คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #54 : [OS] Before The Dawn (Minhyun x JR)
Note : รุาอ่านเบา ๆ
nc ไม่อ่านออเลยับ
[OS] Before The Dawn
Minhyun x JR
นาฬิาบนผนัห้อ้อมำลัทำหน้าที่อมัน เ็มยาวที่ำลัเินเรื่อย ๆ เป็นวลมอย่าไรุ้หมาย เ็มสั้นที่เินเื่อ้าราวับไม่อยา้าวเิน มินฮยอนมอมันอย่าใ้วามิ เาเอ็ไม่อยา้าวเินไปไหน และให้เวลาหยุอยู่รนี้เ่นัน เวลาที่ไ้มอใรอีนี่ำลัยิ้มและหัวเราะไปับเพื่อน ๆ รอยยิ้มที่สว่าสใสที่สุที่มินฮยอนเยเห็น
ประทับใเรื่อยมาและลอไป
มินฮยอนมอฮยอน่อนยิ้มออมา รอัหวะที่ฮยอนะเินแยออมาาเพื่อน ๆ แล้วเอ่ยวน
“หิวไหม” หนึ่ำถามที่ถูส่ออไปเมื่อเห็นว่าเพื่อน ๆ ่าแยันไปพั สิ้นสุาร้อมไว้แ่เพียเท่านี้ วันพรุ่นี้พวเายั้อื่นเ้าเพื่อทำานอีหลายอย่า อย่าที่รู้ันว่าใล้ัมแบแล้ว อะไร ๆ ็้อเรียมให้พร้อมและทำให้ีที่สุภายในระยะเวลาำั เาไม่ไ้มีเวลาอยู่ับฮยอนามลำพันั ึไม่แปลเลยที่วยเวลาเหล่านี้เอาไว้ และอยาให้เวลาเินอย่าเื่อ้าราวับเ็มสั้นบนหน้าปั
“อื้อ เี๋ยวเ้าห้อน้ำ่อนนะ” ฮยอนบอ่อนแยัวออไป มินฮยอนยยิ้ม นี่สินะถึเรียว่าารวยเวลาให้เป็นอเานเียว ฮยอนน่ะสำัสำหรับทุน ใร ๆ ็เรียหาไ้ลอทั้วัน ถึะเห็นเามีโมเม้นับฮยอน็เถอะ แ่เวลาที่ฮยอนให้นอื่น็มาเ่นัน เพราะฮยอนรัทุน เป็นห่วทุน และอยเอาใใส่ทุนเป็นอย่าี แ่เาอแ่่วเวลานี้เท่านั้นที่เาะวยมันเอาไว้สัหน่อย ภายในรารีนี้ที่ท้อฟืมืมิ
“อยาินอะไรไหม” มินฮยอนถามเมื่อฮยอนเินออมาาห้อน้ำ
“เบอร์เอร์ไหม” ฮยอนเสนอ “ันอยาินมาั้นานแล้ว ันนะ ิถึีสนใะา” ฮยอนบอพร้อมทำปายู่อย่าน่ารั ปปาเบิน ๆ แบบเป็ ๆ ที่เ้าัวอบทำ ท่าไม่ิว่าเรใ็อยาะยมือึ้นไปบีบปาเป็นั่นสัหน่อย้วยวามหมั่นเี้ยว แ่ิที่ไม่ล้า ฮวัมินฮยอนนป๊อ
“เอาสิ ัน็อยาให้นายินอะไรบ้า นี่็ไม่้อโว์แล้ว ินอะไรที่อยาินเถอะ” มินฮยอนบอามวามรู้สึริ ่วที่เาอทนินอไ่สามเือน็ปาายเ่นัน หมายถึารที่เาอินอะไรอร่อย ๆ ที่อยาินมา ๆ เพราะะนั้นวันนี้เาะามใฮยอนเพราะเ้าใวามรู้สึออีฝ่ายี
“โล่า้วยนะ” ฮยอนบอพร้อมรอยยิ้ม มินฮยอนอยิ้มามไม่ไ้่อนพยัหน้าให้แทนำอบ อ้อมแนแร่ถูวาบนลาไหล่ว้าอนัวเล็ ่อนะเินไปใส่แมส์และหมวเพื่ออำพราัวถึแม้ะไม่เป็นผลเท่าไหร่ มินฮยอนหยิบหมวใบโปรอฮยอนึ้นมา่อนสวมให้นัวเล็ว่า ฮยอนเอ็ินับารระทำทีู่ใส่ใเล็ ๆ แบบนี้ึไม่ไ้ัืนอะไร แววาที่บัเอิไ้สบันเ้า ทั้ที่เป็นวาุ้นเย แ่ลับทำให้ใเ้นแปล ๆ ฮยอนหลุบาล มินฮยอนเอ็เสมอไปทาอื่น่อนเม้มริมฝีปาแน่น
“เราไปันีว่า” มินฮยอนบอ่อนเอื้อมมือไปับมือฮยอนมาุมไว้้วยวามเยิน ฮยอนเอ็ไม่ไ้ัอะไรเพราะเาเอ็ปิเสธไม่ไ้ว่ารู้สึีริ ๆ ที่มีมือน้า ๆ ุมเอาไว้แบบนี้
“เ็ทมันฝรั่ 1 รับ” มินฮยอนสั่เมื่อไปถึร้านเบอร์เอร์แห่หนึ่ ่อนะหันไปมอนัวเล็ที่ยืนมอเมนูอย่าั่ใ
“เอาที่นายอยาินเถอะน่า” มินฮยอนบอพร้อมับมืออีฝ่ายเบา ๆ ฮยอนพยัหน้าแล้วหันไปสั่สิ่ที่อยาินมา ๆ ออไป
“เบอร์เอร์ีทเ็ 1 รับ ไม่ใส่มะเือเทศ” มินฮยอนหันไปมอหน้าฮยอนทันทีนเ้าัว้อหันมาถาม “ทำไม”
“นายน่าะหัินมันบ้า มันมีประโยน์นะ”
“็ันินไม่ไ้นิ ไม่ใ่ว่าไม่อยาินสัหน่อย” ฮยอนเถีย่อนที่พนัานะิเินเสร็ มินฮยอนมอนัวเล็ที่หน้าอุ้มไป่อนะหยิบระเป๋าเินึ้นมายื่นธนบัรสอสามใบส่ให้พนัาน รับเินทอนเสร็่อนพานัวเล็หาที่นั่หลบสายาผู้น
“ไม่ิน็ไม่ิน ันไม่ไ้ว่าอะไรสัหน่อย” มินฮยอนบอึ่้ออีฝ่าย
“แ่นายถามเหมือนไม่เ้าใ เหมือนไม่รู้ัันั้นแหละ” ฮยอนบอ่อนะลุึ้นไปหยิบอาหารที่สั่มาวาลรหน้ามินฮยอนที่ทำัวไม่ถู
“ันอโทษ” มินฮยอนอโทษ้วยสีหน้าริใและอ่อนลให้ฮยอนริ ๆ
“่ามันเถอะ” ฮยอนอย่าไม่ใส่ในัแ่็แอบเืออยู่เล็ ๆ พวเาเยุยเรื่อนี้ันเมื่อนานมาแล้วถึเรื่อที่เาไม่ินมะเือเทศ นาแฟนลับยัรู้ แล้วนี่มินฮยอนยัะมาบอให้เาินเพราะมันมีประโยน์อี พูออมาไ้ ราวับไม่รู้ัันั้นแหละ
“ฮยอนอ่า” มินฮยอนพยายาม้อแ่นรหน้า็เอาแ่ับเบอร์เอร์ีสำให่ราวับระหายที่ะไ้ินมันมานาน โล่าที่ถููไปรึ่แ้วภายในเวลาไม่ี่นาทีเป็นสิ่ยืนยันว่าฮยอน้อารมัน และน้ำหวานือสิ่ที่ทำให้ฮยอนใเย็นลและอารม์ีึ้น
“เอาอีแ้วไหม” มินฮยอนถามเมื่อเห็นโล่าในแ้วฮยอนใล้ะหม
“ันินไ้เหรอ” ฮยอนถามอย่าไม่แน่ใ เาไม่รู้ว่าลิมิอารแหินอาหารฟาสฟู้มีมาน้อยแ่ไหน และแลลอรี่ในโล่า็มาพอที่ะทำให้ล้ามเนื้อหน้าท้อที่พยายามปั้นึ้นมาพัทลายลภายในเวลาไม่ี่วัน
“แ่วันนี้็ไ้ที่นายะไ้ินามใัวเอบ้า” มินฮยอนบอ
“อนมาิน้าวมินิ็พูแบบนี้” ฮยอนบอเมื่อนึถึสิ่ที่ไ้ยินบ่อย ๆ ใน่วนี้ และยัมีพี่ให่อย่าอาร่อนที่อบัอาหารมาใส่านเาโยที่เาไม่ไ้ถาม ไม่ไ้อ แ่ทำเนียนเอามาใส่านเพื่อให้เาไ้ิน และยัมีโฮที่อบยื่นอาหารมารหน้าเาบอให้ิมู ๆ แ่สุท้ายาิมำเียว็ลายเป็นหลายำ แ่ีที่สิ่เหล่านี้เิึ้นหลัอนเสิร์บล แ่ฮยอนเอ็ยัแอบหวั่นว่าหุ่นะไม่เฟิร์มใน่วัมแบหาินอาหารฟาฟู้มาเินไป หรือแม้แ่รามยอนอโปร็ยั้อ
“็เพราะทุนห่วนายไ” มินฮยอนบอ่อนเอื้อมมือไปับมือเล็เอาไว้ ฮยอนมอหน้ามินฮยอนเล็น้อยอย่าใ้วามิ
“ันินโล่าแล้วนายไ้ไหม” ฮยอนถามเสียอ้อมแอ้ม ถ้าสั่แ้วใหม่็ะูเยอะเินไป แ่ถ้าหยุินโล่าอนนี้็ยัไม่เ็มอิ่ม สายาหันไปเห็นโล่าที่มินฮยอนินไปไ้เพียเล็น้อยเท่านั้น พลันวามิที่หารลาอปัหาเอ หาเาินโล่าอมินฮยอนเา็ะไม่รู้สึมาไปและน้อยไป
“ไ้สิ” มินฮยอนบอแล้วยแ้วโล่าอัวเอให้ฮยอน่อนยิ้มออมาเมื่อเห็นอีฝ่ายรีบรับมันไปแล้วูโล่าในแ้ว้วยใบหน้าสื่น อโปรยัไ็เป็นอโปปรวันยั่ำ ยัไเา็ยัอบรอยยิ้มฮยอนมาว่าทำหน้าเรียัวลเรื่อหุ่นอยู่ี
“ินอะไรอีไหม” มินฮยอนถามเมื่อเห็นอีฝ่ายินทุอย่าบนโ๊ะนหม ฮยอนส่ายหน้าออมาเบา ๆ ่อนอบ
“อิ่มมา ันไม่ไ้รู้สึอิ่มนานี้มานานแล้วนะ” ฮยอนบอ้วยน้ำเสียร่าเริ พอไ้ินอะไรที่อยาิน็ทำให้อารม์ีึ้นมาไ้
“ลับเลยไหม” มินฮยอนถามเมื่อ้มูนาฬิาบนโทรศัพท์็เห็นว่าึมาแล้ว
“อื้อ พอินอิ่มหนัา็หย่อนเลยอะ” ฮยอนบอพร้อมลูบพุัวเอไปมา
“ินแ่นี้พุออแล้วเหรอ” มินฮยอนแล้แวนฮยอนหน้ามุ่ย
“ยัมีอยู่เหอะ” ฮยอนเถีย่อนะลุึ้นยืนแล้วเินออมาหามินฮยอนที่นั่อยู่ฝั่ร้าม่อนะเินออาร้านพร้อมัน
อ้อมแนแร่ยัโอบไหล่ว้าไม่ห่า ถึะมี้อนล้ามเนื้อเป็นลอนสวยมาแ่ไหน ลาไหล่ว้าเ็มไป้วยล้ามเนื้อสวยเท่าไหร่ แ่สำหรับมินฮยอนแล้ว นที่อยู่ในอ้อมอ็ยัเป็นัวเล็อเาอยู่ี มินฮยอนระับอ้อมแนให้แน่นึ้นเพื่อให้ร่าายไ้แนบิ ฮยอนเอ็ไม่ั ไออุ่นานัวให่ว่าทำให้ฮยอนรู้สึีราวับว่า เพียแ่มีมินฮยอนอยู่ทุอย่าะไม่เป็นไร
เมื่อลับถึห้อมินฮยอน็สั่ให้ฮยอนไปอาบน้ำ แ่ฮยอนลับบอให้มินฮยอนไปอาบ่อนเพราะะอเล่นเมสัา เมที่เาไม่ไ้เล่นมานาน ฮยอนนั่บนปลายเีย่อนหยิบโทรศัพท์มือถือึ้นมาเ้าเมที่ิถึ เสียเมัึ้นเบา ๆ ในห้อนอนอฮยอน ใบหน้าริัที่บ่บอถึวาม้อารเอานะอผู้เล่น ฮยอนริัเสมอเมื่อเป็นเรื่อเม
“ไปอาบน้ำไ้แล้ว” มินฮยอนบอพร้อมยี้ผมยืนอยู่รหน้าประูห้อ ฮยอนเบ้หน้าเมื่อเมบลพอี่อนะเินไปหยิบผ้าเ็ัวแล้วเินเ้าห้อน้ำไป
มินฮยอนไม่ไ้สนใที่ะเินลับไปนอนในที่อัวเอ แ่ลับเินเ้ามานั่ที่ปลายเีย หยิบโทรศัพท์ึ้นมาู ออาเมและเ้าแอพลิเั่นอื่น นัวสีฟ้าที่ะทำให้เารับรู้่าวสารอัวเอและเพื่อน ๆ มินฮยอนเลื่อนไทม์ไลน์ไปมา็หยุที่ภาพโทนสีำแ ผู้ายใส่เสื้อสีำหลุรุ่ยเผยให้เห็นล้ามหน้าท้อแ็แรและหน้าอแน่นฟู มินฮยอนยิ้มมุมปา่อนเฟโยลืมไปว่านั่นไม่ใ่โทรศัพท์เรื่อัวเอ และูเหมือนะไม่ไ้มีเพียรูปเียว มินฮยอนไล่ลไปแล้วเฟรูปสีโทนำแนหม ยายรูปเพื่อูร่าายผ่านล้อั้นีที่ผ่านารูมาระยะไลยัสามารถมอเห็นัราวับาเปล่า แ่็ไม่ทั้หมหรอ เพราะเาน่ะ เห็นัว่าภาพพวนี้อี
ฮยอนเินเ็ผมเ้ามานั่บนปลายเียและเห็นว่าอีฝ่ายำลัเล่นโทรศัพท์อัวเออยู่ ไม่ไ้หวและไม่ไ้ห้ามอะไรเพราะำลัมัเม่นในารเ็ผม้วยผ้านหนูอยู่ แทนที่ะใ้ไร์เป่าผมเพียไม่ี่นาทีให้ผมแห้ แ่ลับเรใเพื่อนที่เ้านอนไปแล้ว ลัวส่เสียัรบวนเพื่อนเสียเปล่า
“ูอะไรอยู่น่ะ” ฮยอนถามเมื่อเห็นมินฮยอนอมยิ้มับหน้าอโทรศัพท์มาสัพั
“ูนี่สิ” มินฮยอนยื่นภาพฮยอนในารแสเี่ยวให้เ้าัวไ้เห็น ฮยอนหน้าแึ้นมาทันทีเมื่อเห็นวามมัอภาพ ถึแม้ะเป็นสีโทนำแ็าม เาิว่าโว์อเาไ้ใ้ไฟสลัวโทนสีแ และเลือที่ะปิไฟเป็นแบ็ราว์สีำแล้วแท้ ๆ ล้อสมัยนี้นี่่าเ่เสียริ
“สวยีออ” มินฮยอนบอพร้อมอมยิ้มอย่าภูมิใ
“็มันอายนี่นา” ฮยอนบอ ู่ ๆ มาูมเ้าูมออที่รูปเปลือยท่อนบนให้เห็น่อหน้า เป็นใรใระไม่เินบ้า
“็ถ้าไม่อยาเิน นาย็ให้ันูมบนัวนายสิ” มินฮยอนพูทีเล่นทีรินฮยอนเอาผ้าเ็ผมฟาเ้าให้
“ันิถึ็อโแลมิล์อันะแย่แล้วนะฮยอนอ่า” มินฮยอนอ้อนออมา ทีู่รูป็เพราะิถึ อยาเห็นอริ เพราะารแสลอสามวันทำให้ฮยอนไม่ไว้ใให้มินฮยอนเ้าใล้ในยามวิาล
“ืนนั้น็พิสูน์แล้วไว่าไม่เ็บ เห็นไหม ันเ่ะาย” มินฮยอนอ้าอิถึืนแรอารแสอนเสิร์ เาทำให้ฮยอนสบายัวและไม่เ็บใ ๆ ในวันถัมา และูเหมือนฮยอนเอ็อยาเอาใเาเ่นัน ารแสเพล Daybreak ึออมาในลัษะนั้น ออมาในภาพที่มินฮยอนโอบไหล่เอาไว้และฮยอนเอ็เอียหัวไปบันอย่าื่นมื่น พวเารู้ว่าแฟน ๆ ้อารฟัเพลนี้ พวเาึั้ใทำออมาให้ีที่สุ และมัน็เป็นเพลอพวเาเอที่รับรู้ไ้ถึวามพิเศษที่มีให้ัน
“แ่ืนนี้น่ะเ็บแน่” ฮยอนัอย่ารู้ทัน
“นายไม่อยาทำให้ันสบายัวบ้าเหรอ” มินฮยอนบอ้วยสายาเว้าวอน ราวับลูสุนัิ้อไม่มีพิษภัยแ่ริ ๆ แล้วแฝ้วยิ้อัวร้าย
“ันเหนื่อยแล้ว” ฮยอนบอ่อนหนีมินฮยอนึ้นเีย
“หนีึ้นเียแบบนี้็เ้าทาันน่ะสิ” มินฮยอนพร้อมรุัวเ้าไปหาฮยอน
มือหนาประอใบหน้าเล็่อนประทับูบลบนริมฝีปาอิ่ม ลิ่นยาสีฟันรสมิ้น์่วยให้รสูบในารรั้นี้สื่นว่ารั้ไหน ฮยอนไม่ปิเสธแถมยัูบลับอย่าอบใ แนเล็โอบรออมินฮยอนเอาไว้ เรียวลิ้นสอประสานสัมผัสันอย่าโหยหาและ้อารวามรัที่ร้อนแรใน่ำืนนี้ ร่าายที่้อารันและันทำให้ารเล้าโลมรวเร็วและรุนแรว่ารั้ไหน ฮยอนแอ่นอรับสัมผัสสยิวที่ออ มือหนาถอเสื้อระเะระะออนัวเล็ออ่อนูุนเนินอสวยที่ฟูนุ่มแน่นไ้ที่ ราวับเ้็อโแลที่อบในอุหภูมิที่พอเหมาะทำให้แป้ฟูและนุ่มำลัี สีสันา็อโแลยิ่่วยเพิ่มวามน่ารับประทานมาึ้น เสริม้วยเมล็อัลมอน์อโปร เมื่อลิ้มรสวบู่ันไปแล้วะทำให้รสาิและเลิรับประทานไม่ไ้อีลอีวิ
เมล็อัลมอน์ูเมล็สวยให้ไ้รับประทาน เ้็อโแลฟูแน่นหอมอบอวน้วยลิ่นรีมอาบน้ำ มินฮยอนสูมวามหอมเ้าปออย่าโหยหา ผ่อนลมหายใแร่อนลมลืนเมล็อัลมอน์อโปร มือหนึ่ประอ้านหลัเ้าอเมล็อัลมอน์ที่ำลัแอ่นอรับสัมผัสารลิ้มรสอย่ามีำนา ราวับเฟอหวานำลัมอบราวัลใหู้เฟที่่วยให้เาไ้ทานเ้นุ่มฟูที่อร่อยที่สุ
เรียวลิ้นร้อนลาัผ่านึ่ลาแบ่เ้เป็นสอส่วน ็อโแลแผ่นยาวเรียัวสวยยัเป็นที่โปรปรานอมินฮยอนเสมอ มือหนาปลาเออทั้สอัว่อน้มลโลมเลีย็อโแลแสนรั ฮยอนรา่ำเมื่ออีฝ่ายลิ้นลมาใลุ้สำั มินฮยอนาาเล็ออทั้สอ้า่อน้มลอบุมส่วนสำัออีฝ่ายเอาไว้
เสียแหบพร่าอฮยอนทำให้รู้ว่ามินฮยอนเลือเินถูทา ารหยอล้อับุสำัทำให้ฮยอนรู้สึี ารโลมเลียทีุ่้ม่าที่สุ รสาิีที่เาอบไม่แพ้็อโแล มินฮยอนไม่ไ้ทำให้ฮยอนสุสมถึอารม์หมาย เาหยุารระทำ่อนพลิัวร่าเล็ให้นอนว่ำ ฮยอนเ้าใถึวามหมายอารระทำทันที และืนนี้เาเอ็ยอมหามันะทำให้นที่ัวเอรัมีวามสุ อยาอบแทนอีฝ่ายบ้า อยาให้อีฝ่ายไ้มีวามสุไป้วยัน
มินฮยอนหยิบอุปร์มาสวมใส่่อนปาเลหล่อลื่นำนวนหนึ่ทาให้นัวเล็ มินฮยอนยยิ้มเมื่อเห็นสะโพสวยที่พร้อมรับารระทำรุนแราเา ะว่าไปแล้วสะโพลมลึ็ล้ายเบอร์เอร์ที่เ้าัวินวันนี้อยู่เหมือนัน แผ่นนมปัสีน้ำาลฟูฟ่ออยู่้านบนสุ สอไส้้วยเนื้อและีส มินฮยอนยยิ้มอย่าอร่อยเมื่อนึถึวามสุที่ะเิึ้น
เอวเล็ที่ไม่ว่าะฟิล้ามหนัแ่ไหน็ยัเล็อยู่อย่านั้น หาแ่มันไม่ใุ่้อยเลยแม้แ่น้อย แ่มันเป็นเสน่ห์รุนแรออีนเลย่าหา เสน่ห์ที่ทำให้มินฮยอนลุ่มหล มินฮยอนอบวามเว้าเล็อสิ่นี้ มินฮยอนอบที่ะโอบอเอวอฮยอนไว้้วยแน้าเียว เารู้ว่าสามารถอุ้มร่าเล็นั่นึ้นมา้วยแน้านั้นไ้ แ่เาไม่เยทำอะไรแบบนั้นเพื่อเป็นารหยามในรูปร่า แ่นัวเล็น้อยใับทรวทรอัวเอ็ทำให้มินฮยอนเ็บมาแล้ว อยปลอบใอยู่ลอในวันที่ฮยอนไม่พอใับวามเล็อนาเอว มัน็นาเอวผู้ายมารานนั่นแหละ ำปลอบใที่ใร ๆ ็บอ แ่เ้าัวลับไม่่อยพอใเท่าไหร่เมื่อถึราววััวัุแสใหม่ทีไร็ลายเป็นนเอวเล็เสมอ
มินฮยอน้มัวลร่อมอระอเอวเล็นั้นไว้่อนสวมใส่สิ่รัเ้าไปในร่าายอีฝ่าย ธรรมาิไม่ไ้บอให้มีสิ่ใเ้าไปทานั้น ร่าายอฮยอนอบโ้ามปิ มินฮยอนึอใ้นิ้วเพื่อนำทาเ้าไป้านใน ฮยอนราเสียสูพร้อมนิ่วหน้า้วยวามเ็บ มินฮยอนูบลบนนมปัเบอร์เอร์ เมนูใหม่เพื่อปลอบประโลมอีฝ่ายเบา ๆ เมื่อนำทาไปไ้ระยะ็ถึวามลึในระับฟิน ฟินนทำให้อีฝ่ายมีวามสุและลืมวามเ็บปว
ีเ้าเบอร์เอร์เบา ๆ ่อนร่อมอเอวเล็เอาไว้แล้วสอใส่อรัเ้าไปามทาที่ถูนำเอาไว้ ฮยอนร้อเสียระเส่าเมื่อถึุฟินที่ทำให้มีวามสุพร้อมับวามเสียว เสียรา่ำอมินฮยอนละเล้าไป้วยเสียโทนสูามวามเสียอนใ้ร่า ารยับเป็นัหวะไม่เร็วและไม่้าทำให้พวเามีวามสุไป้วยารามเ็มนาฬิาที่เินเป็นัหวะ เ็มยาวที่่อย ๆ เินทีละ้าวนหมุนรบรอบแล้วเินใหม่ เป็นั่ัหวะวามรัที่พวเามีให้ันไม่เยา ถึมีบา่วที่ัวไลใใล้ แ่พวเายั้าวเิน่อไปอย่ามั่นราวับเ็มยาวที่มันเินทุ ๆ วินาที
วามเนิบนาบเิหยอล้อ้วยวามอบส่วนัวและอีหนึ่วามหมายอารระทำือารวยเวลา มินฮยอนรู้ีว่าเมื่อหลัเวลารุ่สา นาฬิาปลุั ะเป็นเวลาที่ฮยอนะทำเพื่อทุน ะถูเรียาเมเนเอร์ เมมเบอร์ ส๊าฟในบริษัท อารวมถึพี่รปภ. แม่บ้าน หัวหน้าแผน รุ่นพี่นัแสในรายาร รุ่นน้อร่วม่าย แ่ะมีเพียเวลานี้เท่านั้น ่วเวลา่อนรุ่สาที่ฮยอนะเป็นอเาเพียนเียว ารวยเวลาเหล่านี้ึเป็นสิ่สำัที่เาะไ้าฮยอน และเป็นสิ่เียวที่ฮยอนะให้แ่เานเียว นพิเศษสุรนี้ที่ทำให้ฮยอนมีวามสุ
มือหนาอบำส่วนสำัอนัวเล็เอาไว้ ารยับา้านหลัและ้านหน้าไปพร้อม ๆ ันะยิ่ทำให้ฮยอนถึวิมานบนเียไ้เร็วยิ่ึ้น เสียระเส่าแหบพร่า เหื่อามัวที่บ่บอถึอุหภูมิอร่าายทั้สอ วามร้อนแทรเ้ามาท่ามลาวามเสียว่าน เรื่อปรับอาาศยัทำหน้าที่ไ้ี แ่หามันะทำให้ายอพวเาเย็นึ้นมาบ้า็ะี แ่เวลานี้มีเพียวามร้อนระอุอร่าาย วามเสียวนรู้สึมวนท้อไปพร้อมับเสียราสู่ำละเล้าไปราวับเสียนรียาม่ำืน
ส่วนสำัที่ถูนำเ้านำออทา้านหลัทำให้มินฮยอนรู้สึีและเสียวไปาม ๆ ัน ารรัารฮยอนเมื่อเ้าัวใล้สุสมทำให้มินฮยอนอึอั ีเ้าเบอร์เอร์เพื่อผ่อนลายอารม์และระิบเสีย่ำให้นัวเล็ผ่อนลาย ฮยอนหอบหายใเมื่ออารม์ถึุหมาย สวรร์วิมานั้นฟ้าที่ปรารถนาให้นร่าเล็ไ้มีวามสุ มินฮยอนยับร่าายเพื่อให้ัวเอึ้นยัั้นฟ้าบ้า ารยับร่าายพร้อมีเบอร์เอร์ไปพร้อมันทำให้มินฮยอนรู้สึ ่อนารอบรับาฮยอนะเิึ้นและทำให้มินฮยอนมีวามสุ ารหลั่อเหลวสีุ่นออมาทำให้มินฮยอนรู้ว่าเาและฮยอน้ออาบน้ำใหม่ันทัู้่
มินฮยอนทิ้ัวลนอน้า ๆ พร้อมหอบหายใเหนื่อย ฮยอนมออีฝ่ายยิ้ม ๆ อย่ามีวามสุ
“แ่นี้เหนื่อย?” ฮยอนถามอย่าท้าทาย
“นายไม่เหนื่อยใ่ไหม”
“แ่นี้ สบายมา” ฮยอนอบอย่านอวี มินฮยอนยยิ้ม่อนลุึ้นยืนยัวามสสัยให้แ่นที่นอนอยู่ใ้ผ้าห่ม
“ั้นทำให้ันสบายัวอีหน่อยสิ” พูบ็อุ้มร่าเล็ึ้นในอ้อมออย่าไม่ทันั้ัว ฮยอนิ้นพร้อมทุบไหล่มินฮยอน
“เี๋ยวนอื่น็ื่นหรอ” มินฮยอนปรามเพราะเารู้ีว่าฮยอนลัวนอื่นะื่นมารับรู้ารระทำแสนน่าอายมาแ่ไหน ไม่ไ้อายที่บับมินฮยอน แ่อายเพราะโนล้อเสียมาว่า ถึะเป็นเรื่อธรรมาิ แ่เา็เินอายเินว่าะพูออมา ถึแม้ะเยพูาโ่แ้ไปบ้า แ่นั่น็เพราะวามะนอปา ไม่ใ่เรื่อริที่ำลัเพิ
“อาบน้ำให้หน่อยนะ นะรับ” มินฮยอนอออ้อนเมื่อปล่อยให้ฮยอนยืนบนพื้นในห้อน้ำ ฮยอนลัเลแ่มินฮยอนไม่ปล่อยให้นัวเล็ินานไปว่านี้ ึเอวเล็เ้ามาแนบาย บยี้ริมฝีปานุ่มอย่าระหาย เอื้อมไปเปิฝับัวให้เสียน้ำระทบพื้นัลบเสียน่าอายเหล่านี้ มินฮยอนรู้แ่เพียว่าเาไม่อยาหยุ เาอยาอยู่ับฮยอนให้นานว่านี้ อยาวยร่าายนี้ให้เป็นอเาเพียนเียว ไม่อยาให้รุ่สามาเร็วเินไปนั อยาให้รารีาลยัอยู่ ฮยอนในอนนี้เ็ี่และามใเาเสียนไม่อยาให้ใรเห็นอีเลย
“นายทำันลั่แล้วนะ” มินฮยอนระิบเสียแหบพร่า
“หึ นายลั่ันลอเวลาอยู่แล้ว มินฮยอน”
“ใ่ ันลั่นาย แล้วัน็รันายมา้วย” มินฮยอนบอ่อนูบมับเน้นย้ำในวามรู้สึ อ้อมแนเล็ที่โอบรอบอมินฮยอนเอาไว้ึรั้ให้นัวสูโน้มใบหน้าลมาประทับูบที่อยามอบให้แทนำพูเหล่านั้น และมินฮยอนเอ็แน่ใว่าฮยอน็รัเามาว่าใรเ่นัน : )
Talk
เบอร์เอร์อร่อยไหมะ : )
อบุ่ะ
ความคิดเห็น