คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เพื่อนคนแรก
"แฮ่กๆๆ"
ผมหอบอย่างเหนื่อยอ่อน ก่อนที่จะหันมองซ้ายขวาอย่าง อย่างระมัดระวัง กว่าจะหนีไอ้พวกหัวโล้นนั้นมาได้ เหนื่อยยากใช่เล่น โชคดีที่โรงเรียนนี้ใหญ่พอสมควร จึงมีที่ให้หลบภัยอยู่เต็มไปหมด
ตอนนี้ผมหนีมาอยู่แถวๆ ด้านหลังโรงเรียน อันที่จริงโรงเรียนนี้ก็มีแค่ตึกใหญ่ๆ อยู่แค่ 3 ตึกเท่านั้นแหละ แบ่งชั้นกันระหว่าง ม.4 - ม.6 แต่ล่ะตึกจะเชื่อมกันอยู่ด้วยทางเดิน ตึกๆ นึงก็มีความสูงแค่ 4 ชั้นเท่านั้นเอง มีเพียงตึกของม.6เท่านั้นแหละที่มี 7 ชั้น
ผมวิ่งหนีเข้ามาในเขตุตึกของพวกม.5 แล้ว รู้สึกว่าตึกของพวกนี้จะแตกต่างจากของม.4 นิดหน่อย ตรงที่นักเรียนแต่ล่ะคนมักจะอยู่กันเป็นกลุ่มๆ น่ะสิต่างจากม.4ที่ยังกระจัดกระจายต่างคนต่างอยู่
และถ้าจะให้พูดกันตามหลักเหตุผลแล้วล่ะก็ คงเป็นเพราะว่าม.5เริ่มจะมีผู้นำกลุ่มหรือ ตัวเจ๋งๆออกมาแล้วน่ะสิ ทำให้มีลูกน้องแยกคุยกันเป็นกลุ่มๆ
แต่นั่นก็ไม่เกี่ยวกับผมหรอกนะ ยิ่งตอนนี้ผมหายเหนื่อยแล้วก็ได้เวลาหาที่ลี้ภัยต่อล่ะ เด็กม.4จะมาป้วนเปี้ยนในเขคุของพี่ม.5 ก็ดูจะห้าวเป้งไปหน่อย เดี๋ยวงานเข้าแล้วจะยุ่ง
"เอ๋? นั่นใช่จ๊ากป่าว"
เสียงของชายคนนึงดังมาจากด้านหลัง ผมหันไปทันทีพบกับรุ่นพี่ที่โรงเรียนเก่า เขามีผมสีดำสนิทยาวหยักศกเล็กน้อย มีเครานิดหน่อย หน้าตาดูดีมีระดับไม่น่าเชื่อว่าจะมาเป็นนักเลงได้เลย
แต่ใครจะรู้ล่ะว่ารุ่นพี่คนนี้เนี่ยแหละที่ตอนม.ต้นเป็นที่กล่าวขานกันในพื้นที่แถบ china town เขาใหญ่โตพอตัวเลยทีเดียวและในปัจจุบันเขาก็คงยังจะเจ๋งไม่เปลี่ยน เพราะดูจากลูกน้องของเขาที่เดินตามกันมาเป็นกระพรวนก็พอจะเดาได้
"อ๋า? เอ่อโค้ก.....เอ้ย......พี่โค้กป่าวครับนั่น" แย่ล่ะตูเรียกชื่อสนิทสนมไปหน่อย
"เฮ้ย! มิงใหญ่มาจากไหนวะ เรียกชื่อลูกพี่กูแบบนั้นได้ไง" นั่นไงตูว่าล่ะ ลูกจ๊อกนัมเบอร์วันรีบออกตัวแทนรุ่นพี่ทันที
"ใจเย็นก่อนๆ ไอ้เค นี่รุ่นน้องกูเองกูขอคุยส่วนตัวกันนิดหน่อย"
พอโค้กพูดจบเขาก็บอกให้ลูกน้องรอรออยู่ตรงนี้ ก่อนที่จะเดินเข้ามาคุยกับผมใกล้ๆ
"เป็นไงบ้างวะจ๊าก มาเรียนที่นี่คิดจะครองโรงเรียนเหรอ" เขาเริ่มยิงคำถามใส่ผมทันที
"ไม่ใช่หรอกครับๆ ผมแค่มาเรียนเฉยๆ"ผมตอบปัดๆ ไป
"เฮ่ย ไม่ต้องมาสุภาพหรอกเว้ย คนกันเอง" เขาพูดพลางยกมือขึ้นมาตบไหล่ผม ก่อนที่จะพูดต่อทันที "ว่าแต่แกน่ะสนใจมาเข้ารวมกลุ่มของข้าป่าววะ พอดีข้าคุมพวกม.5 ได้เกือบหมดล่ะว่าจะหากองกำลังไปบู๊กับพวกม.6"
วันๆ พี่แกทำแต่อะไรวะเนี่ย พ่อแม่เขาส่งพี่มาเรียนหนังสือนะครับพี่คร้าบ
"เอ่อ..คงไม่อ่ะครับ แหมไอ้ผมจะไปสู้ใครได้"
"เฮ้ยพูดอะไรอย่างงั้น กูอ่ะอยากได้มึงเข้ามาร่วมกลุ่มจริงๆ นะเว้ย ถ้ามีมิงอีกไม่นานกูก็ครองโรงเรียนนี้ได้แน่นอน"
ฉิบหายล่ะ ผมไม่รู้จะปฏิเสธยังไงเลยได้แต่เงียบอย่างเดียว จนรุ่นพี่เป็นคนเอ่ยปากขึ้นมาก่อน
"เอาเหอะ ยังไงกูก็ไม่อยากจะบังคับมิงหรอกนะ งั้นถ้าเมื่อไหร่มิงสนใจก็ให้มาหากูล่ะกัน ช่วงนี้ถ้ามิงมีปัญหาอะไรก็ขอให้กูช่วยได้นะเว้ย"
รุ่นพี่เอ่ยปากก่อนจะตบไหล่อีกครั้ง เขาเดินกลับไปหาพวกลูกจ๊อกของเขา ก่อนที่ผมจะตัดสินใจเดินปลีกตัวออกมา
.........................................................................................
"เฮ้ย! รุ่นพี่มันกล้าปฏิเสธคำชวนของลูกพี่เหรอ?!" ลูกจ๊อกคนนึงตะโกนขึ้นมาเมื่อลูกพี่โค้กเดินมาถึง
"เอาน่า ใจเย็นๆ ไอ้ห่านี่ไม่ใช่จะเล่นด้วยง่ายๆ" ลูกพี่ของมันตอบอย่างใจเย็น
"อะไรวะลูกพี่ ตั้งแต่ผมอยู่กับลูกพี่มาก็ไม่เคยเห็นลูกพี่เอ่ยปากชวนใครมาก่อนเลยนี่หว่า อีกอย่างแค่จะให้มันเข้ากลุ่มก็รุมตื้บแม่มก็เรียบร้อยแล้ว" ลูกน้องอีกคนออกความเห็น
แต่ลูกพี่ไม่ได้ตอบอะไร เขาหยิบบุหรี่ขึ้นมามวนนึงก่อนจะคาบมันด้วยความคล่องแคล่ว ก่อนที่ลูกน้องอีกคนจะเดินเข้ามาจุดไฟให้
"พวกมึงอย่าดูถูกไอ้เหียนี่ให้มากนัก ถ้ามันเล่นง่ายๆ กูก็คงไม่เสียเวลาชวนแม่มหรอก พูดก็ให้พูดเหอะ กูงัดกับแม่มตัวๆ ยังไม่รู้จะชนะป่าวเลย" ลูกพี่เป็นคนพูดขึ้นก่อนที่จะสูบเอาควันเข้าไปในปอดจำนวนมากก่อนจะปล่อยออกมา
ทิ้งให้ลูกน้องทั้งหมดจับจ้องชายหนุ่มผู้ไว้ผมทรงแอฟโฟ่ที่เพิ่งเดินกลับไปอย่างไม่วางตา
............................................................................................
โอ้ยยยยยย ตัวเงินตัวทองเอ้ย! นี่มันวันเชี่ยอะไรฟระเนี่ย! เจอแต่เรื่อง เมื่อกี้นี่ก็เกือบมีเรื่องไปล่ะ โชคดีที่พี่โค้กยังจำผมได้นะเนี่ย ไม่งั้นโดนยำตีนแน่นอน
เอาเป็นว่าตอนนี้ผมหาทางที่จะกลับไปเซ็นชื่อก่อนดีกว่า ไม่งั้นได้ขึ้นชื่อว่าโดดเรียนวันแรกแหงๆ
"เฮ้ย...นายน่ะ"
อะไรอีกฟระ! วันนี้ดูท่าจะเป็นวันซวยของผมจริงจริ๊งงง
"คร้าบๆ อะไรคร้าบ" ผมหันหัวไปตามเสียงด้วยความปลงชีวิต สิ่งที่ผมเห็นคือชายคนนึงผมสั้นสีทอง หน้าตาค่อนข้างธรรมดา แต่ท่าทางเอาเรื่องไม่ใช่น้อย มันกำลังกวักมือเรียกผมอยู่ และหลังจากที่มองสังเกตุดูดีๆ แล้วว่าไม่มีใครดักรอกระทืบผมอยู่ จึงเดินไปหาเจ้าตัวทันที
"เมื่อกี้มิงน่ะ ยืนคุยกับรุ่นพี่โค้กใช่ป่ะวะ"
เอาอีกล่ะ รุ่นพี่ทำผมงานเข้าอีกล่ะ ดูจากการที่มันมองหน้าผมแล้ว คงไม่พ้นหาเรื่องแน่นอน
"......มิงรู้จังพี่เขาเรอะ?"
"อืม"
"ตอบให้มันแข้มเข็งหน่อยเด้!!!"
"เออ.....ไอ้สาส!!" จ๊าก!! ผมลืมตัว แย่ล่ะมันต้องคิดว่าผมกวนตีนมันแน่เลย
"เฮ้ย มึงนี่เจ๋งพอตัวนี่หว่า กูน่ะบูชารุ่นพี่เขามานานแล้วนะเว้ย!!" พอพูดจบมันก็กดผมลงนั่งกับพื้นพร้อมๆ กับมัน
"มึงชื่ออะไรวะ รู้จักกับมึงไว้ ก่อนไม่แน่อีกไม่นานกูจะได้รู้จักกับรุ่นพี่"
แล้วมิงถามกูไหมเนี่ยว่าอยากรู้จักกับมึงป่าว ดูท่าไอ้นี่จะไฮเปอร์พอตัว
"เรียกตูว่า จ๊าก ก็แล้วกัน" น่ะ... ผมก็ดันตอบมันอีกเนอะ
"ชื่อประหลาดดีว่ะมิงเนี่ย กูชื่อคิวนะเว้ย" ชื่อมึงก็ประหลาดพอกันแหละวะ
"เออ เห็นมึงถอนหายใจอยู่เมื่อกี้ มีอะไรเหรอวะ? บอกกูมากูช่วยได้นะเว้ย" มันพูดพลางตบไหล่ผม แต่ผมลองมาคิดดีๆ ล่ะไหนๆ ก็ไหน ไอ้เรื่องที่จะทำเนี่ยมีตัวช่วยสักหน่อยก็ดีเหมือนกันแฮะ แต่ก่อนอื่นผมขอถามเรื่องที่สงสัยมานานก่อนเหอะ
"เออ ถามไรมิงหน่อยดิคิว โรงเรียนห่าเนี่ยทำไมมันถึงมีสมุดเซ็นชื่อด้วยวะ"
"อ๋อ....พูดจริงๆ กูก็ไม่รู้ว่ะ กูรู้แต่ว่าถ้าไม่มาโรงเรียนบ่อยๆ ก็ตกได้เหมือนกันนะเว้ยโรงเรียนนี้เนี่ย ถึงแม้ว่าตอนเรียนมันจะไม่เข้มงวดก็เหอะ แต่ถ้าเป็นเรื่องเช็คชื่อเข้าเรียนล่ะก็ แม่งเอาจริงน่าดู"
"ฉิบหายล่ะ คืองี้ พอดีกูอยู่ห้อง 4/6 ไง แล้วคราวนี้ดันไปเจอไอ้หมีควายตัวนึงมันไม่ยอมให้กูเซ็นชื่อว่ะ ถ้ากูต้องเซ็นชื่อสงสัยต้องตัดผมหัวล้านแบบมันแหงๆ ทำไงดีวะ "
"อ้าวมึงอยู่ 4/6 เหรอวะ เออดีๆ กูอยู่ 4/5 ไง อยู่ห้องติดกันเลยดีจริง" ผมทำหน้าแหยเกกับคำตอบที่ไม่ตรงกับคำถามแต่ก่อนที่ผมจะพูดอะไรมันก็ดันพูดแทรกขึ้นมาก่อน
"ไม่ต้องห่วงๆ ห้อง 4/6 เอ....ถ้าจำไม่ผิดไอ้หมีควายนั่นรู้สึกจะชื่อเหี้ยม มันก็เจ๋งพอตัวแหละ แต่ไม่เท่ากูว่ะ ฮ่าๆๆๆๆ"
"เออๆ เรื่องของมิงเหอะ ว่าแต่กูจะทำยังไงดีเนี่ยสิ" ผมเริ่มพูดให้มันกลับมาประเด็นเดิม
"อ๋อ มิงต้องแอบๆ ซ่อนๆ เข้าไปเว้ย ไอ้เหี้ยมเนี่ยลูกน้องแม่งเยอะ มิงต้องระวังๆ เอาไว้ กูมีวิธีเข้าไปในห้องโดยที่มันไม่รู้ตัวอยู่ มึงจะเอาด้วยป่าวรับรอง ไม่มีพลาด"
หลังจากที่ฟังมันพูดแล้ว ผมตะหงิดๆ กับคำว่าหลบๆ ซ่อนๆ ยังไงไม่รู้ดิ ให้ตายเหอะ! นี่มันไม่ใช่สไตล์ ของผมเลยนะเฟ้ย! ผมเริ่มหงุดหงิดกับไอ้พวกหัวโล้นพวกนั้นซะแล้วสิ
"เฮ้ยคิว มิงบอกว่ามิงเจ๋งกว่าไอ้หมีควายตัวนั้นใช่มะ" ผมถามเด็กหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าผม อันที่จริงผมก็รู้จักกับพวกนักเลงมามากพอ และเท่าที่ผมดูไอ้คนตรงหน้าเนี่ย มันก้ไม่มีทีท่าว่าจะโกหกผมซะด้วย ยังไงๆ ก็ลองเชื่อใจมันก่อนล่ะกัน
"เออดิ ไอ้เหี้ยมแม่งขี้ปะติ๋วเว้ย ฮ่าๆๆๆๆ"
"งั้น....มิงมาช่วยทำตามแผนกูหน่อย"
"แผนอะไรของมิงวะ? จะเจ๋งเท่าแผนของกูเหรอวะ" แล้วไหนวะแผนของมิง ยังไม่ทันได้บอกเลยไม่ใช่เรอะ เอาเหอะคิดมากไปก็ปวดหัว
"เอาน่า กูรับรองว่า" ผมพูดค้างไว้ก่อนจะลุกขึ้นยืน "จ๊ากแน่นอน"
ความคิดเห็น