยม แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหาของเขา “ตุบ”ชายหนุ่มลงมายืนตรงอย่างง่ายดาย แต่แล้ว.. “พลั่ก!”ชายหนุ่มสะดุดหัวฟาดพื้น เพียงเพราะก้อนหินก้อนเดียว“อูย..ซวยบัดซบเลยเฟร้ย!!”ชายหนุ่มมุ่งหน้าไปยังโรงเตี๊ยม และ

.. “ข้าขอร้องล่ะนะท่าน ช่วยพวกเราด้วยเถิด..” “ท่านขุนช่วยเราด้วย” “ท่านขุน” “ท่านขูนน!”

นี่คือคำขอของชาวบ้านที่ชายหนุ่มได้ยินว่ามันหมายถึงตัวเขาขุนคมปาฏิหาริย์(หรือชื่อจริงอาคม)นั่นเอง แต่ทว่า.. “ข้าน้อยบอกแล้วไงล่ะขอรับ ข้ามิใช่ขุนคงขุนคมอะไรนั่น..”ซึ่งนั่นหมายความว่ามิได้หมายถึงตัวเขา ถูกลืมแล้วงั้นเร้ออออ.. ชายหนุ่มที่ชื่ออาคมคิดอย่างโมโห ด้วยความโกรธ อาคมไม่รอช้า จึงเข้าไปโผล่กลางวงแล้วตะโกนว่า “เฮ้ย!!”ชาวบ้านทุกคนชะงัก “ที่พวกเอ็งๆทั้งหลายจ้างน่ะ มันตูข้า(ชี้นิ้วเข้าตัวเอง)มิใช่เรอะ!!”(กรุณาทำเสียงโกรธจัด)ชาวบ้านแถวนั้นเลยย้อน “เอ่อ..ท่าน ผิดคนอ๊ะป่าว อ้างรึเปล่าเนี่ย?” “ใช่ใช่..แถมราศีท่านก็ไม่เห็นจับเลยสักกระตี๊ดด(กรุณาทำเสียงกวนอวัยวะเบื้องล่าง)เดียว” เมื่อโดนหมัดสวนเข้าไปถึงสองหมัดอาคมถึงกับผงะ แต่ด้วยความโมโห อาคมจึงกลั้นใจปล่อยท่าไม้ตายสุดท้าย “ไอ้พวกกเฬ..!!”ทว่า..

“ทัพคงฤทธิ์บุกมาแล้ว!!”อาคมตะลึงทำไมถึงมาตอนนี้ มันมิเร็วไปหน่อยรึ!! อาคมคิด

“นี่ท่าน”เสียงเด็กหนุ่มเรียกอาคม “มีอะไรรึ?”อาคมหันมา จังหวะเดียวกับที่เด็กหนุ่มโผเข้ากอด “ท่านพี่!!” อาคมตกใจสุดขีด จนลืมเรื่องทัพของคงฤทธิ์บุกมาเสียสนิท “เฮ้ย!ไอ้หนุ่ม ข้ามิใช่พี่ชายของเจ้าหรอกนะ!”เด็กหนุ่มซึ่งก็คือเจ้าพัฒน์ปล่อยมือ แล้วพิจารณาใบหน้าของอาคม “อ้อ..ใช่”เด็กหนุ่มเช็ดน้ำตา “ท่านเหมือนท่านพี่ของข้าจริงๆ”อาคมนึกขึ้นได้ แล้วทัพของคงฤทธิ์ล่ะ?ชายหนุ่มรีบวิ่งออกไป แล้วเขาก็เห็นสิ่งที่ไม่น่าจะเห็นได้ในโลกนี้..กองทัพสัตว์ประหลาดกว่าหนึ่งพันตัว..ที่พร้อมจะบุกเข้าตีหมู่บ้านชาวพฤกษภาคนครชั่วคราวได้ทุกเมื่อ ในขณะที่หน้าทัพมีร่างๆหนึ่ง ร่างๆนั้นพูดว่า “Kill Them All!!” (ฆ่าพวกมันให้หมด!!) เหล่าอสูรกายไม่รอช้า รีบบุกเข้าหมู่บ้านทันที! “ก๊าซซซซซซ!!”อสูรกายทั้งหมดคำรามพร้อมกัน อาคมเดินออกมานอกโรงเตี๊ยม เห็นผู้คนถูกเข่นฆ่าล้มตายโดยฝีมือของพวกอสูรทั้งหมด “กรอด..นี่เรา..ทำอะไรกันอยู่”อาคมกัดฟันพลางชักบางอย่างที่อยู่ใต้ผ้าคลุมของเขา เอกเข้ามาเห็นฉากนี้พอดี “เอ๋!?นั่นมัน..”มันคือดาบนั่นเอง “..วี้..!”แล้วสิ่งที่เหมือนเข็มขัดของอาคมก็หมุนราวกับพายุ เจ้าพัฒน์มองดูเหตุการณ์อยู่ตั้งแต่แรก จึงพอเข้าใจได้ว่านั่นคือ.. “..ดาบที่ยาวกว่าดาบธรรมดา..เข็มขัดที่ราวกับเป็นพายุย่อส่วน..ตัวดาบที่งดงามราวกับปีกแมลงทับ..ใช่เขาแน่!”อาคมชักดาบจากฝัก แสงสีเขียวเปล่งรัศมีออกมากว้างไกลราวกับส่องไปถึงทั้งสามโลก อสูรทั้งหลายหยุดชะงัก แล้วพากันหลบแสงนั้นกันจ้าละหวั่น “..เอาล่ะ..”วูบเพียงวูบเดียวอาคมก็หายไป ชาวบ้าน,เจ้าพัฒน์รวมทั้งอสูรทั้งหลายต่างหันไปมองเป็นตาเดียวกัน“พวกกเฬวราชทั้งหลาย ถึงเวลาสลายแล้วนะจ๊ะ!!?”อาคมแสยะยิ้ม..

จบโคลงที่๓