ฮูหยิน แม่ลูกสอง

ตอนที่ 13 : งานเลี้ยงต้อนรับ กับความจริงที่น่าตกตะลึง

ปลายยามโหย่ว

ทุกคนก็มาพร้อมหน้ากันที่เรือนใหญ่ด้านหน้า รวมทั้งบ่าวไพร่ด้วย ก่อนที่ท่านปู่จะกล่าวเปิดงานต้อนรับสมาชิกใหม่ของบ้าน คุณชายน้อยทั้ง2 แต่งกายสง่างามตามใจท่านแม่ สมาชิกทั้งบ้านรวมกันแล้วไม่ถึง30 คน ท่านปู่เห็นว่าวันนี้เป็นวันดีจึงให้ไปสั่งอาหารมาจากหอเย่ว์โหลวเลี้ยงทุกคน และยังสั่งให้พ่อครัวที่เหลาสุราของเราทำมาเพิ่มอีก ให้บ่าวไพร่ได้ทานด้วย

"ยินดีต้อนรับเจ้าทั้ง2 ต่อไปที่นี่จะเป็นบ้าน ทุกคนจะเป็นครอบครัว ขอให้รักและดูแลกัน เป็นลูกที่ดี เป็นพี่น้องที่ดี"

คุณเอ่อที่โตกว่าและรู้ความตื้นตันกับสิ่งที่ทุกคนมอบให้ ทำเขาเกือบน้ำตาไหล ส่วนชิ่งเอ่อยังเด็กก็หัวเราะสนุกสนานไปตามวัย ท่านพ่อท่านแม่อวยพรต่อจากท่านปู่ แล้วทุกคนก็เริ่มกินอย่างสนุกสนาน

รายการอาหารวันนี้ล้วนน่าทานทั้งหมด ถือว่าท่านปู่ใจปล้ำมาก บ่าวไพร่เองก็ได้กินเช่นกัน มี ปลาราดพริก ปลาผัดเปรี้ยวหวาน ปลาหิมะราดซีอิ๋ว ไก่ต้มสมุนไพร เกี๊ยวน้ำทรงเครื่อง เนื้อผัดสูตรร้านเย่ว์โหลว แพะตุ๋นต้นหอมญี่ปุ่น ปลาเต๋าเต้ยนึ่งเกี๊ยมบ๊วย ข้าวผัดคะน้าปลาแห้ง ไก่แช่เหล้า แฮกึ๊นทอด หัวปลาต้มเผือก ซี่โครงหมูน้ำแดง

ผ่านไปสักพักท่านปู่ก็ปลีกตัวไปพักผ่อน ให้ทุกคนทานต่อ ข้าเองก็เริ่มเหนื่อยจากท้องที่เริ่มหนักขึ้นจึงขอตัวไปพักก่อน ก่อนไปยังคงส่ายหัวให้กับพี่รองที่เริ่มเมามายแต่หัววัน

เมื่อถึงห้องก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า เสร็จแล้วจึงให้ทุกคนแยกย้ายไปพักผ่อน เพราะข้าชอบอยู่คิดอะไรคนเดียวมากกว่า

ตอนนี้ข้าก็ท้องแก่มากแล้ว คงไปไหนมาไหนไม่ค่อยสะดวก สงสัยต้องวางแผนช่วยงานพี่รองอยู่ที่บ้านเท่านั้น อย่างแรกคงต้องวาดแผนผังปรับปรุงร้านข้าวที่เพิ่งซื้อไป และวางแผนการขายให้พี่รองอีกเช่นเคย ส่วนการหาคนและการค้าขายนั่นก็ให้พี่รองเป็นผู้รับผิดชอบไป

ร้านข้าวนี่ข้าตั้งใจจะให้พี่รองพาน้องสี่ไปดูร้านตั้งแต่แรกเริ่มทั้งหมด เพื่อจะให้เขารับหน้าที่เป็นผู้จัดการตัวน้อยอย่างที่ข้าวางแผนไว้ ถึงอย่างไรเมื่อเขาโตขึ้นจะได้เก็บไว้ให้เป็นสมบัติของเขาแต่งภรรยาในภายหน้าด้วย

ข้านั่งวาดรูปร้านอยู่สักพักหนึ่ง จึงเงยหน้าขึ้นมาเพราะเริ่มปวดหลัง แต่ก็ต้องตกใจกับสิ่งที่อยู่ข้างหน้า คุณชายโอวหยางมาอีกแล้ว พร้อมกับเสี่ยวหลงเปาร้อนๆ น่าทาน ผู้ชายคนนี้จะวุ่นวายเกินไปหรือป่าว หากมีใครมาเห็นเข้าคงดูไม่ดีแน่ๆ

"คุณชายโอวหยางเจ้าค่ะ ข้าจำได้ว่าเคยบอกท่านไปแล้วไม่ให้เข้ามาโดยพลการ หญิงชายล้วนแตกต่าง ข้าเป็นสตรีตั้งครรภ์ไม่อยากทำให้คุณชายต้องแปดเปื้อน ขอให้คุณชายออกไปด้วยเจ้าค่ะ"

"เจ้าทานก่อนสิ ทานตอนที่มันยังร้อนๆอยู่" ผู้ชายน่าตายคนนี้ นางว่านางกล่าวชัดเจนแล้วนะ

"ข้าไม่ทาน"

"ถ้าเจ้าไม่ทานข้าก็ไม่กลับ นี่เป็นสูตรลับของท่านแม่ที่วัง หาทานที่ไหนไม่ได้อีก" สุดท้ายข้าก็ทานจนหมด รสชาติอร่อยมากจริงๆ ข้าไม่เคยทานมาก่อนเลย ทำไมเขาจะต้อง

"ทำไมท่านต้องบุกเข้ามาในห้องพักของข้าด้วยเจ้าค่ะ" ดีที่วันนี้นางแต่งกายเรียบร้อยไม่น่าอายเหมือนวันนั้นอีก ข้าตั้งคำถามอยู่นานก็ได้ยินแต่ความเงียบ จนสักพักก็มีเสียงเอ่ยขึ้น

"ข้าคือผู้ชายคนนั้น คนที่อยู่ที่โรงเตี๊ยมเมืองฟ่ง คนที่มีอะไรกับเจ้าวันนั้นคือข้า คนที่เป็นพ่อของลูกในท้องของเจ้าคือข้า" คนหนึ่งตัดสินใจสารภาพความจริง อีกคนตกใจจนมือไม้สั่นแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา

"ท่านเอาอะไรมาพูด คนสารเลวที่ข่มเหงข้าคือนักเลงข้างถนนที่เมืองฟ่ง ไม่ใช่ท่าน ท่านอย่าคิดว่าเป็นนายของพี่ชายข้าแล้วจะพูดอะไรก็ได้นะเจ้าค่ะ" นางโกรธมากที่เขาเอาเรื่องที่น่าเจ็บปวดมาพูดล้อเล่นแบบนี้

"ข้าพูดเรื่องจริง ข้าตามหาเจ้ามาโดยตลอด วันนั้นข้าเองก็โดนวางยาพิษ ก่อนเข้าไปซ่อนตัวข้าก็เข้าไปเจอเจ้านอนสลบอยู่ พิษกำหนัดที่ข้าโดนทำให้ข้าไม่สามารถยับยั้งชั่งใจได้ ตอนนั้นข้าได้รับบาดเจ็บอาการกำเริบอีกจึงไปหาหมอที่บ้านก่อนแล้วคิดว่าจะกลับมาหาเจ้าในตอนเช้า แต่กลับมาข้าก็ไม่เจอเจ้าแล้ว เบาะแสที่เกี่ยวกับเจ้าขาดหายไป เป็นเพราะพี่ชายเจ้าเก็บกวาดจนสะอาด ถ้าไม่เพราะย่าเลี้ยงเจ้าให้คนมาปล่อยข่าวอีกครั้งข้าก็คงยังหาตัวเจ้าไม่พบ หยกลายเมฆ ที่อยู่กับเจ้าเป็นของข้า ของที่ข้าทิ้งไว้" พอนางได้ฟังแล้วก็ยิ่งตกตะลึง สามีที่ได้มานั้นไม่ใช่อันธพาลแต่เป็นคุณชายรูปงาม ยิ่งฟังยิ่งทำให้นางเครียดจนปวดท้อง 

*ยามโหย่ว (酉：yǒu) คือ 17.00 - 18.59 น.