คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : #4 ใกล้แค่เอื้อม
Thar
ผมนั่มอนัวเล็ที่ื่อพระพายสอนไอ้แฝนรน้อผมและน้อๆนอื่นๆ ้วยท่าทาที่สบายๆ นัวเล็มีบ้าที่ิ้วมวเมื่อโนถามนไม่สามารถอบไ้
“มีไรให้พี่่วยไหม”ผมเินเ้าเมื่อเห็นนัวเล็นัุ่มมับและทำิ้วมว
“อ่อผมทำ้อนี้ไม่ไ้รับ”น้อเาเยหน้ามาอบผมและีๆเียนๆลไปพร้อมทำิ้วมวเหมือนเิม
“โทย์ผิแน่ๆ”น้อมันสถบออมาเบาๆพร้อมเปิหาโทย์ทั้ในีทและมือถือ
“นั้นไผิริๆ ถึว่าหาไ็ไม่ไ้”ผมยืนมอนัวเล็ที่มวิ้วและปาพ้นำ่าออมา
“มึสอนนเียวเหรอ”ผมถือวิสาสะนั่ล้าๆและถามึ้นมา
“รับวันนี้สอนิ2วันฟิสิส์2วัน”นัวเล็วามือาระาษพร้อมหันมาอบผม
“ทำไม้อหาเินใ้เอว่ะ”ผมถามออไปเพราะวามสสัย
“้นทุนไม่เหมือนัน นเรา้อิ้นรน”เาอบออมาพร้อมรอยยิ้มบาๆ อย่ายิ้มสิว่ะ เหี้ยเอ้ย ใูเ้นแร ผมไ้แ่สถบเบาๆในใ
“แล้วนี้พี่เป็นพี่อไอ้เ็แฝนั้นเหรอ”น้อเาถามผมลับมาพร้อมมอไปที่น้อแฝอผมที่มันำลัถเถียันอย่าเมามัน
“ใ่ ไม่มีเวลาสอนพวมัน็เลยส่มันเรียนพิเศษเอา”ผมอบออไปพร้อมลอบมอหน้าอนัวเล็
“นนะเ็แฝนั้น555”น้อมันพูึ้นมาพร้อมหัวเราะเบาๆ
“อยู่บ้านนมาว่านี้ร้อยเท่าเลยแหละ”ผมพูพร้อมเหลือบมอหน้าน้อไป้วย ใบ้านี้็เ้นแรัว่ะ
“ผมไปสอน่อนนะ”น้อพูบ็ลุออไป
น้อมันเป็นนน่ารันะผมว่า ัวเล็ๆร่าบาๆัวาวๆหน้าี๋ มันทำให้ใผมเ้นไม่เป็นัหวะ หลัาหน้าึแพทย์วันนั้น ผม็สืบเรื่อน้อแหละ สืบรู้แ่ว่า น้อื่อพระพายเรียนวิศวะ แ่ผม็เรียนหนันไม่มีเวลาามหาน้อเพื่อะีบ รับอ่านไม่ผิ ีบ ผมอบผู้าย้วยัน ที่บ้านรับรู้นะ หิ็ไ้แ่ายะีว่า ผมามหามานานรับ แ่ไม่มีเวลาุยแบบริั วันนี้ไม่รู้ว่าทำไมผมไม่อยาอยู่อนโ ผม็เลยามไอ้แฝสยอน้อผมมาที่เรียนพิเศษ และผม้ออบุัวเอริๆที่มา ทำให้ผมไ้เอน้อพระพายอผม
“พี่ธาร”เสียน้อายผมัึ้นน่าะเป็นไอ้ทามนะผมว่า
“ว่า”ผมอบลับไปพร้อมเยหน้าึ้นมามอ
“พี่ะอยู่นผมเรียนเสร็เลยหรือป่าว”ทามถามผมออมาพร้อมทำหน้าัวล
“ทำไม”ผมเลี่ยที่ะอบำถามและถามลับไป
“วันนี้ผมะอให้พี่พายสอนเพิ่มนึๆเลยอ่ะ เพราะพรุ่นี้ผมมีสอบ”ทามบอเหุผลออมา
“เรียนี่น”ผมถามลับไป
“แ่ผมับไอ้ไทป์อ่ะ เพื่อนไม่มีนเรียน”น้ออบออมาพร้อมเ้ามาอ้อนผม น้อผมมันีรนี้แหละรับ มันอยาไ้อะไระอ้อนออมารๆ
“เรียพายมาหาู”ผมว่าผมิอะไรีๆออแล้วละรับ
“พี่พายยยยยย มานี้หน่อย”ทามมันะโนเรียพายเสียั ทำให้พายเินมาหาพร้อมับไทป์ที่เินมา้วย
“มึพัอยู่ไหน”ผมเปิประเ่นถามพระพายออไป
“อนโpp”พระพายอบออมาพร้อมทำหน้า
“สอนเ็นอื่นเสร็ไปสอนไอ้แฝสยอที่อนโพี่ไ้ไหม ะไ้สอนถึึๆไู้ะไ้หายห่วไอ้เ้าเ็แฝ้วย”ผมร่ายออมาถึเหุผลอผม
“อนโพี่อยู่แถวไหนรับ”น้อถามออมาหลัานึอยู่นาน
“อนโqq หลัมอ“ผมอบออไป
“แฝเอาไ”พระพายหันไปถามแฝสยอน้อผม
“พี่พายสะวไหมละรับ”ไทป์บอพระพายออมาอย่าเรใ
“ั้นไปที่อนโพี่ธาร็ไ้ ะไ้สะวหน่อย อนโไม่ไลันเท่าไหร่”พระพายอบออมา
หลัาไ้้อสรุปแล้วว่าพระพายะไปิวให้เ็แฝที่อนโผม พระพาย็แยไปสอนนถึเวลาเลิเรียน
“ะิน้าวไปเลยไหม หรือสั่ไปินที่อนโ”ผมถามน้อายฝาแฝออมา เป็นปิที่ผมะสั่ับ้าวไปินที่อนโ
“สั่ไปินที่อนโไ้ไหมพี่ พี่พายว่าไรับ”ทามหันไปถามพระพายหลัาที่ถามผมแล้ว
“แล้วแ่พวมึเลยรับ”พระพายเยหน้าึ้นมาอบและ้มลไปเ็บอ่อ
“ไปัน”ผมหันไปบอไอ้เ็แฝและพระพาย
อนนี้ผมและพระพายพร้อม้วยไอ้เ็แฝ็อยู่ที่อนโเป็นที่เรียบร้อย เราสั่้าวมาินันเรียบร้อยแล้ว ปิที่เ็แฝะมานอนที่ห้อเพราะเราพัอาศัยอยู่ที่อนโ เราไม่มีบ้าน ส่วนพ่อและแม่ทำานที่่าประเทศลับมาที่ไทย็เ่าโรแรมอยู่ ผมเยมีแฟนนะรับแ่ไม่เยมีใรไ้มาที่อนโผมสัน เว้นแ่เพื่อนๆอผมที่มันะมาสัสรร์ันเือนละรั้
“พี่ธาระทำไร่อ”ทามถามออมาเมื่อเราเ็บอและำลัะทำิรรมอแ่ละน
“ูะอ่านหนัสือ พวมึิวๆไป”ผมบอออไปพร้อมัที่อ่านหนัสืออผมไป
เวลาล่วเลยมานานแสนนานผมเยหน้าึ้นาอหนัสือและมอไปที่เ็แฝที่าปรือๆพร้อมหลับอยู่้าๆพระพาย ผมเหลือบมอนาฬิาอนนี้เป็นเวลาเือบๆะี1ไ้
“พอไ้แล้วมั้แฝ”ผมบอับน้อายัวเอออไปอนนี้เรใพระพายมาเลยรับ
“ี่โมแล้วอ่ะ”ไทป์เยหน้าึ้นมาาีทถามผม
“ะี1แล้ว”พระพายอบออมาพร้อมเ็บอใส่ระเป๋าไว้
“ไปอาบน้ำไปเี๋ยวพี่ไปส่พระพาย่อน”ผมลุึ้นไปลูบหัวน้อายอผม อนมัน่วมันะอบอ้อน ปิผม็อ่อนโยนับพวนะรับ เื่อไหม
“รีบลับมานะพี่ธาร”ไทป์บอออมาพร้อมอแนและถูไถหัวับแนอผม
“อบุพี่พายหรือยั รบวนพี่เาั้นาน”ผมหันไปุพวมันเบาๆเมื่อ่าน่าพาันฟุบลับโ๊ะ
“อบุนะรับพี่พาย อโทษ้วยนะรับที่รบวนเวลาพี่”ทามหันไปยมือไหว้พระพายและเอ่ยอโทษออมา
“ไม่เป็นไรพรุ่นี้เอาะแนนท็อปมาฝาู็พอ”พระพายพูพร้อมลูบหัวแฝทั้สอ้วยวามเอ็นู
“ไปันพระพายึแล้ว”ผมหันไปบอพรพายและถือระเป๋าให้ “ูปละนะเ้าแฝ ฝันีละ”พระพายหันไปบอแฝและเินามผมออมาไปที่ลานอรถ
reiter
มาแล้ว้าบบ มา้าแ่มานะ เป็นำลัใให้ไรท์้วนะะทุน ไรท์ะมา่อมาลให้อ่านบ่อยๆนะะ อย่าหายไปไหนน๊าาาา
ความคิดเห็น