เขาบอกว่าผมเป็นแวมไพร์

ลำดับตอนที่ #1 : ตอนที่1

เช้าวันจันทร์วันแรกของการเปิดมหาวิทยาลัย ทิน หรือทินกรนั้นไม่ได้รู้สึกตื่นเต้นหรือดีใจเป็นพิเศษเพราะเขารู้สึกเบื่อหน่ายกับการที่จะต้องตื่นเช้าเพื่อไปเรียนในทุกวัน เขามีน้องชายคนหนึ่งเรียนอยู่มัธยมโรงเรียนใกล้กับมหาวิทยาลัยที่เขาเรียนอยู่ น้องชายของเขามีรูปร่างคล้ายเขามากแต่ผิวติดไปทางแม่คือมีสีผิวน้ำผึ้ง นิสัยขี้เล่น ถึงแม้ว่าทีมจะอยู่มัธยมแต่ก็มีความสูงที่สูงมากถึง185เซนติเมตร มีคนเข้ามาหามากเพราะนิสัยขี้เล่นของเจ้าตัว และมีแฟนมาแล้วไม่รู้กี่คนต่อกี่คน

ปีนี้เป็นปีแรกที่ไอทีมน้องชายผมต้องเข้ามหาวิทยาลัยเพื่อไปสอบเข้าตามจริงมันเข้าไปเองคนเดียวได้แหล่ะ แต่แม่ไม่ให้มันไปคนเดียวนี่สิ แม่ให้ผมมาเป็นเพื่อนไอทีมมันด้วยเพราะเป็นมหาวิทยาลัยเดียวกันกับที่ผมเรียนอยู่ แต่ป่านนี้มันยังไม่ตื่นเลย ต้องขึ้นไปเรียกมันหน่อยละ

ทินเดินขึ้นบันไดไปที่ห้องของน้องชายตนที่อยู่ทางด้านขวาเมื่อเดินมาถึงหน้าห้องประตูห้องสีดำก็เปิดออกมาพอดี ทำให้เห็นน้องชายของตนที่กำลังเปิดประตูออกมาพอดี วันนี้เนื่องจากเป็นวันสอบคัดเลือก ไอน้องชายเขามันเลยต้องใส่ชุดนักเรียนมัธยมถูกระเบียบทุกอย่าง เพราะปกติมันไม่ค่อยแต่งตัวถูกระเบียบสักเท่าไรอยู่แล้ว พอเห็นแล้วมันก็อดขำออกมาไม่ได้

"วันนี้ใส่เรียบร้อยเนอะฮ่าๆ"

"แม่งเอ้ย!โคตรอึดอัดเลยทิน"

"เออ ไม่เป็นไรหรอกทนๆไป สอบไม่นานมากหรอก แค่แต่งตัวถูกระเบียบนานๆจะตายรึไงล่ะห้ะ"

"อือๆงั้นก็รีบไปได้ละ กูอึดอัดจะตายห่า รีบสอบรีบเสร็จดีกว่าว่ะ"

ทั้งสองก็พากันเดินออกจากห้องและพากันไปที่รถออดี้สีดำที่จอดอยู่ที่โรงจอดรถข้างบ้านหลังใหญ่สีขาว

"มึงขับนะทิน"ทีมเอ่ยปากบอกผู้เป็นพี่ด้วยความเคยชิน

"แหม มึงเรียกกูว่ามึงเลยนะไอนี่หนิ กูพี่มึงนะ"ทินตบหัวน้องชายอย่างแรง

"เออๆๆขอโทษๆ มึงขับด้วย"

ทีมเอ่ยปากขอโทษแต่ก็ยังเรียกทินว่ามึงอยู่เหมือนเดิมจนทำให้ทินผู้เป็นพี่เกิดความเบื่อหน่ายและถอดถอนหายใจออกมาพร้อมกับโบกมือให้ทีมขึ้นไปนั่งบนรถ ก่อนที่จะขึ้นไปนั่งบริเวณที่นั่งคนขับพร้อมกับขับออกจากบ้าน

รถยนต์คันงามแล่นมาสู่หน้าคณะศิลปกรรมศาสตร์ ทินเลี้ยวรถเข้าไปจอดที่ลานจอดรถที่อยู่ด้านหลังของคณะ ทั้งคู่พากันเดินตรงมาที่หน้าอาคารขนาดใหญ่

ผู้คนมากหน้าหลายตาเดินเข้าเดินออกกันจนเป็นภาพที่ดูวุ่นวายเล็กน้อย เมื่อเดินเข้ามาเรื่อยๆคนก็ยิ่งมองเพราะทั้งสองนั้นหน้าตาไม่ธรรรมดาเลยคนพี่สูงหล่อผิวขาว คนน้องสูงหล่อผิวแทนดูมีเสน่ห์เหลือล้นทั้งสองคน จึงทำให้เป็นที่สนใจของสาวไปหนุ่มๆกันใหญ่

"กูรออยู่ที่โต๊ะนั่งข้างหน้านี้นะ"

"เออๆ ความจริงกลับก่อนก็ได้นะ"

"เออหน่า พวกเพื่อนๆกูเดี๊ยวมันก็มาละกูนัดเจอมันที่นี่เลยเพราะไงก็ต้องเข้าไปเรียนภาคบ่ายกันอยู่ละ"

"มึงก็เข้าไปได้แล้ว เข้าไปเตรียมตัวข้างในอะ เดี๋ยวเขาก็เรียกเข้าห้องสอบแล้ว"

"สอบเสร็จก็ออกมาหาที่โต๊ะนั่งข้างหน้านี้นะ จะนั่งอยู่แถวนี้แหล่ะ" ทีมโบกมือลาพี่ชายพร้อมกับเดินเข้าไปด้านในอาคารที่จัดสอบ

"ตั้งใจสอบ" ทินพูดตามหลังน้องชายไป

ด้วยความที่บริเวณด้านหน้าอาคารหรือตรงที่เขานั่งอยู่นั้นมีหลังคล้ายกับโดม กันแดดไว้อยู่เลยทำให้ไม่ร้อนมาก ประกอบกันลมที่พัดมาเรื่อยๆทำให้อากาศสดใสเย็นสบายอย่างมาก

ตอนนี้เป็นเวลา7โมงนิดๆ ท้องฟ้าไม่ค่อยจะแจ่มใส่เท่าไหร่นัก แต่ก็มีลมพัดเบาๆพอทำให้หายร้อนได้บ้าง นั่งมองคนเดินผ่านไปผ่านมาอย่างเพลินๆ

อยู่ๆก็รู้สึกถึงแรงสั่นจากโทรศัพท์ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง พอหยิบขึ้นมาดูก็พบว่าเป็นไอฟ้าเพื่อนของเขานั่นเอง

"ฮัลโหล"

"กำลังไปนะจะเอาอะไรป่าว"

"ข้าวเหนียวหมูละกัน สองชุดนะให้ไอทีมมันด้วย"

"เออเคๆได้ เอาแค่นี้ใช่ปะ"

"เออเอาแค่นั่นแหล่ะ"

"เออมึง ไอไม้บอกว่าจะเข้าไปตอน9โมงนะ มันติดติวเด็กไว้ตอน9โมงกว่า แต่มันจะเข้ามานั่งรอกับพวกเรานั่นแหล่ะนั่นแหล่ะ เออๆแค่นี้แหล่ะ เดี๋ยวกูเข้าไปละซื้อข้าวเหนียวเสร็จพอดี"

ไอฟ้า พูดรัวๆใส่ก่อนจะกดวางสายไป ไอไม้นี่ทำงานเหมือนบ้านเป็นหนี้ รวยจะตายละแต่ทำทุกวัน แต่ก็นะมันก็ติวกับเด็กคนนั้นอยู่คนเดียวไม่เคยเห็นมันจะติวให้คนอื่นด้วยเลย

นั่งไปเรื่อยๆก็เริ่มเบื่อจึงต้องหยิบโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาเล่นเกม

พอเล่นเกมไปได้สักพักก็รู้สึกคอแห้งขึ้นมาเสียดื้อๆ

ทินเดินตรงไปยังร้านน้ำที่อยู่ห่างจากโต๊ะที่นั่งอยู่ไปแค่เพียงสามโต๊ะเท่านั้น ระหว่างที่เขากำลังหยิบกระเป๋าสตางค์ออกมานั้นก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนวิ่งผ่านมาพร้อมกับเสียงของหล่นดังตุบ

เขาจึงรีบหันกลับไปมองตามเสียงนั้น ทำให้เห็นเด็กผู้ชายใส่เสื้อฮู้ดสีดำพร้อมกับกางเกงขายาวสีดำคลุมทั้งตัว สะพายกระเป๋านักเรียนโรงเรียนดังแห่งหนึ่งซึ่งเขาคุ้นมากก็แน่ล่ะ เป็นโรงเรียนเดียวกับเจ้าน้องชายเขานี่แหล่ะ เจ้าตัวรีบวิ่งเข้าไปอย่างรีบร้อน จึงทำให้มีของหล่นออกมาจากกระเป๋า เขาเห็นดังนั้นจึงร้องทักออกไปแต่ก็ไม่ทันเสียแล้วเด็กคนนั้นได้วิ่งหายเข้าไปในห้องที่น้องชายเขาเข้าไปแล้ว เลยทำได้แค่เก็บกระเป๋าใบนั้นไว้ก่อนจะเดินกลับมาจ่ายเงินค่าน้ำที่ซื้อไว้ เขาตัดสินใจเดินเข้าไปหาฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่อยู่ด้านหน้าห้องสอบและยื่นกระเงินให้ หวังจะให้เจ้าของได้รับคืน

รีบไปไหนของเค้า แล้วทำไมตัวเล็กๆเหมือนเด็กมัธยมต้นมากับพี่ที่มาสอบหรือป่าวเนี่ย เขาคิดในใจพร้อมกับเป็นห่วงเด็กคนนั้นที่อาจจะหลงกับผู้ปกครอง แต่เอ๊ะเด็กนั่นมันก็วิ่งเข้าไปในห้องสอบห้องเดียวกันกับน้องกูนี่หว่า ทินนึกขึ้นได้ ไม่อยากจะเชื่อวัยเดียวกับน้องเขาแต่นึกว่าพึ่งขึ้นม.4 แต่ว่าเมื่อครู่นั้นเขาไม่ได้เห็นหน้าเด็กคนนั้นนิหว่า จำได้แต่ว่าใส่เสื้อฮู้ดกับกางเกงสีดำ แถมยังใส่แมสอีก เอ้าแล้วสอบเขาให้ใส่ชุดนักเรียนไม่ใช่หรอวะ หรือว่าจะเป็นรุ่นพี่ไม่น่าใช่อะ โอ้ยยยช่างมันไม่คิดแล้ว เขาเลิกคิดแล้วหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเล่นเกมอีกตามเดิม

"ไฮ ไอเหี้ยทิน"ตะวันเพื่อนคนดีคนเดิมเอ่ยทักทินที่นั่งอยู่ที่โต๊ะ ทินเงยหน้าขึ้นมามองเล็กน้อยก็เห็นว่าเพื่อนของตนมาจนครบแล้ว ไอธนู ไอทอย ไอต้นไม้ และไอฟ้า ที่เดินตามหลังไอตะวันเพื่อนตัวดีมากติดๆ ทั้งหมดเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะกันเรียบร้อย ไอฟ้ายื่นข้าวเหนียวหมูมาให้สองชุด

"ขอบใจมากๆ" ทินยื่นมือไปตบไหล่ฟ้าเบาๆ ฟ้าเห็นท่าทีไอทินเพื่อนตัวดีรู้ทันทีว่ามันจะกินฟรีแน่มื้อนี้

"มึงไม่ต้องมาขอบจงขอบใจอะไรเลย เอาตังมา เนียนนักนะมึงจะกินฟรีอยู่เลื่อยเลยมึงนี่"ฟ้าเอ็ดเพื่อนตัวเองไปทีก่อนจะแบมือรอเงินค่าหมูข้าวเหนียวจากคนตรงหน้า

"แหมมม มึงนี่ไม่ได้เลยนะ เออๆ เอาไป"เขาเอ่ยหยอกล้อเพื่อนก่อนจะควักเงินในกระเป๋ากางเกงออกมาให้ฟ้า

"เออก็แค่นี้ ทำให้ยุ่งยากจริงมึงนี่"

"มึงกูไปแล้วนะ ไอดิสมาละมันให้กูออกไปที่คาเฟข้างๆนี่อะ มีไรโทรมานะ"ไม้บอกลาเพื่อนพร้อมกับเดินออกไปที่คาเฟ่ข้างๆ

"เออๆ"

"ไอทีมมันเข้าไปตั้งแต่กี่โมงนะมึง"

หลังจากที่ไม้เดินออกไป ธนูก็หันมาถามทินถึงเรื่องไอน้องชายตัวดีของเพื่อนตนเอง

"มันเข้าไปตั้งแต่เจ็ดโมงละป่านนี้เก้าโมงมันยังไม่ออกมาเลย"

"มันบอกกูว่าสอบเสร็จสิบโมง อีกชั่วโมงแป๊ปเดียวแหล่ะ"

"เล่นเกมกันมึง เข้าเกมเลยๆ กูอยากลงแรงค์ละ ไม่ได้ลงนานละไอเหี้ยไม่มีทีมแบก"

"เอาดิมึงเล่นซับพอร์ตเลยนะไอทอยคราวที่แล้วมึงเล่นป่าพังยับเลย ไอทินเกือบเอาไม่รอด ครั้งนี้ให้ไอทินเล่นป่าเลย"ฟ้าด่าไอทอยเพราะว่าครั้งที่แล้วไอทอยมันอยากเล่นป่า ไอทินเลยให้มันเล่น พอมันเล่นพังเลยครับผม แรงค์ตกไปเลย ทีนี้ก็เลยให้มันเล่นซับอะดีแล้ว55555

ทั้งกลุ่มก้มหน้าเล่นเกมในมือถืออย่างเอาเป็นเอาตาย จนถึงเวลาที่น้องๆสอบเสร็จ ก็มีน้องๆเดินออกมาจากห้องสอบกันมาเป็นกลุ่มๆ ทีมเดินตรงไปหากลุ่มของเพื่อนๆพี่ชายของตนเอง เพราะว่าเคยเห็นหน้าเพื่อนๆของพี่ตนตั้งแต่เด็กๆ และเพื่อนๆพวกนี้ก็ยังไปเล่นที่บ้านบ่อยๆอีกด้วย

"เป็นไงมึง ข้อสอบง่ายปะ"ทิน หันไปเจอทีมเดินมาพอดีเลยถามคำถามที่ก็รู้อยู่แล้วว่ามันจะตอบไง

"ง่ายกว่าปอกกล้วยเข้าปากพูดแค่นี้"

ทีมหยักไหล่เบาๆแถมยังเบ้ปากออกมาเล็กน้อย

"น่าหมั่นไส้จริงๆพ่อคนฉลาด"

ทินบึนปากให้ทีมทันทีที่ไอน้องชายนี่อวด