ลำดับตอนที่ #7
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 6
HEARTLESS
(Chapter 6)
่ออไม้สีาวสใหม่ที่มาวารวมับ่ออไม้อันเ่าในแบบเิมๆทุวัน หลัาที่านศพอีฮยอนเสร็สิ้นไป วอนโฮ็มาที่หลุมฝัศพแทบทุวันเพื่อนำอไม้สสีาวสะอามาวาไว้ๆในทุๆวัน
วอนโฮแทบะเ้าโหมารเป็นโรึมเศร้านเพื่อนสนิทอย่ามินฮยอไม่แม้แ่ะล้าเ้าใล้ อย่าว่าแ่เพื่อนสนิทเลยนานเป็นพ่อเายัไม่รับโทรศัพท์ัรั้ นทำให้ในบริษัทป่วนไปหมเพราะเาไม่เ้ามาบริหารานเลย
รื รื
New massage
‘ ..ไอ้วอนโฮมึรีบมาที่บริษัทเลย ถ้ามึไม่มาเรื่อให่แน่’
หลัาที่วอนโฮอ่าน้อวามาเพื่อนนสนิทเา็ไม่ไ้อบหรืออะไรเพียแ่เินลับไปที่รถและับรถออไปอย่าไม่ลัเล ใบหน้าที่นิ่เหมือนำลัิอะไรมามายในหัว ไม่มีใรสามารถเาไ้ในสถาาร์่อไปออเลย
ปลายเท้าที่เหยียบันเร่แบบไม่ลละสายาที่้อมอไปแ่้าหน้าที่เียว วอนโฮใ้เวลาเพียไม่นานที่ับรถมาถึหน้าบริษัทอนเอไ้ ทำให้พนัานรวมถึผู้รัษาวามปลอภัยที่ใันเป็นแทบๆ
มาบอร์บริหารอวอนโฮถูุบิบันไป่าๆนาๆผ่านสอหูลอเวลาที่เาำลัเินเ้าไปสนัวึ วอนโฮันประูห้อผู้บริหารเ้าไป็้อสะุับาเรียวยาวอฮยอวอนที่นั่ไว่ห้าบนโฟาัวให่
สายาที่วารอบพบแ่ฮยอวอนและมินฮยอที่อยู่สนห้อนี้ ทั้ๆที่เาิแล้วว่ามันเป็นเรื่อให่ แ่ทำไม้อเป็นเรื่ออนนนี้้วย วอนโฮหัวเสียมาเินริ่เ้าไประาอเสื้อเพื่อนัวเอแ่็้อหยุลเพราะแฟ้มเอสารหนาที่ถูโยนมารหน้าวอนโฮ
ปลั่
ฮยอวอนที่นัู่หมาบ้าำลัะปะทุอารม์ใส่เพื่อนัวเอเาึัสินใโยนแฟ้มานใล้ๆมือไปยั้เอาไว้่อน และมัน็เป็นผลวอนโฮหันมา้อมอฮยอวอน้วยสีหน้าเือ่าน
“ถ้าไม่ิะมาทำาน็เ็นให้ันลาออะ!”
“...”
“ใระเป็นะาย็่านอื่นเา้อทำมาหาิน”
“...”
“ถ้านายอยาให้บริษัทล่มม็เรื่ออนายแ่ันะไม่เป็นนายแบบอบริษัทที่มีว่าที่ผู้บริหารห่วยแแบบนี้หรอ”
“ฮยอวอน!!”
“เรียทำไมไม่ทราบ”
“มาเินไปแล้วนะ!”
“มาหรอ?”
มินฮยอรีบเอาัวมาวาวอนโฮไว้่อนที่เพื่อนุร้ายอเาะเ้าไปลาอฮยอวอนออมา เพราะวอนโฮมันไม่ใ่นที่ะอารม์เย็น่ายๆ และเรื่อนี้มัน็ไม่บ่ายๆแน่นอน
“วอนโฮ มึ้อมาทำาน โรประำัวุลุ็เริ่มแย่ล”
“...”
“ถ้ามึไม่อยาให้บริษัทล่มม..”
“ไอ้มินฮยอ!”
“ูอโทษที่พูรๆ แ่อนนี้มันสั่นลอนไปหมแล้วมึ ูสสารพ่อมึ”
“...”
“ูเือนมึไ้เท่านี้แหล่ะในานะเพื่อน ที่เหลือมึะเอายั็เรื่ออมึแล้วัน”
มินฮยอบบ่าเพื่อนสนิท่อนที่ะเินออไปาห้อ หลัประูบานให่ปิลวามเียบปลลุมทั่วทุมุมห้อ มีเพียายสอนที่เลียันเ้าระูำที่่าน่าไม่เอ่ยปา..
สิ้นสุวามอทนอฮยอวอนเาเลือที่ะลุึ้นยืนและเินออไปาห้อนี้แ่มันไม่่ายนานั้นเมื่อเารู้สึเ็บที่้อมือไม่ทันไร ร่าสูๆอเาลับถูเหวี่ยลไปที่โฟาอีรั้ ิ้วเ้มๆมวเ้าหาัน้วยวามเ็บ
“ิะไปไม่่ายไปหน่อยหรอ?”
“ันมาที่นี่ยั่ายเลยแล้วทำไมันะไป่ายๆไม่ไ้”
“อย่าิว่าันไม่ล้าทำอะไรนายนะ ฮยอวอน”
“็เอาสิ หึ.. ถ้านายล้าัน็ล้า”
“นายทำอะไรีฮยอน!”
“หึ”
“ันถาม็อบ!!”
“ันมีสิทธิ์ไม่อบ ำไว้นะวอนโฮันะทำให้นายสูเสียทุอย่า้วยำพูอันเหมือนที่ันสูเสียทุอย่าเพราะำพูอนาย”
“แ่ันยัไม่ไ้ทำอะไรนาย!”
“นายทำ! และนายเป็นนเริ่ม!”
“แ่ันูบ อะไรมันะนานั้น หื้ม?”
วอนโฮิะ้อนอีนให้นมุมโยารว้าเอวอีนมาแนบับแผอแร่ มือหนาที่เริ่มลูบไล้ั้แ่เอวอๆไปนสะโพมน นิ้มเรียวหนาบีบเ้นยำมันอย่าสนุสนาน เาทำมันเพื่อให้ฮยอวอนเรลัว แ่เปล่า.. ร่าบาที่ำลัถูลวนลามแสยะยิ้มออมาพร้อมับแนยาวที่วาโอบอหนาอีเอาไว้ ใบหน้าเิใส่อีนนปลายมูแทบะนัน
“ถ้านายะเล่นับร่าายัน”
“...”
“บอเลยว่ามันไม่เป็นผล”
“...”
“เพราะันะเล่นับวามรู้สึนาย”
สิ้นประโยฮยอวอนัแนเรียวลับมาและพลัอีนรหน้าออ ารระทำที่ยัยวนให้น่าโมโหมันทำให้วอนโฮมึนและสับสน เาไม่รู้ว่าเาทำอะไรให้ฮยอวอน และเา้อบารแ้แ้นแน่นอน
“ถ้านายไม่อยาให้เรื่อมันเลวร้ายไปว่านี้เ็นให้ันลาออะ แล้วอย่ามายุ่ับันอี”
“มันไม่่ายไปหน่อยหรอ?”
“...”
“นายิว่านานทำนรัันายแล้วมันะบ่ายๆหรอ”
“...”
“นาย้อใ้ฮยอวอน”
“โอ้ย!!”
วอนโฮอทนมามาแล้วริๆเาใ้แนแร่ระา้อมือบาๆอฮยอวอนให้เไปามทาที่เา้อาร วอนโฮลาฮยอวอนออมาอย่าไม่ใยี่อให้อีนะทั้บทั้ีแ่ไหนวอนโฮ็ไม่สะทสะท้าน
ฮยอวอนถูลามาที่ลานอรถั้นวีไอพีที่มีแ่ระับบอร์บริหารเท่านั้นที่ะเ้ามาอไ้ วอนโฮเปิประูรถ่อนที่ะเหวี่ยร่าอีนเ้าไปอย่าแรไม่วายที่ะลัวอีนหนีวอนโฮึเนไทออาอเอามั้อมืออฮยอวอนทั้สอ้าเอาไว้พร้อมับปิประูใส่หน้าเสียัสนั่น ้นาแร่เร่ฝีเท้าเพื่อไปนั่ฝั่นับ
“ปล่อยันนะ!”
“ไหนบอเอว่าะให้ันเล่นับร่าายนาย”
“ปล่อยสิวะ!!”
“หุบปา!”
“อยาสูเสียนรอบ้าอี็ลอูนะวอนโฮ”
ประโยอฮยอวอนทำให้วอนโฮหันมามอโยไม่พูอะไร มีแ่เสียันเร่ที่เลื่อนัวออาลานอรถ ร่าบาท่ถูพันธนาารเอาไ้็ิ้นเพื่อารเอาัวรอแ่อีรลับไม่แม้แ่ะหันมามอ
ฮยอวอนเริ่มลัวท่าทีที่นิ่สบแบบนั้นึ้นมาเพราะวอนโฮับรถเร็วมานไม่รู้ว่าะรีบไปายที่ไหน เาทำไ้แ่่าทอวอนโฮภายในใ สาปแ่ไปไม่รู้ี่พันรอบ นฮยอวอนแะเนไทที่้อมือออไ้
“นายะพาันไปไหน”
“...”
“ถาม็อบิวะ!”
“เียบปา!”
“เป็นบ้าอะไร ลั่ยาหรอ”
“...”
“เสียใมาหรอที่นรัาย ทำไมไม่ายามไปล่ะ!!”
เอี๊ย!!!
วอนโฮเหยียบเบรเ้า้าทาอย่าเหลืออเสียหายใรุนแรที่เิาวามโรธภายในใเาเียบมามาพอแล้ว นอย่าฮยอวอนมันสั่วอน้วยำพูไม่ไ้่อไปอีแล้ว..
“ถ้าไม่อยาายไปับัน็หุบปาะ”
“ับรถบ้าไรวะเนี่ย”
“อยาะรู้ว่าะปาีไ้แ่ไหนัน”
“ปาหมาพอที่ทำให้นายเป็นบ้าอ่ะ”
วอนโฮเหยียบันเร่ออมาแบบไม่เรลัวหมายบ้านเมือนรถเลื่อนัวออมาในถนนเส้นที่ฮยอวอนไมุ่้นเยเลยันิมันมาไลและออมาาัวเมือแล้วริๆ ถึอนโเาะไม่ไ้อยู่ัวเมือแ่เา็ไม่เยออมาไหลนานี้มันทำให้ฮยอวอนเริ่มลัวอีรั้
่อให้ลัวแ่ไหน็้อใีสู้เสือ เาะอ่อนแอไม่ไ้อีแล้ว
วอนโฮับรถเ้ามาในบ้านหลันึ บ้านที่แ่้วยสไล์โมเิรน์ไม่ให่โมาแ่็ไม่เล็มาเ่นัน มันน่าอยู่และเหมาะะเป็นารเริ่ม้นสร้ารอบรัว ถูแล้ว.. มันือเรือนหอ ที่วอนโฮสร้าไว้ใหู้่ีวิในอนาเา แ่นนนั้นไ้านไปแล้ว..
“ลมานี่!!”
วอนโฮรีบลมาารถเพื่อมาเปิประูรถฝั่ฮยอวอน ้นแนเรียวถูบับและระาออมาารถนรับรู้ไ้ถึวามปว วอนโฮโรธ โรธมาริๆ เาใ้แรทั้หมุระาร่าบาๆอฮยอวอนให้ไปามใเา้อาร ระูแทบะหัอยู่แล้ว
“โอ้ย มันเ็บนะ!!”
“เ็บมามั้ย!”
นอาะโนระามาาหน้าบ้านนมาถึในัวบ้านแล้วมำหนำ้ำยั้อมาถูโยนลพื้นแบบนี้อี ร่าบาที่ออยู่ับพื้นนิ่วหน้า้วยวามเ็บปว่อนที่ะพยายามพยุัวเอให้ลุึ้นยืน แ่รามทั้สอ้า็รู้สึถึวามเ็บที่มาาารบับอฝ่ามือหนา
“แหาูะ นี่มันวรเป็นที่ที่ันมีวามสุับนที่ันรั!”
“เหอะ!”
“แ่นาย็มาพราเธอไปาัน!”
“น่าสมเพันะ นรัายแล้วยัพาันมาูที่ที่นายวาฝันอี หึ”
“...”
“นายมัน็นที่น่าสมเพนนึ นที่เห็นแ่ัว นที่เหมือนาวามอบอุ่น เหมือนเ็ที่โนแย่อเล่น เหมือนหมาหัวเน่.. อั่!”
ฮยอวอนทรุลับพื้นเพราะวามเ็บุที่ท้อ วอนโฮ่อยเ้าที่ท้อฮยอวอน่อนที่ะหอบหิ้วร่าที่อทรุลเพราะวามเ็บอย่าหมแร ร่าบาๆึ้นมาอยู่บนไหล่หนาๆอวอนโฮอย่า่ายาย มันยาเย็นเหลือเินที่ฮยอวอนะัืน
ฮยอวอนถูอุ้มึ้นมาาั้นล่ายัไม่ทันที่เาะหายเ็บท้อร่าบาอฮยอวอน็โนโยนลับที่ที่นึ ที่มันไม่แ็แ่มันนิ่ม ...เาโนโยนลบนเีย าเรียวพยายามพยุร่าที่หมสภาพในารลานหนี
“ไ นเ่”
“...”
“ปาีหน่อยสิ มันเร้า”
“เล่นสปร”
“หึ แล้วที่นายทำมันไม่สปรรไหน”
“โอ้ยย!!”
ฮยอวอนถูมือหนาระาเ้าที่ผม ใบหน้าหบ่อเิไปามที่วอนโฮออแรึนอาะเ็บที่ท้อแล้วเายั้อมาเ็บที่หัวอีแ่เาะลัวไม่ไ้ วาลมโ้อมออย่าท้าทายนรหน้า
วอนโฮ้มลไปประบปาบาส่มพู่อนที่ะเริ่มบยี้้วยารบเม้มริมฝีปา้วยวามรุนแร มันไม่ไ้เร่าร้อนเลยันิ มันแสบ.. ฮยอวอนเ็บแสบไปหม เปลือาสีน้ำาลปิล้วยวามเ็บปว ริมฝีปาเบินถูย่ำยี้วยเี้ยวมที่บเม้มนเลือออ
CUT
อยู่รไบโอทวิเอร์น้า
@NIIMBEAT
TAlK
เป็นไบ้า อ่านัทแล้วลับมาเม้น้วยน้าาา อนหน้าเ้า้นแน่นอนนน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น