มาเริงระบำกันเถิด

นานแสนนานมาแล้ว เกินกว่าจะนับวันปี เราเคยเจอกันหลายครา

เธออยู่ในวัยงามสะคราญ ฉันเป็นคนชรา

เธอเป็นหญิงม่าย ฉันเป็นเด็กไร้เดียงสา

เราเคยเจอกันที่หน้าผาริมชายทะเล

เราเคยเจอกันในงานเลี้ยงที่หมู่บ้านเล็กๆในดินแดนอันห่างไกล

เราเคยเจอกันในปราสาทยุคกลาง

เธอเป็นคนชวนฉันออกจากมุมห้องในงานเลี้ยงทุกครั้ง

เราเริงระบำ

เพลงจบ เราแยกย้ายกันไปคนละทาง

การเริงระบำของเราติดตรึงอยู่ในใจของฉันมิรู้คลาย

เธอเติมสีสันให้กับชีวิตที่ราบเรียบของฉัน

หากฉันไม่อาจจะทราบได้ว่า เธอรู้สึกอย่างเดียวกันหรือไม่

หรือเธออาจรู้สึกว่าฉันเป็นเพียงคู่เต้นชั่วครั้งคราว

เหตุการณ์นี้เกิดขึ้นซ้ำแล้วซ้ำเล่า

เสียงดนตรีเชื่อมเราเข้าด้วยกันคราแล้วคราเล่า

ครานี้ก็เช่นกัน

...

เพิ่งหลุดออกมาจาก writer's block ช่วยส่งกำลังใจให้เราด้วยนะ

เครดิตรูป

หน้าปก Valeria Lyakina

รูปรองเท้า Vogue Magazine October 1956