เธอนั่งอยู่ที่เก้าอี้ริมหน้าต่าง เสียงเพลงฮัมตามโทรศัพท์ของเธอ ขมักเขม่งกับการเขียน ฉันเอี่ยวตัวหันกลับไปมองเธอ เธอรู้ว่าฉันมองเเต่ก็อมยิ้มทำเป็นไม่สนใจ
ฉันเป่าลมใส่เธอ เธอขำเเล้วเชยตามามอง
"เหงาเหรอ"
"เปล๊าสักน้อย"
"เหรอ" เธอพูดจบจนก้มลงไปเขียน
ฉันเเอบเสียใจอยู่นิดๆ รู้แบบนี้ตอบว่าเหงาซะก็ดี
ลมพัดจนผ้าม่านพอง ฉันหันไปสนใจกับผมของเธอ หน้าผมที่ตกมาเพราะลมพัดคงทำให้เธอรำคาญเเย่
ฉันลุกขึ้นฉับพลันเดินที่หลังเก้าอี้ของเธอ ลูบผมของเธอ ฉันรู้ว่าเธอชอบให้ทำเเบบนี้
ฉันรวบผมของเธอ จากที่คอ ที่หู นั้นทำให้เธอสะดุ้งนิดนึง
"ดีขึ้นไหม"
"อื้อ"
กลิ่นของเธอ น่าเย้ายวนใจ พาให้ฉันอยากเข้าไปดอมดมเหลือเกิน
รู้ตัวอีกทีฉันก็กอดเธอซะเเล้ว เธอหันมายิ้มมุมปาก
"อะไร" เธอพูดทำหน้ากวนๆ
"เพลงอะไร"
"ก็ฟังๆตามยูทูปนั้นล่ะ" เธอตอบ
"ฉันชอบนะ"
"หื้ม ฉันก็ชอบนะ มันเข้ากับตอนนี้มากเลย"
"ตอนนี้เหรอ"
เธอมองมาที่ปากฉัน ฉันรู้สึกร้อนผ่าวทันที หัวใจเต้นรัว
เธอขยับตัวหันมาทางฉัน ดึงเอวฉันเข้าไป ริมฝีปากที่แตะกัน มันเปียก ลมหายใจมีเพียงกลิ่นเดียวคือเธอ
เธอถอนจูบออกมา
"เขิน"
"นั้นสายไปเเล้วยะ" ฉันพูดพรางขำออกมา
"อยู่ใกล้เธอฉันคงทำงานไม่เสร็จ"
"รู้สึกผิดจัง" ฉันพูดเเต่กลับเข้าไปซุกซนที่คอเธอ
"เเหน่ะๆ" เธอตีฉันเบาๆ
"ฉันชอบนะ"
"เพลงนะเหรอ"
"เธอสิ"
ที่มารูป
