ปาฏิหาริย์ดาบเหล็กนำพี้-มหากาพย์ดาบศักสิทธิ์-

ลำดับตอนที่ #1 : โคลงที่๑[เมืองที่ลุกเป็นไฟ]

โคลงที่๑[เมืองที่ลุกเป็นไฟ]

“..ตูม!!” เสียงระเบิดของสิ่งที่เคยเป็นกำแพงมาก่อน กลุ่มควันเกาะอยู่ทั่วรูขนาดมหึมา “อยู่นี่เองหรอกรึ มหาบพิตร!” ชายลึกลับคนหนึ่งก้าวออกมาจากกลุ่มควัน “พวกกบฏของข้าหาท่านซะให้วุ่นเชียว!” ชายลึกลับพูดเสียงดังจนดูเหมือนตะโกน “เจ้าช่างชาญฉลาด คงฤทธิ์” ชายอีกคนพูดขึ้น ดูเหมือนชายลึกลับคนแรกจะมีชื่อว่าคงฤทธิ์ “ก็แหม..ท่านก็ยอเกินไป เอาไว้ข้าฆ่าไอ้หนุ่มตรงนั้นก่อน ค่อยยอ” ชายหนุ่มที่มีชื่อว่าคงฤทธิ์ชี้ไปยังเด็กหนุ่มที่ซ่อนอยู่ด้านหลังของกษัตริย์ผู้นี้อยู่นานแล้ว “เจ้าเป็นถึง[สมเด็จเจ้าพระยาพัฒนานิเวศวร]โอรสของกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่[พระบาทสมเด็จพระเจ้าไตรวัติมหาราช]แห่งพฤกษภาคนครเชียวนะ เอาแต่หลบอยู่ข้างหลังผู้ใหญ่แบบนี้ ข้าไม่ใช่หมานะเว้ย!” พูดไม่พูดเปล่า คงฤทธิ์ใช้สิ่งที่แขวนอยู่กับคอ เปล่งรัศมีดำทะมึนออกมาจากตัว พลันมีบางอย่างปรากฏบนมือที่วาดไปมาของคงฤทธิ์ “..คงฤทธิ์..นี่เจ้า..”มหาบพิตรพูดออกมาด้วยอาการตกตะลึง “ไงล่ะท่าน..นี่ไงล่ะ ของกำนัลที่ท่านเคยให้ข้า ตราพระราหู เนี่ย เยี่ยมจริงๆเลยนะ”คงฤทธิ์พูดพลางชื่นชมสิ่งที่แขวนอยู่บนคอของตัวเอง พลางตวัดดาบดำทะมึนที่โผล่ออกมาจากตราพระราหู “ เด็จป๋า..ระวัง!!” เด็กหนุ่มที่มีชื่อว่าเจ้าพัฒน์กระโจนเข้าช่วยพระบิดาของตนเอง จังหวะเดียวกับที่คลื่นพลังสีดำพุ่งเข้าใส่คนทั้งสอง…

เจ้าพัฒน์คิดว่าตัวเองได้ยินเสียงควันเพิ่งสลายไป โอรสหนุ่มเรียกอาวุธประจำกายมาได้ทันแบบฉิวเฉียด “เฮ้อ..เกือบไป!” โอรสหนุ่มพูดพลางควงอาวุธประจำกายอย่างชอบอกชอบใจ เวลาเดียวกับที่คงฤทธิ์มีสีหน้าตกตะลึง “..เจ้า..ตะ..ตั้งแต่..เมื่อไรกัน!” ชายหนุ่มมีสีหน้าโกรธแค้น ในขณะที่เจ้าไตรก็เช่นกัน “นี่ลูก..ได้ตราไสยเวทย์ตั้งแต่เมื่อใดรึ?”โอรสหนุ่มไม่ตอบ แล้วสะบัดขวานยักษ์ที่มีขนาดมหึมา พร้อมพุ่งเข้าใส่คงฤทธิ์ด้วยความเร็วสูง “..เช้ง..!” เสียงเหล็กปะทะกันอย่างรุนแรง ทำเอาคงฤทธิ์ชะงักไปนานพอสมควร ก่อนจะกลับมาตั้งตัวได้ แต่ก็ช้าเกินไป“ฉัวะ!” ขวานยักษ์เฉี่ยวผ่านไหล่ของคงฤทธิ์เส้นยาแดงผ่าแปด คงฤทธิ์ตั้งหลักพร้อมกับแสยะยิ้ม “ฮ่าฮ่า!อย่างนี้สิ ค่อยสมเป็นโอรสแห่งพฤคภาคนครหน่อย!..แต่ก็อย่างว่า..”ชายหนุ่มเริ่มเร่งพลัง “..ข้าไม่มีเวลานานขนาดนั้น!!”พูดจบ พลันทุกอย่างก็เริ่มมีหมอกสีดำเข้าปกคลุมอย่างรวดเร็ว เจ้าพัฒน์ใช้ขวานฟาดฟันหมอกเหล่านั้น แต่ไม่เป็นผล หมอกแค่เพียงสลายแล้วรวมตัวกันเป็นร่างๆหนึ่ง..

“..ท่านอาคม..”หญิงสาวผู้หนึ่งยืนอยู่ท่ามกลางเปลวเพลิงที่เผาผลาญ“..ขอให้ท่านมาทันเวลาด้วยเถิด..”หญิงสาวภาวนาให้ชายหนุ่มที่เธอปรารถนาจะพบเจอมากที่สุดมาช่วย..

..“พัฒน์!!” มหาบพิตรตะโกนเตือนโอรสหนุ่ม แต่ดูเหมือนจะสายเกินการ ..แล้วสิ่งสุดท้ายที่เจ้าพัฒน์เห็นคือภาพของพระบิดาที่ถูกปลงพระชนม์พร้อมกับของเหลวสีแดงสด..

                           จบโคลงที่๑