ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Chapter 1
..ที่สนามโรเรียน อนนี้มีนัเรียนหลายน อ่านหนัสือใ้้นไม้บ้า เล่นฟุบอลบ้า แ่แ๊ผมอ่ะหรอ เล่นบอลไ
"เหี้ยแบ รับิ"
รับ ผมื่อแบโฮ อนนี้ผมเล่นบอลอยู่อ่ะแหละรับ เสียแปร้ๆเมื่อี้ที่ัือเสียไออ๋รับ
"เออ เห้ยย ไอแน พี่อมรับิ"
ผมวิ่หลบไอแนอย่าให้มันแย่ลูไ้ ผมึส่ไปทาพี่อะอม แ่ผมส่ลูแรเินไป ทำให้ไปลูบอลไปโนหัวเ็นนึเ้า วยละไ..
"ไอ้แบไปเ็บ.."
พี่อมสั่ผม โ่วว ัวเอรับไม่ไ้แล้วยัเสือใ้อี
"เออใ่มึไปเ็บเลย"
"ูไป็ไ้วะ"
ผมเินไปหยิบลูบอล และทำท่าะเินลับ ผมเห็นเ็ผู้ายนนึ้มหน้าอยู่ สสัยเป็นเ็ที่ผมเะเ้าหัวมั้ ไปอโทษีว่า
"น้อ..พี่อโทษนะ"
ผมนั่ยอๆ้าหน้าเ็น้อย เ็นนั้นเยหน้าึ้นมาให้เห็นรอยน้ำา เห้ยย เ็ร้อไห้ วยแล้ว!!!
"ฮึ..ไม่เป็นไร..ฮืออ"
เ็นนั้นเอามือุมหัวัวเอแล้วร้อไห้่อ
"น้อเ็บมามั้ย..พี่อโทษนะ"
"ฮือออออ"
เห้อออ เอาไีร้อหนัว่าเิมอี
"โอ๋เอ๋ อย่าร้อนะรับ พี่อโทษรับ ุ๊บ"
อย่าหาว่าผมหลอุ๊บเ็เลยนะรับ ผมเยเห็นแม่ทำแบบนี้อนน้อายผมร้อไห้
"ฮึ..ฮือออ"
"โอ๋ๆ....อย่าร้อไห้สิรับ เี๋ยวไม่น่ารันะ"
ผมโอบอเ็นั้น แล้วหอมหัวนึที ะว่าไปผมเหมือนโริเลยแฮะ หอมหัวเ็อยู่ไ้
"นี้นาย ทำไรเพื่อนันห้ะ ออไปเลย!!!!"
ผมำไ้ว่าเสียนี้มันือ เสียไอ้สารวัรนัเรียน เร็นๆเรินๆเริๆอะไรสัอย่านี้แหละ
"พี่เาเะบอลโนหัวรอน..แ่ไม่เป็นไรพี่เาอโทษแล้ว"
เ็นนั้นอธิบายให้เร็นฟั ว่าไนะ แทนัวเอว่ารอน น้อมันื่อไรว้าาา รอน? ไอรอน? แอรอน? อารอน?
"มันหลอแะอั๋นายไรอน ส่วนนายไปไหน็ไปเลย ิ้ว!!"
"เออูไปละ..อโทษอีรั้นะ.."
ผมพูับเร็นแล้ว อเ่าุยับัวเล็อีที
"ฮะ"
เ็นั้นปาน้ำา แล้วอบรับผม ผมึรีบวิ่ไปสนามบอล และแน่นอนไอ้พวเหี้ยนั้นบ่นผม
"้าวะสัส "??‘?พี่อม
"ไปเ็บบอลแถวไหนวะ้าิบหาย" ??‘?แน
"หนัพุหรอเห็นไปเ็บ้า" ??‘?อ๋
"ม่อส์เ็อยู่หรอ" ??‘?มิน
"เออ ูม่อส์เ็อยู่ น่ารัิบหาย"
ผมพูพลานึใบหน้าหวานๆนั้น
"ใรวะ"
พวมันถามเสียเียวัน พอเรื่อแบบนี้แล้วเสืออบพร้อมัน
"ไม่่อยเสือเลยพวมึเนี้ย"
ผมบ่นเสร็็เล่าให้พวมันฟั
"โห นาฟ้าอโรเรียนเลยนะเว้ย"
"ห๊าา"
ผมใหน่อยๆ ไม่สิ ใมาๆอ่ะ
"ระับนั้นอ่ะีบยาหน่อย เพราะประธานับสารวัรนัเรียนหวมา เพราะอ่อนไหว่ายมั้"
ไอ้แนพูึ้นมา นี้ะะไม่ให้ำลัใน้อเลย
"อยาไ้็ุิวะ"
ไอ้อ๋บออย่ามั่นใ ผมเลยบหัวมันทีนึ้อหา
ิไรไม่เ้าท่า
"เอาี้เลยแบ ามื้อแม่ เี๋ยวประธานอ่ะ ูัารเอ"
ไอ้มินมอามผม ผม็พยัหน้าอบมัน
ห้อเรียน ม.5/7
"วันนี้แปลนะะ สี่นนี้เ้าเรียน พวเธอป่วยหรือเปล่า"
อาารย์สมรทัพวเรา้วยท่าทาแปลใ แหละ ร้อยวันพันปีไม่เยเ้าเรียน แ่ที่พวผมมาวันนี้เพราะแ๊นาฟ้าะมาุมห้อนะสิ
"มาพอีเลย เ้ามาสิ"
อาารย์สมรผายมือเิแ๊นาฟ้าเ้ามา
"สวัสี เราื่อ ฮยอน ม.5/1 เป็นประธานนัเรียน ทุนรู้ัเราแล้ว ^_^"
นนี้็น่ารั แ่ผมเห็นไอ้มิน้อนะพรุนอยู่แล้ว5555
"หวัี ันื่อ เร็น ม.5/1 เป็นสารวัรนัเรียน"
เร็นพูบ็แสยะยิ้มที่ผมิว่าอแหลมาใา่ทุนในห้อ
"อิห่า ูนลุ"
พี่อะอมพูึ้นพร้อมลูบแนัวเอ
"อแหลิบหาย ทำมายิ้ม"
ไอ้อ๋พูแล้วทำหน้าเบื่อๆ
"เอ่อ....สวัสี เร...เราื่อ อ..อารอน..นะ ม.5/1 เป็นเลาประธาน..น"
น่ารั ทำไมถึเหมือนะร้อไห้อยู่ลอเวลานะ
"น่ารัั"
"วิ้ววสนสวยย"
"อารอนนสวย"
เสียโห่แวัึ้น หึ้ยย มาแวว่าที่เมียูเะๆ
"วิ้ว หาพ่อพวมึิไอสัส พ่อมึเป็นมโหรีหรือไ"
ผมะวาไอ้พวนั้น พวนั้นึเียบริบ นสวยมอมาที่ผม้วยแหละ
"น..นาย"
ผมยิ้มใส่อารอน แ่เ้าพวนั้น็ใหน่อยๆ เพราะผมไม่่อยะยิ้ม
"ไ หายเ็บหัวยั หื้มม เ็น้อย"
ผมพูแวอารอน ทำให้เร็นทำหน้าไม่พอใเล็น้อย
"อารอน อย่าไปุยับมัน มันิสััยไม่ี"
"อื้ม"
เร็นอออารอน หนอยแหนะแม่!!!!!!
พัเที่ย
"นั่นี้นะอารอน เี๋ยวันมา"
เร็นว่าแล้วับไหล่อารอนให้นั่ลบนเ้าอี้ที่โรอาหาร อารอนทำปาเป็น้อย ทำให้เร็นหมั่นไส้ึ้นมา
"เี๋ยวันมา รอรนี้นะ"
เร็นลูบหัวอารอนแล้วเินไปื้อ้าว ู่ๆ็มีผู้ายนนึมานั่้าอารอน ผู้ายนนั้นือ แบโฮ!
"ไอารอน นั่นเียวหรอ"
แบโฮวิ่มานั่ใล้ๆอารอน อารอนเยิบหนี แบโฮ็เยิบาม
"รัเียันหรือไ"
แบโฮถาม้วยน้ำเสียออน้อยใ ทำให้อารอนหันหน้ามา
"ัน..นไม่...ไ้รัเียนายนะ"
อารอนว่า้วยเสียะุะั ลัวเร็นมาเห็นแล้วะโนุเอา
"ใ่สิ ันมันนไม่ีนิ"
แบโฮพูอย่าัพ้อ ทำให้อารอนเผลอับมือแบโฮ
"มีไร"
"ือ..อ...นายนั่รนี้เป็นเพื่อนเรา่อน็ไ้"
อารอนหลบาแบโฮหลัาที่พูเสร็ ทำให้แบโฮแอบยิ้มมุมปา
"โอเ เอาั้น็ไ้ ว่าแ่มืออ่ะ ะปล่อยไ้ยั"
อารอนปล่อยมือแบโฮ แบโฮึนั่้าๆอารอน แล้วเอามือไปโอบเอวอารอนไว้ ทำให้ทัู้่เป็นเป้าสายาอนในโรอาหาร
"เอ่อ..ือ..ออ"
"ไอแบมึลุเี๋ยวนี้!!"
เร็นวิ่มาระาัวแบโฮออห่าทันที แล้ว่อยแบโฮไปหนึ่หมั
"โอ้ย..ยย"
แบโฮล้มลามแรหมัเร็น ทำให้นัเรียนใรโรอาหารหันมาูเป็นาเียวัน
"ร...เร็น อย่า..ไปทำเา.บ....แบบนั้น......สิ"
อารอนห้ามเร็นไว้ แล้ว้มลไปนั่ยอๆ้าแบโฮ
"...เ็บมั้ย.."
อารอนเ็เลือที่ออมุมปาอแบโฮให้
"โอ้ยย เ็บอ่ะ"
แบโฮทำสำออย ทำให้เร็นไม่พอใ
"ไอห่าแบ เลิสำออย"
เร็นระาัวแบโฮึ้นมา พร้อมที่ะ่อย แ่โนอารอนห้ามไว้่อน
"พอไ้แล้ว..วเร็น..น"
อารอนว้ามือเร็นไว้
"นายไม่เห็นหรอ ว่ามันเรียร้อวามสนใอ่ะ!!"
เร็นปล่อยมืออารอน แล้วระาแบโฮมา่อยอีรั้
"พอไ้แล้ว..เร็น!!!"
อารอนะวา ทำให้นทั้โรอาหารใเพราะอารอนไม่เยะวาใรเลย
"เอ่อ...นายเี๋ยวันพาไปห้อ..พยาบาลนะ"
อารอนยื่นมือให้แบโฮับ แล้วเินไปห้อพยาบาล ทำให้เร็นำหมัแน่น
"หนอย..ไอ้แบ"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น