ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    In Sad...For Love**

    ลำดับตอนที่ #1 : IN Tro --

    • อัปเดตล่าสุด 4 ก.ค. 49


             IN Sad  For Love [intro]
                  

    คำว่ารักมันอธิบายยากนะ บางครั้งชั้นก็รู้สึกอิ่มเอมไปกันรสชาติแห่งความสุขของมัน  แต่บางครั้งมันกลับเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้ชั้นต้องทนทุกข์ทรมานอย่างยากที่จะหลีกเลี่ยงได้

    จริงหรือ?…ที่ความรักต้องเกิดขึ้นกับคนสองคน 

    จริงหรือ?…..ที่ความรักสามารถให้ได้แม้ชีวิต 

    จริงหรือ?…..ที่ผู้หญิงคนนึงยอมได้ทุกอย่างเพียงเพื่อคำว่า "รัก" คำเดียว

    ************************************************************************************************************

                    ชั้นเฝ้ามองคุณมาตลอดนะคะ

                    เฝ้ามองคุณอยู่ตรงนี้

    มองคุณ! แม้บางครั้งจะรู้สึกท้อใจ

    ตอนนี้คุณคงมีใครอยู่แล้วสินะ

    ใช่!!…แต่ชั้นก็รักคุณ

                    เพียงแค่ได้หายใจรับเอาบรรยากาศนี้ร่วมกับคุณ

    มันก็สุขเกินบรรยายแล้ว

    บางครั้งชั้นเคยถามตัวเองว่า

    "ทำไม"  ชั้นถึงได้รักคุณขนาดนี้นะ

    ทั้งๆ ที่คุณไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าชั้น……..

    มีตัวตนอยู่บนโลกใบนี้

    การเฝ้ามองแค่นั้นหรือ?? คือทางออกเดียวของชั้น

    ชั้นกับคุณเป็นเพียงแค่เส้นขนานอย่างนั้นใช่ไหม?

    ความเชื่ออย่างเดียวสินะที่ทำให้ชั้น……….

    ยังหายใจเพื่อคุณ……………………………………………----

                   

    สายลมยามเย็นพัดผิวผ่านต้องกายขาวสะอาดของหญิงสาว

    หลับตาพริ้มรับลม ขณะที่หัวใจและริมฝีปาก

    เฝ้าฮำเพลงเพลงนั้น  เพลงที่เขาร้อง  เพลงที่เธอชอบมาก

    "เอาอีกแล้ว ร้องเพลงนี้อีกแล้วไม่เบื่อบ้างหรืองัย"

    "Believe in Love คือชั้น"

    หันมายิ้มสวย

    "จ่าๆ แม่คนรักจริง  ถามหน่อยเถอะ เธอไม่เบื่อบ้างหรืองัย  ชอบดารารูปหล่อที่ยากเกินคว้าแบบนี้เนี้ย"

    เพื่อนอีกคนนั่งลงข้างๆ

    น้ำเสียงเพื่อนยังคงก้องอยู่  หากแต่หญิงสาวตรงหน้ากลับหยั่งใจลงลึกเข้าไปในความหมาย

    "เพราะเชื่องัย Believe in Love จ่ะ"

    ยิ้มหวานอีกครั้งยันตัวลุกขึ้นบิดกายนิดหน่อย

    "คาบสุดท้ายเลิกแล้วนะ กลับบ้านเถอะ"

    จับกระเป๋าขึ้นถือเดินออกห้องไป 

    แต่แล้วก็หันเท้ากลับมาที่หน้าห้อง  ฉีกยิ้มกว้าง  ส่งเสียงสดใส

    "ชั้นจะได้ไปอยู่โตเกียวแล้วล่ะ"

    พูดจบก็วิ่งตัวลอยออกจากห้องไป  ปล่อยให้เพื่อนอีกหลายคนนั่งสบตากันอย่าง..งงๆ

    แต่ชั่วอึดใจเดียวทุกคนกลับยิ้มขึ้นมา

    "คงเพราะเชื่อสินะ นานาโอะ"

    เสียงคนรอบข้างเอ่ยขึ้นแผ่วเบา

    ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

           ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ แต่อยากให้อ่านกันนะ
          ไม่ว่าจะมีความเห็นยังงัย
    ขอแค่อ่านแล้วมีอารมณ์ร่วมไปกับตัวละคร
     NaMo...อย่างเราก็ชื่นใจ๋

                              NaMo_FeeZ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×