Secret !! บริษัทรับวิจารณ์บทความ

ลำดับตอนที่ #31 : Send :: Secrelet...ซีเครเลท ผู้กุมกุญแจแห่งความลับ (รับแล้ว)

Secrelet...ซีเครเลท ผู้กุมกุญแจแห่งความลับ

ชื่อนักวิจารณ์ : กุหลาบน้ำเงิน




โครง เรื่อง  [9/10]  : โครงเรื่องของผู้เขียนเยี่ยมมาก เเตกต่างจากนิยายเเฟนตาซีที่ผู้วิจารณ์เคยอ่านมา โครงเรืองของผู้เขียนให้ความรู้สึกลึกลับ สูงส่ง สง่างาม เก่าแก่ เเละเต็มไปด้วยปริศนาที่รอวันค้นหา เป็นเรื่องราวของเด็กสาวที่ไม่เคยสนใจใครนอกจากตนเอง เธอมีชีวิตอยู่เพื่อตนเอง โดยที่เธอไม่รู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นกับเธอ มีคน 5 คนอยู่เบื้องหลังชีวิตของเธอ พวกเขาสร้างสถานการณ์ต่างๆเพื่อพาเธอไปยังปริศนาที่พวกเขาต้องการให้เธอเเก้ ไข ซึ่งผู้อ่านไม่รู้ว่าปริศนานั้นคืออะไร เหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับเด็กสาวเต็มไปด้วยความลึกลับ มหัศจรรย์ เเต่มันไม่ได้เกิดเพราะความบังเอิญ มันเกิดเพราะใครบางคนต้องการให้มันเป็นไป สรุปเเล้วเรื่องนี้น่าสนใจมากจริงๆค่ะ

เเต่ที่ผู้วิจารณ์หักไป 1 คะเเนน เพราะว่า โครงเรื่องเพอเฟค เต็มไปด้วยปริศนาซับซ้อน โดยปกติ ย่อมสามารถดึงคนอ่านให้อ่านต่อไป เเต่ทว่าผู้เขียนกลับเขียนให้สับสน ทำให้ผู้อ่านไม่เข้าใจ ซึ่งถ้าหากเป็นแบบนี้ต่อไป ผู้อ่านก็จะเกิดอาการคิดไม่ออกบอกไม่ถูก ไม่รู้เรื่อง เเละจากไปแบบงงๆ โดยอาจจะไม่กลับมาอีกเลย

ผู้วิจารณ์พอเข้าใจว่าปัญหาของผู้เขียนอยู่ ที่การบรรยายซ้ำซ้อนเเละสับสน ใช้ภาษาไม่ดีนัก ทำให้ผู้อ่านไม่เข้าใจประเด็นที่ผู้เขียนต้องการสื่อ (ซึ่งเราจะพูดถึงในเรื่องภาษากันอีกที)

สิ่งที่ผู้เขียนควรเเก้เบื้องต้น คือ

- ผู้เขียนต้องทำปริศนาในเรื่องให้ชัดเจนมากขึ้น ไม่ใช่เฉลยปริศนานะคะ เเต่ทำให้ผู้อ่านตั้งคำถามให้ได้ว่าปริศนานั้นถามว่าอะไร

- ในบทหนึ่งไม่ควรมีปริศนามากกว่า 1

- ปริศนาควรค่อยๆมา ไม่ได้มาพร้อมๆกัน

- ปริศนาก็ไม่ควรซับซ้อนมากเกินไป

- ปริศนาควรเกี่ยวข้องกันเป็นลูกโซ่ เช่น พอค้นพบคำตอบของปริศนานี้ ก็ต้องเจอกับปริศนาที่ 2 ซึ่งยากกว่า เเต่พอค้นพบปริศนาที่ 2 ก็ต้องมาเจอกับปริศนาที่ 3 ซึ่งซับซ้อนมาก

กล่าวคือ ปริศนาจะค่อยๆมา เเละจะซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ เเต่ก็จะเข้าใกล้ความจริงเรื่อยๆ ไม่ได้มาพร้อมกันหมด เพราะนั่นจะยิ่งทำให้อ่านงงมากขึ้น

ยกตัวอย่างนะคะ

บทที่ 1 ทำให้ผู้อ่านเริ่มสงสัยว่านางเอกเป็นใครกันเเน่ หลังจากนั้น ผู้อ่านรู้ว่า นางเอกมาจากตระกูลสูงส่งที่ต้องคำสาป
บทที่ 2 ผู้อ่านรู้ว่านางเอกมาจากตระกูลสูงส่งที่ต้องคำสาป ผู้อ่านจึงเริ่มสงสัยว่าต้องคำสาปอะไร
บท ที่ 3 ผู้อ่านพยายามทำควมเข้าใจคำสาปนั้น มีกลุ่มคน 5 คนปรากฏตัว เสนอตัวให้นางเอกปลดปล่อยคำสาป ผู้อ่านสงสัยว่ากลุ่มคนนั้นเกี่ยวอะไรกับคำสาป

เป็นต้น

ซึ่งหมายความว่า ผู้เขียนควรเฉลยปริศนาบ้าง อย่ากั๊กไว้นาน เพราะผู้อ่านจะไม่ทนอ่านต่อไปหากเขาไม่รู้ว่ากำลังอ่านอะไร

ตัว ละคร [9/10] : ผู้วิจารณ์ชอบตัวละครของผู้เขียนมาก ตัวละครทุกตัวมีที่มาที่ไป มีจุดหมาย ไม่ได้มาเลื่อนลอยเเค่ประกอบฉาก เเต่ทุกคนมีภารกิจต้องทำ ทุกคนไม่ได้มีด้านเดียว เเต่มีมิติ มีเบื้องหลัง มีอดีต ไม่ว่าจะเป็นนางเอกที่เเข็งกร้าวเเต่ต้องมาอยู่ในโรงเรียนที่เข้มงวดเรื่อง มารยาท หรือเด็กชายที่ดูยโส เเต่มีภารกิจต้องทำ หรือ คุณนายร้านเบเกอรี่ที่ดูใจดีเเต่น่าเคลือบเเคลงสงสัยยิ่งนัก หรือท่านผู้อำนวยการที่ดูเยือกเย็น เเต่กลับใจดีอยู่ภายใน หรือพิธีกรเจ้าเล่ห์ เเต่กลับมีเเผนการบางอย่าง

ชอบมากค่ะ เป็นการสร้างตัวละครที่ดีจริงๆ

เเต่ท ี่หักไป 1 คะเเนน เพราะผู้เขียนไม่ได้บรรยายรูปร่างหน้าตา การเเต่งกายของตัวละคร สิ่งเหล่านี้สำคัญมาก เพราะช่วยให้ผู้อ่านรู้จักตัวละครมากขึ้นเเละนึกภาพออก ผู้อ่านอยากรู้ว่าเขามีผมสีอะไร ผิวสีอะไร เเต่งกายอย่างไร ยืนอยู่ในท่าไหน เวลานั่งนั่งเเบบไหน งดงามหรือหล่อเหลา ผอมแห้งหรืออ้วนท้วน น่ารักหรือน่ารังเกียจ

จึงขอให้ผู้เขียนช่วยพรรณนาเพิ่มเติม เเม้ผู้เขียนจะพรรณนาบ้างเเล้ว เเต่ก็ยังนับว่าน้อยไปนะคะ

ฉาก สถานที่ เวลา [9/10] : เเม้ผู้เขียนจะไม่ได้บรรยายอะไรมาก เเต่ว่าผู้อ่านก็สัมผัสได้ถึงกลิ่นอายความเก่าเเก่ โบราณ อดีต ความสง่างามที่เต็มไปด้วยปริศนาลึกลับซับซ้อน สัมผัสความโอ่โถง เข้มงวด เยือกเย็นของบรรยากาศภายในโรงเรียน ซึ่งเเตกต่างจากความสดใสเต็มไปด้วยผู้คนของบรรยากาศข้างนอก

เเต่ท ี่ต้องตัดไป 1 คะเเนน เพราะว่าผู้อ่านไม่ได้ พรรณนาจนเห็นภาพ ผู้อ่านอยากรู้ว่าท้องฟ้าในวันนั้นเป็นอย่างไร หิมะตกหรือไม่ เป็นฤดูร้อนหรือเป็นฤดูใบไม้ผลิ สายลมเย็นไหม อาคารเป็นสถาปัตยกรรมเเบบไหน ร้านค้ามีเเขกเยอะไหม ผู้คนเเต่งกายอย่างไร ในบรรยากาศมีกลิ่นของดอกอะไรโชยอยู่ สิ่งเหล่านี้จะทำให้ผู้อ่านซึมซับบรรยากาศของเรื่องได้ดียิ่งขึ้น

นอกจากนี้ผู้อ่านไม่รู้ยุคสมัยของเรื่อง ไม่รู้ว่าตอนนี้เหตุการณ์เกิดที่ไหน ยุคใด

เเนะนำให้ผู้เขียนบรรยายตั้งเเต่ตอนบทเเรกๆว่าประเทศนั้นอยู่ที่ไหน โรงเรียนคือโรงเรียนอะไร อยู่ในยุคอะไร ฯลฯ

เเละ ที่สำคัญยิ่งคือ บทเเรกผู้เขียนควรบรรยายความเป็นมา ความสำคัญ ของฉาก เเละสถานที่ สิ่งเหล่านี้สำคัญมาก ควรรีบบรรยายตั้งเเต่เเรก

นิยาย เเฟนตาซี สำคัญที่การถ่ายทอดจินตนาการของผู้เขียนให้ผู้อ่านรู้ พึงระลึกเสมอว่าผู้อ่านไม่อาจเห็นภาพจินตนาการของผู้เขียนได้ เว้นเสียว่าผู้เขียนจะเขียนจนเเจ่มเเจ้ง

การดำเนินเนื้อเรื่องและมุม มองการเล่าเรื่อง [8/10] : เนื้อเรื่องดำเนินเรื่องโดยใช้นางเอกเป็นหลัก ถ่ายทอดผ่านชีวิตของนางเอก เเละสิ่งที่เธอค้นพบ โดยผู้อ่านจะรู้ว่ามีบางสิ่งอยู่เบื้องหลังนางเอก มีกลุ่มคนกำลังทำการหนึ่งซึ่งเราไม่รู้ว่าการนั้นคืออะไร การดำเนินเรื่องเเบบนี้ดีมากนะคะ เพราะมันจะทำให้ผู้อ่านติดตามเเละสนใจต่อไปเรื่อยๆ

เเต่ว่าที่ต้องตัดไป 2 คะเเนน เพราะ

1. ผู้เขียนดำเนินเรื่องเรียบง่ายไป ไม่มีจุดพีเคในเเต่ละตอนให้ตื่นเต้น มีเเต่ทำให้ผู้อ่านสงสัย ซึ่งยังไม่พอ การเดินเรื่องดีที่ ต้องทำให้ผู้อ่านตื่นเต้น เเละคิดว่า จะเกิดอะไรขึ้น! ใกล้เจอเเลว! อีกนิดเดียว!

2. ปริศนาหลายๆอย่างยังไม่เคลียร์ ผู้อ่านยังไม่รู้ว่าอะไรคือปริศนานั้น จนกระทั่งอ่านมาถึงตอนที่ 5 ก็ยังไม่รู้ว่าต้องหาคำตอบอะไร รู้เพียงเเต่ว่ามันมีบางอย่างที่ต้องหา เเต่ไม่รู้ว่าต้องหาอะไร เเนะนำให้ผู้เขียนลดความเยิ่นเย้อลง เเละสร้างความชัดเจนมากขึ้นว่าต้องการให้ผู้อ่านค้นหาอะไรไปพร้อมกับนางเอก

ความสมเหตุสมผล [9/10] : สิ่งนี้ยังตอบไม่ได้ เพราะเรื่องยังไม่ถึงจุดจบ แต่ที่อ่านดูในเบื้องต้น ผู้วิจารณ์รู้สึกดีที่ไม่เห็นความบังเอิญในเรื่อง ผู้เขียนสร้างเหตุการณ์ต่างๆโดยตั้งใจให้มันเกิด เเละขอให้ผู้เขียนรักษาสิ่งนี้ต่อไปนะคะ พยายามอย่าเเทรกความบังเอิญลงไปในเรื่อง ขอให้ทุกอย่างเกิดมาอย่างมีเหตุเเละผล

เเต่ที่หักไป 1 คะเเนน เพราะว่าผู้วิจารณ์สงสัยว่านางเอกค้นพบห้องลับได้ เป็นเพราะผู้อำนวยการตั้งใจหรือไม่? ทั้งที่รู้ว่าห้องที่ขังนางเอก สามารถเชื่อมถึงห้อ
งลับเเละทางลัดได้ เเต่ทำไมยังขังนางเอกไว้ในห้องนั้น มันดูไม่สมเหตุสมผล

เว้น เเต่ว่าหากผู้เขียนมีจุดประสงค์อื่น เช่น ผู้อำนวยการต้องการใหนางเอกค้นพบห้องลับ เเละทางลัด หรือผู้อำนวยการไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีห้องลับเเละทางลัด อันนี้ก็หยวนกันไปได้ค่ะ ^^

บทสนทนา [9/10] : บทสนทนาบ่งบอกจุดมุ่งหมายเเละนิสัยของตัวละครได้ดีค่ะ  ดูเป็นธรรมชาติดี แต่ที่หักไป 1 คะเเนน เพราะว่าบทสนทนาไม่สามารถบอกยุคสมัยได้ ไม่รู้ว่าเหตุการอยู่ในยุคอะไร (ซึ่งได้ติไปเเล้วในส่วนสถานที่เเละเวลา)

บทสนทนาไม่สามารถบอกยุคได้ หากเป็นยุคโบราณ จะพูดว่า ข้า ท่าน เจ้า

เเต่ในเรื่องใช้ ดิฉัน คุณ เธอ ซึ่งน่าจะเป็นยุคสมัยใหม่พอควร (หรือเปล่า)

นอก จากนี้ ในงานเเข่งขันเกมทายไพ่ มีคนเรียกนางเอกว่าน้อง ขอเเนะนำว่าอย่าใช้สรรพนามนี้ในนิยายยุโรป เพราะสรรพนามที่เรียกคนแปลกหน้าว่า พี่ น้อง ป้า น้า ลุง เป็นสรรพนามที่เกิดในเอเชีย (คนเอเชียจะให้ความสนิทสนมง่าย) แต่ในยุโรป เราอาจจะเรียกคนทีเพิ่งเจอว่า พี่ชาย พี่สาว ได้ เเต่ไม่นิยมเรียกกันว่า น้องสาว น้องชาย เพราะถือว่าไม่ให้เกียรติ ควรใช้ เธอ คุณ ท่าน เจ้า สาวน้อย(เพื่อเเสดงความเป็นมิตร) คุณหนู(เพื่อเเสดงการให้เกียรติ) เฉยๆก็ได้

ภาษาสำนวน

- การบรรยาย [14/20] : อย่างที่ได้ตำหนิไปในเรื่องฉากสถานที่เเละเวลา ขอเเนะนำให้ผู้เขียนบรรยายสถานที่ เวลา ยุคสมัย เเละ ตัวละครให้มากขึ้น เนื่องของผู้เขียนยังไม่กระจ่างจนเห็นภาพพอ เช่น ย่อหน้าเเรกของบทที่ 1 ควรเริ่มบรรยายก่อนว่าโรงเรียนฮีสเทอร์สำคัญอย่างไร? อยู่ที่ไหน? ใครมาเรียนได้บ้าง?

นอกจากนี้ภาษาส่วนมากเป็นประโยคที่ไม่สมบูรณ์ ใช้คำฟุ่มเฟือย บางประโยคยาวเกินไป ขอยกตัวอย่างจาก บทที่ 1 ตอน เด็กสาวที่เเสนจะเย็นชา

"เด็กสาวที่แสนจะเย็นชา" (คำว่า จะ เป็นคำบอกอนาคต วลีนี้จึงผิดไวยากรณ์)ควรใช้ "เด็กสาวที่เเสนเย็นชา"

"เนื่อง จากเป็นเวลาเย็นพอสมควรเเล้ว ห้องสมุดกลางจะเปิดให้....คนจึงเยอะมากกว่าเวลาเช้าเเละเที่ยงอย่างเห็นได้ ชัด" ประโยคนี้ยาวไป ควรเเก้เป็น "ในเวลาเย็น ห้องสมุดกลางจะเปิดให้... ฉะนั้นคนจะเยอะมากกว่าเวลาอื่น"

"เด็กสาวที่ดูเมือนเด็กหญิงมากกว่า" ความหมายไม่ต่างกันมากนัก ควรเเก้เป็น "เด็กสาวใบหนาอ่อนเยาว์"

"ริม ฝีปากเรียวบาคลี่ยิ้มออกมาอย่างพออกพอใจ ก่อนที่มันจะถูกนำมาวางไว้ในอ้อมเเขนอีกเล่มทั้งที่เเขนเรียวเล็กที่ใช้ใน การถือหนังสือทั้งหลายเต็มไปด้วยหนังสือประวัติศาสตร์เล่มโตมโหฬารอยู่สี่ เล่มเเล้ว"

ประโยคนี้ยาวมาก ผู้เขียนต้องการสื่อว่าหนังสือถูกวาง เเต่ผู้อ่านกลับเข้าใจว่าริมฝีปากถูกวาง ควรตัดประเด็นเเยกเป็นประโยคย่อย การบรรยายที่ดีไม่ควรใช้คำว่า ที่ ซึ่ง อัน เกินสองครั้งใน หนึ่งประโยค เเละหนึ่งปะโยคไม่ควรยาวถึง 2 บรรทัด เเละที่สำคัญ ไม่ควรใช้ประโยค Passive Voice (กรรมถูกกระทำ) ซึ่งเป็นประโยคต่างประเทศ ในไวยากรณ์ไทย จะเรียงประโยคว่า ประธาน กริยา กรรม เสมอนะคะ ^^

ประโยคข้างต้นนี้จึงควรเเก้เป็น

"ริม ฝีปากเรียวบางคลี่ยิ้มอย่างพอใจเมื่อพบหนังสือที่ต้องการ เธอหยิบมันมาวางในอ้อมเเขนอีกเล่ม ทั้งที่ตอนนี้เธอกำลังหอบหนังสือประวัติศาตร์เล่มโตถึงสี่เล่มเเล้ว"

"เธอก็พาร่างเล็กของตัวเองเดินไปที่โต๊ะประจำของเธอ" เป็นประโยคฟุ่มเฟือยนะคะ ควรใช้เป็น "ร่างเล็กเดินไปที่โต๊ะประจำของเธอ"

"ดวง ตาสีทองไข่มุกก็สบกับดวงตาสีเพทายของเด็กสาวร่างสูงโปร่งคนหนึ่งซึ่งมีรอย ยิ้มสดใสประดับบนใบหน้าเรียวงามเอาไว้" ประโยคนี้ยาวเกินไป เเละมีหลายประเด็น ควรเเยกนะคะ เป็น "ดวงตาสีทองไข่มุกสบกับดวงตาสีเพทายของเด็กสาวอีกคน ใบหน้าเรียวงามของเธอผู้นั้นประดับรอยยิ้มสดใส"

นอกจากนี้ในเวลาบรรยาย หากมีความคิดของตัวละครปนเข้ามา ควรทำตัวเอียง เพื่อผู้อ่านจะได้ไม่สับสน

เเละยังมีภาษาพูดอยู่บ้าง เช่น

ป้าเขางานยุ่ง
ควรใช้ ป้า(ชื่อของป้า)งานยุ่ง

- คำผิด คำซ้ำ การหลากคำ [8/10] : มีคำผิดค่อนข้างมากนะคะ เช่น ถอยลูกเต๋า ควรใช้ ทอยลูกเต๋า

นอก จากนี้ก็มีคำซ้ำบ้าง โดยเฉพาะในอารัมภบท ย่อหน้าที่ 2 มีคำว่า ร่างของ เเละ พันธนาการ ซ้ำกันมากเกินไป ผู้เขียนไม่ควรใช้คำว่า ร่างของ ร่างเล็กของ ร่างสูงของ มากเกินไป ให้ใช้สรรพนามเเทนไปเลย

ยกตัวอย่างจากอารัมภบท เช่น

"เพียง เเค่เด็กน้อยที่นอนหายใจรวยรินอยู่เต็มที่กระพริบตาเพียงครั้งเดียว..." มีคำว่า เพียง ซ้ำกันถึงสองครั้ง เเละเหมืนปะโยคยังไม่สมบูรณ์ ควรเเก้เป็น "เด็กน้อยนอนหายใจรวยริน เธอกระพริบตาได้เพียงครั้งเดียว..."

สรุปคือ ประโยคบางประโยคยาวเกินไป สามารถตัดเเยกได้นะคะ ^^

ความ น่าติดตาม [8/10] :เรื่องนี้น่าติดตามมากนะคะ ถ้าไม่ติดว่าปริศนามากเกินไป สับสนเกินไป ใช้ภาษาผิดไวยากรณ์ ดำเนินเรื่องเรียบง่ายไปหน่อย เเต่โดยรวมเเล้วถือว่าทำได้ดีมากทีเดียวนะคะ เป็นเรื่องที่เเปลกใหม่ เเละมีกลิ่นอายสวยงาม ขอเป็นกำลังใจให้นักเขียนพัฒนางานต่อไปนะ ^^ สู้ๆค่ะ


 สรุปคะแนน
 คะแนนรวมเต็มร้อย ได้


  83 .../100







 

  รับแล้ว

 

ชื่อผู้เซ็นรับคำวิจารณ์ : เฟ

นามปากกา : Ascarote

ชื่อบทความ : Secrelet...ซีเครเลท ผู้กุมกุญแจแห่งความลับ

ชื่อผู้วิจารณ์ : กุหลาบน้ำเงิน

ข้อ ความที่จะฝากถึงนักวิจารณ์ : ขอบคุณมากเลยนะคะ ตกใจมากที่เห็นคำวิจารณ์ยาวยืด เห็นแล้วอยากจะร้องไห้ค่ะ ขอผิดพลาดมีมากขนาดนี้เชียว T^T แต่ตอนนี้แก้ไขไปนิดนึงแล้วค่ะ แต่ตรงปริศนาความลับนี่...ไม่รู้จะแก้ยังไง เพราะว่าถ้าแก้ก็ต้องแก้หมดตั้งแต่บทแรกเลย

แปะแบนเนอร์ให้เครดิตเราด้วยนะ : ได้สิคะ~