••MY ROOM♥U ROOM••

ลำดับตอนที่ #10 : ..+AUDITION///////////[[=ใบสมัครนางเอกฮันนี่(คิบอม)ของปอกับไนซ์=]]+..

ใบสมัครนางเอกฮันนี่ (คิบอม) [ สีน้ำตาลแดงเท่านั้น! คำตอบขอเป็นตัวบาง ]

ส่วนที่ 1 ประวัติผู้สมัคร

ชื่อ : ยูค่ะ ^^

อายุ : 15

ส่วนที่ 2 ประวัติตัวละคร

ชื่อจริง-นามสกุล//ชื่อเล่น(ภาษาไทย) : อลิซ อมตวณิชกุล // เรลล่า

ชื่อจริง-นามสกุล//ชื่อเล่น(ภาษาอังกฤษ) : Alice Amatavanitchakul // Rella ^w^

อายุ(ดูในคำใบ้) : 17 จ้า

ฉายา : น้องหมีหน้าหมวยสวยแต่Sheหยิ่ง =..=

วันเกิด : 14 มีนาคม 1991 วันไวท์เดย์ค่ะ

เชื้อชาติ(เป็นลูกครึ่ง ลูกเสี้ยวได้หมด ไทยแท้หรือชาติเดียวแท้ๆได้หมด) : คนไทยเชื้อสายจีน ป๊าเป็นเจ๊กแม่เป็นไทย

บุคลิก ลักษณะภายนอก(ละเอียดนิดนึง) : ผิวขาวเนียนละเอียดน่าลูบไล้ ใบหน้าลูบไข่ที่ใครเห็นก็ต้องหลงในความงดงาม ตากลมโตสีดำสนิท จมูกโด่งได้รูป ปากเอิบอิ่มชมพูระเรื่อของเธอก็น่าจุ๊บเป็นที่สุด >3< ผมสีน้ำตาลเข้มเงางามยาวถึงถึงกลางแผ่นหลัง

ส่วนสูง//น้ำหนัก : 167 // 43

นิสัย(ขอละเอียดยิบ ไม่ต่ำกว่า 5 บรรทัด) : มีหลายคน(มาก)ที่มองว่าเธอคนนี้เป็นคนที่ ‘สวย’ แต่ ‘หยิ่ง’ เพราะอยู่ต่อหน้าประชาชนเธอมักจะทำหน้านิ่งๆ เชิดคางอยู่ตลอดเวลา(อยากบอกว่าเมื่อยโคดTT[]TT) แล้วก็ชอบมองคนด้วยหางตาอีก(ซึ่งบางครั้งมันก็ดูสยองพิลึก-[]-;:) ไม่ค่อยพูดค่อยจา ไม่ค่อยชอบสุงสิงกับใคร แต่ถ้าใครรู้จักยัยนี่แล้วจะรู้ว่า มานรั่ววววว ~ เปนอะไรที่รั่ว ชั่ว โฉด มากมาย ชอบเอาชนะไม่เคยรู้จักคำว่าแพ้ รักและหลงตัวเองมั่กๆ ใครร้ายมาชั้นร้ายตอบ ใครดีมาชั้นก็ร้ายตอบ (อินังนี่มัน...) แต่เวลาอารมณ์เสียนั้น...น่ากลัวชมัดค่ะ ไม่ค่อยจะอาลวาดแต่ว่าจะเงียบสนิท... แต่ถ้าใครมาแหย่นิดเดียวในเวลานั้นล่ะก็ ช้านจาระเบิดหัวแก ไปตายซะ!!! ที่สำคัญ...ใครจะคิดว่าสวยๆหยิ่งๆแบบนี้...ยัยนี่มันจะเป็นคนที่รั่วแบบไม่ไม่บันยะบันยัง ติ๊งต๊อง บ๊องสุดๆเลยล่ะ (ก็มันเป็นกันทั้งบ้านนิ =w=) แต่ถึงจะรั่วยังไง...เรลล่าผู้งดงามคนนี้ก็รักเพื่อนและครอบครัวมากที่สุดนะคะ!!! >O<

ครอบครัว(แนะนำแบบละเอียดยิบ บอกมาให้หมด!) : ครอบครัวของเธอประกอบด้วย ป๊าที่ลงมาจากเรือสำเภา และแม่ที่เป็นคนไทยมาตั้งแต่บรรพบุษ(?) พี่ชายหน้าตาละม้ายคล้ายหมีมีนามว่าเท็ดดี้ น้องสาวผู้น่ารัก(ซึ่งบางครั้งก็น่าฆ่า)ที่มีชื่อว่าหนูเล็ก และเธอ...เรลล่าผู้ที่(แต่งตั้งตัวเอง- -*)เป็นบุคคลที่หน้าตาดีที่สุดในบ้าน แต่มีสิ่งหนึ่งที่ครอบครัวนี้มีเหมือนกันหมด...คือความ กล้า(หน้าด้าน-*-) บ่าบิ่น ใจร้อน วู่ว่าม (มันเป็นมาตั้งแต่รุ่นพ่อค่ะ) ที่สำคัญคือความรั่ว...เรียกได้ว่ามันอยู่ในสายเลือดกันเลยทีเดียว =[]=:; แถมฐานะทางบ้านมันก็รวยเว่อร์ค่ะ...เพราะทางบ้านประกอบธุรกิจเกี่ยวกับการประกอบรถยนต์ส่งออกไปต่างประเทศเชียวนะ!!! >[]<

การศึกษา(ดูในคำใบ้) : ม.5

ความสามารถพิเศษ : ร้องเพลงค่ะ (เสียงอุบาตได้ใจมั่กๆTT[]TT) // เปียโน (เล่นแล้วมันดูดี...ชั้นก็เลยเล่น ^w^) // เก่งศิลปะป้องกันตัวหลายอย่าง ทั้งยูโด คาราเต้ แล้วก็มวยจีน (เรียนมาจากพ่อและพี่ชายทั้งนั้นแหละค่ะ =w=)

ชอบ : ตัวเอง!!! // ผู้ชาย...ที่หล่อและดูดีมีชาตกูล ^^

เกลียด : ไอ้ผู้ชายหน้าตาเฉิ่มๆแต่งตัวซกมก ที่บ้าเทพนิยาย งมงายในเรื่อเทพเจ้านั่นไง!!! // การเสียฟอร์ม >..<

งานอดิเรก : เก๊กหน้าสวย เริศ เชิด หยิ่งได้ตลอดเวลา (ถึงแม้ว่าตัวตนที่แท้จริงมันจะรั่วมากมายก็เถอะ-*-) // เล่นเปียโน หรือไม่ก็นั่งสอนยัยหนูเล็กเล่น // นั่งเม้าท์กับยัยหนูเล็ก (แล้วยัยเด็กนั่นมันก็เอาไปแฉซะหมด =[]=:;)

อื่นๆ : ยัยนี่รักแล้วก็หวงแหนตำแหน่งสาวฮอตของตัวเองมั่กๆค่ะ...ก็เลยพยายามทำตัวหยิ่งๆเข้าไว้ เพราะไม่อยากให้ใครเห็นตัวตนที่แท้จริง...มันกลัวโดนปลดจากตำแหน่งอันทรงค่านั่น TT^TT
เพลงประจำคู่ของคุณ(พร้อมความหมาย) :  Miracle – Super Junior
Life couldn`t get better~* Life couldn`t get better

[희철] 지금까지 너 없던 시간은 어둠이였죠 (Without you baby)
จี กึม กา จี นอ ออบ ดอน ชี กา นึน ออ ดู มี ยอซ จโย (with out you baby)
จนถึงตอนนี้ ชีวิตที่ไม่มีคุณมันเต็มไปด้วยความมืดมน (ไม่มีคุณ ที่รัก)

[시원] 너를 만난 후 나의 생활은 꿈만 같아요 (baby)
นอ รึล มัน นัน ฮู นา เอ แซง วา รึน กุม มัน คา ทา โย (baby)
แต่ตั้งแต่ผมได้พบกับคุณ ชีวิตผมก็เหมือนกับความฝัน (ที่รัก)

[한경] 너를 처음 본 순간 (처음 본 순간) a Miracle (a Miracle)
นอ รึล ชอ อึม พน ซุน กัน (ชอ อึม พน ซุน กัน) a miracle (a miracle)
เมื่อผมเห็นคุณครั้งแรก (เห็นคุณครั้งแรก) a miracle (a miracle)

난 느꼈죠 기적은 바로 너란 걸
นัน นือ กยอซ จโย คี จอ กึน พา โร นอ รัน กอล
ผมรู้สึกถึงปาฏิหารย์ คือคุณนั่นเอง

Life couldn't get better (hey~)

[성민] 난 널 품에 안고 날아
นัน นอล พู เม อัน โก นา รา
ผมจะโอบกอดคุณไว้และพาคุณบิน

푸른 달을 향해 날아(ho~)
พู รึน ดา รึล ฮยาง แฮ นา รา (ho~)
เราจะบินไปยังพระจันทร์สีน้ำเงินนั่น

잠든 너의 입 맞출거야
ชัม ดึน นอ เอ อิม มัจ ชุล กอ ยา
ผมจะจุมพิตคุณขณะที่คุณหลับ

Life couldn't get better(hey)

[려욱] 너의 맘의 문을 열어줘
นอ เอ มัม เอ มู นึล ยอ รอ จวอ
เปิดหัวใจของคุณให้กว้าง

그대 내손을 잡아요
คือ แด แน โซ นึล จา พา โย
และจับมือผมไว้

Life couldn't get better

[동해] 매일매일 평범했던 날들이 이젠 달라졌어요 (a holiday)
แม อิล แม อิล พยอง บอม แฮซ ดอน นัล ดือ รี อี เจน ทัล รา จยอ ซอ โย (a holiday)
คุณได้เปลี่ยนชีวิตอันธรรมดาของผม (a holiday)

[이특] 세상 모든 사람들이 행복해 보여요 (I wanna thank you, baby)
เซ ซัง โม ดึน ซา รัม ดือ รี แฮง บก แฮ โบ ยอ โย (I wanna thank you baby)
และทุกๆคนบนโลกใบนี้ก็ดูมีความสุข (ผมอยากจะขอบคุณคุณ ที่รัก)

[려욱] 너를 처음 본 순간 (너를 처음 본순간) a miracle (a miracle)
นอ รึล ชอ อึม พน ซุน กัน (นอ รึล ชอ อึม พน ซุน กัน) a miracle (a miracle)
เมื่อผมเห็นคุณครั้งแรก (เห็นคุณครั้งแรก) a miracle (a miracle)

난 느꼈죠 기적은 바로 너란 걸
นัน นือ กยอซ จโย คี จอ กึน พา โร นอ รัน คอล
ผมรู้สึกถึงปาฏิหารย์ คือคุณนั่นเอง

Life couldn't get better (hey~)

[강인] 난 널 품에 안고 날아
นัน นอล พู เม อัน โก นา รา
ผมจะโอบกอดคุณไว้และพาคุณบิน

푸른 달을 향해 날아 (ho~)
พู รึน ดา รึล ฮยาง แฮ นา รา (ho~)
เราจะบินไปยังพระจันทร์สีน้ำเงินนั่น

잠든 너의 입 맞출거야
จัม ดึน นอ เอ อิม มัจ ชุล กอ ยา
ผมจะจุมพิตคุณขณะที่คุณหลับ

Life couldn't get better (hey~)

[예성] 너의 맘의 문을 열어줘
นอ เอ มัม เอ มู นึล ยอ รอ จวอ
เปิดหัวใจของคุณให้กว้าง

그대 내손을 잡아요
คือ แด แน โซ นึล จา บา โย
และจับมือผมไว้

Life couldn't get better (Life couldn't get better)

[기범] 널 처음 본순간 a miracle (a miracle)
นอล ชอ อึม พน ซุน กา a miracle (a miracle)
เมื่อผมเห็นคุณครั้งแรก a miracle (a miracle)

I love you baby, and I'm never gonna stop

Life couldn't get better (hey~)

[예성] 난 널 품에 안고 날아
นัน นอล พู เม อัน โก นา รา
ผมจะโอบกอดคุณไว้และพาคุณบิน

푸른달을 향해 날아 (ho~)
พู รึน ดา รึล ฮยาง แฮ นา รา (ho~)
เราจะบินไปยังพระจันทร์สีน้ำเงินนั่น

잠든 너의 입 맞출거야
จัม ดึน นอ เอ อิม มัจ ฮุล กอ ยา
ผมจะจุมพิตคุณขณะที่คุณหลับ

Life couldn't get better(hey)

[성민] 너의 맘의 문을 열어줘
นอ เอ มัม เอ มู นึล ยอ รอ จวอ
เปิดหัวใจของคุณให้กว้าง

그대 내 손을 잡아요
คือ แด แน โซ นึลอ จา บา โย
และจับมือผมไว้

Life couldn't get better (hey~)

[강인] 난 널 품에 안고날아
นัน นอล พู เม อัน โก นา รา
ผมจะโอบกอดคุณไว้และพาคุณบิน

푸른달을 향해 날아 (ho~)
พู รึน ดา รึล ฮยาง แฮ นา รา (ho~)
เราจะบินไปยังพระจันทร์สีน้ำเงินนั่น

잠든 너의 입 맞출거야
จัม ดึน นอ เอ อิม มัจ ฮุล กอ ยา
ผมจะจุมพิตคุณขณะที่คุณหลับ

Life couldn't get better (hey~)

[려욱] 너의 맘을 문을 열어줘
นอ เอ มัม เอ มู นึล ยอ รอ จวอ
เปิดหัวใจของคุณให้กว้าง

그대 내손을 잡아요
คือ แด แน โซ นึลอ จา บา โย
และจับมือผมไว้

อิมเมจตัวละคร(ขอชื่ออิมเมจด้วยจ๊ะ 3-4 รูป) : ปาร์ค ฮันบยอล(ฮันเบียล)ค่ะ Park Hanbyul 

อิมเมจคู่(2 รูปพอ) :

ส่วนที่ 3 คำถามทั่วไป

1.อยากให้เวลาที่อัพขอให้มาเม้นทุกครั้งนะคะ เพราะว่าเจ้กะไนซ์ขี้น้อยใจ = = แล้วก็อยากให้มาตามจิกๆทวงๆด้วยเพราะไม่อย่างงั้นไรเตอร์ก็ห่อเหี่ยว แต่งไม่ออกเหมือนกัน

: ได้จ้า ^w^

2.ถ้าติดธุระอะไรขอให้มาบอกด้วย อย่าหายไปเฉยๆ ไม่งั้นเจ้ก็ตัดชิ๊บแบบไม่มีเหตุผลเหมือนกัน = =

: ค่ะ...ถ้าติดธุระอะไรจะมาบอกแน่นอน (เพื่อความปลอดภัยและสวัสดิภาพของตัวละคร=..=)

3.เรื่องนี้เปิดออฯนานเพราะอย่างงั้นรอได้นะ ประมาณ 2 อาทิตย์ ถ้าติดแล้วต้องรีบมารายงานตัวภายในเวลาที่กำหนดด้วยนะจ๊ะ

: รับทราบค่ะ!

4.ถ้าไม่ติดอยากได้บทสำรองมั้ย? (อันนี้ถ้าที่ขอมาผ่านอาจจะให้แต่ถ้าไม่ผ่านก็อดนะ = =)

: ไม่เป็นไรค่ะ ไม่ติดนางเอกบอมก็ไม่เป็นอะไรแล้วล่ะ ขอบคุณนะคะ^^

5.คาแรคเตอร์พระเอกเป็นไงมั่ง?

: บอมมี่...เปลี๊ยนไป๊ค่ะ!!! ดูฮาดีอ่ะ บอมกลายเป็นคนซกมก แอ๊บบ๊อง แถมยังบ้านิยาย บ้าเทพเจ้าอีก…ฮาค่ะ!!!=[]=:;

ส่วนที่ 4 คำถามชิงบท

1.คุณคือสาวสวยที่มีดีกรีเป็นถึงสาวฮอตอันดับหนึ่งของโรงเรียน>_<~คุณจึงค่อนข้างหยื่งและถือตัววันหนึ่งในขณะที่คุณกำลังเดินออกมาจากร้าน Vanilla love คุณก็บังเอิญไปชนผู้ชายคนหนึ่งเข้าเพราะเขายืนขวางทางเดินหน้าร้านอยู่=__=; คุณก็เลยด่าเขาเข้าให้แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่ได้ด่าคุณกลับแถมยังมองคุณด้วยสายตาเป็นประกาย*0*พร้อมกับตะโกนดงลั่นว่า “ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานรักแท้มาให้ผมแล้ว>O<!!~” คุณคิดว่าอย่างไร? และคุณจะทำอย่างไร? (อธิบาย&บทพูด ไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด)

: ‘พลั๊กกก อ๊ากกก โอ้ยยยย!!!’

ใครกันวะเนี้ยะ!!! บังอาญมาเดินชนเรลล่าผู้สูงส่งและแสนงดงาม(?)อย่างชั้นคนนี้จนล้มลงไปกองกับพื้นได้ยังไงกันฮะ!!! >[]< ไหน...แม่ขอดูหน้ามันหน่อยซิ (ถ้าเกิดว่ามันหล่อ ชั้นคนนี้ก็พอจะให้อภัยมันได้ =.,=)

“ขอประทานโทษครับ...ผะ...ผมไม่ได้ตั้งใจ คุณเป็นอะไรมากรึเปล่าครับ”นายนั่นพูดก่อนที่จะยืนมือ...อันซกมกมาที่ชั้น ชั้นเลยเงยหน้าขึ้นไปมองหนังหน้าของมัน...โอ้วววววว...จอร์จ บอกชั้นทีว่ามันไม่จริง TT[]TT

…ผมเผ้ารุงรังเหมือนไม่ได้หวีมาซักสิบชาติ แต่งตัวเหมือนโดนรถสิบล้อทับแล้วโดนรถไถนาลากซ้ำ ไหนจะแว่นตาหนาเตอะที่ใส่อยู่อีก แล้วดูรองเท้าผ้าใบนั่นซิ ขาดโชว์นิ้วเท้าครบสิบนิ้วเลยอ่ะ...

“- -^” ชั้นปัดมือนายนั่นออกก่อนดันตัวเองให้ลุกขึ้นมา แล้วรีบเดินหนีออกมาทันทีโดยไม่พูดอะไรซักคำ ทำไมวันนี้คนสวยซวยอย่างนี้ฟะเนี้ยะ!!!

“เดี๋ยวก่อนซิคุณ”นายนั่นวิ่งมาแล้วกระชากคอเสื้อ(?)ชั้นเข้าไปหามัน >..< เท่านั้นยังไม่พอนะ มันมองหน้าชั้นด้วยสายตาแบบนี้ด้วยอ่ะ *O*

“นี่นาย! เอามืออันโสโครกของนายปล่อยออกจากคอเสื้อของชั้นเดี๋ยวนี้นะ!!!”

“อ๊ากกกก...ใช่เธอจริงๆด้วย ขอบคุณพระเจ้า!!!~” อยู่ดีๆนายนั่นก็เพ้อเจ้อออกมา มันปล่อยมือออกจากคอเสื้อชั้นแล้วหันไปก้มกราบกับ...พื้นถนนซะเฉยๆ...

“บ...บ้าปะเนี้ยะ=[]=:;”

“ขอบคุณพระเจ้าที่ประทานรักแท้มาให้ผมแล้ว *O*”

“เฮ้ย!!! นายพูดอะไรออกมาเนี้ยะ...นายเป็นอะไรของนายฮะ!!!”

“ก็เป็นเนื้อคู่ของคุณไง >..< ผมชื่อฮันนี่ครับ...ยินดีที่ได้รู้จักรักแท้ของผม!!! ^[]^” พูดพร้อมกับขยับมืออันซกมกมาเขย่ามืออันเนียนนุ่มของชั้นด้วยอ่ะ (เชคแฮนด์อ่ะค่ะ - -*)

“เพ้ออะไรของนายฮะ เป็นบ้าไปแล้วรึไง!!!”

“ใช่...ผมมันบ้า แต่ถึงผมจะบ้า...แต่ก็บ้ารักคุณคนเดียวนะ>[]<”

…เสี่ยวววววววววววววววว!!!...

“ว่าแต่ว่าคุณชื่ออะไรหรือครับ ^[]^”

“ไม่ได้ชื่อเดียวกับปู่นายก็แล้วกัน - -*”

“อ่า...งั้นไม่เป็นไรครับ ทุกครั้งที่ผมเจอคุณ...ผมจะเรียกคุณว่าที่ร๊ากกกก~แทนชื่อแล้วกันนะ! >..<”

“อ๊ากกก!!! อย่าทำอย่างนั้นเชียวนะ...ถ้าเกิดมีใครได้ยินนายเรียกชั้นแบบนั้นล่ะก็...ชื่อเสียงของชั้นจะลดทอยลงเพราะปากและร่างกายอันซกมกของนายแน่นอน ห้ามเรียกชั้นแบบนั้นเด็ดขาด!!!”

“แล้วที่รักจะให้ผมเรียกว่าอะไรดีล่ะ^O^”

“ชั้นชื่อเรลล่า - -^”

“อ่า...นอกจากจะสวยแล้วชื่อยังน่ารักอีก ผมนี่ดูคนไม่ผิดเลยจริงๆนะเนี้ยะ *O*” นายนั่นพูดแล้วกุมมือยืนบิดไปบิดดมาเหมือนจะเขิน(?)...แต่ก็ไม่ลืมที่จะหันมาส่งยิ้มแหยๆให้ชั้นด้วยล่ะ...

…นายนี่มันหลุดออกมาจากโรงบาลบ้ารึเปล่าวะ...เพ้อเจ้อเออออคนเดียวอยู่นั่นแหละ...ใครก็ได้ช่วยเอาไอ้บ้านี่ใส่กล่องกลับไปที TT[]TT...

“เฮ้อ...อากาศร้อนจังเลยแฮะ ถึงว่าซิก็นี่มันบ่ายสองแล้วนี่หน่า...ชั้นว่า เราสองคน ไปนั่งหลบแดดตรงต้นไม้นั้นดีกว่ามั้ย ตากแดดนานๆเดี๋ยวผิวเสียนะ^O^”นายนั่นส่องนาฬิกาข้อมือที่ดูเหมือนจะใช้มาตั้งแต่รุ่นพ่อ(สภาพเยินมั่กๆ สงสัยพ่อจะเคยใส่ไปออกรบนะ=..=) แล้วสรรพนามที่ใช้เรียกก็เปลี่ยนไปด้วย แถมยังใช้คำว่าเราสองคนอีก...ว่าแต่ว่า...ตอนนี้แดดมันร้อนจริงๆนั่นแหละไปหานั่งหลบหน่อยก็ดี...ฮะ...เฮ้ย! เดี๋ยวก่อนนะ บ่ายสองเหรอ!!!

“เมื่อกี้นายบอกว่ากี่โมงแล้วนะ O[]O”

“บ่ายสอง”

“ชั้นมีนัดตอนบ่ายโมงครึ่งนะ นี่มันบ่ายสองแล้วเหรอเนี่ยะ อ๊ากกกก...เป็นเพราะนายคนเดียวเล้ย! >[]<” พูดแล้วรีบเดินสบัดก้นงามๆ(=[]=:;) ออกมาทันที...แล้วก็ไม่ลืมที่จะพลักนายนั่นให้ล้มลงไปกองกับพื้นด้วย(ถ้าไม่ได้เอาคืน...นังเรลล่าคนนี้นอนไม่หลับ!!!) บักเฉิ่มนี่มันตัวซวยจริงๆเลยงะ T^T ชั้นล่ะอยากจะกระโดดกัดหูมันจริงๆเล้ย!...แต่ทำไม่ได้ เดี๋ยวมันจะเสียลุ๊ก! TT[]TT ท่องไว้นังเรลล่า สวย เริศ เชิด หยิ่ง...สวย เริศ เชิด หยิ่ง... >..<

ประมาณนี้แหละค่ะ^^ (ยาวหน่อยนะคะ)

 2.หลังจากวันนั้นไอ้หนุ่มซกมกสุดเซอร์คนนั้นก็ตามตื้อตามติดคุณแจ=O=;;เมื่อคุณถามเขาว่าทำไมต้องตามคุณและจะเอาอะไรจากคุณเขาก็บอกว่า “ก็เธอคือรักแท้ของฉันที่พระเจ้าเมตตาส่งมาให้ได้เจอ> <และสิ่งที่ฉันต้องการจากเธอก็คือความรักยังไงล่ะ^O^~” คุณจะทำอย่างไร? (อธิบาย&บทพูด ไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด อธิบายตั้งแต่ที่ฮันนี่หรือคิบอมตามคุณนะ

: “เรลล่าจ๋าาาาา...คืนนี้เธอว่างรึเปล่าอ่ะ ไปนั่งดูดาวที่ดาดฟ้าโรงเรียนกันดีมั้ย >..<”นายนี่โผล่หน้ามาให้ชั้นเห็นเป็นรอบที่แปดสิบเก้าของวัน = = แถมยังชวน ไปนู่น ไปนี่ ไปเรื่อย! นี่ก็รอบโลกได้แล้วมั้ง!!! โอ้ยยยยย...ใครก็ได้เอาบักเฉิ่มนี่ไปเก็บทีเฮอะ!!!

“ - -*” ชั้นก็ได้แต่ส่งหน้างิดๆกลับไป ถ้าเกิดชั้นพูดกับนายนี่ละก็...ตำแหน่งสาวฮ๊อตอันดับหนึ่งของชั้นต้องถูกปลดลงแน่ๆ T^T โทษฐานตาต่ำมาพูดกับคนซกมกแบบไอ้เฉิ่มนี่!!!

“ว่าไง...ตกลงเธอจะไปดูดาวกับชั้นมั้ยอ่ะ...ถ้าเธอไม่ตอบ ชั้นก็จะตามเธออยู่แบบนี้จนถึงบ้านเลย”

“แล้วทำไมชั้นต้องไปนั่งดูดาวกับนายด้วยมิทราบ” ส่งสายตาอาฆาตกลับไป...โอ้ยยยย...มองหน้าที่มีแว่นหนาๆของหมอนี่แล้วหงุดหงิดชมัดเลยอ่ะ!

“เอ้า! เธอไม่เคยอ่านเหรอ...พระเอกนางเอกนิยายแทบทุกเรื่องเลยนะต้องไปนั่งดูดาวกันอ่ะ...แล้วตอนนั้นก็จะมีดาวตกตกลงมาด้วยนะ...แล้วพระเอกกับนางเอกก็จะอฐิษฐาน...แล้วหลังจากนั้นก็จะถึงจุดสำคัญของเรื่อง!!!”

“จุดสำคัญอะไรของนายฮะ - -^”

“จูบไง! ดูดาวกันทีไรนะ...พระเอกนางเอกจูบกันทุกเรื่องแหละ >3<”

“นี่...นายอ่านนิยายมากเกินไปรึเปล่าฮะ” ไอ้หมอนี่มันเฉิ่มไม่พอ...ยังงมงายกับนิยายน้ำเน่าอีกเหรอเนี้ยะ จอร์จ!!!

“นิยายมันเป็นชีวิตของชั้นเลยล่ะ ^O^”

...เฮ้ออออ...เชิญนายเพ้อไปคนเดียวเถอะยะ ชั้นขอตัวไปเข้าส้วมก่อน...เห็นหน้านายแล้วปวดขึ้นมาทันที -*-…

“จะไปไหนอ่ะ” นายนั่นเดินมาขวางชั้นไว้แล้วเบ้ปากขึ้น...คิดว่าตัวเองน่ารักมากรึไงเนี้ยะ - -^

“ชั้นกำลังจะไปมีความสุข...นายมีปัญญาหาอะไรมั้ย” พูดเรียบๆก่อนจะขยับตัวนายนี่ออกไปให้พ้นทาง คนจะเข้าส้วม...แมร่ง...ยืนขวางอยู่ได้ - -^

“เธอจะไปหาแฟนเหรอ อะไรกัน...ชั้นไม่ยอมหรอก!”ตวาดเสียงขึ้นก่อนจะขว้าขาชั้นไว้ เฮ้ย! ทำบ้าอะไรของนายเนี้ยะ...ตรงนี้คนเยอะนะเว้ย!!!

“นายฮันนี่...ปล่อยขาชั้นเดี๋ยวนี้นะ!”

“ไม่อ่ะ...ฮันนี่ไม่ยอมให้เรลล่าไปหาผู้ชายคนอื่นหรอก!!!”

“แล้วใครบอกว่าชั้นไปหาผู้ชายเล่า...ชั้นจะไปเข้าห้องน้ำโว้ย!!!”คำสุดท้ายตะโกนออกมาซะดังลั่น ทำเอาคนแถวนั้นหันมามองชั้นเป็นตาเดียวเลย...

“อ้าว...แล้วก็ไม่บอก ^[]^”นายนั่นปล่อยขาชั้นแล้วลุกขึ้นมายิ้ม(แบบเด็กอนุบาล - -*)ให้ชั้นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“นี่…นายต้องการอะไรจากชั้นกันแน่ฮะ” พูดเรียบๆออกไป...น้ำเสียงเย็นๆฟังแล้วคนพูดอย่างชั้นยังขนลุกเลย...แต่นายนั่นกลับยิ้มแฉ่งมาให้ชั้นซะงั้นอ่ะ =[]=:;

“ก็เธอคือรักแท้ของฉันที่พระเจ้าเมตตาส่งมาให้ได้เจอ> <และสิ่งที่ฉันต้องการจากเธอก็คือความรักยังไงล่ะ!!!^O^~”

“=[]=:;” พูดออกมาซะดังลั้น...ทำเอาคนแถวนั้นที่กำลังจ้องชั้นกับหมอนั่นอยู่...หลุดหัวเราะออกมากันเป็นแถว เอาอีกแล้วนะ...นายทำให้ชั้นขายหน้าอีกแล้วนะ!!!

“เอ่อ...หมอนี่มันไม่เต็ม ชั้นไม่รู้จักเค้านะ สงสัยจะชอบชั้นจัดเลยพูดอะไรโง่ๆแบบนั้นออกมา...ชั้นไม่รู้จักนายนี่จริงๆนะทุกคน TT[]TT”

“ไม่จริงครับ เราสองคนรู้จักกันดีแล้วก็รักกันมากด้วย ^^”

...ช๊อกค่ะ! นายนี่มันพูดออกมาได้ไง...ชั้นเกลียดนายจะตายชักยังมีหน้ามาบอกว่าเรารักกันอีก ไอ้เฉิ่มซกมกเอ้ย!!!...

“สิ่งที่เค้าพูดมันไม่จริงนะ...ทุกคำที่นายนี่พูดออกมา มันโกหกทั้งนั้น ทุกคนห้ามเชื่อเค้าเป็นอันขาดนะ”ชั้นพูดแล้วรีบเดินหนีเข้าห้องน้ำไปทันที...ดีนะที่นายนั่นไม่ทันสังเกตุไม่อย่างนั้นต้องตามเข้ามาในส้วมแน่ๆ...แต่ตอนนี้ความปวดที่มีเมื่อกี้มันหายไปหมดแล้วล่ะ ตอนนี้ความรู้สึกทีชั้นมีคือ...อยากฆ่าไอ่เฉิ่มแสนสกปรกซกมกนั้น!!! อ๊ากกกกกก...ชั้นเกลียดแก ได้ยินม้าย!!!

อารมณ์ประมาณนี้...

3.เขาเริ่มตื้อคุณมากจนน่ารำคาญและคนในโรงเรียนต่างก็นึกว่าคุณและเขาเป็นแฟนกันไปแล้ว คุณทั้งอับอายและรำคาญเป็นอย่างมาก! คุณจะทำอย่างไรให้เขาหลุดออกจาวงโคจรของชีวิตคุณไปได้(อธิบาย&บทพูด ไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด)

: สิ่งแรกที่แว๊บเข้ามาในสมองชั้น...เท็ด...ไอ้พี่หน้าตาละม้ายคล้ายหมี คราวนี้พี่ต้องช่วยน้องสาวผู้แสนดีและงดงามคนนี้มาจากน้ำมือไอ้เฉิ่มสกปรกซกมกนั่นนะ!!! TT[]TT

…ว่าแล้วชั้นก็จัดการย่างสามขุมเดินลงไปหาพี่ชายผู้แสนดี(?)ที่นั่งดูทีวีอยู่กับหนูเล็กข้างล่าง...

“ฮ่าๆ...พี่เพิ่งรู้นะเนี้ยะว่าเทเลท๊อบบี้ของน้องนี่ก็สนุกเหมือนกัน ฮะ...ฮ่าๆ วะ...ฮะ...ฮ่า!!!”

...นี่พี่ชายหน้าแก่ชั้นมันกำลังดูเทเลท๊อบบี้เหรอเนี้ยะ =[]=:;…

“พี่เท็ดจ๋า...ร้อนมั้ยอ่ะตัวเอง หิวน้ำมั้ย อยากเข้าห้องน้ำรึป่าว พี่อยากได้อะไรบอกน้องสาวคนนี้มาได้เลยนะ ^[]^”ชั้นเดินยิ้มแฉ่งไปหาพี่ชายก่อนจะนั่งตรงกลาง แทรกระหว่างเท็ดกับยัยหนูเล็ก

“พี่เรลล่านี่มาท่าทางแปลกๆนะคะ...ต้องมีแผนอะไรหลอกใช้พี่เท็ดแน่เลย” ยัยหนูเล็กละสายตาจากทีวีมามองชั้น...นังเด็กแกแดดที่อ่านแผนของชั้นออกหมดซะทุกเรื่อง พูดพร้อมกับรอยยิ้มไร้เดียงสาของเด็กอนุบาลหนึ่ง (ดูไร้เดียงสาจนไม่กล้าทำอะไร -*-)

“นั่นดิ...เธอมีอะไรรึเปล่าฮะ ไม่ต้องมาทำดีกับชั้นขนาดนี้หรอก คนชั่วร้ายอย่างเธอดูก็รู้ว่ากำลังคิดอะไรชั่วๆอยู่"

“โห...พี่นี่รักชั้นมากเลยเนาะ ชมกันไม่หยุดปากเลย =[]=:;”

“โห...พี่ล้อเล่นน่า ว่ามามีอะไรให้รับใช้”พี่เท็ดยกคิ้วหนาๆให้ชั้นก่อนจะมองมาด้วยสายตาประหลาดๆตามแบบฉบับ - -^

“มีคนมันมาตามตื้อชั้น…”

“มันเป็นใครฮะ บอกพี่มาเดี๋ยวนี้เลยนะ น้องสาวผู้น่ารักของพี่...พี่ไม่ยอมให้มีแฟนเด็ดขาด เก็บไว้ปล่อยให้มันขึ้นคานไปแบบนี้แหละดีแล้ว!!!”

“นี่! พี่เท็ด ใจเย็นก่อนดิ ฟังชั้นพูดให้จบก่อนได้มั้ยเนี้ย”

“อะ...พี่ขอโทษ เล่าต่อๆ”

“นายนั่นทั้งเฉิ่ม ทั้งซกมก ใส่แว่นหนาเตอะแทบปิดมิดรูจมูกเลย...ที่สำคัญนะท่าทางมันดูจนสุดๆเลยอ่ะ มันนะตามตื้อชั้น เช้ากลางวัน เย็น เลยด้วย พี่ช่วยไปกัดการให้ชั้นหน่อยดิ”

“ได้...พี่จะไปเลาะเอากระดูกออกมาต้มน้ำซุปให้เธอกินเล้ย!”

“ไม่ต้องโหดขนาดนั้นก็ได้พี่ เอาแค่ให้มันเลิกยุ่งกับชั้นก็พอ =[]=:;”จะบ้าดีเดือดไปไหนไอ้พี่ชาย = =

“เออ...ก็ได้ แต่มันบังอาญมาตื้อน้องสาวสุดที่รักของพี่...พี่ไม่รับประกันนะว่ามันจะไม่มีการลงไม้ลงมือกันเกิดขึ้นอ่ะ!!!”

“ตามบาย...แต่อย่าให้ถึงกับตายล่ะ ชั้นไม่อยากให้เรื่องมันยุ่งไปกว่านี้ =[]=”

“จะพยายาม” เฮ้อ...หน้าตาพี่ชายชั้นนี่มันน่ากลัวๆจริงๆนะ T[]T ขนาดใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันมาสิบกว่าปี...ชั้นยังอดสยองกับใบหน้าเถื่อนๆของเค้าไม่ได้ แต่ก็นะ...ถึงยังไงมันก็รั่วอยู่ดีนั่นแหละ แถมยังหลอกใช้ง่ายด้วย พี่หมีของชั้นอ่ะ...มีประโยชน์น้า ^^

โหมด...ยัยหนูเล็ก : (ลืมหนูไปแล้วใช่ม้า ^[]^)

…มีผู้ชายเฉิ่มๆมาติดพี่เรลล่าเหรอ...อย่างนี้ต้องเก็บไปแฉค่ะ!!!...

เช้าวันต่อมา...ระหว่างที่คิบอมเดินไปไปโรงเรียน...

โหมด...พี่เท็ด  - -*

...ไอ้เฉิ่ม...แล้วเด็กเฉิ่มซกมกคนไหนวะที่มันชื่อฮันนี่ (ผมลืมถามเรลล่า - -*) เด็กผู้ชายโรงเรียนนี้มันก็หน้าตาเอ๋อเหรอเหมือนกันไปหมดเลยซะด้วยซิ หล่อสู้ผมไม่ได้ซักคน =w=…เอ๊ะ...แต่เดี๋ยวก่อน ใช่หมอนั่นรึเปล่านะ...ต้องใช่แน่ๆ เพราะยัยเรลล่าบอกมาว่า ไอ้เด็กผู้ชายหน้าตาเฉิ่มๆ แต่งตัวซกมกๆ แถมรองเท้ายังระบายอากาศเห็บครบนิ้ว...หมอนี่แน่ๆ...

“นายชื่อฮันนี่ใช่มั้ย”ผมเดินเข้าไปพลักไหล่นายนั่น แล้วจ้องตามัน...ด้วยสายตาปกติธรรมดาของผมนี่แหละ - -* (ซึ่งมันสยองพิลึกอยู่แล้ว=[]=:;)

“อ่า...ครับ ผมชื่อฮันนี่ แล้วคุณเป็นใคร”นายนั่นยิ้มแหยๆมาให้ผม...แถมตัวนี่สั่นเล็กๆด้วย ผมน่ากลัวขนาดนั้นเลยรึไงฮะ...? (พี่ไม่รู้จริงอ่ะ -*-)

“ชั้นเป็นพี่ชายของเรลล่า”

“อ้อ!...ยินดีที่ได้รู้จักครับ คุณพี่เขย” ขยับมือเยินๆของมันมาเขย่ามือผมด้วยล่ะ O___O:;

“เมื่อกี้นายเรียกชั้นว่าอะไรนะ!!!”

“ก็คุณพี่เขยไงครับ ^[]^”

“ห้ามเรียกชั้นแบบนั้นนะ ชั้นชื่อเท็ดดี้เว้ย!!!”

“ตัวก็โต...แต่ทำไมชื่อถึง...”

“นี่! หยุดพูดมากได้แล้ว ที่ชั้นมาหานายวันนี้ ก็เพราะจะมาบอกว่าให้เลิกยุ่งกับน้องสาวชั้นซะ...เข้าใจรึเปล่า” ผมยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆมันส่งยิ้มแสยะให้ทีนึง...แต่นายนั่นกลับยิ้มระรื่นมาให้ผมแทนว่ะ!!!

“ผมคงทำตามที่พี่บอกไม่ได้หรอกนะ...เพราะผมรักน้องสาวพี่มากจริงๆ ^-^”

...อะไรกัน...รอยยิ้มกัยน้ำเสียงที่จริงจังนั่น...มันทำให้ผมอึ้งไปทนัดเลย O___O…

“แต่ถ้าอยากให้ผมเลิกยุ่งกับน้องสาวพี่ล่ะก็...ให้เจ้าตัวเค้ามาบอกกับผมเองซิฮะ ^____^”

“.....”

“อ๊ะ!...ผมต้องรีบเข้าโรงเรียนแล้ว ไปก่อนนะครับคุณพี่หมีเท็ด!!!” โบกมือให้ก่อนจะรีบวิ่งไป...เด็กคนนี้มันไม่เต็มรึไงเนี้ยะ...เดี๋ยวดีเดี๋ยวรั่ว =..=…ถึงว่า...น้องสาวผมมันถึงไม่ชอบ...

ประมาณนี้ค่ะ (มันยาวอีกแล้ว- -*)

 4.เมื่อเขาหลุดจากชีวิตคุณไปแล้วคุณกลับรู้สึกแปลกๆเหมือนขาดอะไรไปทั้งๆที่คุณน่าจะสบายใจกลับรู้สึกเจ็บปวดและเสียใจที่ทำกับเขาอย่างงั้นคุณจึงไปปรึกษากับเพื่อนสุดที่รักของคุณและเพิ่งได้เข้าใจว่าคุณตกหลุมรักเขาให้แล้ว ซึ่งตอนนี้คุณไม่สนใจแล้วว่าเขาจะแต่งตัวยังไงทำตัวน่าอายแค่ไหน สิ่งที่รู้เพียงตอนนี้คือคุณรักเขา!!! และเขาก็กำลังจะย้ายโรงเรียนไป ก่อนทีทุกอย่างจะสายเกินไป คุณจะทำอย่างไรให้เขากลับมาคืนดีและอยู่เคียงข้างคุณอีกครั้ง(อธิบาย&บทพูด ไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด)

 : ‘ขอร้องล่ะฮันนี่...ช่วยออกไปจากชีวิตชั้นทีได้มั้ย’

…คำๆนี้ยังคงวนเวียนอยู่ในหัวสมองน้อยๆของชั้นอยู่ตลอดเวลา...ตั้งแต่วันนี้ที่ชั้นพูดคำๆนี้กับหมอนั่น...ก็เหมือนว่าเค้าจะทำตามของชั้นซะง่ายๆเลยอ่ะ - -*...ทำไมนายถึงไม่โต้ตอบอะไรบ้างละฮะ!!!...

“เรลล่า...เธอเป็นอะไรรึเปล่าฮะ เห็นนั่งขมวดคิ้วตั้งแต่เข้าร้านมาแล้ว” ยัยเมอร์แรงที่นั่งเชิดมองหน้าชั้นอยู่ฝั่งตรงข้าม...พูดขึ้นก่อนจะตักไปสปาเก็ตตี้เข้าปาก (ยัยนี่รัศมีมันแพ่ดีจริงๆเลยง่ะ...แต่ยังไงก็ยังสู้ชั้นไม่ได้ โฮะๆ ^[]~)

“หงุดหงิดโว้ย!!!” ทำไมแอร์ในภัตคารหรูระดับ5ดาวนี่มันถึงไม่ได้ช่วยให้ชั้นเย็นขึ้นเลยวะ...โอ้ยยยยย...ร้อน(ใจ)จนจะระเบิดอยู่แล้วนะเว้ย!!!

“นี่! เบาๆหน่อยดิ๊ คนทั้งร้านเข้าหันมามองโต๊ะเราหมดแล้วนะ...ชั้นยังไม่อยากโดนไล่ออกจากร้านหรอกนะ...เพราะชั้นยังกินไม่อิ่ม ^[]^” นี่ก็อีกคน...ยัยเพื่อนหน้าตาละม้ายคล้ายลิง แถมนิสัยก็เหมือนด้วย...ยัยพลูโต -*-

“หุบปากไปเลย นังเด็กลิง! ซุปเห็ดวัฟเฟิลใส่กล้วยของแกเนี้ยะ ยัดๆไปให้เต็มปากเลยนะ...จะได้ไม่ต้องพูดมาก!” ชั้นชี้หน้าด่าเพื่อนที่นั่งข้างๆ(ทำไมทำงั้นล่ะ!=[]=:;) โอ้ย~ โทษทีวะ แต่ตอนนี้ชั้นควบคุมตัวเองไม่ได้แล้วววว!!!~

“เมนส์แกใกล้จะมารึไงฮะ ถึงได้เดือดนี้อ่ะ...ชั้นพูดไรผิดง่ะ T^T” ยัยพลูโตขมวดคิ้วให้แล้วเบ้ปากขึ้น พลูโต...เมื่อไหร่แกจะโตซักทีฮะ!!!

“เปล่า” ชั้นพูดเสียงเรียบๆ...ไม่อยากจะตะโกนแล้ว มันเหนื่อย - -*

“ก็บอกมาซิว่าแกเป็นอะไร” เมอร์แรงชายตาขึ้นมองชั้น แล้วหันไปให้ความสนใจกับสปาเก็ตตี้ต่อ (นี่แกรักชั้นจริงๆรึเปล่าเนี้ยะ-*-)

“ไม่รู้ดิ...แค่รู้สึกเหมือนอะไรซักอย่างมันขาดหายไป รู้สึกโล่งๆ หวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้อ่ะ”

“แกลืมใส่เกงในป่าว...คิกๆ”พลูโตยิ้มได้ใจก่อนจะเริ่มหัวเราะอยู่คนเดียว (เพื่อนชั้นมันบ้า = =)

“แล้วทำไมแกรู้สึกอย่างนั้นล่ะ” ก็มีเมอร์แรงกับชั้นนั่นแหละที่ซีเรียส - -^

“เฮ้อ...ชั้นก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะนายนั่นรึเปล่า”

“ใคร???” เมอร์แรงกับพลูโตพูดขึ้นพร้อมกัน โดยเฉพาะยัยพลูโตนี่...จ้องชั้นแถบตาจะหลุดออกมานอกเบ้าเลยล่ะ

“นายฮันนี่”

“ไอ้คุณชายอารมณ์ติสนั่นน่ะเหรอ...?” อีกครั้งที่ทั้งสองคนตะโกนออกมาพร้อมกัน (ตอนนี้คนทั้งร้านหันมามองที่โต๊ะ....เหมือนอยากจะกินพวกชั้น...อย่างกะว่าพวกเราสามคนเป็นหมูหันอย่างนั้นแหละ -*-)

“อืม...ไม่รู้ทำไมชั้นถึงรู้สึกเสียใจ...ที่วันนั้นไล่หมอนั้นไปอ่ะ”

“เฮอะ...ชั้นว่าแกมีความรักแล้วล่ะ” เมอร์แรงยกยิ้มมุมปากขึ้น ส่วนยัยพลูโตก็ได้แต่นั่งทำหน้าตาเอ๋อเหรอ...เหมือนไม่เข้าใจ...อย่าบอกนะว่าแกไม่รู้จักความรัก - -^

“กับคนที่ชั้นเกลียดมากที่สุดในชีวิตเนี้ยะนะ…เป็นไปไม่ได้หรอก…มันไม่มีเหตุผลอะไรที่ทำให้ชั้นไปรักคนอย่างนายนั่น”

“รักใครซักคนไม่จำเป็นต้องใช้เหตุผลหรอกนะ ^^”

“...”

“แต่ช่างเถอะ...ถ้าเธอไม่ได้รักหมอนั่นก็แล้วไป...เพราะเค้ากำลังจะย้ายโรงเรียน”

“ย้ายโรงเรียนเหรอ…อะไรกัน...ทำไมชั้นถึงไม่รู้เรื่องเลยล่ะ!!! >[]<”

“ถ้าเธอไม่เชื่อก็ไปถามเจ้าตัวเองเลยซิ” พลูโต(ที่นั่งสงบนิ่งอยู่นาน- -*) พูดพร้อมกับชี้ไปยังคนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างๆชั้น...นั่นมันนายฮันนี่ นี่หน่า (ทำไมเค้าถึงปล่อยให้คนซกมกอย่างนายนี่เค้าร้านหรู้ระดับ5ดาวแบบนี้ได้นะ =[]=:;)

“ฮันนี่...นายมาอยู่ที่นี่ได้ไง”

“...” เค้าเพียงแต่ยิ้มให้ชั้นแล้วหลบตามองลงไปใต้โต๊ะ

“ที่พูดมานายได้ยิน...หมดเลยใช่มั้ย”

“อืม...”

“แล้วนาย...กำลังจะย้ายโรงเรียนจริงๆเหรอ”

“ใช่...” เหมือนฟ้าทั้งฟ้าถล่มลงบนตัวชั้น...ทำไมมันถึงรู้สึกเจ็บปวดขนาดนี้นะ...ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย

 “อย่าไปเลยนะ...อย่าไป” ชั้นพูดพร้อมกับพยายามหลบสายตาไม่มองหน้าเค้า...กลัวว่าจะเห็นน้ำตาที่คลออยู่ของชั้นน่ะซิ...คนอย่างนังเรลล่าจะไม่ยอมให้ใครเห็นน้ำตาเด็ดขาด!!!

“แล้วมีเหตุผลอะไรที่ชั้นควรจะอยู่ล่ะ” ยิ้มแห้งๆก่อนจะเบือนหน้าไปทางอื่น...

“นายต้องอยู่...เพราะที่นี่มีชั้นอยู่ไง...นายรักชั้นไม่ใช่เหรอ”

“....แต่ชั้นเป็นคนที่เธอเกลียดมากที่สุดในชีวิตนะ” ฝืนยิ้มส่งแล้วลุกขึ้นมาจากโต๊ะ เค้ากำลังจะเดินหนีไปชั้นไป...แต่อย่าหวังเลยนายฮันนี่ ชั้นไม่ยอมให้นายไปจากชีวิตของชั้นเด็ดขาด...

“ถึงจะเกลียด...แต่ชั้นก็รักนายนะ!!!!” วิ่งเข้าไปโผกอดเค้าจากด้านหลัง...ปล่อยให้น้ำตามันไหลลงบนแผ่นหลังกว้างของเค้า...ไม่สนอะไรอีกแล้ว...ตำแหน่งสาวฮ๊อตอันดับหนึ่งของโรงเรียนอะไรนั่น...ขอแค่นายอยู่สร้างความวุ่นวายให้กับหัวใจชั้นแบบนี้ต่อไป...ชั้นก็พอใจแล้ว...

“ขอร้องล่ะ...อย่าไปจากชีวิตชั้นเลยนะ...ฮันนี่”

อารมณ์ประมาณนี้ค่ะ

  
5.ฉากจบของคู่คุณอยากให้เป็นแบบไหน? (อธิบาย&บทพูด ไม่ต่ำกว่า 10 บรรทัด)

: “คืนนี้ดาวสวยจังเลยเนาะ” ฮันนี่พูดขึ้นก่อนจะเอนหัวมาซบไหล่ของชั้น...ถึงหัวเค้าจะดูกะเซอะกะเซิงไปซักหน่อย...แต่มันก็หอมดีนะ ^w^

...ตอนนี้เราสองคนอยู่บนดาดฟ้าของร้าน Vanilla love…ที่ๆเป็นจุดเริ่มต้นของโชคชะตาของเราสองคน ^____^...

“ดาวสวยเหรอ...เห็นอยู่แค่ไม่กี่ดวงเนี้ยะนะเรียกว่าสวย” เฮ้อ...นายนี่ก็ชั่งเลือกวันถูกซะจริงๆ ดันพาชั้นมาดูดาวตอนวันฟ้าปิดอีก...เจริญเถอะ =[]=:;

“ขอแค่มีเธออยู่ข้างๆชั้น...ทุกสิ่งทุกอย่างมันก็สวยงามไปหมดแหละ ^[]^”

“นายจำมาจากนิยายใช่มั้ย =[]=”

“ถูกต้องนะคร้าบบบบบ >[]<”

“- -*”

“นี่...อย่ามัวแต่เก็กหน้าเข้มซิเดี๋ยวหน้าก็เหี่ยวนะ”

“ใครเก๊กหน้าเข้มฮะ >[]<”

“แล้วใครล่ะที่ชอบวางหมาดให้ตัวเองดูดีตลอดเวลาอ่ะ”

“นี่...ถ้าเก็กหน้าแบบนั้นแล้วหน้ามันจะเหี่ยวจริงๆเหรอ”

“ก็ใช่น่ะซิ...แต่เธอไม่ต้องห่วงนะ ถึงเธอจะเหี่ยวจนหนังลากพื้น...ชั้นก็ยังจะรักเธอ!!!”

“ฮึๆ...นายนี่มัน...ติ๊งต๊องที่สุดในโลกเลยรู้มั้ย”

“แล้วรักรึเปล่าล่ะO[]O”

“อืม...ถ้าไม่รักแล้วชั้นจะมานั่งอยู่กับนายแบบนี้เหรอ >[]<”

“อ๊าาาา...วันนี้เธอพูดจาน่าฟังมากที่สุดเลยรู้มั้ย”

“เฮอะ...นั่นนายชมชั่นใช่มั้ย=[]=:;”

“ว่าแต่ว่า...เธอคิดว่าอะไรที่ทำให้เราสองคนได้มาพบกันอ่ะ”

“อืม...พ่อแม่ของนายกับชั้นล่ะมั้ง...พวกเค้าทำให้เราเกิดขึ้นมาบนโลกใบนี้ แล้วเราก็ได้มาเจอกันบนโลกใบนี้ไง ^[]^” เอ่อ...คือสมองของชั้นมันก็คิดได้แค่เนี้ยะแหละ -*-

“แต่สำหรับชั้นนะ...ชั้นคิดว่า เป็นเพราะโชคชะตา ที่พระเจ้าได้สรรสร้างขึ้นมาต่างหากล่ะ” ชูมือขึ้นไปบนอากาศแล้วหลับตาลง “พระเจ้าช่างดีกับเราซะเหลือเกิน \-O-/”

“นายมันก็ติ๊งต๊องซะเหลือนเกินนะ! >[]<”

“เฮ้ย! ดูนั่นซิ!!!”แต่อยู่ดีๆนายฮันนี่ก็ตะโกนแล้วเงยหัวขึ้นมาจากไหล่ชั้น ดวงตาสดใสเป็นประกายภายใต้แว่นตากรอบหนานั่นจ้องไปยังผืนฟ้าสีครึ้มที่มีบางสิ่งบางอย่างกำลังล่วงลงมา...

“ดาวตกนี่!!!” ไม่อยากจะเชื่อ...นี่มันนิยายเกินไปรึเปล่าฮะ (ก็เพราะมันเป็นนิยายน่ะซิ =[]=:;)

“อธิษฐานเร็ว”ฮันนี่หลับตาลงแล้วรีบสกิดชั้นด้วยซอกของเค้า

...สองมือมกุมแน่น...หลับตาพริ้ม...แล้วเริ่มลงมืออธิษฐาน...

...ขอให้ผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆชั้น...อยู่เคียงข้างชั้นแบบนั้นตลอดไป...

“เธออธิษฐานว่าอะไรอ่ะ”

“อืม...ความลับ แล้วนายล่ะ”

“อืม...”

“ห้ามตอบว่าความลับแบบชั้นนะยะ ^[]^”

“อืม...ชั้นไม่ได้ขออะไรหรอก...แต่ว่าให้คำสัญญาแทน”

“คำสัญญา...ทำแบบนั้นได้ด้วยเหรอ”

“ได้ซิ...ชั้นสัญญากับดาวตกนั่นว่า...จะอยู่เคียงข้างผู้หญิงคนนี้ตลอดไป...ชั้นสัญญาแบบนั้น”

“ท...ทำไมนายถึงสัญญาแบบนั้นล่ะ” นี่ชั้นคิดไปเองรึเปล่านะ...แต่รู้สึกว่าหน้าชั้นมันร้อนผ่าวขึ้นมามากเลยล่ะ O///O

“เพราะชั้นรู้ว่ามันเป็นคำขอของคนที่ชั้นรักมาที่สุดยังไงล่ะ...”

...ใบหน้าคมของร่างสูงเลื่อนเข้ามาใกล้หน้าหวานของร่างบางเข้าไปทุกที...จนในที่สุดเรียวปากของทั้งคู่ประกับกัน...รสจูบที่อ่อนโยน...แต่เนินนาน...หอมหวาน...เต็มไปด้วยความรัก...และแรงอธิษฐาน...

“ขอบคุณนะ...ที่ยอมตอบรับความรู้สึกของชั้น...ขอบคุณเธอมมากจริงๆ”หลังจากผละริมฝีปากออกจากกัน ร่างสูงกระชับร่างบางด้วยอ้อมแขนที่อบอุ่บ...ราวกับกลัวว่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นเพียงความฝัน...และร่างสวยของคนตรงหน้ากำลังจะหายไป...

“ขอบคุณเช่นกัน...สำหรับความรู้สึกดีๆที่นายมีให้...ไอ้คุณเฉิ่มซกมก >///<”

“แต่คนที่เราควรจะขอบคุณเค้ามากที่สุดอ่ะนะ…”

“เอาอีกแล้วเหรอฮันนี่ =[]=:;”

“ขอบคุณพระเจ้า...ที่ประทานรักแท้มาให้เรานะคร้าบบบบบบบ!!!”

…ขอบคุณเช่นกันค่ะ...ขอบคุณใครซักคนที่ทำให้เราได้มาพบกัน...ขอบคุณสำหรับโชคชะตาที่ทำให้วันนั้นชั้นกับเค้าเดินชนกันโดยที่ไม่ได้เดินสวนทางกันเฉยๆ...ขอบคุณดวงดาว...ทีทำให้คำอธิษฐานของชั้นเป็นจริง...

อ่า...จบแล้วค่ะ เอาซะซึ้งเลย (นิยายมั่กๆ...แต่รู้สึกว่าตอบคามแต่ละข้อ...มันยาวมากๆเลยอ่ะ T^T)

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

ขอให้โชคดีนะคะ^^