โกลเด้นเจ้าเล่ห์ #เด็กเปรตxมาเฟีย - นิยาย โกลเด้นเจ้าเล่ห์ #เด็กเปรตxมาเฟีย : Dek-D.com - Writer
×
NC

คำเตือนเนื้อหา

เนื้อหาของเรื่องนี้อาจมีฉากหรือคำบรรยายที่ไม่เหมาะสม

  • มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ
  • มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง
  • มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

เยาวชนที่มีอายุต่ำกว่า 18 ปี ควรใช้วิจารณญานในการอ่าน

กดยอมรับเพื่อเข้าสู่เนื้อหา หรือ อ่านเงื่อนไขเพิ่มเติม
ปิด

    โกลเด้นเจ้าเล่ห์ #เด็กเปรตxมาเฟีย

    เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งมันกลับคิดจะเล่นผมที่เปรียบเสมือนพ่อของมัน โอเคผมก็ไม่ใช่พ่อของมันหรอก แต่อะไรทำให้กวินคิดกับผมแบบนี้กัน ไม่ว่าจะทำยังไงเขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะเปลี่ยนใจจากผมเลยสัก

    ผู้เข้าชมรวม

    6,258

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    38

    ผู้เข้าชมรวม


    6.25K

    ความคิดเห็น


    9

    คนติดตาม


    144
    หมวด :  นิยายวาย
    จำนวนตอน :  46 ตอน (จบแล้ว)
    อัปเดตล่าสุด :  29 เม.ย. 67 / 13:31 น.
    คำเตือนเนื้อหา NC

    มีการบรรยายฉากกิจกรรมทางเพศ, มีการบรรยายเนื้อหาที่เกี่ยวกับความรุนแรงสูง, มีเนื้อหาที่เครียดหรือหดหู่มาก ซึ่งอาจกระทบต่อภาวะทางจิตใจ

    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ

    เลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ไม่คิดเลยว่าวันหนึ่งมันกลับคิดจะเล่นผมที่เปรียบเสมือนพ่อของมัน ถึงไม่ใช่พ่อลูกกันจริง ๆ แต่ผมก็ถือเป็นผู้ปกครองมันไหม? เจอหน้ากันทีไรก็ชอบกอดชอบหอมไหนจะออดอ้อนขอมานอนกับผมอีก จะทำยังไงให้กวินเปลี่ยนใจเลิกคิดแบบนั้นกับผมดีนะ แต่ก็ไม่อยากเห็นกวินร้องไห้ด้วยเนี่ยสิ

    เรื่องย่อ 

    'ใจ๋' หนึ่งในสี่จตุรเทพแห่งเกาะเซินฉี วันหนึ่งบังเอิญไปเจอเด็กอายุเก้าขวบนั่งเฝ้าศพแม่อยู่ในห้องพักของลูกหนี้ที่หนีหนี้ใจ๋มานานเกือบครึ่งปี ด้วยความสงสารบวกเคยมีประสบการณ์แบบนี้ทำให้ใจ๋ตัดสินใจช่วยเด็กคนนั้นและรับมาเลี้ยงที่บ้าน เด็กที่ใจ๋พามาชื่อ 'กวิน' เป็นเด็กฉลาด หัวดี หน้าสวยเหมือนเด็กผู้หญิง ตอนแรกก็น่ารักดี แต่ทำไมยิ่งโตมันถึงยิ่งชอบทำตัวแปลก ๆ กับเขา 

    ทั้งอ้อนขอเข้าไปนอนด้วยแม้ตัวเองจะอายุเยอะแล้วก็ตาม ทั้งกอดทั้งหอม ล่าสุดมันลามปามมาถึงขั้นจูบ พอดุด่าหรือห้ามมันก็บีบน้ำตาร้องไห้ให้เห็น คิดว่าผมจะเห็นใจเหรอ? ก็ใช่น่ะสิ ไม่งั้นมันจะเอาแต่ใจตัวเองขนาดนี้ได้ยังไง ผมผิดเองแหละที่ยอมตามใจมันมาตั้งแต่เด็กจนกลายเป็นเด็กเอาแต่ใจแบบนี้ แต่ก็สงสัยนะ ผมเลี้ยงมันผิดวิธีหรือไงทำไมถึงได้คิดอะไรแบบนี้กับผม...

    ......................................

    ใจ๋ : กวิน ถึงจะช้าไปสักหน่อยแต่ สุขสันต์วันเกิดอีกครั้ง ขอให้กวินเป็นเด็กที่โชคดี เจอแต่เรื่องดี ๆ คนดี ๆ ขอให้กวินแข็งแรงอย่าเจ็บไข้ได้ป่วยและมีความสุขในทุก ๆ วันนะ

    กวิน : ขอบคุณครับ ผมขอโทษที่เป็นเด็กดื้อและเอาแต่ใจกับใจ๋มาตลอด แต่นิสัยแบบนี้มันคงเลิกยากสักหน่อย เพราะงั้นใจ๋ช่วยตามใจผมต่อไปด้วยนะ

    ใจ๋ : ปีนี้อยากได้ของขวัญวันเกิดเป็นอะไร กูมัวแต่คิดมากเรื่องมึงเลยลืมซื้อเอาไว้ให้ หรือคิดไม่ออกเหมือนทุกปีอีก?

    กวิน : อืม ปีนี้ผมมีสิ่งที่อยากได้ อยากได้มานานแล้วแต่ผมไม่เคยพูดมันออกไป อาจจะเอาแต่ใจสักหน่อยแต่สิ่งนี้คือของขวัญที่ผมอยากได้ในทุก ๆ ปี

    ใจ๋ : อะไรล่ะ? อยากได้มานานแล้วก็น่าจะบอกกันตั้งนานแล้วสิ ไม่เห็นต้องรอจนถึงตอนนี้เลย หรือมันแพงเกินไป

    กวิน : มันประเมินเป็นราคาไม่ได้หรอก มันพิเศษยิ่งกว่านั้น พิเศษชนิดที่ว่าจะเป็นแค่ของผมคนเดียว คนอื่นจะไม่ได้ครอบครองเลยแหละ

    ใจ๋ : กูชักกลัวแล้วสิ รีบพูดมาเถอะ

    กวิน : ...

    ......................................

    นิยายในเซ็ตเดียวกัน ^^

    1.เสี่ยครับ กูไม่ใช่เด็กมึง! (เสี่ยพฤกษ์xเทียน)

    2.The Killer รัก(ลอบ)ฆ่า (ธันวาxคิว)

    3.ผมต้องกลายเป็นเด็กเลี้ยงมาเฟียด้วยเหตุบังเอิญ (เกเบรียลxชาญ)

    ......................................

    ⚠️Trigger Warning

    นิยายเรื่องนี้เป็นแนวชายรักชาย

    นายเอกแก่กว่าพระเอกเกิน 10 ปี 

    ความรุนแรงในครอบครัว ทำร้ายร่างกายเด็ก/ลูก /กล่าวถึงการพยายามทำแท้ง /ความอดอยาก

    มีฉากใช้ความรุนแรงค่อนข้างสูง อาวุธอันตราย ปืน มีด ระเบิด ยา เรื่องผิดกฎหมาย การฆ่าที่โหดร้าย

    มีฉากฆ่า ตัดหัว/เลือด

    คำหยาบคายทั้งในการบรรยายและการสื่อสาร

    เหมาะสำหรับผู้อ่านที่มีอายุ 18 ปีขึ้นไป อาจมีฉากที่ไม่เหมาะสม โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน

    นิยายเรื่องนี้เป็นเพียงจินตนาการของนักเขียนเท่านั้น ไม่เกี่ยวกับบุคคลหรือสถานที่ใด ๆ ทั้งสิ้น

    อ่านเพื่อความบันเทิงเท่านั้น ห้ามนำไปเผยแพร่ ก่อนได้รับอนุญาต ห้ามคัดลอกดัดแปลง แก้ไข 

     

     

     

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนเปิดให้แสดงความคิดเห็น “เฉพาะสมาชิก” เท่านั้น