The prologue of the morning mist ผู้คนมักบอกว่าหมอกยามเช้ามักสวยงามเสมอ ข้าก็เคยคิดเช่นนั้น แต่ถึงหมอกยามเช้าจะสวยงามเพียงยามสายมันก็ต้องหายไปเช่นเดิม เฉกเช่นความทรงจำของผู้คนที่ค่อยๆเลือนหายไป
.
.
.
ท่ามกลางเศษซากปรักหักพัง มีเด็กสาวคนหนึ่งนั่งดีดพิณโบราณเหนือซากปรักหักพังของโบสถ์ และ ซากศพของผู้คนที่ทับถมกัน เสียงดนตรีที่ถูกบรรเลงออกมาจากเด็กสาวสื่อถึงความอาลัย และ เศร้าโศก ประดุจดั่งเพลงไว้อาลัยแก่ร่างไร้วิญญาณเบื้องล่างของนาง มือของนางเปื้อนของเหลวสีแดงบางอย่างที่ส่งกลิ่นรุนแรง ใบหน้าของนางเปื้อนด้วยรอยน้ำตา และ เลือดของผู้คน
พลันเสียงของพิณโบราณสงบลงร่างของเด็กสาวหายไปในสายหมอกที่หนาทึบ เป็นสัญญาณว่าจะไม่กลับมาที่นี่อีกต่อไป และ ทิ้งท้ายด้วยคำพูดที่ถูกเปล่งออกมาด้วยเสียงที่แหบแห้ง
"May a flower bloom where my enemy died."
ข้อความที่โพสจะต้องไม่น้อยกว่า {{min_t_comment}} ตัวอักษรและไม่เกิน {{max_t_comment}} ตัวอักษร
กรอกชื่อด้วยนะ
_________
กรอกข้อมูลในช่องต่อไปนี้ไม่ครบ
หรือข้อมูลผิดพลาดครับ :
_____________________________
ช่วยกรอกอีกครั้งนะครับ
กรุณากรอกรหัสความปลอดภัย
ความคิดเห็น