คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : ..+AUDITION///////////[[=ใบสมัครนางเอกฮันกยองของ@om DeepBlue=]]+..
ชื่อ :: ลี ซองอึน ((แปลว่าพรจากสรวงสวรรค์ค่ะ^^))
วันเกิด :: 2 February 1982
อายุ :: 26 ค่ะ ^^
เชื้อชาติ :: เกาหลี 100%
ศาสนา :: คริสต์
บุคลิก / หน้าตา / รูปร่าง :: ผิวขาวเนียนละเอียดน่าสัมผัส ใบหน้ารูปไข่ที่ใครเห็นก็ต้องหลงในความงดงาม จมูกโด่งตรงเป็นสัน ดวงตากลมโตสีนิลระยิบระยับดูน่าค้นหา ปากเล็กเรียวบางได้รูปชมพูระเรื่อของเธอ...ก็น่าจุ๊บเป็นที่สุด >3< เรือนผมสีดำสนิทยาวระแผ่นหลังระหงค์... ดูยังไงก็ไม่ต่างจากนางฟ้าเลยล่ะ!!! ^w^ ไม่ว่าเธอจะทำอะไรมันก็เลยน่ามองไปซะหมด...ดูมีเสน่ห์ทุกถ่วงท่าเลยก็ว่าได้
นิสัย ( ไม่ต่ำกว่า 7 บรรทัดนะคะ บรรยายมาให้สะใจ แต่ให้เข้ากับอาชีพในพล๊อตเรื่องด้วย ) :: มีหลายคน(มาก)ที่มองว่าเธอคนนี้เป็นคนที่ ‘เพอร์เฟค’ แต่ ‘หยิ่ง’ เพราะอยู่ต่อหน้าประชาชนเธอมักจะทำหน้านิ่งๆ(ซึ่งบางครั้งมันก็ดูสยองพิลึก-[]-;:) ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร แต่ที่จริงแล้วมันไม่ใช่อย่างนั้นเลยค่ะ ^w^ เธอไม่ได้เป็นแบบที่ใครๆหลายคนคิดนะ แต่เธอ...มันเลวร้ายมากกว่าที่คุณคิดเยอะค่ะ!!! ร้ายลึก เจ้าแผนการ หัวไวฉลาดเป็นกรด แต่ก็มักจะใช้ความฉลาดไปในทางที่ผิดๆ - -* ปากจัดเข้าขั้นหมา =..= แถมยังเจ้าคิดเจ้าแค้นอีกต่างหาก เป็นพวกชอบเอาชนะไม่รู้จักคำว่าแพ้ แต่บทจะดีก็ดีจนน่าขนลุกค่ะ...ยิ้มได้ทั้งวัน ทำตัวเป็นมิตรกับทุกคน อ่อนโยน อ่อนหวาน ทำตัวเป็นกุลสตรีขึ้นมาทันที (เหมือนผีเข้าเลยโว้ย!) เรียกได้ว่าเข้าขั้น ‘โรคจิต’ กันเลยทีเดียวล่ะค่ะ=w= อีกอย่างยัยคนนี้ยีงเป็นพวกปากแข็ง! พวกปากไม่ตรงกับใจ! รักหรือชอบใครนายนั่นไม่มีทางได้รู้เด็ดขาด บางครั้งก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองตกหลุมรักเค้าเข้าซะแล้ว เพราะเธอมักจะมัวมุกมุ่นกับงานมากไปน่ะซิ เธอเป็นคนที่จริงจังกับเรื่องงานมากๆ ใครมากวนเวลาที่เธอกำลังทำงาน...มันอาจโดนสปาต้าฟันหัวได้ หรือไม่ก็จะโดนตะคอกกลับมาว่า 'ชั้นจะระเบิดกัวแก...ไปตายซะ!!!' - -* แถมวันๆซองอึนก็ชอบนั่งมุกม่นอยู่แต่กับคอมมากกว่าอยู่กับครอบครัวซะอีก จนกระทั่งมีอยู่วันนึงมันก็มีความคิดนึงแล่นเข้ามาในสมองของเธอ...แต่งงานกับคอมเลยดีมั้ยวะ? (แกคิดได้ยังไง!!!)
สิ่งที่ชอบ :: คอม…สุดที่รักของชั้น!!! // ทะเล ^w^ // ของเผ็ดๆ // ความท้าทาย // ชัยชนะ!!!
สิ่งที่ไม่ชอบ :: ของหวาน >..< // น้ำตา // ความเหงียบ...ความว่างเปล่า
ความสามารถส่วนตัว :: เป็นผู้ที่มีความสามารถเกี่ยวกับคอมพิวเตอร์รอบด้าน สามารถประกอบชิ้นส่วนของเครื่องของที่ถูกแยกส่วนออกได้ภายในไม่กี่นาที แถมยังเป็นโปรแกรมเมอร์สาวที่มีความสามารถไม่น้อยหน้าไปกว่าใครอีกด้วย (ยกเว้นฮันกยอง...ก็นายนั่นเค้ามีประสบการณ์มากกว่านี่หน่า!!!) // หัวสมองของเธอฉลาดเป็นกรด สามารถหาวิธีเอาชนะคนอื่นได้ง่ายๆเพียงแค่ขอสมาธิให้เธอซักหน่อย แล้วก็หาทางเอาตัวรอด ลื่น และไหลไปได้อยู่เสมอเลยค่ะ ^^
ครอบครัว :: เธอเป็นลูกสาวคนเดียวของบ้านค่ะ พ่อของเธอเป็นเจ้าของบริษัทที่ผลิตคอมพิวเตอร์ส่งออกไปต่างประเทศค่ะ (ผลิตเครื่องคอม+โน๊ตบุ๊กอ่ะค่ะ ไม่ได้เขียนโปรแกรมนะ) ส่วนแม่ของเธอก็เป็นรองประธานบริษัทิค่ะ(แล้วเงินมันจะมีโอกาสหนีไปไหนมั้ย)
ฐานะ :: รวยติดอันดับต้นๆของเกาหลีเลยล่ะค่ะ >w<
อิมเมท ( 2 - 3 รูปพอค่ะ ) ::4 รูแล้วกันนะคะ T^T อิมเมจ ลีจีอา ค่ะ ^^
อิมเมทคู่ของคุณ ( ให้เข้ากับเรื่องและคู่ด้วยนะคะ ) ::
อิมเมทพี่น้อง ( มีไม่มีไม่ว่าค่ะ ) :: ไม่มีจ้า ^^
คำถามชิงบท
1.มีการแข่งขันการเขียนโปรแกรมครั้งใหญ่ของ Microsoft โดยที่ทาง Microsoft Korean ได้ตัดสินใจส่งคุณและฮันกยองเข้าแข่งขัน แต่คุณกับเค้าต้องมาแข่งกันเองในรอบใดรอบหนึ่ง คุณจะทำอย่างไร
-อย่างนี้มันต้อง...หาทางเอาชนะนายนั่นให้ได้น่ะซิ!!! ชิส์...ชอบมาดูถูกเรานัก คราวนี้จะเอาให้หน้าแตกกลางงานเลย แล้วนายจะได้รู้ว่าคนอย่างยัย ‘ลี ซองอึน’ คนนี้...มันมีดีกว่าที่นายคิด(เฟ้ย)!!!
2. วันหนึ่งฮันกยองดันเมาหลับขึ้นมากลางงานปาร์ตี้ของบริษัท แถมยังกอดคุณไว้แน่น จนเพื่อนๆ ในบริษัทแอบอดนึกไม่ได้ว่าคุณกับฮันกยองมีความสัมพันธ์มากกว่านี้รึเปล่า คุณจะทำอย่างไร
-ตอนนั้นซองอึนยืน (แหกปาก) ร้องเพลงอยู่บนเวทีค่ะ แต่อยู่ดีๆฮันกยองก็เดินโซซัดโซเซเข้ามาแล้วกอดเธอไว้ซะงั้น...ชั้นล่ะแถบอยากจะกรี๊ด (ด้วยความอาย...และดีใจอย่างสุดซึ้ง - -*) คนอย่างชั้นก็เขินเป็นนะโว้ยทำอะไรของนายเนี่ยะ-/////-…ซองอึนก็ได้แต่อึ้งรอดูปฏิกิริยาของอีกฝ่าย...ส่วนฮันกยองก็ตะเกียกตะกายกอดก่ายซองอึนราวกับว่าเธอเป็นหมอนข้างที่บ้านอย่างนั้นแหละ - -*...ต่างฝ่ายก็ต่างเงียบ...แต่ในที่สุดก็มีเสียง (ไอ้บ้าจากไหนไม่รู้ =..=) คนนึงตะโกนขึ้นมา...
“วู้วววว...ฮันกยองกับซองอึนสวีทกันโว้ย!!!”
...เสียงฮือฮาดังขึ้นไปทั่วงานอย่างเห็นด้วย เล่นเอาซองอึนที่ยืนอยู่บนเวทีเหงื่อแตกเลย... (ฮันกยองก็ไม่ใช่ตัวเบาๆนี่หว่า)
“สวีทเสวิทอะไรกันเล่า นายนี่เค้าเมามากต่างหากล่ะ...ถึง...ถึงได้ทำอะไรไปโดยไม่รู้ตัวแบบเนี้ยะ”ซองอึนพูดใส่ไมค์เท่ากับเป็นการประกาศให้คนในงานรู้โดยทั่วกัน แต่เรื่องวุ่นๆมันก็ไม่จบเพียงเท่านั้น...
“ซองอึน...ทามมาย...วานนี้เธอน่าร๊าก >[]< อย่างงี้ละ...ฮือ” ด้วยฤทธิ์เหล้าฮันกยองเพ้อเจ้อออกมาโดยไม่รู้ตัว แล้วหลังจากนั้นเค้าก็ฟุบหลับไปทันที แต่ก็เล่นเอาร่างบางที่ยืนแบกตนเองอยู่หน้าแดงไปถึงหูเลย...
…ทุกคนในงานอึ้ง ซองอึนเองก็อึ้ง มีแต่ฮันกยองที่หลับไปไม่รู้เรื่องอยู่ในอ้อมกอดของซองอึน...
“ปึ้งงงง!!!”เสียงบางสิ่งร่วงลงกระทบสู่พื้นเวทีอย่าง...แรง และนั่นมันก็คือ...ฮันกยองนั่นเอง
...ซองอึนพลักฮันกยองออกไปด้วยความอายอย่างสุดซึ้ง เลยทำให้ร่างสูงลงไปนอนกองกับพื้นเป็นทีเรียบร้อย...
“เราไม่ได้เป็นอะไรกันซักหน่อย...ชั้นขอตัวกลับก่อนแล้วกันนะ”ว่าแล้วก็เดินปึงปังออกมาจากงาน แต่ก็มีเสียงๆนึงตะโกนตามหลังเธอมาอีกว่า...
“นี่ซองอึน! แบกแฟนเธอไปส่งบ้านด้วยเซ่!!!”
และในที่สุดก็เป็นภาระของซองอึนที่ต้องพาฮันกยองไปส่งที่บ้าน เธอพยายามปฎิเสธหลาย(ร้อย)รอบแล้วว่าเธอกับฮันกยองไม่ได้เป็นอะไรกันมากไปกว่าเพื่อนร่วมงาน ทุกคนก็บอกกับเธอว่าเชื่อ...แต่ช่วยพาฮันไปส่งที่บ้านที =[]=:; ด้วยความใจอ่อน...เธอก็เลยต้องแบกเค้ามาส่งเนี่ยะแหละ =..=
3. คุณตกเป็นผู้ต้องสงสัยในคดีครั้งนี้ ฮันกยองเองก็อยากที่จะช่วยเหลือคุณ แต่เค้าเองก็โดนตำรวจจับตาดูอยู่ไม่น้อย คุณจะบอกกับฮันกยอง หรือจะทำอย่างไรกับเหตุการณ์นี้
-“นี่นาย ไม่ต้องเป็นห่วงชั้นหรอกน่า...คนฉลาดๆอย่างชั้นเอาตัวรอดได้อยู่แล้ว^w^”
“แล้วชั้นพูดตอนไหนว่าชั้นเป็นห่วงเธอฮะ^[]^ ชั้นเป็นห่วงบริษัทของเราต่างหากล่ะ ถ้าเกิดว่าคนที่ทำงานได้ดีอย่างเธอโดนจับเข้าคุกไป...มันก็น่าเสียดายแย่เลยน่ะซิ ผลประโยชน์ของบริษัทมีอันจบ o[]O”
“ห่วงจังเลยนะบริษัทเนี่ยะ =[]=:;”
“โห...ล้อเล่นน่า ^..^”ไม่พูดเปล่า ร่างสูงเอื้อมไปจับมือของร่างบางขึ้นมากุมไว้“ดูแลตัวเองดีๆด้วยล่ะ มีคนเค้าคอยเป็นห่วงเธออยู่นะรู้มั้ย”
“อะ...อืม รู้แล้ว...ไม่ต้องมาทำเป็นพูดมากเลยนายเองก็ต้องระวังตัวให้มากๆเหมือนกันนั่นแหละรู้มั้ย”
ฮันกยองไม่ได้พูดอะไร แต่ยิ้มกลับมาให้ซองอึนน้อยๆ พร้อมกับกระชับมือที่กุมมือของอีกฝ่ายไว้ ราวกับเป็นการสร้างความเชื่อมั่นให้กับซองอึน...และนั่นมันก็ทำให้อวัยวะเล็กที่อยู่บริเวณหน้าอกข้างซ้วยของซองอึนเต้นแรงและเร็วขึ้นอย่างน่าประหลาดด้วย...
“เราต้องผ่านเหตุการณ์ครั้งนี้ไปให้ได้นะซองอึน”
“อืม ^^”
“สัญญาซิ”
“ฉันสัญญาว่าจะกลับมาหาทุกคนที่นี่แน่นอน...ฉันสัญญา”
...ซองอึนคนนี้สัญญาว่าจะกลับมาหานายแน่นอน ฮันกยอง...
4. อยากให้คุณกับฮันกยองเจอกันได้อย่างไร ( ยาวๆ เลยนะคะ )
-ซองอึนเพิ่งกลับมาจากการศึกษางานเกี่ยวกับการเป็นโปรแกรมเมอร์ที่อเมริกาค่ะ พอกลับมาถึงแค่ไม่กี่วันพ่อของเธอส่งเธอมาทำงานบริษัทเดียวกับฮันกยองค่ะ ซองอึนเข้ามาทำงานวันแรกที่บริษัท ตอนนั้นเธอเดินยิ้มเข้ามาในบริษัทตั้งแต่เช้า หน้าตาลั่ลล้าเข้ามาเลย เพราะเธอได้ข่าวมาว่าคนที่ร่วมงานกับเธอนะเป็นผู้ชาย...ที่หล่อมากๆซะด้วย แถมเค้ายังบอกกันว่าเป็นสุภาพบุรุษ อบอุ่น อารมณ์ดี มีมนุษย์สมัพันธ์เป็นเลิศ เลยทำให้เธออดใจรอที่จะเจอเค้าแทบไม่ไหว >..< แล้วในที่สุดเธอก็เดินมาถึงหน้าห้องทำงานของเค้าค่ะ หน้าห้องนั่นมีป้ายชื่อติดไว้ว่า ‘ฮันกยอง’ เธอมั่นใจว่าต้องเป็นห้องนี้แน่ๆ เลยเปิดประตูเข้าไปข้างใน ปรากฎว่าเธอเห็นฮันกยองนั่งทำงานอยู่ข้างในห้องพอดีค่ะ เธอเลยเรียกชื่อเค้าเบาๆ
“สวัสดีค่ะฉันลี ซองอึน ยินดี...”พูดน้ำเสียงเรียบๆเพื่อเก็บอาการ แต่ก่อนจะพูดจบประโยคอีกฝ่ายก็พูดคัดขึ้นมาซะก่อน
“คุณครับ ทำไมไม่เคาะประตูก่อนเข้ามาล่ะครับ”ยิ้มให้ร่างบางที่เพิ่งเข้ามาใหม่ แต่รอยยิ้มนั่นมันก็ดู...ยังไงก็ไม่รู้ซิ!!!
“อ่ะ...ขอโทษจริงๆค่ะ คือว่าชั้นลืม...”
“ออกไปก่อนแล้วค่อยเข้ามาใหม่ อย่าลืมเคาะประตูด้วยนะครับ ^O^”
“อะ...ก็ได้ค่ะ”เดินออกไปอีกครั้งด้วยความงงเล็กน้อย...อะไรกันฟะเนี้ยะ
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“เชิญครับ”
“สวัสดีค่ะชั้นลี ซองอึน ยินดีที่ได้ร่วมงานกับคุณนะคะ คุณฮันกยอง”ฝืนยิ้มเต็มที่แล้วยืนมือออกไปข้างหน้าเพื่อทำความรู้จัก แต่...
“เชิญนั่งครับ ^w^”
“อะ...ขอบคุณค่ะ -_____,-” หดมือกลับทันที พร้อมกระตุกยิ้มมุมปากก่อนทำท่าจะย่อนก้นนั่งลงบนเก้าอี้ แต่...
“ขอโทษนะครับคุณซองอึน คือว่าวันนี้แม่บ้านเค้าลาคลอด คุณช่วยไปชงกาแฟให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ ^[]^”
“แม่บ้านเค้าสมัครใจลาคลอดกันหมดทั้งบริษัทเลยหรือคะ =[]=”
“อ่า...ใช่ครับ ^^”
“’งั้นก็ได้ค่ะ”ยิ้มฝืดๆให้ก่อนจะลุกออกไปเพื่อไปชงกาแฟ...อะไรกันเนี้ยะสุภาพบุรุษ อบอุ่น อารมณ์ดี มีมนุษย์สมัพันธ์เป็นเลิศ...มันใช่นายนี่จริงๆเหรอ! ทำไมถึงได้กวนปรสาทเช่นนี้ฟระ!!!
ด้านฮันกยอง...ผมไม่ได้อยากแกล้งเค้าหรอกนะครับ แต่แค่อยากลองทดสอบดูซะหน่อยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีความอดทนแค่ไหน ก็เค้าจะมาทำงานร่วมกับผมแล้วนี่หน่ามันก็ต้องทำความรู้จักกันไว้ก่อนจริงมั้ยครับ~…
กลับมาสู่ด้านซองอึน...มีรึที่คนอย่างชั้นจะยอมง่ายๆอย่างนี้มันต้องเจอนี่...ว่าแล้วซองอึนก็จัดการเดินดุ่มๆไปหยิบกระปุก ‘เกลือ’ ออกมาจากโต๊ะ จัดการผสมลงไปในกาแฟรวมสามช้อน (โต๊ะ)ด้วยกัน...อย่างนายมันต้องเจอร้ายๆอย่างชั้นฮันกยอง!!!
“กาแฟได้แล้วค่ะ ^^”เดินยิ้มกวานหยดย้อยเข้ามาพร้อมกับกาแฟ (ใส่เกลือ)ที่อยู่ในมือ
“ขอบคุณครับ...แต่ผมไม่อยากกินแล้วล่ะ ช่วยเอาไปเก็บให้ทีนะครับ”พูดขึ้นแต่สายตายังไม่ล่ะจากคอมพิวเตอร์ที่อยู่ตรงหน้า ซองอึนอึ้ง...ผู้ชายคนนี้...ไม่เห็นจะมีดีอย่างที่ใครเค้าบอกเลย!!!
แล้วหลังจากนั้นฮันกยองก็ได้ร่วมกันทำงานกับซองอึนค่ะ ฮันก็ชอบทำตัวเหมือนเป็นรุ่นพี่คอยสอนงานรุ่นน้องๆทั้งที่ซองอึนเข้ามาในฐานะเพื่อนร่วมงานแท้ๆ เวลาทำงาน่วมกันฮันกยองก็มักจะพูดกับซองอึนว่า ‘ฟังผมซิครับ’ ‘ผมมีประสบการณ์มากกว่าคุณนะ’ ‘รู้ครับว่าเก่ง แต่ยังไงมันก็น้อยกว่าผมอยู่ดีนั่นแหละ’ ส่วนซองอึนเธอก็มักจะชอบพูดอยู่บ่อยๆเหมือนกันว่า ‘รู้แล้วน่า’ ‘ฉันทำเป็น’ ‘โอ้ย...บอกว่าเข้าใจแล้วไงเล่า o[]O^’ ‘ฉันก็เก่งพอๆกับนายนั่นแหละ!!!’
...แต่รู้อะไรมั้ยค่ะ เวลาที่นายนั่นนั่งจดจ่อทำงานเงียบๆอยู่หน้าคอม...มันก็น่ามองอยู่ไม่ใช่น้อยเลยล่ะ...
ประมาณนี้แหละค่ะ...(มันยาวมากเลยอ่ะ)
5. เพลงคาแรกเตอร์คู่ ( 1 เพลง สำหรับคู่ของคุณ พร้อมเหตุผลนะคะ )
-Just You - Super Junior(K.R.Y)
ลองเข้ามาฟังดูนะคะ>>>>Just You-SJ<<<<
เหตุผลที่เลือก...มันเพราะอ่ะค่ะ >..< แล้วคิดว่าความหมายมันลึกซึ้งดี เข้ากับความรักของคู่นี้ด้วยค่ะ
คำแปลๆ
ฉันไม่อยากตื่นขึ้นจากฝันที่แสนสุขนี้เลย
ฉันได้แต่ทอดถอนใจในตอนที่ฉันจำต้องฝืนยิ้ม
ฉันรู้....ฉันรู้ว่าฉันไม่ใช่คนที่ดีที่สุด
แต่ว่า....ฉันไม่รู้เลย.....ไม่รู้เลยว่าควรจะทำยังไง
ขอแค่ครั้งเดียว รักฉันหน่อยนะ
มันไม่ได้เสียหายอะไรใช่ไหม
ขอให้คิดถึงฉันสักนิดนึงก็ยังดี ขอแค่นั้น......
แค่นั้นจริงๆ......
ในบางครั้งฉันก็รู้สึกเป็นกังวลว่าเธอจะโดดเดี่ยว
เพราะความอ่อนโยนของเธอ
แต่สิ่งนั้นมันก็ไม่ได้เกิดขึ้น เธอยังมีความสุขดีใช่ไหม
ถึงแม้ว่าเธอจะไม่ต้องการฉัน
ฉันรู้ว่าฉันไม่ดีพอ.....ฉันรู้เรื่องนี้ดี....
แต่ฉันกลับไม่รู้....ว่าฉันกำลังมองดูใครอยู่.....
ขอแค่ครั้งเดียว รักฉันหน่อยนะ
มันไม่ได้เสียหายอะไรใช่ไหม
ขอให้คิดถึงฉันสักนิดนึงก็ยังดี ขอแค่นั้น......
แค่นั้นจริงๆ......
ไม่ว่าที่ใดก็ตามบนถนนท่ามกลางฤดูหนาวสายนี้
มันมีแค่เพียงความทรงจำเกี่ยวกับเธอ
จนกระทั่งตอนนี้......
ขอแค่ครั้งเดียว ให้เวลาฉันหน่อย
มันไม่ได้เสียหายอะไรใช่ไหม
ขอให้คิดถึงฉันสักนิดนึงก็ยังดี ขอแค่นั้น......
แค่นั้นจริงๆ......
คำใบ้คู่ฮันกยอง :: เก่ง ฉลาด แต่ก็แอบแพ้ความมากประสบการณ์ของฮันกยองไม่ได้ อีกทั้งยังเป็นสาวเพอร์เฟคในทุกๆ ด้านซะด้วย
ความคิดเห็น