คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : พรมไม่ลิขิต
หลังจากที่มังกรกลับไปแล้ว ปลายฟ้าก็ตรงไปที่รถ
ขับกลับคอนโด ทันที ตัดภาพมาทางด้านของเมญ่า
เมญ่ามาถึงร้านกาแฟที่นัดกันไว้แล้ว อีกฝั่งของลูกเกดที่กำลังเดินเข้ามาในร้านและมองหาเพื่อน
เมญ่าโบกมือให้ลูกเกด "เกดๆ อยู่นี่" ลูกเกดมองไปตามต้นเสียงที่เรียกชื่อตนเอง พยักหน้าเดินตรงไปหาเจ้าของต้นเสียงทันที
"แล้วฟ้าล่ะมึง" พร้อมทำท่ามองหาปลายฟ้า
"ไม่รู้ ลองโทรหามันดูว่ามันถึงไหนแล้ว" พูดจบลูกเกดพยักหน้า ควักโทรศัพท์ออกมากดโทรหาปลายฟ้าทันที
"ฮัลโหลฟ้า" ปลายสายพูดขึ้นว่า "ว่าไงมึง"
"ถึงไหนแล้ว" "ใกล้ถึงแล้ว อีก 5 นาที"
"โอเค" ลูกเกดวางสายแล้วหันมาพูดกับเมญ่า
"ฟ้ามันบอกใกล้ถึงแล้วมึง อีก 5 นาที" เมญ่าพยักหน้า "โอเค มึงจะกินอะไร กูจะเรียกพนักงาน หิวแล้วว่ะ อยากกินอะไรหวานๆ"
ลูกเกดหันมาหาเมญ่า ใช้หางตามอง พร้อมพูดเย้าหยอกเพื่อนสาวไปว่า "เมื่อคืนมึงยังกินไม่อิ่มอีกหรอ อะไรหวานๆอะ 555"
เมญ่ามองค้อนลูกเกดพร้อมพูดแซะเพื่อนกลับ "แหม แล้วมึงอะ ยังไม่อิ่มอีกหรอ เมื่อคืนอะ เห็นนะก่อนเข้าร้านอะ มองผู้ตาเป็นมันเลยนะ555"
ระหว่างที่ทั้งสองกำลังแกล้งกัน ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนาของทั้งสอง"คุยอะไรกันพวกมึง" เมญ่ากับลูกเกดหันมองต้นเสียงที่ยืนเอามือค้ำระหว่าง กลางทั้งสองอยู่พร้อมพูดประสานเสียง"อีฟ้า"
ลูกเกดรีบดึงปลายฟ้าลงมานั่งข้างๆ เมญ่ารีบถามเจ้าตัวทันทีที่ก้นยังไม่ทันแตะเก้าอี้
"ฟ้า มึงเล่าเหตุการณ์เมื่อคืนให้พวกกูฟังด่วนเลยว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง"
ลูกเกดก็จับจ้องมาที่หน้าของปลายฟ้าอย่างใจจดใจจ่อเพื่อรอคำตอบ ปลายฟ้ามองหน้าของทั้งสองที่จับต้องมาแล้วถอนหายใจออกแรงๆ หนึ่งครั้งก่อนจะเข้าโหมดจริงจัง ตอบไปด้วยน้ำเสียงที่เรียบๆ
"ก็แต่ละคนสภาพ เมาหนักขนาดนั้น กูเองก็เมาหนักอยู่เหมือนกัน แบกใครไม่ไหวเลยตอนนั้น ขนาดตัวเองยังจะเดินไม่ตรงเลย ก็เลยวานพี่เขาไปส่งพวกมึง"
"อ๋อ แบบนี้นี่เอง" เมญ่าพยักหน้าแบบเข้าใจ
"แล้วทำไมเมื่อวานมึงถึงกินให้เมาขนาดนั้น ปกติไม่เป็นนี่นาฟ้า"
ลูกเกดหันขวับจับจ้องสายตามาที่ปลายฟ้าอีกรอบพร้อมถามปลายฟ้า
"มึงมีปัญหาอะไรมั้ยอะฟ้า เล่าให้พวกกูฟังได้นะ อย่าเก็บไว้คนเดียวเลย ถ้ามันอึดอัดใจคิดมากก็ระบายมามึง ไม่ต้องทำเป็นเข้มแข็งตลอดนะ"
เมญ่ากับลูกเกดยื่นมือมาจับมือปลายฟ้า บีบเบาๆ ให้กำลังใจ พร้อมยิ้มกว้างๆ ให้ปลายฟ้า จนทำให้ปลายฟ้าต้องยิ้มออกมา จับมือทั้งสองคืน
"ขอบคุณพวกมึงมากนะ ที่เป็นห่วงกู แต่ไม่เป็นไรสบายมาก ไม่ต้องห่วงๆ" ยิ้มให้ทั้งคู่ ลูกเกดเห็นสีหน้าของปลายฟ้าดีขึ้นแล้ว ปล่อยมือออก เปลี่ยนบทสนทนา
"เออ อะโอเค ไม่เป็นไรก็ไม่เป็นไร พวกมึงจะกินอะไร เข้าร้านมาตั้งนาน ยังไม่มีใครสั่งอะไรเลย"
" กูอยากกินเค้กด้วยอะ" เมญ่าพูดขึ้นมา ด้านปลายฟ้าก็พยักหน้าเพราะตนเองก็อยากจะกินเหมือนกัน
"อือ กูก็อยากกินนะ" "อะงั้นสั่งมาด้วย ถ้างั้นกูอยากกินเหมือนกัน555"
เมญ่ามองหาพนักงาน ยกมือขึ้นเพื่อเรียกพนักงานมารับออเดอร์ ที่จะสั่งกินกัน
"น้องคะ" พร้อมกวักมือเรียก พนักงานมองหาต้นเสียง แล้วเดินมาทางต้นเสียงทันที ยื่นเมนูให้ทั้ง3 "สวัสดีค่ะคุณลูกค้า รับอะไรดีคะวันนี้"ยิ้มแย้ม "อืมมม ขอเป็นเค้กช็อกโกแลต เค้กวนิลลา แล้วก็ เค้กสตอเบอรี่ ค่ะ"
ลูกเกดสั่งเสร็จ เมญ่าก็สั่งน้ำต่อทันที "เอาโกโก้ร้อน1 นะคะ อเมริกาโน่1 ลาเต้1 ค่ะ ขอบคุณค่ะ " พร้อมยิ้มหวานคืนให้พนักงานที่รับออเดอร์
"ขอบพระคุณค่ะลูกค้า" ก้มหัวลงเล็กน้อยแล้วหยิบเมนูเดินออกไป ปลายฟ้าหันมองเพื่อนๆ พร้อมพูดขึ้นว่า
"พวกมึงก็ยังรู้ใจกูอยู่เหมือนเดิม ว่าชอบกินอะไร แม้แต่ครอบครัวยังจำไม่ได้ " แววตาดูเศร้าแต่ปนไปด้วยความเย็นชา เธอรู้ว่าครอบครัวไม่ค่อยสนใจและใส่ใจเธอมากเท่าไหร่
"แน่นอนสิก็พวกเราเป็นเพื่อนรักกันมา 11 ปีแล้วนะ" เมญ่ายิ้มหวานให้ปลายฟ้า ลูกเกดก็ยิ้มกว้างจนเห็นฟัน เธอมองลักษณะการยิ้มของเพื่อน ก็ทั้งกึ่งยิ้ม กึ่งหลุดขำ
"เออ ไหนพวกมึงมีเรื่องจะเล่าให้กูฟัง" ปลายฟ้าเธอเอ่ยพร้อม สงสัยว่าเพื่อนต้องการเล่าอะไร ลูกเกดกับเมญ่ามองหน้ากัน ก่อนลูกเกดจะพูดขึ้นก่อน
"มึงจำพี่ 3 คนเมื่อวานที่เราไปนั่งโต๊ะด้วยได้ไหม" ปลายฟ้าได้ยิน ถึงกับหันขวับมองหน้าเพื่อน "ทำไม" เสียงแข็ง "เออ ก็มึงให้พี่เขาไปส่งพวกกู แต่รู้มั้ย เกิดอะไรขึ้นฟ้า " เธอคิดในใจคงจะเป็นแบบเธอ เพราะเพื่อนๆของเธอ ต่างคนก็อยากจะได้เหยื่อกลับเมื่อวานนี้เธอจึงแกล้งๆถามเพื่อนออกไป "เกิดอะไรขึ้น"
เมญ่าพูดขึ้นต่อ "ก็เมื่อคืน เขาไม่ได้พากลับบ้านกัน เขาพากูไปห้อง แล้วก็.... เออนั่นแหละ" เมญ่าตัดบท ไม่พูดว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้ ลูกเกดก็พยักหน้าตามคำพูดของเมญ่า เพราะเหตุการณ์เดียวกัน ปลายฟ้ามองหน้าเพื่อน พร้อมถอนหายใจออกมา
"ขอโทษนะพวกมึงที่ทำให้ ต้องไปเสียตัว กูก็เมา แบกใครไม่ไหว จำที่พวกมึงพูดได้ก่อนจะเมาว่า อยากได้เหยื่อกลับ ก็ไม่คิดว่าจะเครียดกันขนาดนี้ เดี๋ยวกูเลี้ยงเองเป็นการขอโทษ"
ลูกเกดและเมญ่าหันมองหน้าแล้วยิ้มกว้าง ก่อนจะหัวเราะแล้วพูด
"555 พวกกูไม่ได้ซีเรียสหรือเครียดเลย มึงไม่ต้องคิดมากนะฟ้า ก็นั่นแหละพวกกูอยากได้เหยื่อกลับจริงๆต้องขอบคุณมึงด้วยซ้ำที่ทำให้พวกกูได้เหยื่อ"
เธอมองหน้าเพื่อนก่อนยิ้มออกมา "แล้วมึงอ่ะ พี่มังกร เขาไปกับมึงป้ะ" เมญ่าถามพร้อมจ้องมาที่ปลายฟ้า ลูกเกดก็รีบจ้องมาที่ปลายฟ้าเพื่อรอคำตอบ
(จะตอบมันยังไงดี จะบอกความจริง หรือโกหกไปดีนะ) คิดอยู่นาน พนักงานเสิร์ฟก็เดินมา ทำให้ปลายฟ้าหลุดจากพะวงความคิด "เค้กช็อกโกแลต เค้กวนิลลา เค้กสตอว์เบอรี่ โกโก้ ลาเต้ อเมริกาโน่ มาเสิร์ฟแล้วค่ะ ทานให้อร่อยนะคะ" ยิ้มหวานพร้อมเดินออกไป
"ขอบคุณค่ะ " ลูกเกดยิ้มหวานคืนให้พนักงาน ก่อนหันมองหน้าเพื่อนอีกรอบ ปลายฟ้าเลือกที่จะโกหกไปก่อน "ไม่อ่ะ เขาไปกับแฟนเขา" ตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆลูกเกดมองหน้าเมญ่า เมญ่าก็มองหน้าลูกเกด "เขามีแฟนด้วยหรอว้ะ ทรงเจ้าพ่อเสือขนาดนั้นอะ " ลูกเกดพยักหน้าก่อนพูดต่อจากเมญ่า "เออนั่นดิ ไม่น่าเชื่อ "
"เออๆชั่งมันเหอะคิดละปวดหมองว่ะ " ทั้ง3 ก็ไม่ได้คุยอะไรกันต่อจากเมื่อคืน "กินๆกันดีกว่า เดี๋ยวไม่อร่อย" ขณะที่ทั้ง3 กำลังทานอย่างเอร็ดอร่อย เสียงโทรศัพท์ของปลายฟ้าก็ดังขึ้น ปลายฟ้าวางช้อนที่กำลังตักเค้กช็อกโกแลตเข้าปากลง แล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
สายที่โทรเขามาหาเธอคือพ่อของเธอ เธอลังเลแต่ก็กดรับสาย "ฮัลโหลค่ะพ่อ" ปลายสาย "ฟ้าหนูอยู่ไหนลูก" "ฟ้าอยู่ร้านกาแฟ แถวบริษัทค่ะพ่อ พ่อมีอะไรรึเปล่าคะ" ปลายสาย "อ๋อ เย็นนี้ว่างกลับบ้านไหมลูก"
ปลายฟ้าคิดอยู่นานก่อนจะตอบออกไป "ว่างค่ะ พ่อมีอะไรจะคุยกับหนูด่วนหรอคะ ถึงจะให้เข้าไปที่บ้าน"
ปลายสาย " ไม่มีอะไรด่วน พ่อแค่อยากให้แกกลับมากินข้าวที่บ้าน พร้อมหน้า พร้อมตากันบ้าง แกจะกลับมามั้ย"
นั่นสินะ เราก็ไม่ได้กลับไปกินข้าวกับครอบครัวนานแล้ว "ได้ค่ะพ่อ เดี๋ยวตอนเย็นหนูเข้าไปค่ะ"
ปลายสาย "โอเคร แม่แกน่าจะดีใจที่แกมา" "ค่ะพ่อไว้เจอกันค่ะพ่อ" แล้วก็วางสาย พร้อมวางโทรศัพท์ลง
"พ่อมึงโทรมาหรอฟ้า" ลูกเกดถามเพื่อนขณะตักเค้ก "อืม" เมญ่าถามต่อ "โทรมาเรื่องงานหรอว้ะ" ปลายฟ้าหยิบช้อนที่ตักเค้กไว้เข้าปาก เคี้ยวแล้วกลืน ก่อนจะตอบคำถามเพื่อน
"เปล่า จะให้กูไปกินข้าวที่บ้านเย็นนี้" ลูกเกดมองหน้าเมญ่า "แปลกปกติพ่อมึงไม่เคยโทรมา มีแต่แม่มึงโทร" "อืม" ลูกเกดเห็นสถานการณ์เครียดๆ เลยตัดบทสนทนา "เออๆช่างเหอะๆ กินๆ"
ตัดภาพมาที่ฝั่งของมังกร ที่พึ่งส่งปลายฟ้าเสร็จ กลับมาคอนโดตัวเอง เสียงโทรศัพท์ของมังกรก็ดังขึ้น เป็นสายของบูม เลขามือซ้ายของเขา "คุณมังกรครับ ผมสืบข้อมูลขอคุณปลายฟ้ามาแล้วครับ เธอเป็นลูกสาวของ ท่าน อธิบดี อัครราชไพศาล เจ้าของบริษัท G กรุ๊ป ตระกูลเก่าแก่ แม่ชื่อ สมรศรี อัครราชไพศาล ครับ มีพี่สาว 1คน น้องสาว 1คน ครับ เธอกำลังดำรงตำแหน่งรองประธานบริษัท แต่พี่สาวเธอไม่ยอม พ่อของเธอ เลยให้เธอแข่งฝีมือกับพี่สาวครับ ส่วนสถานะ โสดครับ เธอโสดมาหลายปีแล้วครับ ส่วนสาเหตุอื่นผมไม่รู้ครับ คุณมังกร"
(อืม อัครราชไพศาล งั้นหรอ คุณลุงมาร์ค นี่เอง) "ขอบใจมากบูม" กดวางสายก่อนที่จะมองไปที่เตียงที่ทั้งสองทำกิจกรรมกันเมื่อคืน ยิ้มออกมาอย่างพอใจ (ชักจะติดใจแม่เสือน้อยเย็นช้าคนนี้ซะแล้วสิ) แต่ก็ต้องหลุดออกจากพะวง เพราะมีสายโทรเข้ามาอีกครั้ง มังกรจับโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นเบอร์ของแม่ของเขา เขาถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนกดรับสายของแม่เขา
"สวัสดีครับแม่" ปลายสาย "ตามังกร วันนี้ตอนเย็นแกว่างมั้ย" มังกรคิดอยู่สักพักก่อนเอ่ยตอบ ปลายสาย "ว่างครับ" ปลายสาย "ดี งั้นตอนเย็นกลับมาที่บ้านด้วย" "มีอะไรสำคัญหรือเปล่าครับแม่" ปลายสาย "สำคัญมาก แกต้องมา ไม่มาไม่ได้ เข้าใจใช่ไหม" มังกรถอนหายใจก่อน ตอบปลายสาย "เข้าใจครับ เดี๋ยวผมเข้าไปครับ" ปลายสาย "ดีมากลูก" "ครับแม่" แล้วปลายสายก็วางไป มังกรโยนโทรศัพท์ลงไปบนที่นอน ก่อนจะทิ้งตัวลงนอน ด้วยความเหน็ดเหนื่อย
ตัดภาพมาที่ปลายฟ้า ที่พึ่งแยกย้ายจากเพื่อนสาวของเธอ ก็ขับรถตรงมาที่บ้านทันที รถหรู จอดรอประอัตโนมัติเปิด และแล่นเข้ามาในบ้านตระกูล อัครราชไพศาล เปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปในบ้าน "อ้าวคุณหนูมาแล้วหรือคะ ป้าคิดถึงคุณหนูจังเลยค่ะ" ป้านวล เป็นแม่นม รักและเอ็นดู ปลายฟ้ามากๆ ปลายฟ้ากอดแม่นมอยู่นาน ก่อนจะถามขึ้น "สวัสดีค่ะแม่นม คุณพ่อคุณแม่ล่ะคะ" ป้านวลปล่อยกอดก่อนตอบคำถาม "อ๋อคุณท่านนั่งรออยู่ที่โซฟา ด้านในเลยค่ะคุณหนู เดี๋ยวป้าไปเอาน้ำเย็นมาเสิร์ฟให้นะคะ" ปลายฟ้ายิ้มก่อนจะตอบป้านวลด้วยเสียงอ่อนโยน "ขอบคุณค่ะแม่นม"
ปลายฟ้าเดินเข้าไปในบ้าน ก็เจอพ่อกับแม่ที่นั่งรออยู่โซฟาห้องรับแขก แต่แปลกที่ท่านทั้งสองแต่งตัวดีมาก ราวกับว่าจะออกไปข้างนอก "มาแล้วหรอลูก มานั่งก่อนซิ" ปลายฟ้านั่งลงก่อนจะพูดขึ้น "ทำไมวันนี้พ่อกับแม่ถึงใส่ชุดสวยหล่อแบบนี้คะ ปกติทานข้าวที่บ้านต้องใส่แบบนี้กันหรอคะ?" ปลายฟ้าถามอย่างแปลกใจ
แต่พ่อกับแม่ของเธอกลับยิ้มออกมา "เปล่าหรอก เราจะออกไปทานข้างนอกกันลูก" ปลายฟ้าก็แปลกใจทำไมไม่ให้เธอไปหาที่ร้านจะโกหกให้กลับบ้านมาทำไม
"แล้วทำไมถึงให้หนูมาที่บ้านคะ จริงๆ ให้หนูไปหาที่ร้านอาหารก็ได้นี่คะ" พ่อของเธอไม่ตอบอะไร แต่กลับถามเธอคืน "ปีนี้อายุเท่าไหร่แล้วเรา" ปลายฟ้าแปลกใจที่อยู่ๆ พ่อก็ถามเรื่องนี้ขึ้นมาอีก "ปีนี้ 28 แล้วค่ะ ทำไมหรือคะพ่อ" พ่อกับแม่มองหน้ากันยิ้มอย่างพอใจ
"ลูกสาวเราโตขนาดนี้แล้ว แกยังไม่มีแฟนใช่ไหม " ปลายฟ้าพอรู้ทางแล้ว ตึงถอนหายใจก่อนตอบคำถาม "ยังไม่มีค่ะ จะจับคู่ให้หนูอีกแล้วหรือคะ" เพราะที่ผ่านมาตั้งแต่อายุ 23 พ่อกับแม่เธอก็จัดหาผู้ชายมาให้เธอกับพี่สาวตลอด แต่พี่สาวของเธอได้แต่งงานไปเมื่อ2 ปีที่แล้ว เหลือเพียงแค่เธอที่ไม่ยอมเลือกใครสักที "หนูบอกพ่อกับแม่แล้วไงคะว่า หนูขอทำงานก่อน เรื่องแฟนถึงเวลามันจะเข้ามาเองค่ะ พ่อกับแม่ไม่ต้องจัดหามาให้หนูขนาดนั้นก็ได้นะคะ" พูดจบเธอก็ทำท่าเบื่อหน่าย
"แกอายุ28 แล้วนะ พี่สาวแกก็เป็นฝั่งเป็นฝาไปแล้วมีครอบครัวมีลูกไปแล้ว ฉันก็อยากให้แกมีลูกมีครอบครัวบ้าง อย่าเอาแต่งานมาก ฉันก็อยากอุ้มหลานเหมือนกัน" พ่อพูดด้วยท่าที ที่ดูเหมือนจะน้อยใจ
"ไม่รู้ละยังไงวันนี้แกก็ต้องไปกับฉัน เผื่อแกจะชอบคนนี้ขึ้นมาก็ได้ " ปลายฟ้าเบื่อที่จะปฏิเสธพ่อและแม่ของเธอ จึงต้องจำใจรับปากจะไปกับพวกท่าน "ค่ะๆไปก็ไปค่ะ" แม่หันมองหน้าพ่อด้วยความดีใจ แล้วลุกเดินมาหาปลายฟ้า พร้อมดึงแขนให้ลุกขึ้น "มา งั้นมากับแม่ แม่เตรียมชุดสวยๆไว้ให้ลูกแล้ว" ปลายฟ้าขัดขืนไม่ได้ เพราะเธอได้ตบปากรับคำท่านไปแล้ว
แม่ก็พาเธอเดินขึ้นมาชั้นสอง เพื่อมาเปลี่ยนชุด ทำหน้าทำผม ชุดที่เธอต้องใส่ เป็นเดรสยาว สีชมพูอ่อนๆ ผ้าซาตินเงาๆ สายเดียวริ้วชั้นๆตรงอก กระโปรงยาวถึงพื้น แต่มีความแหวกข้างขาทรงสวย ออกสไตล์ไปงานเลี้ยงแต่ออกแนวเรียบร้อยเซ็กซี่ มาพร้อมเสื้อคลุมสีขาวแขนยาว รองเท้าส้นสูงสีครีม แม่บอกให้เธอไปใส่ชุดและแต่งหน้าผมให้เรียบร้อย มีช่างประจำยืนรออยู่ แม่ของเธอบอกจะไปรอเธอด้านล่าง เสร็จแล้วให้เธอรีบลงไป ปลายฟ้าถอนหายใจก่อนที่จะเข้าไปเปลี่ยนชุดแล้วมานั่งให้ช่างแต่งหน้าทำผมให้ เสร็จแล้ว เธอก็ใส่สร้อยเพชร ไม่ได้ใหญ่นัก พอดีๆ และต่างหูเพชร แต่งหน้าโทนชมพูอ่อนๆ ทำผมแบบเกล้าขึ้นทำลอน หน้านิดหน่อย (ให้นึกถึงผมของคนที่ทำตอนแต่งงานนะคะ แต่จะเป็นแบบเกล้าขึ้น)
เธอเดินลงบันไดอย่างช้าๆ เพราะเธอใส่ส้นสูงด้วย เดินลงมาถึงข้างล่าง พ่อกับแม่ของเธอที่นั่งรออยู่ก็ตกตะลึงในความสวยงามของลูกสาว ที่แต่งตัวแบบนี้ออกมาแล้วจากที่สวยอยู่แล้ว ก็ยิ่งสวยกว่าเดิม "สวยมากเลยค่ะคุณหนูของป้า " ป้านวลแม่นมของปลายฟ้าเอ่ยชม "ขอบคุณค่ะแม่นม" แม่เธอมองอย่างภูมิใจ "สวยจริงๆเลยนะ ลูกเราคุณ" พ่อของเธอตอบด้วยเสียงเรียบธรรมดา "อืม" ปลายฟ้าก็ไม่พูดอะไร "ไปกันเถอะ เดี๋ยวสายพูดจบทั้ง3 ก็เดินออกไปข้างหน้าเพื่อขึ้นรถออกไปยังร้านอาหารหรูแห่งหนึ่ง
ตัดภาพมาที่มังกร ที่มาถึงบ้านตนเองแล้ว แต่ต้องตกใจที่พ่อกับแม่ของเขาแต่งตัวดีราวกับจะออกไปข้างนอก "ทำไมพ่อกับแม่ถึงแต่งตัวเหมือนจะออกไปข้างนอกเลยครับ?" พ่อกับแม่ของมังกรมองหน้ากันพูดขึ้น
"นี่แกยังไม่ชินมุกที่ฉันหลอกแกมากินข้าวที่บ้านอีกหรอตามังกร"
มังกรรู้อยู่แก่ใจแต่แกล้งถาม พร้อมส่ายหน้า เบื่อหน่าย พูดขึ้นว่า "ผมรู้ครับแต่แค่อยากถามว่า จะมีสักครั้งมั้ยครับที่พ่อกับแม่จะเลิกจับคู่ให้ผมสักที " นั่งลงโซฟาท่าทีที่เหนื่อยหน่าย
"เมื่อไหร่ที่แกมีครอบครัวก็เมื่อนั่นแหละที่ฉันจะเลิกบังคับแกให้ไปดูตัว แกเลิกคิดถึงผู้หญิงคนนั้นได้แล้วนะตามังกร เขาทิ้งแกไปกี่ปีแล้ว เขาไม่กลับมาหาแกหรอกนะ ถ้ารอบนี้แกปฏิเสธฉันอีก ก็เตรียมตัวปิดผับตัวเองไปได้เลย ไปอย่ามัวแต่โอ้เอ้ ไปแต่งตัว จะได้รีบออกไปกัน"
มังกรลุกขึ้นทำหน้าแบบไม่ค่อยสบอารมณ์สักเท่าไหร่ มังกรเลิกกับแฟนสาวที่รักมากที่สุดมาได้ 2-3 ปี หลังจากที่เลิกกัน มังกรก็ยังเก็บทุกอย่างของเธอไว้เพราะยังรอให้เธอกลับมา เวลาที่พ่อกับแม่ของเขาพาไปดูตัว เขาก็มักจะปฏิเสธมาโดยตลอด แต่ทว่าครั้งนี้คงปฏิเสธไม่ได้แล้วล่ะ จำใจต้องไปแต่งตัวและออกไปกับพวกเขา วันนี้มังกรใส่ เสื้อเชิทข้างในสีขาว ใส่สูทสีครีม กางเกงสีครีมทำผมออกสไตล์ เกาหลีบวกกับมีความเป็นพ่อหนุ่มแบดบอยนิดๆ รองเท้าสีน้ำตาล ทั้ง3 ขึ้นรถและออกจากบ้าน ตรงไปที่ร้านอาหารหรูทันที
ณ ร้านอาหารหรูย่านใจกลางเมืองแห่งหนึ่ง
ครอบครัวของปลายฟ้ามาถึงแล้วและได้นั่งรอครอบครัวของฝ่ายชายที่นัดไว้ มาถึง ตอนนี้ปลายฟ้านั่งทำหน้าเบื่อและเอือมระอากับบรรยากาศนี้มากๆ ที่ต้องมานั่งรอฝ่ายชายตลอด ระหว่างที่นั่งกันอยู่ พนักงานก็นำไวน์มาเสิร์ฟรอ เสียงโทรศัพท์ของพ่อก็ดังขึ้น พ่อของปลายฟ้ารับโทรศัพท์ สักพักแล้ววางสายหันมาบอกแม่ และเธอว่า มาถึงกันแล้ว กำลังเดินเข้ามา ปลายฟ้าไม่ได้มีท่าทีอะไร ก็หันหน้าออกนอกหน้าต่าง เพื่อดูวิวรอ
(ต้องบอกก่อนว่าอยู่บนตึกช่วงระหว่างกลางของตึก มองลงไปเห็นแสงถนนและรถ บ้านคน เล็กๆ แต่วิวดูสวยมากๆ)
ขณะที่เธอกำลังมองอย่างเพลินๆ แม่ของเธอก็เรียกชื่อของเธอบอกให้เธอลุกขึ้น เธอหลุดจากพะวง และรีบลุกขึ้นตามที่แม่บอกด้วยความตกใจ เธอลุกขึ้นและหันมาข้างหน้า
"สวัสดีดีครับ คุณโฉมนภา" พ่อสวัสดีดีแม่ของฝ่ายชาย
"สวัสดีดีค่ะคุณ อธิบดี ไม่เจอกันนานเลยนะคะ" "ครับ อ๋อนี่ลูกสาวคนกลางของผมเองครับ ชื่อ ปลายฟ้า "
ปลายฟ้ายกมือไหว้ "สวัสดีค่ะคุณป้า" แม่ฝ่ายชายตรงมาหาเธอแล้วพูดว่า "ตายแล้ว นี่ลูกคนกลางของเธอ สวยขนาดนี้เชียวหรอ สมรศรี "
แม่ของเธอยิ้มกว้างๆก่อนที่จะตอบอีกฝ่าย "ฉันก็ลืมส่งรูปลูกสาวให้ดูก่อน"พ่อเลยพูดขึ้น
"งั้นเชิญนั่งก่อนครับ"ครอบครัวฝ่ายชาย นั่งตรงข้ามของเธอ พ่อของฝ่ายชายและพ่อของเธอนั่งตรงกัน แม่ของฝ่ายชายและเธอก็นั่งตรงกัน แต่ทำไมถึงไม่เห็นลูกชายของฝั่งตรงข้าม
"แล้วลูกชายเธอไปไหนละโฉมนภา" ฝ่ายคุณหญิงโฉมนภาก็มองไปทางเข้า แล้วพูดว่า "อ๋อ ไปเข้าห้องน้ำ เดี๋ยวก็มาแล้ว"
พ่อกับแม่มองไปทางเข้าแล้วหันกลับมาพยักหน้าให้ ปลายฟ้านั่งนิ่งเหมือนเดิมไม่พูดอะไร มีแต่แม่และพ่อของเธอและฝ่ายชายที่คุยกัน เธอนั่งฟังและรู้ว่าพ่อแม่ฝ่ายชายที่แท้นี่คือเพื่อนของพ่อแม่ของเธอสมัยเรียนมหาวิทยาลัยนี่เอง แล้วก็คุยเรื่องปรองดองลูกไว้เรียบร้อย
เพียงแต่เป็นพี่สาวไม่ใช่เธอ แต่พี่สาวของเธอดันแต่งงานซะก่อน เลยเป็นเธอที่ต้องมาดูตัว ทั้งสองฝ่ายคุยถามสารทุกข์สุขดิบกันอยู่นาน ก่อนที่แม่ฝ่ายชายจะพูดขึ้นว่า
"อ๋อนั่นไงลูกชายของฉันมานู้นแล้ว" พ่อกับแม่หันไปมองตามที่บอก "โหลูกชายของเธอหล่อไม่เบาเลยนะเนี่ยโฉมนภา" แม่ของฝ่ายชายยิ้ม " แน่นอนอยู่แล้วล่ะ" ฝ่ายชายเดินมาถึงคุณโฉมนภาก็พูดขึ้นว่า "สวัสดีคุณน้าเขาสิลูก " ฝ่ายชายพนักหน้า แต่ยังไม่เห็นหน้าของปลายฟ้า เพราะเธอมองไปทางกระจก "คุณน้าสวัสดีครับ" พ่อกับแม่ของปลายฟ้า พยักหน้าแล้วพูดขึ้นว่า "รูปหล่อจริงๆ อะไปๆ นั่งตรงข้ามน้องเลยลูก" "ครับคุณน้า" แล้วฝ่ายชายก็เดินมานั่งตรงข้ามกับปลายฟ้า ปลายฟ้าขณะที่นั่งมองข้างนอก ต้องรีบหันมา เพราะแม่ของเธอเรียกชื่อของเธอ "ปลายฟ้า สวัสดีพี่เขาสิลูก" ปลายฟ้ากำลังจะยกมือขึ้นสวัสดีก็ต้องตกใจ คนตรงหน้าเธอก็ตกใจไม่แพ้กัน "พี่ทิม" ฝ่ายพี่ทิมก็พูดชื่อปลายฟ้า "ฟ้า"
(อะอ้าววว ไหงถึงเป็นพี่ทิมไปได้ล่ะ รอชมตอนต่อไปนะครับ
( ผิดพลาดประการใดไรท์ต้องขอโทษด้วยนะคะ คอมเมนท์บอกไรท์ได้นะคะ ไรท์พร้อมปรับปรุงค่ะ)
ความคิดเห็น