คดีที่ไขไม่ออก

ลำดับตอนที่ #3 : ติดต่อ

“แล้วไอ้เจ็สก็ไปอีกคน”เบนซ์หรือปารเมศศรีบุญวงศ์ ครูหนุ่มหมาดๆของโรงเรียนที่เกิดคดีฆาตกรรมเอ่ยขึ้นในวงสนทนาซึ่งมีผู้ร่วมสนทนาอีกสี่นาย ทั้งหมดนั่งอยู่ที่ชุดโต๊ะเก้าอี้หน้าโรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์ดีคอมซึ่งตั้งอยู่ตรงข้ามกับโรงเรียนที่ว่า

“แล้วไอ้หนุ่ยไปใหน.....รึว่ามันจะไปอีกคน”แยมหรือขวัญชัย จริยาณวัตรเอ่ยเค้าเป็นครูสอนคอมพิวเตอร์ประจำโรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์ดีคอม

“ไม่รู้สิติดต่อไม่ได้....เฮ้อ! จนป่านนี้แล้วยังไม่ยอมซื้อโทรศัพท์มาใช้อีก”อินทรีย์อินทรีย์ดีบุญมี ณ.ชุมแพเอ่ยเขาเป็นเจ้าของร้านหมูกระทะในอำเภอชุมแพ

“ไม่ม้าง...ว่าแต่เราจะไปงานไอ้เจ็สตอนไหน”ต้นเจ้าของร้านอาหารในอำเภอชุมแพเอ่ย

“อีกสักพักแหละจะรีบทำไม”

“ใครจะเป็นรายต่อไป?....”เบนซ์ถาม

“ไอ้บ้า! ..พูดมาได้ไง....นี่ได้ยินมาว่าตอนที่พบซากไอ้เจ็ส น่ะมีซากหัวไอ้เอิบด้วยแต่ดันทำด้วยปูนปาสเตอร์และยางพาราทำซะเหมือนเชียว”แยมว่า

“เฮ้ๆแล้วตอนนี้ที่ สภอ. น่ะที่โดนไวรัสเล่นเมื่อสี่วันก่อนจนป่านนี้แล้วยังแก้ไม่ได้เลยต่อให้ไอ้อ๊อฟที่เป็นโปรแกรมเมอร์ก็ไม่ได้หรอกรึไอ้แยมก็คงทำไม่ได้”อินทรีย์ว่า

“เออข้ายอมรับ ได้ยินมาว่าตอนนี้ไวรัสแพร่ไปทั่วสภอ.ในทุกพื้นที่แล้ว”แยมบอก

“แล้วไอ้ไวรัสนั่นชื่ออะไรนะรู้มั๊ย”ต้นถาม

“ไม่รู้”ทุกคนตอบ

“คงต้องถามพวกตำรวจที่กำลังสืบหาต้นตอว่าใครเป็นคนสร้างกันแน่ ซึ่งเบื่องต้นคาดว่าเป็นฝีมือเจ้าฆาตกรนั่น

“เหรอ”

“มั่ง”

“ตอนนี้พวกตำรวจถูกด่ากันยกใหญ่เกิดคดีฆาตกรรมสิบกว่าคดียังจับใครไม่ได้เจ็ดปีมาแล้วนะเนี่ย ตอนมอห้าพอเทอมสองนักเรียนมอหกทับสองถูกฆ่ายกห้องห้าสิบคนในหมวดศิลป์แบบทารุน”เบนซ์ว่า

“และพวกครูๆทั้งหลายแหล่แล้วก็ไอ้ดร๊าฟไอ้บื๋อไอ้แฮมและไอ้บอสก็ตาย”

“ได้ยินว่าเมาแล้วขับนี่หว่า”ต้นบอก

“เอาเป็นว่าไปคุยต่อในห้องเถอะ ได้เวลาสอนคอมพิวเตอร์แล้วเอามั๊ยเล่นเนตพรีน่ะ”แยมเอ่ย

แล้วเพื่อนก็ลุกขึ้นเดินตามแยมไปโดยพร้องเพรียงที่หน้าโรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์ดีคอม นอกจากจะมีพวกเค้านั่งคุยกันแล้วยังมีคนอื่นๆนั่งอยู่สี่ห้าคน เป็นคู่รักสองคู่และผู้ชายคนหนึ่งในชุดเรียบๆนั่งอยู่มุมสุด ใส่หมวกแก๊ปกำลังจดจ่อกับหนังสือนวนิยายกำลังภายในที่เขียนโดยคนไทยอยู่

เวลาล่วงเลยไปสามชั่วโมงได้ ชายหนุ่มทั้งสี่ก็ออกจากร้านแล้วขึ้นรถยนต์ของเบนซ์เพื่อไปงานศพเพื่อนซึ่งระหว่างทางทั้งสี่ก็พูดถึงเพื่อนอีกคน

“เป็นไปได้มั๊ยว่าจะเจอไอ้หนุ่ยที่บ้านไอ้เจ๊ส”เบนซ์เอ่ย

“คงจะเจอหรอก”ต้นว่า

“มันทำงานเหมือนอย่างเราๆท่านๆซะที่ไหน”แยมเสริม

“แล้วตกลงมันจะแต่งกับน้องเกมมั๊ยวะ”เบนซ์ถามขึ้น

“เฮ้เวอร์ไปม้างแก....น้ำหน้ามันรึจะแต่งงานชั้นยังเห็นมันยังตามตื้อเฟิร์นอยู่เลย”อินทรีย์บอก

“ตื้อเต้ออะไรพุธก่อนชั้นเห็นมันไปเดินตลาดนัดกับทรายอยู่เลย”ต้นแย้ง

“เฮ้ยจริงเรอะ”อินทรีย์เลิกคิ้ว

“จริง”ต้นยืนยัน

“ไอ้นี่บ๊ะอิฉฉาชะมัด”อินทรีย์ว่าพลางเอามือตบที่เข่าตัวเอง

“อิฉฉาอะไรแกมีพอๆกันไม่ใช่รึ”เบนซ์ถาม

และเรื่องที่คุยก็หนีไม่พ้นคดีฆาตกรรมของเพื่อนสองคน

“นี่ได้ยินมาว่าการตายของไอ้เจ๊สจะเกี่ยวข้องกับคดีที่ไอ้เอิบรับมาทำ”ต้นเปิดประเด็น

“อืม...เขาว่าฆาตกรเป็นคนเดียวกัน ที่เคยก่อคดีในโรงเรียนเมื่อปีก่อนซะด้วย”แยมเสริม

“อะไรบ้างวะ”เบนซ์ถาม

“ก็แทบทุกคดีแน่ะเท่ารู้นะ ตั้งแต่เรายังเรียนอยู่ที่นั่นจนเราทำงาน ต่อจากพวกไอ้ดร๊าฟตายก็มีครูตายอีกสามสี่คน ถัดมากิจกรรมเข้าลูกเสือลูกเสือกองพิเศษยี่สิบแปดคนหลงป่าไปสามวันเจออีกทีศพก็ขึ้นอืดแล้ว และก็มียามหน้าโรงเรียนถูกฆ่าหมกตู้ยามแล้ว ก็มีศิษย์เก่าผูกคอตายบนเสาสะปอตไลท์ข้างสนามฟุตบอลสามสิบคนนัดมาตายรึไงนะ”

“ใครที่ไหนมันจะแห่มาผูกคอตายที่เสาต้นเดียวกันล่ะ”อินทรีย์ว่า

“สรุปฆาตกรมันแค้นอะไรนักหนาถึงได้ก่อคดีมากมายขนาดนี้”ต้นถาม

“ฮึใครมันจะไปรู้ล่ะมันอาจเป็นแค่ฆาตกรโรคจิตก็ได้”อินทรีย์เบ้ปาก

“แล้วฆาตกรโรคจิตที่ไหนมันเก่งขนาดนี้ใช่ไม่เคยทิ้งหลักฐานไว้ในที่เกิดเหตุซักชิ้น”ต้นถาม

“มันคงคิดอยากจะเป็นแบบแจ๊คเดอะริปเปอร์”แยมเอ่ย

“แจ๊คเดอะริปเปอร์!”ทุกคนร้อง

“ใคร?”ต้นถาม

“เป็นฆาตกรที่ดังมากๆในอดีตแต่เหยื่อที่ถูกฆ่ามักเป็นโสเภณีแล้วปัจจุบันก็ยังไม่รู้อยู่ดีว่าเป็นใคร”แยมอธิบาย

“อ้าว!”

“นี่อาจจะเป็นแจ๊คเดอะริปเปอร์รุ่นที่สองก็ได้”แยมสรุป

“ฮึม....ลึกลับและเก่ง”อินทรีย์เสริม

“ใช่เก่งมากๆไม่เคยทิ้งหลักฐานแถมยังปล่อยไวรัสทำลายระบบของตำรวจ”

“พูดถึงไวรัสมันต้องเป็นโปรแกรมเมอร์ระดับเทพเลย จนป่านนี้แล้วยังไม่มีใครแก้ได้ดีไม่ดีอาจมีคนเอาไปปล่อยที่อื่นอีกเชื่อเถอะ”แยมว่า

“แล้วมีใครโทรบอกไอ้อ๊อฟรู้รึยัง”เบนซ์ถาม

“โทรบอกแล้วคงพรุ่งนี้มันถึงจะมาได้แต่ไอ้หนุ่ยนี่สิรู้มั๊ยว่ามันทำงานที่ไหน”อินทรีย์บอก

“ได้ยินว่าดัดแปรงบ้านเป็นที่ทำงาน”เบนซ์บอก

“แล้วบ้านมันอยู่ที่ไหนใครจะไปรู้ล่ะไม่เคยถามมันนี่ แต่ไอ้เอิบมันรู้นะ”แยมเอ่ย

“ใช่มันรู้แต่แกยังไม่รู้รึไงว่าไอ้เอิบตายแล้ว”เบนซ์ร้อง

“เอ้อลืมไปช่างเถอะหน่าถ้ามันว่างก็ไปเองแหละงั้นโทรหาไอ้อ๊อฟดีกว่า”ต้นบอกก่อนล้วงเอาโทรศัพท์มือถือออกมาใช้

“ฮัลโหล...........เป็นไงอ๊อฟ...........”แล้วต้นก็คุยกับอ๊อฟไป

ระหว่างนั้นที่โทรศัพท์มือถือของอินทรีย์ก็ดัง

“อะไรซี”แยมถาม

“ข้อความน่ะดูก่อน..........”อินทรีย์บอกพลางดูหน้าจอโทรศัพท์มือถือ

“อ้อ”อินทรีย์ร้อง

“มีอะไร”แยมถาม

“นี่ไงมันเป็นข้อความบอกว่าชื่อไวรัสที่เล่นงานระบบตำรวจ”อินทรีย์ว่า

“จริงรึชื่อว่าอะไร”ต้นอินทรีย์

“ขี้กะยือดอทคอม”อินทรีย์บอก

“ขี้กะยือดอทคอมชื่อคุ้นๆแฮะเหมือนเคยได้ยินที่ไหนมาก่อน”แยมว่าพลางนึก

“เคยได้ยินมาก่อนเหรอ”อินทรีย์อินทรีย์

แยมไม่ตอบได้แต่นิ่งเงียบและ

“ชั้นรู้แล้วว่าใครคือฆาตกรผู้อยู่เบื่องหลังฆาตกรรมสิบกว่าคดี”แยมเอ่ยในที่สุด

“ใคร!”ทุกคนถาม

“นี่พวกนายจำได้มั๊ยตอนเรียนมอหนึ่งใครเคยคิดอยากทำไวรัสแล้วตั้งชื่อว่าขี้กะยือดอทคอม ใครกันที่เคยบอกว่าเกลียดทุกคนที่ตายไปนั้น ตอนที่เรายังเรียนอยู่จำกันได้มั๊ย”แยมถาม

คนที่เหลือมองหน้ากันไปมา

“มีแต่มันคนเดียวเท่านั้นทำไมน่า ทำไมชั้นไม่เคยเอะใจตั้งแต่ทีแรก”

“อะไรพวกไม่เข้าใจจะบอกก็รีบบอกไอ้อ๊อฟมันก็อยากรู้”ต้นถาม

“นี่ยังไม่เข้าใจกันรึไง อินทรีย์โทรหาตำรวจโทรศัพท์ชั้นวันหมดพอดี”แยมหลับตาสูดลมเข้าปอดช้าๆ

อินทรีย์ติดต่อหนึ่งเก้าหนึ่งทันที

“สวัสดีครับนี่พลเมืองดีครับพอดีผมมีชื่อของฆาตกรที่ก่อคดีฆาตกรรมในโรงเรียนน่ะครับที่ตอนนี้ยังจับไม่ได้พอดีพวกผมรู้แล้ว.....เอ้าบอกสิแยม”อินทรีย์ให้สัญญาณทุกคนจดจ่อที่ริมฝีปากของแยม

“ฆาตกรคนนั้นก็คือ.........”ไม่ทันได้เอ่ยถึงชื่อฆาตกรรถยนต์ของเบนซ์ก็ระเบิดตูมกลางถนนเศษชิ้นส่วนรถปลิวว่อนร่างที่แหลกเละสี่ร่างกระเด็นออกมากองที่ถนนอย่างอนาถมีรถหลายคันที่โดนลูกหลง

ห่างออกไปที่ศาลาริมทางมีคนห้าหกคนกำลังนั่งรอรถบัสทุกคนมองดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นมุมหนึ่งของศาลาชายหนุ่มคนนั้นที่ก่อนหน้านี้เขายังนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่หน้าโรงเรียนสอนคอมพิวเตอร์ดีคอมนี่เขาวางหนังสือนวนิยายบนตักพลางมองดูซากรถที่มีไฟลุกท่วมเขาขยับหมวกเล็กน้อยพลางกล่าวเบาๆว่า

“ตอนนี้ก็เหลืออีกคนที่รู้ความลับ”.......