{ Spider-Man } ทำไงดี! เมื่อฉันเป็น เพื่อนบ้าน สไปเดอร์แมน!

ลำดับตอนที่ #13 : ไม่ถนัดเป็นเพื่อน ขอเลื่อนเป็นเเฟน (มาเสิร์ฟเเล้ว)

ไ ม่ ถ นั ด เ ป็ น เ พื่ อ น 

ขอเลื่อนเป็น เเ ฟ น

-100%-

[ #KTspi ]

          พระอาทิตย์ทอแสงแดดอ่อนๆ ในยามเช้า เป็นสัญญาณปลุกให้ผู้คนลุกขึ้นจากเตียงด้วยท่าทีฝืนใจ คล้ายกับได้ยินเสียงของการ์ตูนในวัยเด็กดังขึ้นว่า “หมดเวลาสนุกแล้วสิๆ” และแน่นอนว่าเธอก็เห็นด้วยกับคำพูดนั้นเช่นกัน...

       -Kanomtien Part-

       กรอบบบบ～

          เสียงดังกรุบกรอบของฮ็อทด็อกชุบแป้งทอดที่พึ่งถูกหยิบขึ้นมาจากน้ำมันร้อนๆ นี่ไม่ใช่การโชว์กิน ASMR ที่ไหนหรอกค่ะ แต่มันคือเมนูสิ้นคิดของ(เกือบ)ทุกเช้าของยัยขนมเทียนคนนี้นี่เอง!!!

ด้วยความที่ช่วงนี้ใกล้สอบ ทำให้ฉันต้องโดฟกาแฟ แหกขี้ตา อ่านหนังสือเตรียมสอบ(อย่างหนักหน่วง) แม้ว่าจะไม่ได้คาดหวังให้มันอยู่ในระดับท็อปอย่างเจ้าปีเตอร์ แต่ก็ขอให้มันเกินครึ่งมาสัดนิดก็ยังดีแล้วล่ะค่ะ...ถือว่าขนมเทียนขอล่ะนะ และนั่นก็คือสาเหตุที่ทำให้ฉันตื่นสายกว่าปกติค่ะ...

          “เฮ้! KT!”

          ป้าปปป!

          “อุกๆ แค่กๆๆ”

          โอโหหหหหห! ใครมันมาบังอาจทักทายกันโดยการตบหลังดังป้าปเข้าให้! ทำเอาฮ็อทด็อกที่ยัดเข้าไปด้วยความเร่งรีบแทบติดคอตาย! ว่าแล้วก็ค่อยๆ เคี้ยวแล้วกลืนมันลงกระเพาะด้วยความเกี้ยวกราด! ฉันตวัดหางตามองคนที่ทักทายอย่างไม่สบอารมณ์ ก่อนจะต้องขมวดคิ้วมุ่นเข้าไปอีกเมื่อเจ้าตัวการณ์กลับระเบิดหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ คล้ายกับว่าไม่สนใจฉันที่กำลังโกรธหน้าดำหน้าแดงอยู่ตอนนี้เลย !!!

          มันน่านักนะ...!

          “ฮ่าๆๆ KT เธออมอะไรไว้ในแก้มอ่ะ แล้วทำไมหน้าถึงแดงแบบนั้น โอ้ยยย ท้องฉันแข็งไปหมดแล้วนะ ฮ่าๆ”

          เจ้าเพื่อนบ้านและเพื่อนโต๊ะข้างๆ กุมท้องของตนเองพลางหัวเราะไม่หยุด ให้ตายสิ นี่เขาคิดว่าฉันกำลังตลกด้วยงั้นหรอ? แล้วฉันก็ไม่ได้อมอะไรไว้ด้วยย่ะ! แก้มป่องอ่ะ รู้จักป่ะ!?

          “ฉันล่ะชักจะเหลืออดกะนายจริงๆ”

          ว่าแล้วก็จ้ำฝีเท้าออกห่างจากหมอนั่นให้ไวที่สุด นับวันความกวนประสาทเขาก็ทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ จากที่เคยคิดว่าเขาก็เป็นแค่คนขี้เล่น ตลกๆ คนหนึ่ง แต่ตอนนี้มันไม่ใช่! หมอนี่เป็นคนที่กวนประสาทมากที่สุดตั้งแต่ฉันเคยเจอมาเลย !

          “โอ๋ๆ ฉันขอโทษ ไม่ได้ตั้งใจจะแกล้งเธอสักหน่อย ใครจะคิดว่าเธอกำลังกินอยู่ล่ะ”

          ปีเตอร์ที่วิ่งตามมา ชะโงกหน้ามองพร้อมกับเอ่ยขอโทษออกมา แล้วลูกตาสองข้างนั่นทำไมมันต้องวิบวับคล้ายกับตาใสๆ ของสุนัขด้วยล่ะ ให้ตายเถอะ แล้วฉันจะโกรธลงไหมเนี่ยยยยยย !

          “ก็ได้”

          สิ้นคำพูด เขาก็กระโดดไปมาอย่างกับเด็กที่พึ่งได้ของเล่นใหม่ พร้อมกับระบายยิ้มกว้างเสียจนปากจะฉีกถึงหู และนั่นก็ทำให้ฉันกระตุกยิ้มอย่างรว้ายๆ หึ...นายคิดว่าฉันจะใจดีขนาดนั้นเลยหรอ พ่อเพื่อนบ้านผู้แสนดี J

          “มื้อกลางวัน 3 วัน ฝากด้วยนะ :P”

          ว่าแล้วก็หันไปแลบลิ้นปลิ้นตาอย่างผู้ชนะ ก่อนจะซอยสเต็ปเท้าออกวิ่งอย่างไม่รีรอคำทักท้วงใดๆ จากคนข้างหลัง

          นายเล่นผิดคนแล้ว ปีเตอร์...!

.

.

.

.

.

          “ไงนักสืบ KT!”

          ทันทีที่ก้าวเท้าเข้าห้องฉันก็ต้องหยุดชะงักให้กับคำพูดนั้น ก่อนจะมองหน้าเจ้าของคำพูดอย่างเอาเรื่อง เน็ด!!! นายจะเอาเรื่องในกลุ่ม Ss3 มาพูดในที่สาธารณะแบบนี้ไม่ได้นะ ! อ่อ…ฉันยังไม่ได้อธิบายสินะ กลุ่ม Ss3 ที่ว่าเนี่ย ย่อมาจาก Spider’s spy ส่วนเลข 3 นี่ก็มาจากจำนวนตัว S นั่นแหละค่ะ สรุปแล้วก็คือสายสืบของแมงมุม...เอ่อ ถึงชื่อมันจะฟังดูเห่ยๆ แต่ฉันกับปีเตอร์ก็ลงมติกันว่าจะใช้ชื่อนี้ ส่วนคนตั้งก็ไม่ใช่ใคร...เจ้าเน็ดนั่นแหละค่ะ เฮอะๆ

          “ไงเน็ด”

          ว่าแล้วก็กัดฟันพูดพร้อมถลึงตามองแรง ทำเอาหมอนั่นขมวดคิ้วมุ่นด้วยความสงสัย ให้ตายเถ๊อะ! จะมีใครซื่อบื้อเกินหมอนี่อีกไหม?

          แต่แล้ว...

          ประโยคต่อมาของเขาก็ทำเอาสะเทือนกว่า...

          “ไงสไปเดอร์แมน!”

          พรึบ!!!

          เรือหายแล้วไหมล่ะครับท่านผู้ชม!!! แน่นอนว่าทุกสายตาจับจ้องไปที่คนมาใหม่ หมอนั่นโบกตากว้างด้วยความตกใจ ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็นเหงื่อเม็ดเล็กเริ่มผุดขึ้นมา เจ้าเน็ดเอ้ยยยย!

          “อ่ะ-อ๋อ! ฉ-ฉันหมายถึงหมอนี่รู้จักกับสไปเดอร์แมนน่ะ แหะๆ”

          “ห้ะ!? ปีเตอร์นายรู้จักกับสไปเดอร์แมนงั้นหรอ!!”

          แต่การช่วยแก้ต่างให้กับเพื่อนของเขานั้น...ไม่ได้ทำให้ดีขึ้นเลยสักนิดเดียว!!!

          “อ๋อ! เขาหมายถึงสไปเดอร์แมน คอมมิคส์ไง...ใช่ไหมล่ะเน็ด!?”

          ฉันว่าพลางจิกตาคาดคั้นให้เขาตอบตามที่ต้องการ และมันก็ได้ผล! เมื่อเน็กพยักหน้างึกงักด้วยท่าทีกล้าๆ กลัวๆ ก่อนที่ฉันจะเหลือบมองปีเตอร์ที่แอบหันหลังพ่นลมหายใจอย่างโล่งอก เห้อออ...สงสัยเราคงต้องมีเรื่องคุยกันหน่อยแล้วล่ะ เน็ด!

          และช่วงเช้าก็ผ่านไปอย่างหวุดหวิด ทำเอาให้ใจฉันแทบวาย ดีนะที่แก้ต่างทัน ไม่งั้นได้โป๊ะแตกกันพอดี คนที่เดือนร้อนน่ะไม่ใช่พวกฉันหรอก...แต่เป็นคนที่นั่งข้างๆ ต่างหาก

.

.

.

          “อาหารจากฉัน อร่อยเสมอ”

          ปีเตอร์วางพลางวางถาดแฮมเบอร์เกอร์ลงบนโต๊ะ ฉันผงกหัวขอบคุณก่อนจะอมยิ้มนิดๆ ที่เขาไม่ลืมคำพูดเมื่อเช้า เอาเข้าจริงแม้เขาจะไม่เลี้ยง ฉันก็ไม่ได้คิดอะไร เพราะเป็นคนโกรธง่ายหายเร็วอยู่แล้ว แต่ถ้าเขาคิดจะเลี้ยง...ฉันก็ไม่ปฏิเสธล่ะนะ ฮุฮุ

          “เฮ้ KT หมอนั่นแอบมองเธออีกแล้ว”

          หลังจากที่โดนฉันสวดไปในแชทกลุ่มเน็ดก็สงบปากสงบคำในช่วงคาบเช้า ก่อนจะเปิดปากพูดพลางพยักหน้าให้ฉันมองตาม หมอนั่นที่ว่า...เอ่อ จะว่ายังไงดีล่ะ เขาเป็นลูกครึ่งไทย-อเมริกัน ชื่อว่าทันเดอร์ อยู่คนละห้อง (จากการสืบของเน็ด) หมอนั่นอยู่ห้องเด็กที่เป็นตัวเต็งด้านกีฬา จะว่าไปตั้งแต่มาอยู่ก็ไม่เคยสังเกตเห็นเลยสักครั้ง เว้นแต่ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมานี้...

          “หมอนั่นมองเธอทุกวันเลยนะ ฉันเคยเห็นเขาแอบเดินตามเธอตอนกลับบ้านด้วย!”

          เน็ดพูดอย่างออกรส ทำเอาฉันได้แต่ทำหน้าอึนอย่างไม่เข้าใจ ให้ตายสิ...เขาคงจะไม่ใช่สตอร์คเกอร์หรอกนะ บรึ้ยยย แค่คิดก็ขนลุกชันละ

          “เขาแค่อาจจะอยากรู้จักเธอก็ได้นะ”

          ปีเตอร์ว่าพลางกัดแผ่นขนมปังเข้าปากด้วยท่าทีสบายๆ หรือมันอาจจะเป็นอย่างที่เขาว่า บางทีฉันก็ชอบเพ้อเจ้อมากไปเอง แต่เอ๊ะ...แล้วอย่างฉันนี่มีอะไรให้อยากรู้งั้นหรอ ?

          “หรือว่า...”

          เน็ดเปรยขึ้นก่อนจะหยุดให้พวกเราทั้ง 2 ลุ้นตาม อย่าเดดแอร์นานสิ ฉันตื่นเต้นนะเว้ย!

          “หมอนั่นอาจจะชอบเธอ!”

          “หาาาาาาา !!!???”

          เน็ดนายพูดอะไรออกมา~!!!

.

.

.

          และแล้วก็ถึงเวลาสวรรค์มาโปรด เมื่อกริ่งออดดังขึ้น แน่นอนว่าพวกเราทั้ง 3 ไม่มีรอให้เสียเวลา เร่งสปีดมุ่งหน้าไปที่บ้านปีเตอร์ เพื่อทำการประชุมแผนลับ ที่ช่วงนี้ในเมืองมีข่าวลือแปลกๆ เกี่ยวกับการค้าอาวุธจากนอกโลก ฟังดูคุ้นๆ ไหม? ใช่!!!...เพราะมันกำลังดำเนินเรื่องตามหนังที่ฉันดูเป๊ะๆ! ดังนั้นฉันคิดว่านี่คือข้อได้เปรียบ ถ้าเรารู้ว่ามันจะเป็นยังไงต่อไป เราก็แค่ห้ามไม่ให้มันเกิดขึ้นแค่นั้นใช่ไหมล่ะ! แต่เอาไว้ค่อยคุยเรื่องนี้กันในห้อง ตอนนี้พวกเรากำลังมุ่งหน้าไปยังร้านสะดวกซื้อ ทุกคนฟังไม่ผิดหรอกค่ะ...

          เพราะว่ากองทัพต้องเดินด้วยท้องยังไงล่ะ !

          เมื่อมาถึงพวกเราก็เลือกหยิบของกินมาตุนไว้เหมือนจะจำศีลอย่างนั้นแหละ แต่จะว่าอย่างนั้นก็ได้ เพราะวันนี้เป็นวันศุกร์ เน็ดจึงเลือกที่จะมานอนค้างบ้านปีเตอร์ ส่วนฉันก็คงอยู่บ้านเขายันดึกดื่นเลยแหละ เมื่อฉันได้ของที่ต้องการครบแล้ว จึงรีบไปจ่ายเงิน ก่อนจะออกไปรอเจ้าสองคนข้างนอก

          “Hi”

          และทันทีที่ก้าวเท้าออกจากร้าน ฉันก็จ้องเบิกตาโพล่งอย่างตกใจ เมื่อได้ยินเสียงทักทายจากข้างๆ นี่มัน...ทันเดอร์นี่!!! นี่เขาตามฉันมาจริงๆ หรอเนี่ย? เฮ้!!! เน็ด ปีเตอร์ รีบออกมาเร็วๆ เลยเว้ยยยยยย !!!

          “เอ่อ...คือว่าผมธัญญ์นะ”

          เขาแนะนำตัวเองด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกัก ก่อนที่ฉันจะสังเกตเห็นใบหูที่กำลังขึ้นสี เห้ย! นี่เขาเป็นไรป่าวเนี่ย ?

          “อ่า...ฉัน KT”

          แม้ฉันจะมาว่าเขามีเชื้อสายไทย แต่ดูท่าแล้วคงจะพูดไทยแทบไม่ได้เลย เกิดและโตที่นี่ก็งี้แหละ ฉันแนะนำตัวเองกลับตามมารยาท ก่อนจะเดินไปยืนข้างๆ โดยไม่ลืมที่จะเว้นระยะห่างไว้ ปลอดภัยไว้ก่อนดีกว่า...

          “คือว่า...ผะ-ผม เอ่อ...ชะ”

          ห้ะ? ชะ...ช้าง? ชุบ? ชิง? ชงชา? อะไรอ่ะ แล้วทำไมเขาต้องสั่นเหมือนเจ้าเข้าขนาดนั้นด้วย

          “ใจเย็นๆ ก่อนนะ”

          ฉันเอ่ยด้วยความเป็นห่วง(นิดๆ) กลัวว่าเขาจะเป็นไรไปเสียก่อน ธัญญ์เงยหน้ามองเพียงครู่เดียว ก่อนจะต้องก้มหน้างุดเช่นเดิม เห้ย! หน้าฉันมีอะไรผิดแปลกไปงั้นหรอ? ก็ไม่นี่...(มั้ง)

          “ผะผม...อยากจะ-”

          “อยากจะ...?”

          ฉันทวนคำพดด้วยความสงสัย ก่อนจะคิดตริตรองอย่างลึกซึ้ง เขาอยากจะทำอะไรอยากงั้นหรอ? เอ๊...ฉันว่ามันไม่ make sense เอ๊ะ! หรือว่า...

          “เขาแค่อาจจะอยากรู้จักเธอก็ได้นะ”

          อ๋า...อย่างนี้นี่เอง ปัดโธ่! เรื่องแค่นี้เขาจะมาซีเรียสทำไม ดูสิกุมมือแน่นเชียว

          “อ๋อ เรามาเป็นเพื่อนกันได้นะ”

          ฉันพูดพลางระบายยิ้มบางๆ อย่างเป็นมิตร ก็ถ้าเขาอยากรู้จักฉัน แสดงว่าเขาอยากเป็นเพื่อนกับฉันน่ะซี่! แหม่...ไอเราก็ตกใจคิดไปถึงสตอร์คเกอร์โรคจิตเลยทีเดียว ขอโทษ(ในใจ)แล้วกันนะธัญญ์

          “เอ่อ...”

          คนตรงหน้ามีสีหน้าสลดลงอย่างชัดเจน อ้าว...นี่ฉันพูดผิดไปหรอ หรือเขาไม่ได้อยากเป็นเพื่อนกับฉัน ยัยขนมเทียนเอ้ย! หน้าชาไปสิ!

          “ฉะ-ฉันขอโท-”

          “คือว่าผมไม่สะดวกน่ะครับ...!”

          ยังไม่ทันที่ฉันจะเอ่ยจบ ธัญญ์ก็สวนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงหนักแน่นผิดกับท่าทางเก้ๆ กังๆ เมื่อครู่อย่างสิ้นเชิง ฉันเอียงคออย่างสงสัยในคำพูดนั้น ก่อนจะต้องอ้าปากค้างให้กับประโยคต่อมา...

          “ไม่สะดวก...เป็นเพื่อนน่ะครับ”

เอ๋!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

-----

หายไปนานเลยจ๊ะพี่จ๋าาาาาา จำกันได้ไหมเอ่ยยย? หนูขนมเทียน ปีเตอร์ เเละเน็ด 3 เเสบกลับมาป่วนเเล้วเด้อ เพิ่มเติมคือนุ้งธัญญ์555555555 เอาเเล้วววววว! หนูหนมเทียนจะทำยังไงต่อไปดีล่ะทีนี้ เกิดมาสวยเเละฉลาดก็งี้เเหละเนาะ (ถุ้ย!) จริงๆ ไรท์มีสอบกลางภาควันอังคารนี้ เเต่คิดถึงมาก ห้ามตัวเองไม่ได้จริงๆ ไว้ พน ค่อยอ่านหนังสือเเล้วกันเนาะ! ยังไงก็อย่าลืม Ss3 ของเจ้าหนูพวกนี้ด้วยนะ อ่อ! ไรท์ไปดู Spider-Man FFH มาเเล้วค่ะ ! สนุกมากให้ตายเหอะ นุ้งทอมก็น่ารักมาเช่นกันค่ะ! อย่าลืมไปดูกันนะคะ บางทีเนื้อเรื่องอาจเกี่ยวโยงกัน เอ๊ะ!!!

คิดถึงทุกคนมาก อย่าพึ่งลืมสามเเสบนะคะ เนื้อเรื่องกำลังจะถึงในหนังเเล้ว หลังจากที่ออกทะลไปนาน5555

ยังไงก็ฝากติดตามกันต่อไปด้วยนะคะ คิดถึง(รอบที่ล้าน) เเล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ! :)

#KTspi

ขอบคุณค่ะ ♥