คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Are only memories after all : Special of Ongseongwoo
Are only memories after all มันเป็นเพียวามทรำเท่านั้น...
--อออู--
“ฮยอร๊าบบ หายโรธผมเถอะนะ”
ผมนั่ลรหน้านัวเล็ที่ำลันั่เล่นบนิ้าโยไม่ยอมมอหน้าผมเลยสันิ
เาโรธผมเ้าแล้วริๆ
“ฮยอ...ฮยอ...ฮยอ” ผมเรียเา้ำแล้ว้ำอี นเาเริ่มหันมา
“ไม่...ันไม่ให้อภัยนายหรออออู” ีอฮยออบ
พร้อมับทำเบะปาล้ายเป็ ะอนหรือะน่ารัเนี่ยยย
“แ่ที่ผมทำไป็เพื่อฮยอเลยนะ ็พวนั้นมันรัแฮยอ่อนอ้า
ะให้ผมยืนูเยๆหรอ” ผมพยายามพูับนัวเล็
“ันรู้ แ่มันเรื่อเล็น้อยนะออู ยอมๆไป็บแล้ว แ่ไอิมเอ ทีนี้ะทำไเนี่ย ปานายแเลย โนุน้าอุแน่ๆ”
ทำไไ้ล่ะ ็ผมไม่ไ้สู้ับพวนั้นเพื่อไอิมะหน่อย
แ่เพราะ....เพราะพวมันบัอามาแะัวฮยออผม่าหา
“ไม่เห็นเป็นไรเลย แผลแ่นี้สบายอยู่แล้ว ..โอ๊ยย ฮยอ ผมเ็บนะ
มาไ้” ผมร้อโอ๊ยทันทีที่นัวเล็เอามือมาที่แผล
แผลเล็แ่็เ็บนะ ฮยอ TT
“ไหนบอสบายๆ
ไ สมน้ำหน้า” ถึแม้ำพูนรหน้าะเหมือนำลัโรธผมแ่วามริฮยอโรธใรยาะายไป
“ไปบ้านันทำแผล่อนละันนะ เี๋ยวใหุ้แม่ทำแผลให้”
“เย้ แปลว่าหายโรธหรอร๊าบ... เย้ๆๆๆ โอ๊ยยยๆๆๆ ฮยอเ็บๆๆ เ็บแล้วร๊าบบบ” ผมร้อเสียหลอีรั้เมื่อนัวเล็แผลผม้ำอีหลายรอบ
เอาอย่านี้หรอ นอุส่าปป้อแท้ๆ
ผมเลยับมือเล็เอาไว้แน่นทั้สอ้าไม่ให้ยับไปไหน
“ย่า! ปล่อยันนะ ออู” ีอร้อึ้นอย่าัใ
ใระปล่อยเี๋ยว็มาแล้ให้ผมเ็บอี
“ไม่ปล่อยหรอ แผลผม้ำหมแล้วเนี่ย ฮยอมาแล้ผมทำไมล่ะ” ้อโนเอาืนะบ้า “ผมับมือฮยอลับบ้านอย่านี้เลยแล้วันเนอะ” อิอิ เ้าทา
“โอ๊ยยย ปล่อย นี่ันไม่ใ่เ็ผู้หินะ ไม่้อมาับมือเินเลย” นัวเล็ูะัใอยู่มา
แ่ยัไผม็ไม่ปล่อยหรอ
“ผมไม่ไ้ะูฮยอเิน ผมอยืมมือฮยอประอัว่าหา
เมื่อี๊ผมโนรุมมานะ เ็บไปหมทั้ัวเลยเนี่ย” ผมหันไปพูับฮยอเบาๆ
เพื่อหวัเรียะแนนวามน่าสสาร
“ันว่านายนเียวที่รุมพวนั้นมาว่า พวนั้นแผลเยอะว่านายอี
-0- ” เอ่อออ...็ทำไไ้ ็นมันเ่
เ็ทั้สอนำลัเินออาสวนสาธาะเพื่อลับบ้าน สอ้าทาเ็มไป้วยอไม้ที่เหมือนะแ่ันอวสีสัน
บานสะพรั่เ็มไปหม ในเวลาเย็นอย่านี้หมู่บ้านที่ห่าไลาัวเมือ่าเียบสบ
ั้แ่ผมย้ายมาอยู่ที่ประเทศไทย ผม็ไ้พบับีอฮยอ เ้าเป็นเ็ัวเล็ๆที่อยู่้าบ้าน
ผมพบับเ้ารั้แร็รู้สึไ้ว่าเาน่าะเ็ว่าผม
แ่ลายเป็นฮยอผมไปะั้น อนนั้นผมอายุ 10 วบ ีอฮยออายุ 14 ปี
หนึ่ปีแล้ว...นับาวันที่ผมย้ายมาาเาหลี
อันที่ริผมแทบะย้ายบ้านลอทุๆ 2-3 ปี เพราะธุริอรอบรัว นทำให้ผมไม่มีเพื่อนที่สนิท
ที่ริ..แ่เพื่อน็ยัแทบะไม่มี เพราะผมไม่อยาสร้ามิรภาพที่ีับใร
ลัวว่าวันหนึ่ที่้อาัน มันะเสียใไปป่าวๆ
แ่ับีอฮยอนั้น
ั้แ่ที่เรารู้ััน เาทำให้ผมลายเป็นนที่เ้าับนอื่น่าย มีเพื่อนมาึ้น
“ำว่าเพื่อนไม่ไ้หายไปัหน่อย ถึวันนึนาย้อาไป
แ่ ในใันยัมีนายอยู่นะ^^” นี่ือประโยที่ีอบอผม
มันทำให้ผมรู้ัับารเปิใ
ีอฮยอย้ายมาาเาหลี่อนผมเพีย 1 ปี
เาึเ้าใผมีถึาร้อปรับัวใหม่ับที่ที่ไมุ่้นเย
นั่นล่ะที่ทำให้เราสนิทัน..
“อออู...” เสียเล็ๆ เรียื่อผมทำให้ผมละสายามาาวิวทิวทัศน์รอบๆัว “อบุนะ..ที่อยปป้อันน่ะ”
“อะไรนะฮยอ ผมไม่่อยไ้ยิน” ผมแล้บอไปอย่านั้นเอ
เพราะยิ่เวลาแบบนี้ฮยอยิู่น่าแล้เ้าไปให่
นัวเล็หัน้อนทันที
เป็นอย่าที่ผมิไว้เลย555
“ิ ไม่เอา ไม่พูแล่ว ” ีอทำหน้ามุ่ย ผมหัวเราะออมาเสียัอย่าอารม์ีเพราะวามน่ารัอฮยอ
“ผมไ้ยินแล้วน่าฮยอ...ล้อเล่นนิเียวเอ” ผมบีบมือที่ยัับับฮยออยู่เบาๆเพื่อให้เาหันลับมามอผม
“ ไม่ให้ผมปป้อ
ฮยอแล้วะให้ผมไปปป้อใรล่ะรับ” นัวเล็หันลับมามอหน้าผมแบบีใและยิ้มว้าทันที
ผมว่ารอยยิ้มนั้นมันสใสว่าอไม้พวนี้ะอี...
เมื่อเห็นสัานสีเียวรทาม้าลายัึ้น เราทั้สอำลัะ้ามถนนเพื่อรไปยัอยลับบ้าน
“ปี๊ ปี๊
ปี๊ ...”
เสียนั้นัึ้นอย่าะทันหัน มือเล็ๆสะบัออามืออผมทันที ผมถูผลัอย่าแรออมา้าถนน หัวระแทับ
ฟุบา รู้สึมึนไปหม ผม่อยๆ ลืมาึ้น เห็นรถยน์สีาวันหนึ่พุ่น้นไม้้าหน้าผม
ห่าไปไม่ี่้าว
เสียนแถวนั้นโหวเหวโวยวายและรีร้อใ ผมพยายามยืนึ้น แ่า้าหนึ่รู้สึเ็บมานยืนไม่ไหว
น้ำสีแไหลลมาที่าอผม ทำให้ยามาที่ผมะพยายามลืมา
สิอผมที่เหลืออยู่ทำให้ผมพยายามมอไปรอบๆัว
มีนหลายนวิ่เ้ามาหาผม ผมับำพูอใรไม่ไ้เลย ในหัวผมปวุบๆ ผมรวบรวมสิเพื่อมอหานัวเล็..
ในทารัน้ามับผม
เ็ผู้ายัวเล็นอนอยู่ลาถนน ... รอบัวอเามีนมุูอยู่รายล้อม ...ภาพที่ผมเห็นทำให้ในออผมแห้ผา...เสื้อสีาวลายเป็ัวโปรที่ฮยอใส่วันนี้เ็มุ่มไป้วยเลือนเปลี่ยนเป็นสีแ
และรอบๆัวอฮยอ็มีเลืออยู่เ็มไปหม...ผมพยายามะร้อะโน
แ่ไม่ไ้เลย...ไม่มีเสียอะไรออมา..
เพียเสี้ยววินาทีหนึ่
เ็ผู้ายนนั้นสบาับผม สายาู่นั้นเหมือนำลัพยายามพูอะไรบาอย่า...
ภาพสุท้ายเายิ้มส่มาให้ผม่อนที่าอเาะ่อยๆหลับล... น้ำาผมไหลออมาไม่หยุ
สิแทบาหายในทันที...
ผมึเสื้ออนที่ำลัเ้ามา่วยผม “่วย้วยรับ..่วย...ฮยอ....อ..ผม...้วย”
วามมืรอบๆัวเริ่มปลุมเ้ามา..ร่าายอผมไม่อบสนอวาม้อารอผมอี่อไป
...ไม่รู้ทำไมแ่ผมรู้สึล้ายับว่าวันพรุ่นี้อผมะไม่มีอีแล้ว...
....................................................................................................................................................................................
อ้าว ลายเป็นีอับอออูมีเบื้อลึเบื้อหลัันมา ทีนี้ัแเนียล
ะทำยัไ่อไปีน้าาาาา...แล้วทำไมสอนถึลายเป็นนแปลหน้าันไปในรายาร produce101 อน่อไปะมาเลย...รึป่าว็ไม่รู้ 55555
อบุทุนที่เป็นำลัใให้ไรท์เอร์มาเลยนะะ เ้ามาอมเม้นันไ้เยอะๆเลยน้าาา ฝาิามันไปเรื่อยๆนะะ ^___^
ความคิดเห็น