First Love รักแรกมักไม่สมหวัง !

ลำดับตอนที่ #2 : [บทที่1 ] เปิดเทอมวันแรก ! (100%)

..สวัสดีทุกคน ฉันคือต้นข้าว,, วันนี้เป็นวันที่ควรยิ้มแย้มแจ่มใสเป็นพิเศษ เพราะอะไรน่ะเหรอ? 

ก็เพราะว่าฉันเพิ่งไปสอบเข้าม.หนึ่งมาน่ะสิ แลวก็สอบติดด้วย 55* ควรที่จะแสดงความยินดีกับฉันใช่มั๊ยล่ะ ? 

ฉันก็เป็นเด็กประถมทั่วไปนี่แหละที่สอบเข้าโรงเรียนมัธยมอันมีชื่อเสียงของจังหวัดได้โดยไม่ตั้งใจ 
ไม่รู้เข้ามาเรียนที่นี้ได้ยังไงกัน ?!(ปัจจุบันนี้ก็ยัง งง อยู่ ,,!!) ดูหน้าเด็กแต่ละคนที่มากันสิ เห็นหน้าก็รู้ถึงขนาดมันสมองที่มีอยู่ในหัวแล้ว ,, อยากรู้จริงว่าแม่ให้กินอะไรเป็นอาหารเนี่ย ?!

ว่าแต่ว่า ข้อสอบเข้าโรงเรียนนี้มันยากเย็นอะไรขนาดนี้นะ Y__Y ข้อสอบเข้ามอหนึ่งนะค๊า ไม่ได้สอบเข้ามอสี่ซะหน่อย !

แต่ก็ช่างมันเถอะ ในที่สุดก็สอบติดแล้วนี่นา โฮะๆ (^0^)”.. อีก 1 สัปดาห์ฉันก็ต้องมาเรียนที่โรงเรียนี้ อยากรู้จิงๆว่าฉันจะได้อยู่ห้องเดียวกะใครบ้าง ? ตื่นเต้นจังเลย !!

" ไชโย!! ได้เป็นเด็กมัธยมเต็มตัวแล้วซิเรา ฮุ ฮุ .."

 

 
-----------------------------------------------------------------------------------

 

“ ข้าว ๆ ตื่นได้แล้วลูก” ..

“ Zzzz~”

“อะไรกัน เปิดเทอมวันแรกก็ตื่นสายแล้วเหรอ?  เดี๋ยวก็ไปไม่ทันเข้าแถวนะลูก รถก็ติดอีก ถ้าบ้านอยู่ไกล้โรงเรียนว่าไปอย่าง”

“Zzzzzz..~”

“นี่ ไม่อยากไปใช่มั๊ย? โรงเรียนน่ะ งั้นก็นอนต่อไป ถ้าอยากไปเมื่อไหร่ ก็เดินไปเองแล้วกัน!!!”

“ แม่!!!!!!! ม่ายนะ ตื่นแล้วๆ จะรีบไปอาบน้ามเด๋วนี้แหละ”  (=0=)”

 "เดินดีๆเป็นมั๊ย? เด๋วก็ตกบันไดหรอก" แม่ตะโกนบอกฉันในขณะที่กำลังวิ่งลงบันไดไปอาบน้าม โดยลืมนึกไปว่าห้องน้ำชั้นสองก็มี (-0-")

 

“โหย โรงเรียนอะไรกัน แค่ชุดนักเรียนก็ต้องทำแขนซะยาว เมืองไทยอากาศร้อนจะตายชัก”

“แก อย่าบ่นได้ป่าว? โรงเรียนแกอ่ะค่าเทอมแพงก็แพง เค้าคงไม่ให้แกเรียนในห้องติดพัดลมหรอก”  แม่พูด

“ตั้งใจเรียนหน่อย อย่าทำให้บ้านเปลืองเงินฟรีรู้มั๊ย?” เสียงน้องชายสุดที่รักดังขึ้นระหว่างการสนทนา พูดอย่างกะมันเปนคนจ่ายค่าเทอมให้ฉันเรียนเรยนะ (=_=”)

“อย่ามาทำพูด เค้าตั้งใจเรียนอยู่แล้ว ว่าแต่แกเหอะเอาให้รอดละกัน” ฉันเถียง!!

“เค้าไม่อ่านยังได้ที่2เรย ถ้าเค้าอ่านป่านี้คงได้ที่1ไปแล้ว เค้ามันคนดี กลัวเพื่อนจะเสียใจถ้าโดนแย่งตำแหน่งไป!” น้องเถียงกลับ

“เออ ไอเก่ง” ฉันเถียงกลับ รำคานจริง ทำไมมันถึงเก่งอย่างงี้ฟระ ? ขนาดมันไม่อ่านนะเนี่ย!!

“ พอได้แล้ว เถียงกันอยู่ได้ ขึ้นรถไปเรียนกันได้แล้ว” แม่พูดบ้าง

“ค่ะ/ครับ” (Y__Y) อารายกันเนี่ย วันนี้ฉันได้เป็นเด็กมัธยมแล้วเหรอ ??  ยังจำได้อยู่เลยว่าตอนนั้นฉันกับเพื่อน ยังเล่นไล่จับกันทั้งชั้น ป.6 อยู่เลย เวลามันผ่านไปเร็วจังนะ ..เห้อ~!

 

 

ณ. โรงเรียนมัธยมที่ใหม่ของช้านน!! (^__^)”

 

“พ่อ/แม่ไปแล้วนะ ตอนเย็นมารับด้วย!”พอฉันพูดจบ พ่อก็พยักหน้ารับ
“แล้วลูกได้เงินไปเรียนรึยัง” แม่ถามฉัน

“ได้แล้ว~!! เดี๋ยวข้าวไปก่อนนะ bye~”

 

ฉันเดินเข้าไปในโรงเรียนซึ่งยังไม่สมบูรณ์แบบเท่าไหร่ เพราะเป็นโรงเรียนที่เพิ่งเปิด แต่อาคารเรียนยังไม่พร้อมที่จะใช้ ฉันและเพื่อนๆทุกคนก็เลยต้องมาเรียนที่คณะหนึ่งของมหาลัยไปชั่วคราวก่อน จะว่าไปมันก็แนวดีเหมือนกันนะ เป็นโรงเรียนที่กว้างงงงงง!ได้ใจมาก (^0^) แต่เรียนที่นี่แค่ชั่วคราวหนิ เห้อ น่าเสียดายจัง !! บริเวณที่ฉันเรียนอยู่ในตึกตึกหนึ่งของคณะ บรรยาดูเก่าๆดี บ่งบอกว่าสร้างมานานแล้ว เช้านี้บรรยากาศคึกคักมาก เพราะนอกจากเด็กมัธยมแล้ว ยังมีพี่ๆมหาลัยอีกด้วย ,, ฮ่าๆ

 

“ไอข้าว!!!”

เสียงใครมาตะโกนเรียกชื่อ ฉันเนี่ย ?

“ไอข้าวทางนี้โว้ยยย !!ทางนี้ ”

“อ๊ะ ! ไอน้ำตาลนี่เอง ว่าไงวะแก แกอยู่ห้องไหนเหรอ?”

“เค้าอยู่ห้อง4อ่ะ  ส่วนแกไอข้าวแกอยู่ห้อง3อ่ะอยู่กะไอใบเตย น่ะ คนที่แกรู้จักกันตอนไปสอบสัมพาษไง.." น้ำตาลพูด
"อ๋อจำได้ละ ^^" ..
"เออนี่ น้ำตาลเค้าไปเข้าแถวที่ไหนเหรอ?"
"ที่ลานหน้าคณะอ่ะ กว้างดีนะ ร่มดีด้วย ฮ่าๆ"น้ำตาลพูดพลางหัวเราะ (จะหัวเราะทำไมเนี่ย? )
"ไปเหอะ จะแปดโมงแล้ว"
"อืม~"

 

เมื่อถึงแถวเคารพธงชาติฉนกับน้ำตาลก็เลยแยกกันไปเข้าแถว ที่ห้องของตน

"หวัดดี" ฉันทักใบเตย
"หวัดดี ไอข้าววันนี้พวกเราไปกินข้าวที่ไหนดีวะ?"
"นั่นดิ โรงเรียนก็ยังไม่สร้างแล้วจะเปิดรับสมัครเด็กก่อนทำไมเนี่ย?" ส้ม สาวห้าวที่สุดในกลุ่มบ่นให้ฟัง 
"เห็นด้วยอ่ะ ดูดิรับมาแค่มอหนึ่งกะมอสี่เอง จะรับมาทำไมกัน?" ออม บ่นต่อ( บ่นกันเข้าไปเพื่อนเรา)
"ไม่รู้ดิ แกลองไปถาม ผอ. ดูแล้วกันนะ ฮ่าๆ" ฉันตอบ
"ก็ดีนะแก เด็กน้อยๆดี ไม่วุ่นวายด้วย" แยมพูดบ้าง
"ว่าแต่ พวกเราจะไปกินข้าวที่ไหนดีอ่ะ?" ใบเตยย้ำ!!
"รู้สึกว่าแกจะห่วงกินเหลือเกินนะไอเตย" ส้มกัด
"ช่าย ห้าๆ มันเปนปัจจัยสำคัญของแก๊งเราเลยนะนั่น!" ใบเตยตอบ
"ที่ไหนก้ได้ ค่อยว่ากัน ไกล้ที่ไหน กินที่นั่น จบ.." ออมพูดตัดบท
"OK !!! " \(o^__^o)/

ณ ห้องเรียน สี่เหลี่ยมแคบๆ แต่เย็นชื่นใจ,,เพราะอะไรน่ะเหรอ? ก็เพราะ เราเรียนห้องแอร์ไง (^__^)
“เอาล่ะ บอกชั้นได้” เสียงคุณครูสอนวิชาคณิตศาสตร์ดังขึ้น

“นักเรียนทั้งหมดทำความเคารพ” หัวหน้าห้องพูด

“ขอบคุณค่ะ/ครับคุณครู” เสียงประสานของนักเรียนทั้งหมดดังขึ้นพร้อมกัน !!

“นี่ ไปกินข้าวกันเหอะ” ใบเตยพูดขึ้น

“เดี๋ยวก่อนดิ อีกแป๊ปนึงลอกข้อนนี้ให้เสร็จก่อนได้มะ?” ฉันพูดเองแหละ แหะๆ  ก็คนมันทำไม่เป็นนี่นา ไม่เก่งเลขด้วยทำไงได้  (T___T)

“เร็วๆได้มั๊ยข้าว ฉันหิวแล้ว” ออมพูดขึ้น

“อ่ะ!! เสร็จแล้ว อิอิ ไปกินข้าวได้” ฉันตะโกนบอกทู๊กกกคน

เย้!!!

ฉันและเพื่อนรีบเก็บสมุดหนังสือลงกระเป๋า ฮึ๊บ! เรียบร้อยแล้ว จากนั้นฉันและเพื่อนก็เดินลงไปกินข้าวเที่ยงกัน!!
วันนี้ฉันและเพื่อนๆตัดสินใจกินข้าวเที่ยงกันที่โรงอาหาร(ก็แน่ล่ะซิ ให้ไปกินข้าวที่ไหนเล่า?) .. 
"ข้าวพวกเราไปกินข้าวราดแกงดีกว่า เบื่อข้าวมันไก่จะตายอยู่แล้ว แกกินเข้าไปได้ไงเนี่ย ไม่เบื่อหรอ?" ออมถาม
"ไม่อ่ะ ก็คนมันชอบนี่นา" ฉันพูด (^__^)
"งั้นพวกเราไปก่อนนะ"แยมพูดขึ้น
"อืมม แล้วเจอกันที่โต๊ะทองนะ 55"ฉันพูดตอบ

(คำอธิบาย โต๊ะทอง คือ โต๊ะที่นั่งรับประทานอาหารประจำของพวกเราเอง ทำไมถึงเรียกโต๊ะทองน่ะเหรอ? ก็เพราะมันถูกทาด้วยสีทองไงหล่ะ ฮ่าๆ )

"เอาไรค๊าข้าวมันไก่ ข้าวมันไก่ทอด 15-20บาท ค๊า" ป้าคนขายพูด 
"เอ่อ ข้าวมันไก่ไม่เอาหนังจานนึงข่ะ" 
"จ้า ได้แล้วข่ะ" ป้าคนขายพูด
"ค่ะ" ฉันพูดรับพร้อมจ่ายเงินป้าแกไป

ว้าว ข้าวมันไก่มันช่างหอมยั่วยวนใจอะไรเช่นนี้ !!(^__^) ชอบจังเลย ข้าวมันไก่ของฉัน ฉันเดินชมข้าวมันไก่ไปพลางระหว่างเดินไปที่โต๊ะทอง แต่ เอ๊ะ! นั่นมันรุ่นพี่โรงเรียนเรานี่นา มายืนอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย? อ๊ะ ช่างมันเหอะ ว่าแต่ว่าพี่คนนั้นเท่ห์ชะมัดดูดิขนาดยืนหันหลังนะยังดูดีเป็นบ้าเลย คนไรเนี่ย (^////^) ให้ตายเหอะเกิดมายังไม่เคยชมรุ่นพี่ในโรงเรียนนี้ซักคนเลยนะเนี่ย พี่เป็นคนแรกนะรู้มั๊ย?? อ๊ะ
ใส่แจ๊คเก็ตสีดำด้วย ยิ่งเท่ห์เข้าไปใหญ่ อยากเห็นหน้าจัง สงสัยคงน่ารักน่าดู อยากรู้จักพี่เค้าจังเลย!! เห้ย!! ทำไมใจเต้นแรงขนาดนี้เนี่ย? เป็นบ้าไรไปเนี่ยเรา เห้อ ไร้สาระเข้าไปใหญ่แล้ว แค่เห็นหลังพี่เค้าเนี่ยนะ ใจก็เต้นซะแล้วไม่ไหวจริงๆเลย

"ไอข้าววววววว~~" ส้มตะโกนเรียก
"อ๊ะ!" ฉันเริ่มได้สติอีกครั้ง 
"มากินข้าวได้แล้ว ยืนทำด๋อยอะไรอยู่วะ" ส้มถาม
"เออ....อืม ไม่มีไรหรอก แหะๆ" ฉันตอบ แล้วรีบเข้าไปกินข้าวกับเพื่อนๆ ต่อ

เห้อ , นี่เราเป็นอะไรไปนะ ทำไมต้องมีอาการแบบนี้ด้วยเนี่ย? ไม่เข้าใจจริงๆ พี่แจ๊คเก็ตดำคนนั้น ฉันต้องทำความรู้จักกับพี่เค้าให้ได้ คอยดู!!! (^0^)"

"ไอข้าว แก ทำหน้าไรวะ ไม่อยากเอ่ยบอกเลยว่า ตลกชะมัด" ออมถาม
" นึกว่าสวยตายแหละ แก ทำหน้าแบบนั้นอ่ะ" เตยพูด ,, 
ฉึก! 
เอ่อ คำพูดของมันแทงข้างหลังทะลุทะลวงไปถึงหัวใจกันเลยทีเดียว ..(._______.)"
"นั่นดิ! แก นั่งยิ้มมาตั้งนานละ เป็นอะไรมากป่าวเนี่ย?"" แยมถามต่อ
"อ๋อ ป่าวๆ ไม่มีไรน่ะ กินข้าวต่อ กินต่อเล้ยย"ฉันตอบ

พี่แจ๊กเก็ตดำ ฮึ่ม! ข้าวต้องรู้จักพี่ให้ได้ !!