คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #53 : [OS] Chocolate Milk (Minhyun x JR)
Note : รุาอ่านเบา ๆ
nc ไม่แรับแ่ถ้าไม่อ่านแนวนี้ออเลยฮะ
[OS] Chocolate Milk
Minhyun x JR
“ย่า! ออไป”
เสียไล่ัึ้นหลัาเห็นร่าสูอเพื่อนร่วมวเินเ้ามาในห้อ หลัาบารแสอนเสิร์ในวันแร พวเา็พาันไปทาน้าว้วยัน ื่มันอีนิหน่อย่อนะลับมานอนพัเอาแรสำหรับวันพรุ่นี้ แ่เหมือนมีใรบานที่พึ่อาบน้ำเสร็แล้วและยัไม่นอน ถึไ้มาเินป้วนเปี้ยนอยู่ที่ห้ออเา
“ันพึ่เินเ้ามาเอนะ ฮยอนอ่า” มินฮยอนท้วทั้ที่พึ่เปิประูเ้ามา ยัไม่ไ้ทำแม้แ่ะทัทายหรือเินไปรบวนเ้าอห้อแม้แ่น้อย
“เพราะันรู้ไว่านายะเ้ามาทำอะไร” ฮยอนบอหน้านิ่ ในมือถือโทรศัพท์ที่ยัเปิหน้าอเมส์เอาไว้ ผ้าห่มผืนหนาลุมัวเป็นสิ่ยืนยันว่าอีไม่นานเ้านอน
“เ้ามาุย้วยไม่ไ้เหรอ ใร้ายั” มินฮยอนบอ้วยใบหน้าระรื่นไม่สนใว่าะถูไล่ เินเ้ามาทิ้ัวลบนเีย้าฮยอนที่ยัว่า หยิบผ้านหนูเปียุ่มึ้นมาถือไว้่อนะรีบวามันลเพราะลัวะเปียผ้าห่มไป้วย
“แล้วไปับมันมาเล่นทำไม” ฮยอนเอ็
“นายยัเอาผ้าุบน้ำวาไว้บนหัวเียอยู่อีเหรอ” มินฮยอนไม่สนใำเอ็อเพื่อนแ่ถามลับไปถึสิ่ที่สสัย
“นั่นมัน็เรื่ออัน” ฮยอนบออย่าไม่ใส่ใะอบมานั ห่ว็แ่เมส์ที่ยัไม่ไ้้มหน้าเล่น่อ
“เล่นอะไรอยู่อะ” มินฮยอนยื่นหน้าเ้ามาถามแ่ฮยอนปิหน้าอโทรศัพท์หนี ไม่เล่น็ไม่เล่น
“มีอะไร” เอ่ยถามผู้บุรุออไป ไ้แ่โทษัวเอในใที่ไม่ยอมล็อประูห้อ
“เปล่า แ่อยามานอนุย้วยเย ๆ”
“ุยอนเ้าไม่ไ้เหรอ” ฮยอนถามอย่าสสัย
“็อยาุยืนนี้” มินฮยอนบอพร้อมเยิบเ้าใล้ฮยอนมาึ้น
“เรื่ออะไรล่ะ ว่ามาสิ” สุท้าย็ใอ่อนยอมุยับมินฮยอนทั้ที่เวลานี้็ึมาแล้ว
“ันีใมาเลยนะ” มินฮยอนเว้นวรรไม่พู่อ่อนมอหน้าฮยอนที่ทำหน้าสสัย
“อนเสิร์วันนี้ใ่ไหมล่ะ ัน็ีใเหมือนัน” ฮยอนพูยิ้ม ๆ แู่เหมือนนั่นะไม่ใ่ำอบที่ถู้อ
“เรื่อนั้นัน็ีใ แ่ันีใว่านั้นอีนะ” มินฮยอนทำเสียใหู้น่าื่นเ้นึ้นว่าเิม
“เรื่อไหนอีล่ะ” ฮยอนแปลใ ถ้าไม่ใ่เรื่ออนเสิร์แล้วยัมีเรื่อไหนอีัน
“ันีใที่ไ้เห็นนายโโล่เพล I hate you ับา ันอใรอมาั้แ่อนเสิร์รั้ที่แล้วแล้วนะ”
“ทำเหมือนับว่าอน้อมนายไม่เห็นมันอย่านั้นแหละ”
“็เอาร์อนอยู่บนสเาริสม่าะาย”
“แล้วอนไม่อยู่บนเวทีไม่าริสม่ารึไ”
“าริสม่าสิ โยเพาะ...” มินฮยอนเว้นัหวะ่อนเยิบใบหน้าเ้ามาใล้ มือ้าหนึ่วาแนั้นฮยอนเอาไว้่อนึ้นมาร่อมอยู่รหน้าฮยอน ในวินาทีนั้นฮยอนรู้ทันทีถึเหุผลที่อีฝ่ายเ้ามาในห้อ และเป็นสิ่ที่ิไว้อยู่แล้วถึไ้ไล่ให้ออไปั้แ่เปิประูเ้ามา
“ย่า! ฮวัมินฮยอน”
“ันีใที่นายมีิแพ็่าหา” มินฮยอนอ้า
“แล้วร่อมันทำไม”
“ันมาแสวามยินีับิแพ็นาย”
“ย่า!” ฮยอนส่เสียู่พร้อมสายาุ ๆ แ่เหมือนมินฮยอนะไม่สนใ
“นาย็รู้นี่ว่าันอบอันมาั้นานแล้ว” มินฮยอนยัพู่อไปโยไม่สนว่าฮยอนะเ้าใมันหรือเปล่า
“อะไรอนาย ออไปนะ” ฮยอนเสียแ็สู้แ่ไม่เป็นผล
“ันเอาใ่วยนายมาลอเลยนะ ั้แ่นายมาปรึษาันับโฮน่ะ ลัวิแพ็นายะไม่ึ้นเหมือน่วโรอนโ้ ่วนั้นนาย็มีแ่หน้าอ” มินฮยอนพูราวับำลัเล่าเรื่อินฟ้าอาาศทั่วไปถึแม้ะอยู่ในท่าล่อแหลม็าม ลิ่นหอมอสบู่เหลวและรีมบำรุหน้าที่่าฝ่าย่าทาบำรุ่อนนอน่วยทำให้มินฮยอนรู้สึผ่อนลาย แ่เหมือนอีฝ่ายะยั้อเม็เาอยู่
“ัน็ลัวไม่ึ้นเหมือนัน เร่มา นาย็รู้”
“แ่ันว่ามันให่ว่าอนโรอนโ้อีนะ” มินฮยอนบอทั้ที่ยัไม่ละสายาไปาใบหน้าออีฝ่าย
“นายหมายถึ”
“นม็อโแลอันไ” มินฮยอนบอยิ้ม ๆ อย่าพึพอใที่มันลับมาพอีมืออีรั้ ฮยอนผลัมินฮยอนออ่อนหยิบหมอนึ้นมาฟาเ้าไปหนึ่ที
“นไ้สินะฮวัมินฮยอน”
“็ันิถึนี่” มินลุึ้นนั่ที่ปลายเีย่อนรีบรุมานั่้านฮยอนนัวแนบิอีรั้
“ลับห้อไปเลยไป”
“นะ”
“นะอะไร นี่ันเหนื่อยแล้วนะ”
“เหนื่อยอะไร”
“พรุ่นี้อีนะมินฮยอน”
“หืม อยาไ้พรุ่นี้้วยเหรอ ไ้สิ แ่ว่าอืนนี้่อนนะ” มินฮยอนอ้อนอีรั้้วยวามิถึ เาอบินนม็อโแลมา ๆ แ่่วเวลาหนึ่ที่เาแทบไม่ไ้ินนม็อโแลอโปรเลย อาเป็นเพราะเาไม่ว่าลับไปินหรือเป็นเพราะนม็อโแล่วนั้นยัาลาันแน่
“บอว่าไม่ไ้ไ”
“ไม่เ็บ สัา” มินฮยอนยื่นนิ้ว้อยมารหน้าเหมือนเ็ ๆ ฮยอนถอนหายใใส่่อนะนอนหันหลัให้อย่าไม่สนใ
“หันหลัให้แบบนี้็เ้าทาันน่ะสิ”
“มินฮยอน”
“รับ”
“ไม่เ็บอนายือแบบไหนล่ะ” มินฮยอนยิ้มว้าเมื่ออีฝ่ายถามถึสิ่ที่เาเสนอ มินฮยอนอฮยอนไว้า้านหลั่อนระิบที่้าหู
“ไว้ใัน ฮยอน”
มินฮยอนบที่ใบหูฮยอนเบา ๆ ่อนเลื่อนไปหอมแ้มใสทีู่อบลใน่วนี้ ารไเอท้วยารวบุมอาหารและอไ่ รวมถึารออำลัายอย่าสม่ำเสมอ่วยให้ฮยอนมีหุ่นที่สมบูร์ แ่เาับเพื่อนนอื่น็อไม่ไ้ที่ะเป็นห่ว มินิเยบอให้ฮยอนินเ้าไปบ้าแ่วันเียวแ่ฮยอน็ยืนยันในวินัยอันเร่รั เหมือนที่มินฮยอนเยบอเอาไว้ว่าวินัยือสิ่สำั
มือหนาลูบไล้ไปามสัส่วนโ้เว้าและแ็แร่ ฮยอนหันมานอนหายให้อีฝ่ายึ้นร่อมไ้่าย มินฮยอนยยิ้มมุมปา่อนประบูบลบนริมฝีปาอิ่ม ฮยอนูบอบพร้อมโอบแนรอบอมินฮยอนไว้ ทัู้่มอบวามหวานและวามรัให้แ่ันผ่านบทูบที่เนิบนาบแ่เ็มไป้วยรสาิที่อิ่มใ
มินฮยอนุไร้ออาว มูหอมให้ื่นใ่อนละวามสนใมาที่นม็อโแล ผลอารเ้าฟิเนสทำให้หน้าออฮยอนฟูและแน่นเหมือน่วหนึ่ที่เยไปเ้าฟิเนส้วยัน อนนั้นเป็น่วที่มินฮยอนำไ้ว่าหน้าอฮยอนเป็นั่นม็อโแลอโปรที่เาอบ ้วยสีและนา วามแน่นแ่นุ่มทำให้มินฮยอนหลใหล และสียออที่ำลัเิวนให้เาไ้เ้าไปใล้
มือหนาไม่ปล่อยให้ว่าเปล่า มินฮยอนใ้มือ้าหนึ่ลุล้ำพื้นที่้านล่าอนใ้ร่า ่อนะบเม้มเม็็อโแลอัลมอน์ที่เาอบ ลิ้นร้อนโลมเลียและูุนเม็็อโแลอโปรอย่าละเมียละไม มืออบุมส่วนล่าอฮยอนเอาไว้แล้วยับึ้นลเบา ๆ ให้อีฝ่ายไ้รู้สึ เสียราอฮยอนทำให้รู้ว่าอีฝ่ายเริ่มรู้สึในสิ่ที่เาทำ
มินฮยอนนอ่อนโยนและละเมียละไมหายไป รอยยิ้มร้ายผุึ้นบนใบหน้า่อนระระระรามิน็อโแลอัลมอน์อย่าเอร็อร่อย ฮยอนเริ่มเสียาารถููุนบริเวหน้าอและ่วล่าไปพร้อมันน้อร้อเสียน่าอายออมา พยายามรา่ำเพื่อไม่ให้เสียเล็ลอออไปให้ใรไ้ยิน แ่้อยอมรับฝีมืออมินฮยอนว่ามันพันาึ้นทุวันริ ๆ าทำให้เามีวามสุไ้ภายในเวลาไม่นานและาร่ำอในทุารระทำ
ฮยอนมอร่าายภายใุ้นอนระเะระะอมินฮยอนแล้วอที่ะปลระุมเหล่านั้นออไม่ไหว ัารปลเปลื้อเสื้อออีฝ่าย่อนเผยให้เห็นร่าายำยำ ิแพ็น้อย ๆ อมินฮยอนวนให้นึถึวามหลัรั้เ่า รั้ที่มินฮยอนยัมีิแพ็ัเนและเป็นเาเอที่อยาเรียนรู้ล้ามเนื้อบนหน้าท้อให้ัเนอย่าละเอียและลลึ เป็นเาเอที่เป็นนเริ่มและทำทุอย่าอย่าที่มินฮยอนำลัทำให้ ฮยอนเ้าใวามรู้สึอมินฮยอนีว่ามันรู้สึึแ่ไหน
มินฮยอนหยุมือส่วนล่า่อนมอฮยอน้วยรอยยิ้ม ฮยอนไม่มีท่าทีัืนใ ๆ และำลัรออีฝ่ายให้เ้ามาเสียที มินฮยอนเลียเ้าเม็็อโแลอย่าระหายนฮยอน้อร้อเสียหลออมาอย่าห้ามไม่อยู่ ลิ้นร้อนลาผ่านไปามรอยล้ามเนื้อที่หน้าท้อราวับำลัเลีย็อโแลหิ้นที่่อันเป็นแผ่นยาว วามหวานที่ไ้รับาปลายลิ้นทำให้มินฮยอนรู้สึอบและโลมเลียอีรั้ มือหนึ่ยั้ัวเอไว้ับเีย ส่วนอีมือับหน้าอนาพอีมือ่อนยับฝ่ามือไปมาให้อีฝ่ายรู้สึ ลิ้นร้อนลาลไปุถึส่วนล่า ส่วนสำัที่ะทำให้ฮยอนมีวามสุ
เรียวลิ้นสัมผัสับปลายส่วนสำั่อนอบำเอาไว้ในโพรปาสวย นาพอีที่ไม่ทำให้มินฮยอนลำบา ารูุนและหยอล้อส่วนสำัอฮยอนทำให้มินฮยอนรู้สึี เสียหวานราเป็นระยะอย่ารู้ัหวะและระับอเสียที่ไม่ันเินไป เสียรา่ำบ่บอวามรู้สึีอร่าบาที่ทำให้มินฮยอนพอใ โลมเลียและล้ำลืนสิ่เหล่านั้นไว้ในโพรปา บั้นท้ายยับึ้นเมื่อรู้สึ มินฮยอนอไม่ไ้ที่ะสอมือไปับบั้นท้ายสวยแล้วยับฝ่ามือบีบมันนอีฝ่ายร้อออมา
วามรู้สึีที่ฮยอนไ้รับมันเพียพอถึแม้ะอยาให้อีฝ่ายทำมาว่านี้แ่็ลัวเ็บเสีย่อน แ่เพียเท่านี้็เพียพอแล้วที่ะทำให้ฮยอนมีวามสุและนอนอย่าสบายัว น้ำสีุ่นถูปล่อยออาร่าายแ่มินฮยอนยัไม่ลุออมาทำให้ฮยอนเริ่มเป็นห่ว
“ยะ อย่าินนะ”
มินฮยอนยยิ้ม่อนอบุมส่วนสำันั้นไว้ทั้ที่น้ำยัไหล เาอาสาทำวามสะอาสิ่ที่เาทำเปื้อนเอาไว้ ฮยอนส่เสียราเบา ๆ เมื่อมินฮยอนหยอล้อับส่วนสำัเาอีนิหน่อย ่อนะเสร็หน้าที่และทำวามสะอาในราวเียว มินฮยอนลุึ้นมานอน้า ๆหอบหายใเบา ๆ
“สบายัวไหม” มินฮยอนถามเพราะเาเอ็รู้สึี แ่ยัไม่สบายัวเท่าไหร่
“อื้อ” ฮยอนอบบามวามริ
“เี๋ยวันะลับห้อแล้วนะ” มินฮยอนบอ เพราะเาย่อออมาาห้อเมื่อเห็นว่ามินิหลับไปแล้ว วันนี้มินิหลับ่ายไม่ึเหมือนทุวัน
“ไม่นอนที่นี่เหรอ”
“ไม่ไ้บอมินิไว้”
“แล้ว...” ฮยอนเว้นวรรเินอายที่ะถามออไปนมินฮยอนเอียอแล้วหันหน้ามาถาม
“มีอะไรรึเปล่า หรือว่า… ยัไมุ่ใ”
“บ้า ันหมายถึ แล้วนายะทำยัไ ยัไม่สบายัวอยู่ไม่ใ่เหรอ” ถามออไปอย่าเป็นห่วในเมื่อไม่มีส่วนไหนอมินฮยอนที่ถูปลปล่อย มีเพียฮยอนเท่านั้นที่ปลปล่อยออมา
“อารม์ันมานะ แ่ันลัวหยุไม่ไ้” มินฮยอนบอามวามริ
“แ่มันะ้านะ” ฮยอนถาม เาไม่อยาเห็นแ่ัวทที่ะไ้นอนอย่าสบายัวใน่ำืนนี้เพียนเียว
“นายนอนไปเถอะ”
“แล้วนายะทำยัไ”
“ห้อน้ำไ”
“ถ้าแ่นี้ ัน็ทำให้ไ้”
“นอนเถอะ เพราะถ้านายทำ ันหยุัวเอไม่ไ้” มินฮยอนบอวามริ เาไม่ไ้ั้ใะเ้ามาทำให้ฮยอนื่นเป็นระยะเวลานาน เพียแ่อยาเ้ามาิน็อโแลและทำให้ฮยอนสบายัวเท่านั้น
“แ่...”
“อนอมหม โอเนะ” มินฮยอนัสินใใ้เหุผลนี้ในที่สุ เาไม่อยาส เพราะถ้าสไม่ใ่เวลาเพียไม่ี่นาทีแน่ ๆ เาเป็นประเภทเล้าโลมนานพอสมวร ไม่รู้ะละเมียละไมอะไรมามาย แ่แ่อยาิมทุอทุมุมเท่านั้น
“อันไ” ฮยอนเสนอ
“นอนเถอะน่า เื่อัน” มินฮยอนบอ่อนูบที่หน้าผาฮยอน้วยวามอ่อนโยน ฮยอนหลับารับวามรู้สึที่มินฮยอนสื่อ
“ันไปแล้วนะ ฝีนีูย่า” มินฮยอนบอฝันีทิ้ท้าย่อน้าวลาเียและเินออาห้อไปโยไม่ลืมปิประูห้อให้ ฮยอนมอามแผ่นหลันเ้าัวออาห้อและเห็นเพียสีอประู อเป็นห่วอีฝ่ายไม่ไ้ แ่ถ้าเายืนยันอย่านั้นฮยอนเอ็ัอะไรไม่ไ้ ้มลมอสภาพัวเอที่มีผ้าห่มผืนหนาปลุมร่าาย้วยฝีมือมินฮยอน ผ้าปูที่นอนไม่ไ้ื้นแะ ระุมเสื้อที่ิให้เรียบร้อย ไม่เหลือร่อรอยใ ๆ ให้ไ้สสัย ราวับวามฝันที่ผ่านมาและผ่านไป แ่ลับอยู่ในวามทรำและวามรู้สึี
ไว้่อยผลัทำให้ันแล้วันนะ มินฮยอนอ่า : )
Talk
ะเป็นลมับเอาร์วันนี้มา่ะ ㅠㅠ
I hat you ือี ฟาปั๊วะ ๆ เลย่ะพ่อ
อบุ่า
ความคิดเห็น