ข้าไม่มีวันรักเจ้า

ข้าและนางเคยเป็นเพื่อนเล่นกันสมัยยังเยาว์  รอยยิ้มไร้เดียงสาเสียงหัวเราะใสดังระฆังแก้วเมื่อวันวานเขายังจำได้ดี เขายอมรับว่าตอนนั้นเขามีความสุขมากที่ได้วิ่งเล่นกับนาง ได้รู้จักนาง แต่เวลาแห่งความสุขมักจะอยู่กับเราไม่นานนัก  เขาแอบได้ยินมาว่าเป็นเพราะบิดาของนางเป็นสาเหตุที่ทำให้บิดาของเขาสิ้นใจ มิหนำซ้ำยังกล้าขอราชโองการจากฮ่องเต้  ให้เขาแต่งกับนางอีก บุตรสาวลูกศัตรูเขาไม่มีวันรักนางได้ มีเพียงความแค้นเท่านั้นที่เขาจะเอาคืนให้ท่านพ่อ ในเมื่ออยากแต่งกับเขามากนัก ก็จงรับความเจ็บปวดแทนบิดาของเขาซะ

​หลี่ซานซาน

บุตรีเพียงคนเดียวของเสนาบดีหลี่ฟ่านถัง 

นางเป็นดั่งดวงใจของบิดามารดา คนเช่นเขากล้าดีอย่างไรมาดูหมิ่นนาง คิดว่าเขาทำเช่นนี้แล้วนางจะสนใจเขาหรือ ไม่มีวัน เขาจะไม่มีวันสมหวังแน่ นางสาบาน

เหยาชิง

บุตรชายคนโตของ เจ้ากรมการคลังเหยาชุนเปียว

แค้นของบิดาต้องชำระ คิดจะใช้วิธีนี้กับเขา อย่าหวังว่านางจะได้อยู่อย่างมีความสุขเลย เขาสาบานต่อหน้าป้ายบรรพชน เขาจะไม่มีวันรักนาง 

เหยาเหยียน

บุตรชายคนเล็กของ เจ้ากรมการคลังเหยาชุนเปียว

เพราะเหตุใดเขาถึงได้หลุมรัก พี่สะใภ้ครั้งแล้วครั้งเล่า ทั้ง ๆ ที่เขาก็ทราบดีว่ามันไม่ควรเกิดขึ้น ยิ่งเห็นนางถูกพี่ใหญ่รังแก เขาก็ยิ่งอยากเอื้อมมือไปปลอบโยน สวรรค์ เขาควรทำเช่นไรดี

ปล. นิยายเรื่องนี้เป็นแนวรักพี่เสียดายน้องค่ะ พระเอกปากแข็ง ใจร้าย ส่วนน้องพระเอกอบอุ่น อ่อนโยน